Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και Διδακτορικός. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
20-07-09
13:56
Με αυτήν την λογική όλα τα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι θεωρούνται κακή τέχνη, εφ' όσον ο μοναδικός λόγος που τα έγραφε ήταν για να πληρώνει τα χρέη του από την χαροπαιξία (για αυτό άλλωστε ήταν και τόσο ογκώδη -πληρωνόταν με βάση τον αριθμό των σελίδων) Μπορούμε όμως να τα θεωρήσουμε ως ''κακή τέχνη'';; Μπορούμε δηλαδή να κρίνουμε ένα αποτέλεσμα με βάση τις προθέσεις του καλλιτέχνη;;
Δεν είναι το ίδιο. Καθόλου το ίδιο.
Μιλάμε για άλλες εποχές και έχω στο νου μου περισσότερο τη σύγχρονη τέχνη όταν μιλάω για αυτόν τον διαχωρισμό.
Με τον ίδιο τρόπο δεν αποκαλώ κακή τέχνη ΟΛΑ τα δημιουργήματα της Αναγέννησης.
Αλλά αν θες δε με συγκινούν εξίσου με έργα άλλων.
Ο Ντοστογιέφσκι άφησε μια καριέρα, για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία και στη συγγραφή.
Αφιερώθηκε στην τέχνη του και δεν αμφιβάλλει κανείς, από αυτούς που έχουν διαβάσει έστω και ένα μυθιστόρημά του, ότι ήταν χαρισματικός.
Εκτός των άλλων όλα του τα βιβλία έχουν στοιχεία και επιρροές από τη ζωή του.
Όπως ανέφερα, όταν ο καλλιτέχνης μελετάει το τι αρέσει στην πλειοψηφία του κόσμου με στόχο να πουλήσει και αυτό και δημιουργεί, περισσότερο για να γίνει διάσημος μέσα από ψεύτικες ιδιαιτερότητες, τότε αυτό με ενοχλεί.
Ο Ντοστογιέφκσι δεν ήταν ψεύτικος ακόμα κι όταν έγραφε ψεύτικες ιστορίες.
Δεν μπορώ να ονομάσω για παράδειγμα καλή τέχνη τα δημιουργήματα του Φοίβου,γιατί δημιουργεί σύμφωνα με το τι θα ακουστεί φέτος το καλοκαίρι, παρολαυτά είναι τέχνη (μουσική)
Δεν τα έχω με την εμπορικότητα των καλλιτεχνημάτων, αλλά δεν έχουν να μου πουν τίποτα αυτά τα καλλιτεχνήματα όταν έχουν ως αυτοσκοπό το χρηματικό κέρδος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και Διδακτορικός. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
02-06-08
17:08
Για μένα τέχνη είναι προσωπική έκφραση του κάθε καλλιτέχνη και έγκειται φυσικά στα πλαίσια του υποκειμενικού.
Μόνο έτσι μπορείς να την αξιολογήσεις και πραγματικά απογοητεύομαι από τα αντικειμενικά κριτήρια στα οποία την έχουν υποβάλλει.
Δεν είναι δυνατόν να καταλάβουμε ένα έργο τέχνης, αν δεν μπορέσουμε να συμμεριστούμε το αίσθημα απελευθέρωσης και θριάμβου που ένιωσε ο καλλιτέχνης αντικρύζοντας το επίτευγμά του.
Αν η τέχνη δεν ήταν εμπορεύσιμη, δε θα υπήρχαν κριτικοί. Δε θα υπήρχαν αυτά τα αντικειμενικά κριτήρια, οι αξιολογήσεις που πολλές φορές ε΄ρχονται σε παρεξηγήσεις και το είδος εκείνο της κριτικής που παρανοεί εντελώς το έργο τέχνης.
Κάθε γενιά απορρίπτει κάποια στιγμή τα κριτήρια των προγενέστερων και φτάνουμε στο σημείο τέχνη να θεωρείται οτιδήποτε πρωτοτυπεί, οτιδήποτε ξεφεύγει από κανόνες.
Όπως ανφέρεται και στο " Χρονικό της Τέχνης" του Gombrich, στην πραγματικότητα η τέχνη με κεφαλαίο -Τ- δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο οι καλλιτέχνες.
Μόνο έτσι μπορείς να την αξιολογήσεις και πραγματικά απογοητεύομαι από τα αντικειμενικά κριτήρια στα οποία την έχουν υποβάλλει.
Δεν είναι δυνατόν να καταλάβουμε ένα έργο τέχνης, αν δεν μπορέσουμε να συμμεριστούμε το αίσθημα απελευθέρωσης και θριάμβου που ένιωσε ο καλλιτέχνης αντικρύζοντας το επίτευγμά του.
Αν η τέχνη δεν ήταν εμπορεύσιμη, δε θα υπήρχαν κριτικοί. Δε θα υπήρχαν αυτά τα αντικειμενικά κριτήρια, οι αξιολογήσεις που πολλές φορές ε΄ρχονται σε παρεξηγήσεις και το είδος εκείνο της κριτικής που παρανοεί εντελώς το έργο τέχνης.
Κάθε γενιά απορρίπτει κάποια στιγμή τα κριτήρια των προγενέστερων και φτάνουμε στο σημείο τέχνη να θεωρείται οτιδήποτε πρωτοτυπεί, οτιδήποτε ξεφεύγει από κανόνες.
Όπως ανφέρεται και στο " Χρονικό της Τέχνης" του Gombrich, στην πραγματικότητα η τέχνη με κεφαλαίο -Τ- δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο οι καλλιτέχνες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.