nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
20-06-10
13:11
Είναι ευκαφρόνητη μια δουλειά Ελενάκι arnea08 που να συνδυάζει και πολύ προσωπικό χρόνο για σένα και την οικογένειά σου; Αρκετά με την μόδα της εποχής. Θεωρώ ότι όπως πάμε, με τα όνειρα για "καριέρες" και τις πολλές δουλειές θα καταλήξουμε όπως οι βορειοευρωπαίοι με ψυχοφάρμακα ή σε ψυχιατρεία. Η ζωή είναι πολύ όμορφη αρκεί να ξέρεις να την ζήσεις. Ο άνθρωπος για να ζήσει δεν θέλει τόσα πολλά άχρηστα που εν τέλει σου χαλάνε την συναισθηματική και ψυχική ηρεμία. Έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους που τα έχουν όλα (καλές δουλειές, πισίνες, τζιπ, βίλλες,...κτλ) και να είναι δυστυχισμένοι εσωτερικά και "πεζοί" γονείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
20-06-10
12:43
είναι υποχρεωτικό να σπουδάσει κανείς;
όλοι οι Έλληνες μαθητές, θέλουν να "σώσουν" την παγκόσμια επιστήμη; περίεργο...
Βασικά θα σου πρότεινα να δεις και παρόμοια topics, όπου σε όλα αυτά λέμε ένα πράγμα. Να σπουδάσεις αυτό που θέλεις και αγαπάς. Μόνο έτσι θα πετύχεις στην ζωή σου, διότι θα κάνεις αυτό που θέλεις και όχι αυτό που "θέλει" το σύστημα (οικογένεια, κοινωνία, σόι,...κτλ). Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν αυτό που θέλουν πραγματικά, και η κοινωνία μας, γέμισε δυστυχισμένους, ωφελιμιστές, βαριεστημένους ανθρώπους από την ρουτίνα της καθημερινότητας γιατί επέλεξαν με βάση τα "πρότυπα". Δεν είχαν την ωριμότητα στα 18 τους, να σκεφτούν ότι οι σπουδές είναι προσωπική επένδυση, δηλ., ότι σπέρνεις παίρνεις. Το πτυχίο δεν είναι μαζικό, δηλ., δεν το μοιράζονται όλοι από κοινού. Ο καθένας κοιτάει πως θα ζωγραφίσει το μέλλον του. Σκέψου ότι αυτό που θα σπουδάζει θα πρέπει να σε "γεμίζει" σαν άνθρωπο για όλη την ζωή σου ή διαφορετικά, ότι θα μπορέσει να είναι η βάση, με κάποια μετεκπαίδευση να στραφείς σε κάποιο άλλο επάγγελμα, που μπορεί να εμφανιστεί ως "ευκαιρία" και να σε ελκύει περισσότερο τότε (στα 25, στα 30 σου). Όλοι αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο. Δεν υπάρχουν τέλειες σχολές, τέλειες επιστήμες, τέλεια επαγγέλματα. Ο καθένας στρώνει μόνος του, το μέλλον του. Έτσι είναι η ζωή. Διατρέχουμε μια καμπύλη καθώς περνάει ο χρόνος t...μέχρι να γεράσουμε και να αποσυρθούμε, έχοντας βιώσει μια γεμάτη ζωή (εργασιακά, οικογενειακά,..κτλ). Σήμερα, όλα είναι ρευστά. Οπότε επέλεξε εκείνη την επιστήμη που να μην είναι τόσο εξειδικευμένη προπτυχιακά, ώστε μεταπτυχιακά να ειδικευτείς σε κάτι που να είναι in για εκείνη την χρονική περίοδο. Επίσης, αξιολόγησε την επιστήμη που θες να σπουδάσεις και με ένα ρεαλιστικό κριτήριο: Θες να έχεις φόρτο εργασίας; Δηλ., να μην μπορείς να κάνεις οικογένεια ή αν κάνεις οικογένεια να μιλάτε με "χαρτάκια" στο ψυγείο..και γενικά να μην έχεις χρόνο για σένα, για τον άντρα σου και για τα παιδιά σου; Θες να γίνεσαι λουρί στην δουλειά με καριέρες και άλλα συναφή και παχυλούς μισθούς, χωρίς ποιότητα προσωπικής ζωής; Διαλέγεις και παίρνεις. Η προσωπική μου γνώμη είναι οτι η επιστήμη εκείνη που συνδυάζει καλή και σίγουρη εργασία και ποιότητα ζωής, είναι της δασκάλας σε σχολείο του δημοσίου...και πόσο μάλλον εσύ που είσαι κοπέλα. Δες το από πολλές πλευρές. Η σημαντικότερη είναι η εργασιακή ασφάλεια (δεν έχεις άγχος να σε απολύσουν) και το περιβάλλον εργασίας ανθρώπινο και υγιεινό. Αηδιάζω να βλέπω, μεγαλοστελέχη τραπεζών ή μεγαλοερευνήτριες γυναίκες ηλικίας 40 ετών σιτεμένες και καμένες με αποτυχημένη προσωπική ζωή...και ενδιαφέροντα για το πως θα "φάνε" τα 5.000 ? μισθού, με κανέναν 20άρη...ερήμην συζύγου τους και οι οποίες να έχουν χάσει το νόημα της ζωής.
όλοι οι Έλληνες μαθητές, θέλουν να "σώσουν" την παγκόσμια επιστήμη; περίεργο...
Βασικά θα σου πρότεινα να δεις και παρόμοια topics, όπου σε όλα αυτά λέμε ένα πράγμα. Να σπουδάσεις αυτό που θέλεις και αγαπάς. Μόνο έτσι θα πετύχεις στην ζωή σου, διότι θα κάνεις αυτό που θέλεις και όχι αυτό που "θέλει" το σύστημα (οικογένεια, κοινωνία, σόι,...κτλ). Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν αυτό που θέλουν πραγματικά, και η κοινωνία μας, γέμισε δυστυχισμένους, ωφελιμιστές, βαριεστημένους ανθρώπους από την ρουτίνα της καθημερινότητας γιατί επέλεξαν με βάση τα "πρότυπα". Δεν είχαν την ωριμότητα στα 18 τους, να σκεφτούν ότι οι σπουδές είναι προσωπική επένδυση, δηλ., ότι σπέρνεις παίρνεις. Το πτυχίο δεν είναι μαζικό, δηλ., δεν το μοιράζονται όλοι από κοινού. Ο καθένας κοιτάει πως θα ζωγραφίσει το μέλλον του. Σκέψου ότι αυτό που θα σπουδάζει θα πρέπει να σε "γεμίζει" σαν άνθρωπο για όλη την ζωή σου ή διαφορετικά, ότι θα μπορέσει να είναι η βάση, με κάποια μετεκπαίδευση να στραφείς σε κάποιο άλλο επάγγελμα, που μπορεί να εμφανιστεί ως "ευκαιρία" και να σε ελκύει περισσότερο τότε (στα 25, στα 30 σου). Όλοι αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο. Δεν υπάρχουν τέλειες σχολές, τέλειες επιστήμες, τέλεια επαγγέλματα. Ο καθένας στρώνει μόνος του, το μέλλον του. Έτσι είναι η ζωή. Διατρέχουμε μια καμπύλη καθώς περνάει ο χρόνος t...μέχρι να γεράσουμε και να αποσυρθούμε, έχοντας βιώσει μια γεμάτη ζωή (εργασιακά, οικογενειακά,..κτλ). Σήμερα, όλα είναι ρευστά. Οπότε επέλεξε εκείνη την επιστήμη που να μην είναι τόσο εξειδικευμένη προπτυχιακά, ώστε μεταπτυχιακά να ειδικευτείς σε κάτι που να είναι in για εκείνη την χρονική περίοδο. Επίσης, αξιολόγησε την επιστήμη που θες να σπουδάσεις και με ένα ρεαλιστικό κριτήριο: Θες να έχεις φόρτο εργασίας; Δηλ., να μην μπορείς να κάνεις οικογένεια ή αν κάνεις οικογένεια να μιλάτε με "χαρτάκια" στο ψυγείο..και γενικά να μην έχεις χρόνο για σένα, για τον άντρα σου και για τα παιδιά σου; Θες να γίνεσαι λουρί στην δουλειά με καριέρες και άλλα συναφή και παχυλούς μισθούς, χωρίς ποιότητα προσωπικής ζωής; Διαλέγεις και παίρνεις. Η προσωπική μου γνώμη είναι οτι η επιστήμη εκείνη που συνδυάζει καλή και σίγουρη εργασία και ποιότητα ζωής, είναι της δασκάλας σε σχολείο του δημοσίου...και πόσο μάλλον εσύ που είσαι κοπέλα. Δες το από πολλές πλευρές. Η σημαντικότερη είναι η εργασιακή ασφάλεια (δεν έχεις άγχος να σε απολύσουν) και το περιβάλλον εργασίας ανθρώπινο και υγιεινό. Αηδιάζω να βλέπω, μεγαλοστελέχη τραπεζών ή μεγαλοερευνήτριες γυναίκες ηλικίας 40 ετών σιτεμένες και καμένες με αποτυχημένη προσωπική ζωή...και ενδιαφέροντα για το πως θα "φάνε" τα 5.000 ? μισθού, με κανέναν 20άρη...ερήμην συζύγου τους και οι οποίες να έχουν χάσει το νόημα της ζωής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.