giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
05-01-07
17:10
κοίτα και 'γω ξέρω τέτοια οικογένεια,
αλλά ζουν σε χωριό, έχουν το σπίτι δικό τους, τους κήπους τους, τα ζώα τους κλπ...
Σε μεγάλη πόλη είναι σχεδόν αδύνατο!
ειδικά αν υπάρχει ενοίκιο ή αν ο φοιτητής δεν είναι στην ίδια πόλη...
Εγώ με τον αδερφό μου πχ θέλαμε 1100~1200 ευρώ το μήνα(όχι ο καθένας φυσικά...) χωρίς τρομερές σπατάλες...
(σπουδάζαμε και οι δύο μακρία από το πατρικό)
αλλά ζουν σε χωριό, έχουν το σπίτι δικό τους, τους κήπους τους, τα ζώα τους κλπ...
Σε μεγάλη πόλη είναι σχεδόν αδύνατο!
ειδικά αν υπάρχει ενοίκιο ή αν ο φοιτητής δεν είναι στην ίδια πόλη...
Εγώ με τον αδερφό μου πχ θέλαμε 1100~1200 ευρώ το μήνα(όχι ο καθένας φυσικά...) χωρίς τρομερές σπατάλες...
(σπουδάζαμε και οι δύο μακρία από το πατρικό)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
05-01-07
16:50
ενα μπράβο στη giovana γιατί λίγα άτομα δουλεύουν από τα 16 για να μην έχουν έξοδα οι γονείς τους...
σαν την διαφήμιση της coca-cola ακούστηκε αυτό!
πάντως, πραγματικά μπράβο σου Gio!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
05-01-07
16:47
Προσωπικά δεν κλαίγομαι καθώς ξέρω που έχω μπλέξει... (προς το παρόν...)
αλλά ο πατέρας μου (και ο κάθε πατέρας) έχει κάθε δικαίωμα να κλαίγεται όταν τον αναγκάζουν να δουλεύει σα σκλάβος απ' το πρωί μέχρι το βράδυ και να δανείζεται κι από πάνω για μια ανάγκη (που συνήθως είναι υγεία την οποία έπρεπε να καλύπτει το κράτος...) προκειμένου να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα παιδιά του...
ίσως οι γονείς σου να έχουν μια οικονομική άνεση και να μην έχεις δει κάποια πράγματα... δεν είναι κακό! ίσα-ίσα είσαι τυχερή!
αλλά ο πατέρας μου (και ο κάθε πατέρας) έχει κάθε δικαίωμα να κλαίγεται όταν τον αναγκάζουν να δουλεύει σα σκλάβος απ' το πρωί μέχρι το βράδυ και να δανείζεται κι από πάνω για μια ανάγκη (που συνήθως είναι υγεία την οποία έπρεπε να καλύπτει το κράτος...) προκειμένου να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα παιδιά του...
ίσως οι γονείς σου να έχουν μια οικονομική άνεση και να μην έχεις δει κάποια πράγματα... δεν είναι κακό! ίσα-ίσα είσαι τυχερή!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
05-01-07
16:39
δεν είπαμε να είναι όλα εύκολα,
αλλά να μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς την οικογένειά σου (ή και μόνος σου) χωρίς να πρέπει να κάνεις 3 δουλειές ή να είσαι μέχρι το λαιμό χρεωμένος στις πιστωτικές!
Είναι γνωστό ότι το 90% των νοικοκυριών χρωστάνε σε κάρτες και τράπεζες...
Εξάλλου, αν δε ζητάμε πάντα το κάτι παραπάνω, θα μένουμε μια ζωή στα ίδια...
αλλά να μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς την οικογένειά σου (ή και μόνος σου) χωρίς να πρέπει να κάνεις 3 δουλειές ή να είσαι μέχρι το λαιμό χρεωμένος στις πιστωτικές!
Είναι γνωστό ότι το 90% των νοικοκυριών χρωστάνε σε κάρτες και τράπεζες...
Εξάλλου, αν δε ζητάμε πάντα το κάτι παραπάνω, θα μένουμε μια ζωή στα ίδια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
05-01-07
16:34
Τώρα ειρωνεύεσαι...τέσπα...
Εσύ τα θεωρείς ικανοποιητικά τώρα! Αργότερα δε θα σου φτάνουν ούτε για ζήτω!
Βλέπω τους γονείς μου πόσο δούλευαν για να μπορέσουν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν δύο μαντράχαλους...
βλέπω συγγενείς και φίλους που τώρα ξεκινάν τη ζωή τους και προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους τι δυσκολίες συναντούν...
βλέπω άλλους που ξεκινάν να κάνουν οικογένεια...
βλέπω ακόμα και μένα, που τώρα που κόπηκε η βοήθεια από τους γονείς, πρέπει να κάνω άλλη διαχείριση στα οικονομικά μου για να μη μείνω ρέστος...
τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά!
δεν είναι τραγικά, αλλά καλά δε τα λες σε καμία περίπτωση! .-
Εσύ τα θεωρείς ικανοποιητικά τώρα! Αργότερα δε θα σου φτάνουν ούτε για ζήτω!
Βλέπω τους γονείς μου πόσο δούλευαν για να μπορέσουν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν δύο μαντράχαλους...
βλέπω συγγενείς και φίλους που τώρα ξεκινάν τη ζωή τους και προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους τι δυσκολίες συναντούν...
βλέπω άλλους που ξεκινάν να κάνουν οικογένεια...
βλέπω ακόμα και μένα, που τώρα που κόπηκε η βοήθεια από τους γονείς, πρέπει να κάνω άλλη διαχείριση στα οικονομικά μου για να μη μείνω ρέστος...
τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά!
δεν είναι τραγικά, αλλά καλά δε τα λες σε καμία περίπτωση! .-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
05-01-07
15:58
Δυστυχώς, ειδικά στη χώρα μας, είσαι υποχρεωμένος να συμβιβαστείς!
(ειδικά όταν είσαι νέος στον εργασιακό χώρο...)
Πριν λίγο καιρό πέρασα τη διαδικασία του να βρω δουλειά, και πολλοί φίλοι μου είναι ακόμα στην ίδια κατάσταση...
Εγώ ήμουν αρκετά τυχερός και βρήκα δουλειά στην οποία ασχολούμαι με αυτό που μου αρέσει και τα χρήματα είναι ικανοποιητικά και είναι και στο μέρος που ήθελα!
Αλλά πολλοί άλλοι δεν τα έχουν καταφέρει έτσι!
Άλλοι αναγκάζονται να κατέβουν Αθήνα, άλλοι να συμβιβαστούν με λιγότερα λεφτά, άλλοι να αλλάξουν (ευτυχώς όχι εντελώς) αντικείμενο!
Προσωπικά, αν είχα να επιλέξω ανάμεσα σε μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο που μου αρέσει αλλά όχι με πολλά λεφτά, και σε μια δουλειά άσχετη(πωλητής καρότων που είπε και η ρουμάνα) αλλά με πολύ περισσότερα χρήματα,
στην παρούσα φάση, είναι πολύ πιθανό να το έβλεπα λίγο ρομαντικά και να πήγαινα εκεί που μου αρέσει το αντικείμενο, ακόμα και αν στερούμουν κάποια πράγματα...
αλλά αν είχα πίσω μου γυναίκα και παιδιά, τότε δε θα το σκεφτόμουν καν! Θα πήγαινα τρέχοντας στα λεφτά! (κοιτώντας φυσικά όσο ήμουν εκεί και για κάτι άλλο...)
Δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, έτσι είναι τα πράγματα....
(ειδικά όταν είσαι νέος στον εργασιακό χώρο...)
Πριν λίγο καιρό πέρασα τη διαδικασία του να βρω δουλειά, και πολλοί φίλοι μου είναι ακόμα στην ίδια κατάσταση...
Εγώ ήμουν αρκετά τυχερός και βρήκα δουλειά στην οποία ασχολούμαι με αυτό που μου αρέσει και τα χρήματα είναι ικανοποιητικά και είναι και στο μέρος που ήθελα!
Αλλά πολλοί άλλοι δεν τα έχουν καταφέρει έτσι!
Άλλοι αναγκάζονται να κατέβουν Αθήνα, άλλοι να συμβιβαστούν με λιγότερα λεφτά, άλλοι να αλλάξουν (ευτυχώς όχι εντελώς) αντικείμενο!
Προσωπικά, αν είχα να επιλέξω ανάμεσα σε μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο που μου αρέσει αλλά όχι με πολλά λεφτά, και σε μια δουλειά άσχετη(πωλητής καρότων που είπε και η ρουμάνα) αλλά με πολύ περισσότερα χρήματα,
στην παρούσα φάση, είναι πολύ πιθανό να το έβλεπα λίγο ρομαντικά και να πήγαινα εκεί που μου αρέσει το αντικείμενο, ακόμα και αν στερούμουν κάποια πράγματα...
αλλά αν είχα πίσω μου γυναίκα και παιδιά, τότε δε θα το σκεφτόμουν καν! Θα πήγαινα τρέχοντας στα λεφτά! (κοιτώντας φυσικά όσο ήμουν εκεί και για κάτι άλλο...)
Δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, έτσι είναι τα πράγματα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.