tsitsilegas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο tsitsilegas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 222 μηνύματα.
13-09-06
10:58
Προσωπικά πιστεύω ότι οι εν ευρεία εννοία δημόσιοι υπάλληλοι [δικαστές, αστυνομικοί, στρατιωτικοί] βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξουσίασης και ως εκ τούτου τα ατομικά τους δικαίωματα υπόκεινται σε κάποιους θεμιτούς περιορισμούς: απαγορεύεται πχ η συμμετοχή τους σε πολιτικά κόμματα ή η δημόσια εκδήλωση των πολιτικών τους φρονημάτων. Θεωρώ ορθή αυτή την απαγόρευση. Πρέπει, συνεπώς, να θεωρηθούν ανεκτοί όχι μόνον οι γενικοί περιορισμοί τους οποίους ο νόμος επιβάλλει σε κάθε πολίτη, αλλά επί πλέον και ειδικότεροι περιορισμοί οι οποίοι δικαιολογούνται από τη φύση της υπαλληλικής σχέσεως και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν.Για μένα οι αμφότερες οι κατηγορίες εντάσσονται στο πλαίσιο της καταπάτησης της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σίγουρα, οι ειδικοί αυτοί περιορισμοί δεν μπορούν να θεσπισθούν, εφόσον με αυτούς αναιρείται στην ουσία η άσκηση του ατομικού δικαιώματος.
Το κατά πόσο συνιστά ανεπίτρεπτο περιορισμό η θέσπιση διατάξεως κατά την οποία εξαρτάται η άσκηση του δικαιώματος από την προηγούμενη άδεια της προϊσταμένης ή άλλης αρχής, είναι συζητήσιμο. Μερικές διατάξεις θα πρέπει να υπάρχουν. Ιδίως όταν πρόκειται για την έκφραση πολιτικής γνώμης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.