Κοπέρνικος
Νεοφερμένος
Ο Κοπέρνικος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
28-04-10
22:49
Από μόνο του βεβαίως και δεν σημαίνει τίποτα. Όμως, όπως ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση, οι ίδιες οι διαδηλώσεις απαξιώνουν τον εαυτό τους, όπως και οι καταλήψεις. Στην αρχή (δεκαετία του 90 νομίζω πρωτοξεκίνησαν οι καταλήψεις σε μεγάλο βαθμό πανελλαδικά, συγχωρήστε με αν είναι πιο μετά ή πιο πριν, αλλά ως 17χρονος δεν μπορώ να τα ξέρω και όλα ) ήταν κάτι πρωτόγνωρο για το ευρύ κοινό. Στα χρόνια μου, δεν έκανε καμία απολύτως αίσθηση, ακόμη και αν τα αιτήματα ήταν δίκαια. Και αναφέρω τα λόγια μιας κυρίας που πέρναγε τυχαία έξω από το σχολείο μου πέρυσι, ενώ ξεκινάγαμε την κατάληψη "Πάλι κατάληψη έχουν; Δεν βαρεθήκανε τόσα χρόνια...." Έτσι και η διαδήλωση. Τα μέσα αυτά δεν έχουν ως στόχο την γνωστοποίηση κάποιων αιτημάτων στο ευρύ κοινό και στην πολιτεία; Όταν η πολιτεία τα αγνοεί και το ευρύ κοινό δεν τα ακούει , αφού τα έχει συνηθήσει και δεν αποτελούν κάτι καινούριο, λογικό δεν είναι να είναι αχρηστευμένα;
Ακόμη, δεν είπα ότι δεν πρέπει να αγωνιστούμε. Ο αγώνας είναι δόκιμος, όταν επιφέρει αποτέλεσμα. Ωραία είναι στις φωτογραφίες και στα λόγια οι διαδηλώσεις, αλλά πότε αγωνίστηκε κάποιος να αλλάξει το σύστημα εκ των έσω; Πότε αγωνίστηκε κάποιος να γίνει επιφανές μέλος του συστήματος , ώστε να το αλλάξει, διατηρόντας όμως την ακεραιότητα του ως άνθρωπος και τα πιστέυω του; Για τους λόγους αυτούς, πιστεύω ότι εξίσου έυκολο είναι το να πας στην παραλία για καφέ με το να πας στην διαδήλωση και μετά για καφέ.
Όμως, αφού το θέμα δεν είναι οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις , αλλά γενικότερα τρόπους με τους οποίους θα αλλάζαμε την παιδεία, καλό θα ήταν να μην δώσουμε περαιτέρω έκταση. Ευχαρίστως σε κάποιο άλλο topic αφιερωμένο στο θέμα
Υ.Γ. Όσον αφορά εμένα, αν το σύστημα είχε κερδίσει, αυτή την στιγμή θα έβλεπα στην τηλεόραση κάποιο σήριαλ ή κάποιο ριάλιτι και θα σκεφτόμουν τι χρώμα παντελόνι να βάλω αύριο.Δεν θα καθόμουν μπροστά από μία οθόνη προσπαθόντας να εξηγήσω τις απόψεις μου για την παιδεία σε έναν άνθρωπο ο οποίος, όπως και εγώ, είναι μέρος της.
Ακόμη, δεν είπα ότι δεν πρέπει να αγωνιστούμε. Ο αγώνας είναι δόκιμος, όταν επιφέρει αποτέλεσμα. Ωραία είναι στις φωτογραφίες και στα λόγια οι διαδηλώσεις, αλλά πότε αγωνίστηκε κάποιος να αλλάξει το σύστημα εκ των έσω; Πότε αγωνίστηκε κάποιος να γίνει επιφανές μέλος του συστήματος , ώστε να το αλλάξει, διατηρόντας όμως την ακεραιότητα του ως άνθρωπος και τα πιστέυω του; Για τους λόγους αυτούς, πιστεύω ότι εξίσου έυκολο είναι το να πας στην παραλία για καφέ με το να πας στην διαδήλωση και μετά για καφέ.
Όμως, αφού το θέμα δεν είναι οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις , αλλά γενικότερα τρόπους με τους οποίους θα αλλάζαμε την παιδεία, καλό θα ήταν να μην δώσουμε περαιτέρω έκταση. Ευχαρίστως σε κάποιο άλλο topic αφιερωμένο στο θέμα
Υ.Γ. Όσον αφορά εμένα, αν το σύστημα είχε κερδίσει, αυτή την στιγμή θα έβλεπα στην τηλεόραση κάποιο σήριαλ ή κάποιο ριάλιτι και θα σκεφτόμουν τι χρώμα παντελόνι να βάλω αύριο.Δεν θα καθόμουν μπροστά από μία οθόνη προσπαθόντας να εξηγήσω τις απόψεις μου για την παιδεία σε έναν άνθρωπο ο οποίος, όπως και εγώ, είναι μέρος της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κοπέρνικος
Νεοφερμένος
Ο Κοπέρνικος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
28-04-10
21:10
Οι απεργίες, οι καταλήψεις και τα λοιπά μέσα αγώνα εξυπηρετούν τόσο αυτούς που είναι στην εξουσία, όσο και τον ιδιωτικό τομέα. Δυστυχώς, αυτές οι μορφές αγώνα πλέον έχουν κορεστεί και αποτελούν όπλο στα χέρια των συμφερόντων. Κάθε μέρα που το σχολείο μένει κλειστό για διάφορους λόγους, είτε αυτό λέγεται απεργία είτε λέγεται κατάληψη, η δημόσια παιδεία χάνει. . Γιατί; Πολύ απλά, διότι αν η εκπαιδευτική μονάδα δεν λειτουργεί, δεν μπορεί να επιτελέσει τον βασικό στόχο της, ο οποίος είναι η εκπαίδευση. Και ενώ τα δημόσια παραμένουν κλειστά, τα ιδιωτικά σχολεία, τα φροντηστήρια, τα ΙΕΚ είναι ανοικτά, και προχωρούν δίνοντας το προβάδισμα σε εκείνους που πάνε σε αυτά. Πως λοιπόν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση; Όχι με τρόπους που ,καλώς ή κακώς, είναι πλέον αχρηστευμένοι, αλλά με τα ίδια τα όπλα εκείνων που μας έχουν οδηγήσει σε αυτή τη κατάσταση. Γιατί ο καθηγητής που δεν θεωρεί τον εαυτό του μέλος των ανίκανων στερεί από τον μαθητή του τις γνώσεις που μπορεί να του προσφέρει, κατεβαίνοντας στον δρόμο; Αφού στο κάτω κάτω, λίγο η απαξίωση των διαδηλώσεων και των λοιπών επαναστατικών δράσεων από τα ΜΜΕ, λίγο η αυξημένη συχνότητα εμφάνισης τους, τα έχει καταστήσει ρουτίνα. Και όταν κάτι αποτελεί ρουτίνα, δεν είναι επαναστατικό, απλά γίνεται μέρος του συστήματος. Οι περιπτώσεις που αναφέρετε πάντα θα αποτελούν μέλος του εκπαιδευτικού συστήματος, το θέμα είναι να μην αποτελούν την πλειοψηφία. Αλλά βρίσκεται κάποιος για να τους αντιμετωπίσει ευθέως; Όχι. Το να κατέβει κάποιος στους δρόμους είναι η εύκολη λύση, το έχω ζήσει εδω και περίπου 5 χρόνια. Αυτό που λείπει είναι η ατομική πρωτοβουλία και όχι η μαζική απάντηση.καλα τα λες φιλε κοπερνικε συμφωνω σε ολα,αλλα εδω δε γραφουμε εκθεσεις ιδεων για να βαθμολογηθουμε.θελω να πω πως ειναι πολυ θεωρητικα αυτα που λες..πως θα αξιοποιηθουν τα μαθητικα συμβουλια? πως θα καλλιεργησουμε το πολιτικο πνευμα?πως θα αποβαλουμε τον στειρο εγκυκλοπαιδισμο?
εδω αντιμετωπιζουμε μια κατασταση επιθετικης αγραμματοσυνης,ανικανους κρατικους λειτουργους,υπουργους χωρις στοχους για την παιδεια,κομματοσκυλα αγραμματα που σφαζονται για να μεταθεσουν ευνοικα τους υμμετερους,αδιαφορους γονεις,αθλιες εγκαταστασεις.
και βεβαια η κατασταση αυτη θα συνεχισει για παντα.θα πρεπει η απαντηση που θα δωσουμε να ναι δυο φορες πιο δυνατη απο τη λαιλαπα που μας καει ολους.θα πρεπει και γω και συ και ολοι να καταλαβουμε οτι ο καιρος που θεωρουμασταν ενεργοι μονο και μονο επειδη λεγαμε τα στραβα περασε.δε φτανει αυτο,παει εφυγε.τωρα θελει διεκδικηση,και ξυλο στους δρομους,θελει φωνες καινουριες με δυναμη.και βεβαια μαζικοτητα.μονο ετσι θα γινει το σχολειο οπως πρεπει να ειναι.
τα αλλα,αυτα που λες δηλαδη και στα οποια συμφωνω, ειναι για τη βουλη των εφηβων...
Υ.Γ.1 Τα μαθητικά συμβούλια μπορούν να αξιοποιηθούν με αρκετούς τρόπους, όπως η δυνατότητα συμμετοχής στην αξιολόγηση του καθηγητή.
Το πολιτικό πνεύμα θα το καλλιεργήσουμε μέσα από την μελέτη πολιτικών προσώπων και ιδεολογιών (από τον Περικλή και τον Μαρξ, έως τον Πεισίστρατο και τον Χίτλερ. Στη διαμόρφωση πολιτικού χαρακτήρα δεν αρκεί η εξύμνηση της δημοκρατίας.Πρέπει το άτομο να έχει σφαιρική γνώση, ακόμη και γύρω από ιδεολογίες όπως ο εθνικισμός)
Θα αποβάλλουμε τον στείρο εγκυκλοπαιδισμό, μέσα από την αλλαγή πορείας στον τρόπο διδασκαλίας. Όπως είπα και στην πρώτη ανάρτηση, με την συμμετοχή του μαθητή στην απόκτηση της γνώσης, όχι με την απλή αποδοχή των όσων λέει ο καθηγητής/δάσκαλος.
Ελπίζω να αποσαφήνισα μερικά πράγματα, αν και για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω γιατί τα θεωρήσατε τόσο γενικά.
Υ.Γ.2 Η βουλή των εφήβων θα ήταν ένα πολύ ισχυρό όργανο των νέων, εάν είχε περισσότερες αρμοδιότητες και είχε συμμετοχή στην διαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Όμως, αφού δεν το απαίτησε κανείς....... Επίσης, θα ήταν χρήσιμη, αν οι έφηβουι "βουλευτές" εκλέγονταν από τους μαθητές, και όχι από μία έκθεση στην Β λυκείου, κάτι το οποίο είναι πραγματικά λυπηρό .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κοπέρνικος
Νεοφερμένος
Ο Κοπέρνικος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
28-04-10
18:49
-Αλλαγές (σταδιακά) από την 1η δημοτικού. Τα παιδιά να μην είναι απλοί δέκτες, αλλά να συμμετέχουν στην απόκτηση της γνώσης. Ο δάσκαλος να τους δίνει από μικρά τα ερεθίσματα για να ενδιαφερθούν για την ιστορία, την φυσική κλπ.
-Αποβολή του στείρου εγκυκλοπαιδισμού. Η συσσώρευση πληροφοριών με απώτερο σκοπό την εξέταση σε αυτές (βλ. Πανελλαδικές) δεν προωθεί την σκέψη του μαθητή, ίσα ίσα τον καθιστά "σκληρό δίσκο" με μοναδική ικανότητα την επιλογή πληροφοριών όταν αυτές του ζητηθούν.
-Καλλιέργεια πολιτικού πνεύματος στους μαθητές, έτσι ώστε να μην γίνονται θύματα του κάθε κόμματος και της νεολαίας του, που τους τάζει εκδρομές και ,αργότερα, σημειώσεις για το μάθημα στο πανεπιστήμιο (άκου εκεί να προσπαθούν μέλη νεολαίας κόμματος να πείσουν τα παιδάκια της πρώτης γυμνασίου να μπουν στο κόμμα, υποσχόμενοι εκδρομές και αθλητικές δραστηριότητες!!!! Απλά θλιβερό κατα την γνώμη μου.....)
-Την καλλιέργεια της Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η Σ από το δημοτικό ακόμη. Από ότι έχω παρατηρήσει, τόσο από το δικό μου σχολείο όσο και από λεγόμενα συμμαθητών από άλλα σχολεία, οι σημερινοί νέοι δεν ξέρουν να συζητούν! Όταν από μικρά τα παιδιά βλέπουν ως πρότυπα δημοσιογράφων και πολιτικών τα τηλεψώνια (βλ. Τράγκας, Ψωμιάδης) που εμφανίζονται στην τηλεόραση για να ανεβάσουν την τηλεθέαση με τους στημένους καυγάδες τους, τότε και εκείνα συμπεριφέρονται αναλόγως.
-Θέλω να μαθαίνω , όχι να αποστηθίζω.Δεν θέλω να ξέρω να λύνω ασκήσεις με όρια, αν δεν ξέρω που χρησιμεύουν! (πέρα από την κλισέ απάντηση "δεν θα καταλάβεις και να σου πω" ή "στο πανεπιστήμιο αυτά, στόχος τώρα είναι να βγάλεις βαθμό στις πανελλαδικές").
-Η αξιοποίηση των μαθητικών συμβουλίων, όχι μόνο σε περιπτώσεις εκδρομών. Και αυτό θα γίνει μόνο με την κατάλληλη ενημέρωση των μαθητών από τους καθηγητές τους.
-Οπως αναφέρθηκε παραπάνω, αξιολόγηση καθηγητών.Τοποθέτηση ακατάλληλων καθηγητών σε άλλες θέσεις εντός ή εκτός σχολείου (π.χ. γραμματέας του σχολείου).
-Και το πιο σημαντικό: Η νοοτροπία για το σχολείο καλλιεργείται πιστεύω σε έναν σημαντικό βαθμό από τους γονείς στα παιδιά. Οι γονείς όμως σε 20-25 χρόνια από τώρα, θα είναι η γενιά που τώρα βρίσκεται στα θρανία. Εάν λοιπόν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προάγει την αγάπη για την μάθηση και για το σχολείο στους μελλοντικούς γονείς, τότε και εκείνοι θα μεταφέρουν στα παιδιά τους το "αντι-σχολικό" κλίμα. Συνεπώς, ο κύκλος θα συνεχίζεται αέναα...
-Αποβολή του στείρου εγκυκλοπαιδισμού. Η συσσώρευση πληροφοριών με απώτερο σκοπό την εξέταση σε αυτές (βλ. Πανελλαδικές) δεν προωθεί την σκέψη του μαθητή, ίσα ίσα τον καθιστά "σκληρό δίσκο" με μοναδική ικανότητα την επιλογή πληροφοριών όταν αυτές του ζητηθούν.
-Καλλιέργεια πολιτικού πνεύματος στους μαθητές, έτσι ώστε να μην γίνονται θύματα του κάθε κόμματος και της νεολαίας του, που τους τάζει εκδρομές και ,αργότερα, σημειώσεις για το μάθημα στο πανεπιστήμιο (άκου εκεί να προσπαθούν μέλη νεολαίας κόμματος να πείσουν τα παιδάκια της πρώτης γυμνασίου να μπουν στο κόμμα, υποσχόμενοι εκδρομές και αθλητικές δραστηριότητες!!!! Απλά θλιβερό κατα την γνώμη μου.....)
-Την καλλιέργεια της Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η Σ από το δημοτικό ακόμη. Από ότι έχω παρατηρήσει, τόσο από το δικό μου σχολείο όσο και από λεγόμενα συμμαθητών από άλλα σχολεία, οι σημερινοί νέοι δεν ξέρουν να συζητούν! Όταν από μικρά τα παιδιά βλέπουν ως πρότυπα δημοσιογράφων και πολιτικών τα τηλεψώνια (βλ. Τράγκας, Ψωμιάδης) που εμφανίζονται στην τηλεόραση για να ανεβάσουν την τηλεθέαση με τους στημένους καυγάδες τους, τότε και εκείνα συμπεριφέρονται αναλόγως.
-Θέλω να μαθαίνω , όχι να αποστηθίζω.Δεν θέλω να ξέρω να λύνω ασκήσεις με όρια, αν δεν ξέρω που χρησιμεύουν! (πέρα από την κλισέ απάντηση "δεν θα καταλάβεις και να σου πω" ή "στο πανεπιστήμιο αυτά, στόχος τώρα είναι να βγάλεις βαθμό στις πανελλαδικές").
-Η αξιοποίηση των μαθητικών συμβουλίων, όχι μόνο σε περιπτώσεις εκδρομών. Και αυτό θα γίνει μόνο με την κατάλληλη ενημέρωση των μαθητών από τους καθηγητές τους.
-Οπως αναφέρθηκε παραπάνω, αξιολόγηση καθηγητών.Τοποθέτηση ακατάλληλων καθηγητών σε άλλες θέσεις εντός ή εκτός σχολείου (π.χ. γραμματέας του σχολείου).
-Και το πιο σημαντικό: Η νοοτροπία για το σχολείο καλλιεργείται πιστεύω σε έναν σημαντικό βαθμό από τους γονείς στα παιδιά. Οι γονείς όμως σε 20-25 χρόνια από τώρα, θα είναι η γενιά που τώρα βρίσκεται στα θρανία. Εάν λοιπόν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προάγει την αγάπη για την μάθηση και για το σχολείο στους μελλοντικούς γονείς, τότε και εκείνοι θα μεταφέρουν στα παιδιά τους το "αντι-σχολικό" κλίμα. Συνεπώς, ο κύκλος θα συνεχίζεται αέναα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.