Άλλα μηνύματα του μέλους Semina σε αυτό το thread

Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε τελείως διαφορετική άποψη για τον/την κολλητό/ή σας και τελικά, να συνειδητοποιήτε ότι είναι ένας πολύ κακός χαρακτήρας και να απορείτε πώς ήσαστε τόσο τυφλοί??

Εγώ πάντως έχω 2 κολλητούς που μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα στο τηλέφωνο και τους αισθάνομαι πραγματικά κοντά μου. Μου έχουν σταθεί απίστευτα (όπως κι εγώ άλλωστε) και ακόμα και τώρα που μας χωρίζουν 400χλμ, πολύ συχνά ζητούν τη γνώμη μου πάνω σε κάποια θέματα (γκομενικά κυρίως). Όταν τους γνώρισα πέρυσι (στο φροντιστήριο Γερμανικών), ήμουν το μόνο κορίτσι στο τμήμα και κάναμε τρομερή παρέα. Μετά από κάθε μάθημα πηγαίναμε βόλτα ή για καμιά κρέπα και δεν έφευγαν αν δε με πήγαιναν πρώτα σπίτι. Έτσι, κολλήσαμε! Και δεν είναι τόσο το γεγονός ότι μου φέρονταν τόσο καλά, αλλά το ότι ποτέ δε με είδαν ως ''το κορίτσι'', ή με την ανωριμότητα του ''κορίτσια=χαζά'' (μη γελάτε, υπάρχουν αγόρια που ακόμα το πιστεύουν!!:iagree. Και ξέραμε ο ένας τα συναισθήματα του άλλου διότι είχαμε και οι τρεις σχέση.
Οπότε... πιστεύω πως είναι καθαρά θέμα προσέγγισης του σωστού ατόμου!:no1:

Λοιπόν... ας πω κι εγώ την άποψή μου
Προσωπικά, έχω κάνει πολλές φορές φιλίες με αγόρια και πιστεύω ότι οι καλύτερες φιλίες είναι αυτές, οι... ''ερμαφρόδιτες'' γιατί οι τομείς ''κόντρας'' μεταξύ τους είναι ελάχιστοι. Το θέμα είναι ότι σε μία ηλικία που λίγο-πολύ ''ψάχνεσαι'', είναι δύσκολο να καθορίσεις, τι είδους σχέση θα αναπτύξεις με κάποιον του αντίθετου φύλου. Πρέπει να είσαι 100% σίγουρος για τα συναισθήματά σου και να τα δείξεις ξεκάθαρα στον άλλον έτσι ώστε να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Μου έχει τύχει να πλησιάσω ένα παιδί γιατί μου άρεσε πολύ η παρέα του, μα τον έβλεπα τελείως φιλικά, κι επειδή ήμουν πολύ αυτός το παρεξήγησε και κατάλαβε άλλα αντί άλλων!!:!::s
Πραγματική φιλία λοιπόν, μπορεί να υπάρξει μεταξύ των δύο φύλων, όταν όμως και οι δύο βλέπουν τον άλλον σαν φίλο και τίποτα παραπάνω.