Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
06-10-10
09:48
Σε δημοσίευση στο blog του, ο John Bailey, Αμερικανός κινηματογραφιστής, αναφέρεται στα Γλυπτά του Παρθενώνα.
Δεν θα σας κουράσω με την παράθεση όλου του κειμένου που είναι άλλωστε στα Αγγλικά, σας μεταφέρω μονάχα ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από την κατακλείδα του:
In Athens, I met with a highly recommended Greek steadicam operator named Michael Tsimperopoulos. I saw his reel. It was stunning, not just in bravura terms but in its controlled choices. His work on our film was impeccable. Michael and I became quick friends and he has worked with me on other films.
When I was considering how to write this piece on the Parthenon Marbles, I asked myself “What could I possibly say as a concluding thought that is more than an outsiderʼs unengaged musings?” I decided to ask Michael for his perspective as a cultured Greek. Here is what he wrote:
“Asking for the marbles to come back is one thing. Refusing to return them is something else altogether, not even part of the same argument. For two hundred years, seven generations of people from all over the world, are requesting the return of the Parthenon Marbles. It is a long time for any fire to burn, for any struggle to endure, especially in our modern times….. Recently, Iʼve been having this strong feeling that perhaps it is not the people who are asking for the Marbles back, but the Marbles themselves (that) have been crying out in despair all this time for their return to their homeland, their original place of energy and philosophical mysticism. At a certain point, every uprooted, every expatriated, every traveler, every Ulysses longs to return home…”
Δεν θα σας κουράσω με την παράθεση όλου του κειμένου που είναι άλλωστε στα Αγγλικά, σας μεταφέρω μονάχα ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από την κατακλείδα του:
In Athens, I met with a highly recommended Greek steadicam operator named Michael Tsimperopoulos. I saw his reel. It was stunning, not just in bravura terms but in its controlled choices. His work on our film was impeccable. Michael and I became quick friends and he has worked with me on other films.
When I was considering how to write this piece on the Parthenon Marbles, I asked myself “What could I possibly say as a concluding thought that is more than an outsiderʼs unengaged musings?” I decided to ask Michael for his perspective as a cultured Greek. Here is what he wrote:
“Asking for the marbles to come back is one thing. Refusing to return them is something else altogether, not even part of the same argument. For two hundred years, seven generations of people from all over the world, are requesting the return of the Parthenon Marbles. It is a long time for any fire to burn, for any struggle to endure, especially in our modern times….. Recently, Iʼve been having this strong feeling that perhaps it is not the people who are asking for the Marbles back, but the Marbles themselves (that) have been crying out in despair all this time for their return to their homeland, their original place of energy and philosophical mysticism. At a certain point, every uprooted, every expatriated, every traveler, every Ulysses longs to return home…”
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
16-04-10
13:56
Βρήκα ενδιαφέροντα τα ακόλουθα από τη σελίδα που μας έδωσες:
[αφαιρέθηκαν τα video, εφ' όσον παρουσιάστηκαν σε άλλα ποστ]
Με χάλασε η πομπώδης προβολή γνωστού ελληνικού κονιάκ, με τη δικαιολογία ότι πρόκειται για χορηγό.
[αφαιρέθηκαν τα video, εφ' όσον παρουσιάστηκαν σε άλλα ποστ]
Η κυρία Άννα Σιδηροπούλου από τα Αναφιώτικα κάθε καλοκαίρι τριγυρίζει στις γειτονιές της Ακρόπολης & συγκεντρώνει μόνη της υπογραφές από τουρίστες. Στόχος και πάλι… το δικό της Bring them back.
Άννα Σιδηροπούλου
Από το 1997 ως και σήμερα η κυρία Άννα Σιδηροπούλου, κάτοικος της περιοχής στα Αναφιώτικα, κατάφερε να συλλέξει περισσότερες από 35.000 υπογραφές για την επιστροφή των μαρμάρων στην Ελλάδα. «Mόνο τα καλοκαίρια, γιατί τον χειμώνα δεν έχουμε πολλούς τουρίστες», αναφέρει η ίδια. Μεταξύ των υπογραφόντων μάλιστα, συγκαταλέγονται προσωπικότητες από ολόκληρο τον κόσμο, πολιτικοί, βουλευτές, καλλιτέχνες, αθλητές κ.α.
Μακεδονίτισσα στην καταγωγή, η ίδια είχε την τύχη να συναντήσει από κοντά την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη. Στα πλαίσια της δικής της εκστρατείας μάλιστα, η ίδια έχει συναντήσει εκατοντάδες Βρετανούς, οι οποίοι και δηλώνουν υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων στην Ελλάδα. «Θα συνεχίσω», δηλώνει κρατώντας στα χέρια της ένα από τα ντοσιέ με τις υπογραφές των περαστικών.
Η κυρία Σιδηροπούλου έγινε διάσημη χάρη στην πρωτοβουλία ενός αρχαιολάτρη καθηγητή, του κυρίου Φυλακτού, ο οποίος επέλεξε να παραδώσει στην ίδια ένα πακέτο με ένα εισιτήριο για Λονδίνο. Σκοπός; Να επισκεφτεί και η ίδια τα Μάρμαρα στο Βρετανικό Μουσείο. Όλα αυτά συνέβησαν στην τηλεοπτική εκπομπή «Πάμε πακέτο», ενώ εξίσου συγκινητική μοιάζει η προσπάθεια της συλλογής των χρημάτων για την αγορά του εισιτηρίου από τους μαθητές της Πολιτιστικής Ομάδας του Γυμνασίου Πεύκων.
Πέρα από τα παραπάνω, η πεισματική προσπάθεια της κυρίας Σιδηροπούλου χαίρει την αναγνώριση των επίσημων φορέων. Στα πλαίσια αυτά, η ίδια έχει λάβει στο παρελθόν τιμητική διάκριση από τον τ. Υπουργό Πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Με χάλασε η πομπώδης προβολή γνωστού ελληνικού κονιάκ, με τη δικαιολογία ότι πρόκειται για χορηγό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
25-06-09
15:09
«Πρέπει να επιστραφούν τα μάρμαρα στην Ακρόπολη, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αλλά με ένα και μόνο αίτημα: Να τονίζεται πως το Βρετανικό Μουσείο διέσωσε τα μάρμαρα για 200 και πλέον χρόνια».
Αρχική Δημοσίευση από Μελίνα Μερκούρη:Λέμε στην Βρετανική Κυβέρνηση: Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο σχεδόν αιώνες.Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο και σας ευχαριστούμε.
Εντάξει τώρα;
---
Όταν πρόκειται για την τέχνη δε με ενδιαφέρουν οι πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες. Μάλλον επειδή είμαι πλάσμα "άχρηστο" όπως θα με χαρακτήριζαν στην αρχαία Ελλάδα.
Μιλάμε για έργα τέχνης που κατακερματίστηκαν και σκορπίστηκαν. Μιλάμε για έργα τέχνης που ολοκληρωμένα μιλούν διαφορετικά στην ψυχή...
Τι λέει μια μοναχή Καρυάτιδα στο Βρετανικό Μουσείο;
Τι θα έλεγαν όλες μαζί κάτω από το ελληνικό φως εκεί που ο καλλιτέχνης τις εμπνεύστηκε;
Τι γνώμη θα είχε άραγε ο Καλλίμαχος αν μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε;
Αυτή τη φράση του κειμένου θα υπογράμμιζα εγώ.Τα μάρμαρα όντως καλούν τα μάρμαρα, έτσι όπως έχει σχεδιαστεί το Μουσείο.» Είναι φανερό πια, λέει ο Μουρ, πως όσοι επισκέπτονται το νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα «σοκάρονται» από την μεγάλη αντίθεση μεταξύ των αυθεντικών και των αντιγράφων, με αποτέλεσμα η φήμη του Βρετανικού Μουσείου να καταρρακωθεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
22-06-09
23:09
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα, γνωστά και ως Ελγίνεια Μάρμαρα, είναι μία μεγάλη συλλογή από μαρμάρινα γλυπτά που μεταφέρθηκαν στην Βρετανία το 1806 από τον Τόμας Μπρους, Ζ' Κόμη του Έλγιν, πρέσβη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1799 μέχρι το 1803. Εκμεταλλευόμενος την Οθωμανική ηγεμονία στην ελληνική επικράτεια, κατάφερε και απέκτησε φιρμάνι από τον Οθωμανό Σουλτάνο για την αποκαθήλωσή τους από τον Παρθενώνα με σκοπό την μέτρηση και την αποτύπωσή τους σε σχέδια, και στη συνέχεια προχώρησε στην αφαίρεση και φυγάδευσή τους. Τα γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816 και το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό. Εδώ και δεκαετίες έχουν λάβει χώρα πολλές προσπάθειες για την επιστροφή και επανένωση των γλυπτών, με σημαντικότερο το αίτημα που ανέπτυξε κατά τη δεκαετία του '80 ως Υπουργός Πολιτισμού η Μελίνα Μερκούρη.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο τον Απρίλιο του 2007, αναφέρεται ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ελληνικό μουσείο. Νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θα ήταν διατεθειμένο να δανείσει τα Ελγίνεια, αρκεί η Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο Μουσείο. Η Ελληνική Κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση. [Πηγή:Wiki]
Σήμερα, στο επίσημο site του Βρετανικού Μουσείου, διαβάζω:
"Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου θερμά υποδέχονται τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης που θα επιτρέψει στα γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται στην Αθήνα, να εκτιμηθούν στο πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής και της αθηναϊκής ιστορίας. Το νέο μουσείο, ωστόσο, δεν αλλάζει την άποψη των διαχειριστών, ότι τα γλυπτά είναι μέρος της κοινής κληρονομιάς όλων μας και υπερβαίνουν τα πολιτισμικά σύνορα. Οι διαχειριστές παραμένουν πεπεισμένοι ότι η σημερινή κατανομή επιτρέπει διαφορετικές και συμπληρωματικές ιστορίες να ειπωθούν σχετικά με τα σωζόμενα γλυπτά, επισημαίνοντας τη σημασία τους για την παγκόσμια κουλτούρα και την επιβεβαίωση του παγκόσμιου κληροδοτήματος της Αρχαίας Ελλάδας."
Επί πολλές δεκαετίες το βασικό "επιχείρημα" της άρνησης της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, ήταν η ακαταλληλότητα του Αθηναϊκού μουσείου να τα φιλοξενήσει. Σήμερα, αυτό το επιχείρημα δεν ευσταθεί πια.
Ποια είναι λοιπόν η δική σας γνώμη;
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο τον Απρίλιο του 2007, αναφέρεται ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ελληνικό μουσείο. Νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θα ήταν διατεθειμένο να δανείσει τα Ελγίνεια, αρκεί η Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο Μουσείο. Η Ελληνική Κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση. [Πηγή:Wiki]
Σήμερα, στο επίσημο site του Βρετανικού Μουσείου, διαβάζω:
"Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου θερμά υποδέχονται τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης που θα επιτρέψει στα γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται στην Αθήνα, να εκτιμηθούν στο πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής και της αθηναϊκής ιστορίας. Το νέο μουσείο, ωστόσο, δεν αλλάζει την άποψη των διαχειριστών, ότι τα γλυπτά είναι μέρος της κοινής κληρονομιάς όλων μας και υπερβαίνουν τα πολιτισμικά σύνορα. Οι διαχειριστές παραμένουν πεπεισμένοι ότι η σημερινή κατανομή επιτρέπει διαφορετικές και συμπληρωματικές ιστορίες να ειπωθούν σχετικά με τα σωζόμενα γλυπτά, επισημαίνοντας τη σημασία τους για την παγκόσμια κουλτούρα και την επιβεβαίωση του παγκόσμιου κληροδοτήματος της Αρχαίας Ελλάδας."
Επί πολλές δεκαετίες το βασικό "επιχείρημα" της άρνησης της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, ήταν η ακαταλληλότητα του Αθηναϊκού μουσείου να τα φιλοξενήσει. Σήμερα, αυτό το επιχείρημα δεν ευσταθεί πια.
Ποια είναι λοιπόν η δική σας γνώμη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.