Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
05-12-06
15:21
...δυστυχώς κι εμένα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
03-12-06
02:09
Μετά από 2 χρόνια ανούσιου πόνου κατάλαβα πως είναι κι αυτό σαν το τσιγάρο. Αν θέλεις να κόψεις το κάπνισμα πρέπει να το κόψεις μαχαίρι...
Συνειδητοποίησα επίσης πως αν και στην αρχή η αγάπη μου εστιαζόταν αποκλειστικά σε εκείνον και όλα όσα εκείνος αντιπροσώπευε, με το καιρό και μετά το τέλος της σχέσης, εκείνο που με έκανε να θέλω να γυρίζω πίσω, εκείνο που αγαπούσα, δεν ήταν εκείνος, αλλά αυτά που είχαμε ζήσει μαζί. Αγαπούσα την αγάπη μας....
Ήταν η εμπειρία των καλών στιγμών και η ανάγκη μου να τις ξαναζήσω...
Να τις αναπαράγω ξανά με τα ίδια "υλικά" που ήξερα πως κάποτε είχε πετύχει...
Η ζωή δε λειτουργεί έτσι όμως. Και με κάθε πισωγύρισμα το μόνο που κατάφερνα ήταν να δηλητηριάζω το παρελθόν και τις καλές αναμνήσεις που μας άξιζε να θυμόμαστε ανέπαφες.
Ποτέ δε θα ξεχάσω γιατί δε θέλω να ξεχάσω. Οι αναμνήσεις μας είναι...η περιουσία μας!
Ο θυσαυρός μας. Είναι αυτό που είμαστε και αυτό που μας δίνει την ώθηση να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, πιο ολοκληρωμένοι. Είναι τα εφόδια για να πορευθούμε στο μέλλον.
Ποτέ δε θα ξεχάσω, αλλά θα προχωρήσω μπροστά, να βρω τα νέα υλικά που θα μου ξαναδώσουν τη δυνατότητα να ξαναζήσω μια μεγάλη αγάπη.
(Φτάνει τώρα, γιατί έχουμε και κάποιες περιορισμένες αντοχές! )
Do you ever think of me
and get lost in the memory?
When you do, I hope you smile,
and hold that memory awhile.
Blackmore's Night ~ I Still Remember
Συνειδητοποίησα επίσης πως αν και στην αρχή η αγάπη μου εστιαζόταν αποκλειστικά σε εκείνον και όλα όσα εκείνος αντιπροσώπευε, με το καιρό και μετά το τέλος της σχέσης, εκείνο που με έκανε να θέλω να γυρίζω πίσω, εκείνο που αγαπούσα, δεν ήταν εκείνος, αλλά αυτά που είχαμε ζήσει μαζί. Αγαπούσα την αγάπη μας....
Ήταν η εμπειρία των καλών στιγμών και η ανάγκη μου να τις ξαναζήσω...
Να τις αναπαράγω ξανά με τα ίδια "υλικά" που ήξερα πως κάποτε είχε πετύχει...
Η ζωή δε λειτουργεί έτσι όμως. Και με κάθε πισωγύρισμα το μόνο που κατάφερνα ήταν να δηλητηριάζω το παρελθόν και τις καλές αναμνήσεις που μας άξιζε να θυμόμαστε ανέπαφες.
Ποτέ δε θα ξεχάσω γιατί δε θέλω να ξεχάσω. Οι αναμνήσεις μας είναι...η περιουσία μας!
Ο θυσαυρός μας. Είναι αυτό που είμαστε και αυτό που μας δίνει την ώθηση να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, πιο ολοκληρωμένοι. Είναι τα εφόδια για να πορευθούμε στο μέλλον.
Ποτέ δε θα ξεχάσω, αλλά θα προχωρήσω μπροστά, να βρω τα νέα υλικά που θα μου ξαναδώσουν τη δυνατότητα να ξαναζήσω μια μεγάλη αγάπη.
(Φτάνει τώρα, γιατί έχουμε και κάποιες περιορισμένες αντοχές! )
Do you ever think of me
and get lost in the memory?
When you do, I hope you smile,
and hold that memory awhile.
Blackmore's Night ~ I Still Remember
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.