05-06-09
11:08
Παιδια καλημερα!
Ειμαι η ιωαννα...
Διαβασα ολη τη συζητηση που ειχατε σχετικα με τα διδακτορικα και τη δουλεια...
Βρισκομαι και εγω στην ιδια κατασταση με τη φιλη μας που δεν μπορει να αποφασισει τι απο τα δυο να κανει...
Με τη διαφορα οτι εγω ειμαι για εναν ακομα λογω σε πιο δυσκολη κατασταση...
Στο πανεπιστημιο που κανω διδακτορικο δεν πληρωνομαι καθολου...
Και πλεον αντιμετωπιζς προβληματα με τους καθηγητες μου οι οποιοι πασχιζουν να με πεισουν οτι και τα 2 μαζι δεν γινονται και οτι πρεπει να αφοσιωθω στο διδακτορικο μου...
Αρχιζουν να εχουν πολλες απαιτησεις...
Να ειμαι εκει απο το πρωι μεχρι το βραδυ, να κανω επιτηρησεις και γενικοτερα να μην ασχολουμαι με τίποτα αλλο στη ζωη μου!!!
Κατι που βεβαια δεν μπορω να κανω...
Εχω αναγκη τη δουλεια μου η οποια με κανει να αισθανομαι πολυ καλυτερα απο οτι με κανει να νιωθω το διδακτορικο...
Γιατι το ξεκινησα;;;
Τελειωσα πρωτη το πτυχιο μου, πρωτη το master και πηρα 3 δεκαρια στη μεταπτυχιακη μου διατριβη η οποια και δημοσιευτηκε...
Ειχα παροτρυνση απο ολους οτι μπορουσα και επρεπε να το κανω και φυσικα το ψωνιο μου οτι θα φτασω στην υψηλοτερη βαθμιδα της εκπαιδευσης...
Τωρα ομως με πνιγει...
Αντι να χαιρομαι οταν παω πανεπιστημιο νιωθω μια αηδια και βαρια καρδια...
Κουραστηκα πολυυυυ
Οι καθηγητες μου, θεωρωντας οτι δεν ειμαι ιδιαιτερα προσηλωμενη στο στοχο μου, αρχιζουν να με αποφευγουν και να μην ασχολουνται ουσιαστικα μαζι μου (οπως κανουν με τους αλλους συνυποψηφιους μου που δεν δουλευουν και ειναι εκει απο το πρωι μεχρι το βραδυ)....Ξερετε τωρα... Δημοσιες σχεσεις και γλυψιμο...
Τι να κανω;;;;
Στεναχωριεμαι που για πρωτη ισως φορα δεν θα φτασω το στοχο μου, αλλα δεν βλεπω να υπαρχει αλλος δρομοσ!
Η γνωμη σας;;;
Ευχαριστω πολυ
Ειμαι η ιωαννα...
Διαβασα ολη τη συζητηση που ειχατε σχετικα με τα διδακτορικα και τη δουλεια...
Βρισκομαι και εγω στην ιδια κατασταση με τη φιλη μας που δεν μπορει να αποφασισει τι απο τα δυο να κανει...
Με τη διαφορα οτι εγω ειμαι για εναν ακομα λογω σε πιο δυσκολη κατασταση...
Στο πανεπιστημιο που κανω διδακτορικο δεν πληρωνομαι καθολου...
Και πλεον αντιμετωπιζς προβληματα με τους καθηγητες μου οι οποιοι πασχιζουν να με πεισουν οτι και τα 2 μαζι δεν γινονται και οτι πρεπει να αφοσιωθω στο διδακτορικο μου...
Αρχιζουν να εχουν πολλες απαιτησεις...
Να ειμαι εκει απο το πρωι μεχρι το βραδυ, να κανω επιτηρησεις και γενικοτερα να μην ασχολουμαι με τίποτα αλλο στη ζωη μου!!!
Κατι που βεβαια δεν μπορω να κανω...
Εχω αναγκη τη δουλεια μου η οποια με κανει να αισθανομαι πολυ καλυτερα απο οτι με κανει να νιωθω το διδακτορικο...
Γιατι το ξεκινησα;;;
Τελειωσα πρωτη το πτυχιο μου, πρωτη το master και πηρα 3 δεκαρια στη μεταπτυχιακη μου διατριβη η οποια και δημοσιευτηκε...
Ειχα παροτρυνση απο ολους οτι μπορουσα και επρεπε να το κανω και φυσικα το ψωνιο μου οτι θα φτασω στην υψηλοτερη βαθμιδα της εκπαιδευσης...
Τωρα ομως με πνιγει...
Αντι να χαιρομαι οταν παω πανεπιστημιο νιωθω μια αηδια και βαρια καρδια...
Κουραστηκα πολυυυυ
Οι καθηγητες μου, θεωρωντας οτι δεν ειμαι ιδιαιτερα προσηλωμενη στο στοχο μου, αρχιζουν να με αποφευγουν και να μην ασχολουνται ουσιαστικα μαζι μου (οπως κανουν με τους αλλους συνυποψηφιους μου που δεν δουλευουν και ειναι εκει απο το πρωι μεχρι το βραδυ)....Ξερετε τωρα... Δημοσιες σχεσεις και γλυψιμο...
Τι να κανω;;;;
Στεναχωριεμαι που για πρωτη ισως φορα δεν θα φτασω το στοχο μου, αλλα δεν βλεπω να υπαρχει αλλος δρομοσ!
Η γνωμη σας;;;
Ευχαριστω πολυ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.