Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
03-07-09
23:00
Θα ήθελα εδώ να διακόψω τον ανεξάντλητο ποιητικό οίστρο του φίλου μου του Άπρο και να κατεβάσω λίγο το επίπεδο του θέματος...
Θα δημοσιεύσω ένα στιχάκι που έγραψα πριν από λίγα χρόνια, όταν η κόρη μου ξεκίνησε τη Δευτέρα δημοτικού, μετά από πρόσκληση της δασκάλας να γράψουν τα παιδιά ένα ποιηματάκι. Το έγραψα μαζί με την κοράκλα μου, γι' αυτό όσο κι αν σας φαίνεται... ποταπό και παιδιάστικο, εγώ το αγαπώ και όταν το σκέφτομαι χαμογελώ.
Είπα λοιπόν να μοιραστώ ένα χαμόγελο μαζί σας:
Με ηλιόλουστο καιρό,
να διαβάσω δεν μπορώ
και η τσάντα μου βαριά,
σαν τη βαρυχειμωνιά.
Τα σχολεία άνοιξαν,
οι μπελάδες άρχισαν.
Τα παιδάκια ζωηρά,
σαν θηρία στα κλουβιά
κι η δασκάλα μου η φτωχή,
το θεό παρακαλεί:
Κάνε θεέ μου ένα θαύμα,
νά 'ναι διάλειμμα για πάντα...
Είχε μεγάλο σουξέ, μέχρι και στην εφημερίδα του σχολείου δημοσιεύτηκε...
Θα δημοσιεύσω ένα στιχάκι που έγραψα πριν από λίγα χρόνια, όταν η κόρη μου ξεκίνησε τη Δευτέρα δημοτικού, μετά από πρόσκληση της δασκάλας να γράψουν τα παιδιά ένα ποιηματάκι. Το έγραψα μαζί με την κοράκλα μου, γι' αυτό όσο κι αν σας φαίνεται... ποταπό και παιδιάστικο, εγώ το αγαπώ και όταν το σκέφτομαι χαμογελώ.
Είπα λοιπόν να μοιραστώ ένα χαμόγελο μαζί σας:
Με ηλιόλουστο καιρό,
να διαβάσω δεν μπορώ
και η τσάντα μου βαριά,
σαν τη βαρυχειμωνιά.
Τα σχολεία άνοιξαν,
οι μπελάδες άρχισαν.
Τα παιδάκια ζωηρά,
σαν θηρία στα κλουβιά
κι η δασκάλα μου η φτωχή,
το θεό παρακαλεί:
Κάνε θεέ μου ένα θαύμα,
νά 'ναι διάλειμμα για πάντα...
Είχε μεγάλο σουξέ, μέχρι και στην εφημερίδα του σχολείου δημοσιεύτηκε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
02-07-09
02:44
γιατί το κάνεις αυτό
όταν μάθω θα σου πω
γιατί μ' αφήνεις απ' έξω
επειδή το διάλεξες εσύ
δε σε καταλαβαίνω
δε χρειάζεται
ναι μα εγώ θα επιμένω
επέμενε όσο θες
ακόμα δε βαρέθηκες
βαρέθηκα αν θες
θα με ξεχάσεις κάποτε
δε σε θυμάμαι καν....
για τον Apro....
Ψιτ, εσύ...
Πέρα απ' την πλάκα, αυτό ήταν πολύ καλό. Να το κρατήσεις...
Και το προηγούμενο, εάν δεν έβαζες δυο φορές τη λέξη ενέργεια, ήταν αρκετά καλό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
01-07-09
01:11
Απρογραμμάτιστος και λίγο απροσάρμοστος
σ' αυτόν τον κόσμο που του φαίνεται ανάρμοστος
έχει μια κρήνη στην καρδιά του π' αναβλύζει
γίνεται χείμαρρος, στα βράχια τον τσακίζει
Μες στο μυαλό του δεν υπάρχει κάποια τάξη,
μόνο στα όνειρά του θέλει να πετάξει
ν' ανυψωθεί μέχρι τον ήλιο και να πέσει
στα μαύρα βάθη μιας ψυχής πού 'χει πονέσει
Δεν έχει σκέψεις, ούτε λέξεις, μόνο στίχους
γιατί η ματιά του πάντα έβρισκε σε τοίχους
κι αυτό το χάδι που τον έσπρωχνε να φύγει
είν' η αγάπη άπιαστη κι οι φίλοι τόσο λίγοι
Θα τον θυμάμαι σ' ένα βάθρο ν' απαγγέλει
όσα φοβάται, δεν αντέχει και δεν θέλει
όσα γεμίζουνε μια κόλα αναφοράς
είμαστε όλοι ποιητές της συμφοράς...
Γραμμένο για τον...κατάλαβε αυτός.σ' αυτόν τον κόσμο που του φαίνεται ανάρμοστος
έχει μια κρήνη στην καρδιά του π' αναβλύζει
γίνεται χείμαρρος, στα βράχια τον τσακίζει
Μες στο μυαλό του δεν υπάρχει κάποια τάξη,
μόνο στα όνειρά του θέλει να πετάξει
ν' ανυψωθεί μέχρι τον ήλιο και να πέσει
στα μαύρα βάθη μιας ψυχής πού 'χει πονέσει
Δεν έχει σκέψεις, ούτε λέξεις, μόνο στίχους
γιατί η ματιά του πάντα έβρισκε σε τοίχους
κι αυτό το χάδι που τον έσπρωχνε να φύγει
είν' η αγάπη άπιαστη κι οι φίλοι τόσο λίγοι
Θα τον θυμάμαι σ' ένα βάθρο ν' απαγγέλει
όσα φοβάται, δεν αντέχει και δεν θέλει
όσα γεμίζουνε μια κόλα αναφοράς
είμαστε όλοι ποιητές της συμφοράς...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
28-06-09
13:50
Θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω κάποιους στίχους μου, από ένα τραγούδι που είχα γράψει με το συγκρότημα "Παράκρουση", πριν από λίγα χρόνια...
Ο Πόλεμος του Ενός
Θά 'θελα νά 'χα ένα θεό να τον λατρεύω
Θά 'θελα νά 'χα έναν εχθρό να τον μισώ
να βρει η ζωή μου κάποιο νόημα στη μάχη
μα δεν υπάρχει, μα δεν υπάρχει...
Κι αυτός ο πόλεμος ποτέ δεν θα χορτάσει
ούτε κι η πείνα του αιώνιου θεατή
Νά 'χα μια κάμερα σαν βγαίνω μες στην πόλη
κι ένα πιστόλι, ένα πιστόλι!
Ρεφραίν:
Ψάχνει έκφραση να βρει
ο γκρίζος μου εαυτός,
σακάτης και τυφλός,
παλεύει μοναχός
Πού να ξεσπάσω την οργή
πού νά 'ναι αυτοί που με νικήσαν;
Ο Πόλεμος του Ενός
ήρωας του μηδενός
Για πάντα θα κρατήσει
απόλυτος κι ωμός
Το είδωλό μου στον καθρέφτη θ' αγαπήσεις
και την εικόνα σου τρελά θα ερωτευτώ
Ευτυχισμένοι όπως στις διαφημίσεις
Θα συνηθίσεις, θα συνηθίσεις...
Στην τηλεόραση θα δεις το θάνατό σου
και τη ζωή σου να περνά μπρος στο γυαλί
Χιλιάδες μάτια σε βιάζαν στην οθόνη
κι ήσουνα μόνη, ήσουνα μόνη!!
(Ρεφραίν)...
Θά 'θελα νά 'μουνα κουτός για να πιστεύω
Θά 'θελα νά 'μουνα σοφός για ν' αγαπώ
Νά 'χα ένα χέρι να πιαστώ
και κάποια αλήθεια ν' ασπαστώ
Νά 'χα ένα ψέμα να μοιραστώ...
Θά 'θελα νά 'χα ένα θεό να τον λατρεύω
Θά 'θελα νά 'χα έναν εχθρό να τον μισώ
να βρει η ζωή μου κάποιο νόημα στη μάχη
μα δεν υπάρχει, μα δεν υπάρχει...
Κι αυτός ο πόλεμος ποτέ δεν θα χορτάσει
ούτε κι η πείνα του αιώνιου θεατή
Νά 'χα μια κάμερα σαν βγαίνω μες στην πόλη
κι ένα πιστόλι, ένα πιστόλι!
Ρεφραίν:
Ψάχνει έκφραση να βρει
ο γκρίζος μου εαυτός,
σακάτης και τυφλός,
παλεύει μοναχός
Πού να ξεσπάσω την οργή
πού νά 'ναι αυτοί που με νικήσαν;
Ο Πόλεμος του Ενός
ήρωας του μηδενός
Για πάντα θα κρατήσει
απόλυτος κι ωμός
Το είδωλό μου στον καθρέφτη θ' αγαπήσεις
και την εικόνα σου τρελά θα ερωτευτώ
Ευτυχισμένοι όπως στις διαφημίσεις
Θα συνηθίσεις, θα συνηθίσεις...
Στην τηλεόραση θα δεις το θάνατό σου
και τη ζωή σου να περνά μπρος στο γυαλί
Χιλιάδες μάτια σε βιάζαν στην οθόνη
κι ήσουνα μόνη, ήσουνα μόνη!!
(Ρεφραίν)...
Θά 'θελα νά 'μουνα κουτός για να πιστεύω
Θά 'θελα νά 'μουνα σοφός για ν' αγαπώ
Νά 'χα ένα χέρι να πιαστώ
και κάποια αλήθεια ν' ασπαστώ
Νά 'χα ένα ψέμα να μοιραστώ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.