13-05-08
14:54
Είναι αυτό που είχα πει και εγώ. Ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να πιστέψει κάπου στις δύκολες στιγμές...
Ναι, απο αυτη μου την εμπειρια καταλαβα κι εγω πως ετσι εχουν τα πραγματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
13-05-08
14:35
Μια φορα πριν κανα δυο χρονια το σκεφτομουν πολυ διεξοδικα ενα βραδυ και επαθα κριση πανικου... δεν εχω φοβηθει τοσο πολυ στη ζωη μου, πραγματικα :who:
Απο τοτε προτιμω να μη το σκεφτομαι τοσο εντονα, εχω κοντεψει να το ξαναπαθω. Θυμαμαι πολυ καθαρα οτι ειχα συνηδειτοποιησει οτι την επομενη στιγμη μπορει να πεθαινα και τιποτα δε θα ειχε πια σημασια και ενιωθα σαν να με πλησιαζε ο θανατος. Εκεινη τη στιγμη ενιωσα την αναγκη να πιστεψω οτι πραγματικα δε χανεται η ζωη μετα το θανατο,οτι υπαρχει Θεος, ομως δε μπορουσα γιατι φαινονταν ολα ξεκαθαρα και αληθινα :xixi:
Απο τοτε προτιμω να μη το σκεφτομαι τοσο εντονα, εχω κοντεψει να το ξαναπαθω. Θυμαμαι πολυ καθαρα οτι ειχα συνηδειτοποιησει οτι την επομενη στιγμη μπορει να πεθαινα και τιποτα δε θα ειχε πια σημασια και ενιωθα σαν να με πλησιαζε ο θανατος. Εκεινη τη στιγμη ενιωσα την αναγκη να πιστεψω οτι πραγματικα δε χανεται η ζωη μετα το θανατο,οτι υπαρχει Θεος, ομως δε μπορουσα γιατι φαινονταν ολα ξεκαθαρα και αληθινα :xixi:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
12-05-08
20:18
Ναι, αυτό θέλω να μου αναλύσεις. Δλδ, ανυπαρξία?
(για το θάνατο ξέρουμε κάποια λίγα πραματάκια, όπως τη σταδιακή απενεργοποίση των οργάνων. Επίσης κάπου διάβασα ότι ο εγκέφαλος όταν πεθαίνει -ουσιαστικά πεθαίνουμε κι εμείς τότε- οι πνεύμονες λειτουργουν για λιγάκι ακόμα μαζί με την καρδιά. Αυτό σημαίνει, ότι όταν πεθαίνει κάποιος είναι σαν να τον βάζουν με το ζόρι να κοιμηθεί.)
Ναι, ανυπαρξια. Τη μια στιγμη υπαρχουμε, την αλλη οχι και τιποτα πια δεν εχει σημασια για μας απο οσα καναμε στη ζωη μας, μονο για αυτους που ζουνε.
Ε ναι εννοουσα απο πνευματικης αποψης τι γινεται, οχι σωματικης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
12-05-08
17:23
Κρου, θα με ενδιέφερε πραγματικά να μου πεις, τι νομίζεις ότι γίνεται στον άνθρωπο μετά από το θάνατό του.
Ειπα πιο πανω, τεινω στο οτι χανομαστε. Δε μπορω να εχω μια απολυτη αποψη γιατι αν υπαρχει κατι για το οποιο δε ξερουμε τιποτα απολυτως αυτο ειναι ο θανατος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-05-08
21:27
Δεν ξέρω αλλά φοβάμαι πολύ πως κάποια μέρα αυτό θα συμβεί και όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε άτομα που εκτιμώ ιδιαίτερα....δεν θέλω να γινει!!
Ε κανεις δε θελει. Καλυτερα να σκεφτεσαι περισσοτερο πως θα περασεις καλα με αυτα τα ατομα απο το οτι θα πεθανουν. ΔΗλαδη μην αφηνεις την ιδεα του θανατου να σε καταβαλει, καλυτερα να τη μετατρεπεις σε δυναμη και θεληση που θα σε κανει να θες να περνας καλυτερα μαζι τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-05-08
21:23
Δηλαδή δεν φοβάστε πως το σώμα σας θα ''σαπίσει'' κυριολεκτικά.....θα χαθείτε για πάντα...δεν φοβάστε τα αγαπημένα σας πρόσωπα που μία μέρα θα πεθάνουν??
Ε δε θα το βλεπω να σαπιζει οποτε οκ
Εγω τεινω στο οτι δεν υπαρχει συνεχεια μετα το θανατο, επομενως προσπαθω να χαιρομαι την καθε στιγμη με ατομα που αγαπαω, ιδιαιτερως οταν δεν τα βλεπω συχνα. Και επισης προσπαθω να τους δειχνω τα συναισθηματα μου σε καθε ευκαιρια. Δε θελω να χανω ευκαιριες να ειμαι με αυτους που επιθυμω! Και να ρισκαρω φυσικα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.