05-06-09
05:34
πως σχολιάζετε λοιπόν το ότι στους κύκλους αυτούς είναι επίσης σύνηθες το γεγονός ότιόταν κάποιος νέος /α , προσπαθεί να ενταχθεί βρίσκεται αντιμέτωπος με προτάσεις του
τύπου "ή μου κάθεσαι ή σε τρώει η μαρμάγκα" και εξαναγκάζεται να υποκύψει σε ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες άσχετα με την αρχική του σεξουαλική ταυτότητα ??
Κατ' αρχάς, εδώ θα συμφωνήσω με την απάντηση του Heptamer, πράγμα που ομολογώ αποτελεί έκπληξη! Στη συνέχεια, απλά θα πω πως κανείς δεν εξαναγκάζεται σε τίποτα αν έχει τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό. Οποιοσδήποτε εξαναγκάζει οποιονδήποτε, έχει αυτή την δύναμη, επειδή εμείς του την παραχωρούμε. Θεωρώ αδιανόητο να κάτσω στον/στην οποιοδήποτε που δεν θέλω, απλά και μόνο για να ανελιχθώ επαγγελματικά. Αυτός που τους "κάθεται", πρώτα έχει υποκύψει στην επιθυμία του, και μετά σε αυτόν που τον εκβιάζει. Πρώτα έχασε τον σεβασμό ο ίδιος/ίδια για τον εαυτό του, και μετά του τον "στερήσανε".
Επειδή τυγχάνει να έχω περάσει από τα στέκια των ηθοποιών για κάποια φεγγάρια, θα σου πω το εξής. Μην ακούς τις μπαρούφες που λένε οι αργόσχολοι του είδους. Για να γίνει κανείς ηθοποιός, θέλει πολλή και σκληρή δουλειά, με αντίξοες πολλές φορές συνθήκες. Η δε αμοιβή τους ειδικά στο ξεκίνημα, είναι από ανύπαρκτη έως πενιχρή. Θέλει να δώσεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου, και να τον θυσιάσεις σε αυτό που κάνεις. Στον θεατή που σε παρακολουθεί, να δώσεις κάτι από την ψυχή σου. Αυτός που κάθεται στον κάθε εκμεταλλευτή, απλά θέλει να γλυτώσει τους κόπους αυτούς, και να φτάσει γρήγορα σε αυτό που ο ίδιος θεωρεί "κορυφή". Να "κλέψει" θέλει στην ουσία. Αυτός που αξίζει πραγματικά, αργά ή γρήγορα θα καταξιωθεί και θα αναγνωριστεί. Φτάνει να έχει το κουράγιο και την υπομονή και την εργατικότητα που χρειάζεται. Και συνήθως σε αυτά τα επαγγέλματα, είναι πολύ πιο πάνω του μέσου όρου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-05-09
16:21
13. Η συγκριση / αναφορά στον Χίτλερ ήταν αναμενόμενη.
Αποτελει βολική / πάγια υπερασπιστική καραμέλα.
Κανεις δεν υπονοει πως θα πρεπει να υπάρξει χιτλερική πειθώ ή πρακτική στο θεμα αυτό.
14. Ευτυχώς για σένα όντως!
Γιατι δε θα δίσταζα ουτε δευτερολεπτο να πατήσω το κουμπάκι του αφανισμού αδιακρίτως ολης της ανθρωπότητας:ετεροφυλόφιλης,ομοφυλόφιλης και μη.
Τέτοια που ειναι,μόνο αφανισμός της αξίζει.
Με θεωρώ ωστόσο λιγότερο επικίνδυνο απο αυτους που ήδη ελέγχουν αυτά τα κουμπιά!
Ενα γερό reset......ένα format και νέο installation!
Ναι...ειναι όμορφη η σκέψη της (ανα)δημιουργίας.
Προφανώς δεν καταλαβαίνεις την αντίφαση στην οποία πέφτεις. Από την μία δεν εννοούμε Χίτλερ, από την άλλη θα πάταγα το κουμπί. Σε θεωρείς λιγότερο επικίνδυνο, απλά και μόνο όμως επειδή δεν βρίσκεσαι στη θέση τους. Τουλάχιστον αυτοί δεν το 'χουν πατήσει τόσα χρόνια. Εσύ λες πως δε θα δίσταζες. Το ότι ήταν αναμενόμενη για σένα η αναφορά στον Χίτλερ, δεν σημαίνει πως εγώ δεν έχω άλλο τρόπο επιχειρηματολογίας. Σημαίνει πως κι εσύ σε έναν βαθμό, αναγνωρίζεις το κοινό που έχει η επιχειρηματολογία σου με την δική του.
Επίσης είναι προφανές, πως χωρίζουν χάη απροσμέτρητα τους τρόπους που σκεφτόμαστε. Για μένα πρώτο μεγαλύτερο και αγιότερο της προάσπισης της ανθρώπινης ζωής δεν υπάρχει. Όλα τ' άλλα έπονται.
Μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης σου, μόνο ως αποτέλεσμα εκείνης της χαλαρότητας που προανέφερες σε καιρούς ειρήνης. Αναρωτιέμαι αν θα σκεφτόσουν τα ίδια αν εσύ και η οικογένειά σου βρισκόσασταν σε κάποιο από τα πολλά Ιράκ του πλανήτη αυτού. Όχι όμως από την πλευρά των "νικητών". Αν έβλεπες το νεογέννητο παιδί σου ή τον άνθρωπο που αγαπάς να διαμελίζεται από την βόμβα που έσκασε πάνω στο σπίτι σου.
Εύκολα μπορούμε να μιλάμε για αναδημιουργία, εμείς που μόνοι μας, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ούτε καν τον σπόρο ενός λουλουδιού.
Υ.Γ. Επειδή φέρουμε ευθύνη των όσων γράφουμε και λέμε, αν παρ' ελπίδα, διαβάσει κανείς τα λεγόμενα εδώ, και του μπει η ιδέα να πάει να σκοτώσει τους συμμαθητές του και μετά τον εαυτό του, στα πλαίσια της προσφοράς κοινωνικού έργου ή της αναδημιουργίας της ανθρωπότητας, σας λέω πως οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που νομίζετε ότι είναι. Τουλάχιστον όχι μόνο αυτό. Υπάρχουν και άλλοι. Διαφορετικοί. Αναζητήστε τους. Αξίζει τον κόπο. Κι αν στην προσπάθεια αποτύχετε, συνεχίστε. Όταν θα τους βρείτε (και θα τους βρείτε κάποια στιγμή), θα αποζημιωθείτε και με το παραπάνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
21-05-09
22:34
Κάποτε, πολύ παλιά είναι αλήθεια, η χώρα αυτή που λέγεται Ελλάδα, έδωσε το φως της γνώσης στον κόσμο. Ο λόγος που το κατάφερε; Δεν συνέκρινε τον εαυτό της με άλλες χώρες, αλλά προχώρησε μπροστά από την εποχή της και την σκέψη της εποχής της. Αισθάνομαι πως όσο η χώρα αυτή θα συγκρίνει τον εαυτό της με τις άλλες, και θα τις βάζει ως παράδειγμα, θα παραμένει μικρή. Και δεν εννοώ γεωγραφικά.
Πως αντιμετώπιζε εκείνη η χώρα το θέμα της ομοφυλοφιλίας; Αντιγραφή από την Βικιπαίδια:
Πολλές είναι οι αναφορές στην ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα, έτσι ώστε πολλοί μελετητές να πιστεύουν ότι ήταν κάτι διαδεδομένο. Οι αναφορές στον Όμηρο για τη φιλία Αχιλλέα και Πατρόκλου, ειδικά ο θρήνος του πρώτου για το χαμό του συντρόφου του, κάνουν πολλούς να πιστεύουν ότι ήταν ερωτικό ζευγάρι. Οι απόψεις ενισχύονται από το μύθο για τον έρωτα του Δία για το Γανυμήδη.
Στην αρχαία Αθήνα θεωρείται κομμάτι του "παιδαγωγικού έρωτος", κατά τον οποίο ο δάσκαλος δεν είχε μόνο πνευματικό ενδιαφέρον για το μαθητή. Διαδεδομένη είναι και η αντίληψη ότι μεγαλύτερης ηλικίας Αθηναίοι πήγαιναν στα γυμναστήρια, όπου οι έφηβοι γυμνάζονταν γυμνοί (εξ ου και η λέξη), για να τους θαυμάσουν και να βρουν εραστές. Στη Σπάρτη και στις δωρικές κοινωνίες πιστεύεται ότι ήταν τμήμα της ζωής των στρατιωτών και αναπόσπαστο τμήμα της κοινοτικής ζωής.
Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν "ελεύθερη", αλλά κωδικοποιημένη σύμφωνα με αυστηρούς κανόνες, που απέκλειαν όχι μόνο την ένωση μεταξύ δούλων και ελεύθερων, αλλά επίσης την παθητική ηδονή και την πορνεία, καθώς και κάθε σχέση που στηριζόταν μόνο στην ηδονή και δεν είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα. Οι περιορισμοί αυτοί ωστόσο εγγραφόταν στο πλαίσιο των αστικών νόμων, δεν αμφισβητούσαν τον "φυσικό" χαρακτήρα της ομοφυλοφιλίας, εξέφραζαν αντίθετα την πρόθεση να επιβληθούν όρια στην εξάπλωση ενός ενστίκτου που θεωρούνταν "επικίνδυνα φυσικό" και έπρεπε να τεθεί σε σοβαρό έλεγχο, προς το συμφέρον όλων.
Οι Έλληνες δεν αναζήτησαν ποτέ "αιτίες" για την ομοφυλοφιλία, ούτε ποτέ κατέβαλαν καμία προσπάθεια για να την εξηγήσουν, πράγμα που σημαίνει ότι τη θεωρούσαν, όπως ο Αριστοφάνης, τόσο λίγο παράξενη όσο και την επιθυμία να πίνει κανείς, να τρώει και να γελάει.
Ο Μισέλ Φουκώ στο βιβλίο του L' usage de plaisir (κεφάλαιο ΙV, 1), από βιβλία ιστορικών σχετικά με τα ήθη των αρχαίων, βγάζει το συμπέρασμα ότι η οροθετική, ηθική γραμμή στην Ελλάδα, δεν περνούσε ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και τους ετεροφυλόφιλους, αλλά ανάμεσα στους εγκρατείς και τους έκφυλους. Το να μην μπορείς να αντισταθείς στα αγόρια δεν ήταν περισσότερο σοβαρό από το να ενδίδεις στα θέλγητρα μιας γυναίκας και μόνο η έλλειψη αυτοελέγχου επέσυρε την αποδοκιμασία. Αντίστροφα, για να εγκωμιάσουν την εγκράτεια ενός άντρα, υπογράμμιζαν ότι ήταν ικανός να απέχει τόσο από τα αγόρια όσο κι από τις γυναίκες.
Ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν απόλυτα φυσική την έλξη που δοκιμάζει ένα ανθρώπινο ον από την ομορφιά ενός άλλου ατόμου, όποιο κι αν είναι το φύλο του. Ο ρήτορας Αισχύνης όταν επικαλείται τους νόμους που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα σ' έναν άντρα κι ένα παιδί, αναφέρει τις συμπεριφορές που υπακούουν στις ανάγκες της φύσης. ( Κατά Τιμάρχου, 138 ).
Ο ιστορικός Ξενοφών βάζει τον τύραννο Ιέρωνα να λέει: Ο έρωτάς μου για τον Δαΐλαχο συνδέεται ίσως με την ανθρώπινη φύση που μας αναγκάζει ν' αναζητούμε τα πλάσματα που είναι ωραία, αλλά διακαής μου επιθυμία είναι να μη χρωστώ το αντικείμενο των πόθων μου παρά στον έρωτά του για μένα και στην ελεύθερη βούλησή του. (Ιέρων, Ι, 33).
Ο κωμωδιογράφος Αριστοφάνης χαρακτηρίζει φυσική αναγκαιότητα την ομοφυλόφιλη επιθυμία, τοποθετώντας την δίπλα στην ετεροφυλόφιλη επιθυμία, την επιθυμία να φάμε, να πιούμε, να γελάσουμε. (Νεφέλες, 1075). Ο τραγικός Ευριπίδης δεν βρίσκει καλύτερο τρόπο να δικαιολογήσει τον Λάιο που απήγαγε τον νεαρό Χρύσιππο, απ' το να τον βάλει να λέει: Τα υπολόγισα όλα, αλλά η φύση με ανάγκασε να το κάνω. (Απόσπασμα, 840).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης εκφράζει για την ανθρώπινη φύση, την απαλλαγμένη από κάθε ηθική εκτίμηση, κρίση για την ομοφυλοφιλία: Όταν αιτία είναι η φύση, κανείς δεν θα ονόμαζε αυτά τα άτομα ανήθικα, όπως δεν ονομάζει ανήθικες τις γυναίκες επειδή έχουν παθητικό και όχι ενεργητικό ρόλο κατά την ερωτική συνομιλία. (Ηθικά Νικομάχεια, 7, 5, 3).
Ο ηθικολόγος Πλούταρχος αναφέρει: Ο ευγενής εραστής της ομορφιάς νιώθει έρωτα για κάθε πλάσμα εξαιρετικό και με υπέροχα φυσικά χαρίσματα, χωρίς να τον σταματάει καμιά διαφορά φυλετικού χαρακτήρα. (Ερωτικός).
Αντιφατική και με παλινωδίες εμφανίζονται οι απόψεις του φιλόσοφου Πλάτωνα. Σε ολόκληρο το πρώτο μέρος του έργου του Συμπόσιο, παρουσιάζει την ερωτική επιθυμία σχεδόν σαν αποκλειστικά ομοφυλόφιλη. Στο έργο αυτό περιέχεται η περίφημη απολογία του αντρικού έρωτα. Αν οι άντρες που έλκονται αυθόρμητα από άτομα του δικού τους φύλου καταλήγουν στο να παντρεύονται γυναίκες, αυτό συμβαίνει τυχαία, από λάθος και κάτω από την πίεση του περιβάλλοντός τους. Παίρνουν γυναίκα και κάνουν παιδιά γιατί υποχρεώνονται από τη συνήθεια, χωρίς να οδηγούνται σ' αυτό από τη φύση.
Στους Νόμους του ωστόσο, ο Πλάτων καταδικάζει την ομοφυλοφιλία στο όνομα της φύσης. Μια καλή νομοθεσία, προτείνει, πρέπει να απαγορεύει αυτή τη μορφή σχέσεων. Εκείνο που περισσότερο μέμφεται στην ομοφυλοφιλία είναι περισσότερο το αναιτιολόγητο της ηδονής, η ασέλγεια στην ηδονή (Ι, 636), η θορυβώδης αναζήτηση της ηδονής, παρά ο αντρικός έρωτας.
Επιφυλακτικός ήταν και ο Σωκράτης, ανησυχώντας περισσότερο για την εδραίωση μιας σχέσης ανάμεσα στην ομοφυλοφιλία και την αναζήτηση της σοφίας, της ηθικής ανάτασης, της επιδίωξης του καλού, αποκαλύπτοντας τη βούλησή του να δαμαστεί το άλογο στοιχείο του ερωτισμού.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να συμφωνήσω απόλυτα με τον κύριο Φουκώ. Εγκρατής - έκφυλος. Ιδού το μόνο κατακριτέο του θέματος. Και ως προς αυτό, είναι εξίσου κατακριτέοι και οι ετεροφυλόφιλοι.
Πως αντιμετώπιζε εκείνη η χώρα το θέμα της ομοφυλοφιλίας; Αντιγραφή από την Βικιπαίδια:
Πολλές είναι οι αναφορές στην ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα, έτσι ώστε πολλοί μελετητές να πιστεύουν ότι ήταν κάτι διαδεδομένο. Οι αναφορές στον Όμηρο για τη φιλία Αχιλλέα και Πατρόκλου, ειδικά ο θρήνος του πρώτου για το χαμό του συντρόφου του, κάνουν πολλούς να πιστεύουν ότι ήταν ερωτικό ζευγάρι. Οι απόψεις ενισχύονται από το μύθο για τον έρωτα του Δία για το Γανυμήδη.
Στην αρχαία Αθήνα θεωρείται κομμάτι του "παιδαγωγικού έρωτος", κατά τον οποίο ο δάσκαλος δεν είχε μόνο πνευματικό ενδιαφέρον για το μαθητή. Διαδεδομένη είναι και η αντίληψη ότι μεγαλύτερης ηλικίας Αθηναίοι πήγαιναν στα γυμναστήρια, όπου οι έφηβοι γυμνάζονταν γυμνοί (εξ ου και η λέξη), για να τους θαυμάσουν και να βρουν εραστές. Στη Σπάρτη και στις δωρικές κοινωνίες πιστεύεται ότι ήταν τμήμα της ζωής των στρατιωτών και αναπόσπαστο τμήμα της κοινοτικής ζωής.
Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν "ελεύθερη", αλλά κωδικοποιημένη σύμφωνα με αυστηρούς κανόνες, που απέκλειαν όχι μόνο την ένωση μεταξύ δούλων και ελεύθερων, αλλά επίσης την παθητική ηδονή και την πορνεία, καθώς και κάθε σχέση που στηριζόταν μόνο στην ηδονή και δεν είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα. Οι περιορισμοί αυτοί ωστόσο εγγραφόταν στο πλαίσιο των αστικών νόμων, δεν αμφισβητούσαν τον "φυσικό" χαρακτήρα της ομοφυλοφιλίας, εξέφραζαν αντίθετα την πρόθεση να επιβληθούν όρια στην εξάπλωση ενός ενστίκτου που θεωρούνταν "επικίνδυνα φυσικό" και έπρεπε να τεθεί σε σοβαρό έλεγχο, προς το συμφέρον όλων.
Οι Έλληνες δεν αναζήτησαν ποτέ "αιτίες" για την ομοφυλοφιλία, ούτε ποτέ κατέβαλαν καμία προσπάθεια για να την εξηγήσουν, πράγμα που σημαίνει ότι τη θεωρούσαν, όπως ο Αριστοφάνης, τόσο λίγο παράξενη όσο και την επιθυμία να πίνει κανείς, να τρώει και να γελάει.
Ο Μισέλ Φουκώ στο βιβλίο του L' usage de plaisir (κεφάλαιο ΙV, 1), από βιβλία ιστορικών σχετικά με τα ήθη των αρχαίων, βγάζει το συμπέρασμα ότι η οροθετική, ηθική γραμμή στην Ελλάδα, δεν περνούσε ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και τους ετεροφυλόφιλους, αλλά ανάμεσα στους εγκρατείς και τους έκφυλους. Το να μην μπορείς να αντισταθείς στα αγόρια δεν ήταν περισσότερο σοβαρό από το να ενδίδεις στα θέλγητρα μιας γυναίκας και μόνο η έλλειψη αυτοελέγχου επέσυρε την αποδοκιμασία. Αντίστροφα, για να εγκωμιάσουν την εγκράτεια ενός άντρα, υπογράμμιζαν ότι ήταν ικανός να απέχει τόσο από τα αγόρια όσο κι από τις γυναίκες.
Ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν απόλυτα φυσική την έλξη που δοκιμάζει ένα ανθρώπινο ον από την ομορφιά ενός άλλου ατόμου, όποιο κι αν είναι το φύλο του. Ο ρήτορας Αισχύνης όταν επικαλείται τους νόμους που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα σ' έναν άντρα κι ένα παιδί, αναφέρει τις συμπεριφορές που υπακούουν στις ανάγκες της φύσης. ( Κατά Τιμάρχου, 138 ).
Ο ιστορικός Ξενοφών βάζει τον τύραννο Ιέρωνα να λέει: Ο έρωτάς μου για τον Δαΐλαχο συνδέεται ίσως με την ανθρώπινη φύση που μας αναγκάζει ν' αναζητούμε τα πλάσματα που είναι ωραία, αλλά διακαής μου επιθυμία είναι να μη χρωστώ το αντικείμενο των πόθων μου παρά στον έρωτά του για μένα και στην ελεύθερη βούλησή του. (Ιέρων, Ι, 33).
Ο κωμωδιογράφος Αριστοφάνης χαρακτηρίζει φυσική αναγκαιότητα την ομοφυλόφιλη επιθυμία, τοποθετώντας την δίπλα στην ετεροφυλόφιλη επιθυμία, την επιθυμία να φάμε, να πιούμε, να γελάσουμε. (Νεφέλες, 1075). Ο τραγικός Ευριπίδης δεν βρίσκει καλύτερο τρόπο να δικαιολογήσει τον Λάιο που απήγαγε τον νεαρό Χρύσιππο, απ' το να τον βάλει να λέει: Τα υπολόγισα όλα, αλλά η φύση με ανάγκασε να το κάνω. (Απόσπασμα, 840).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης εκφράζει για την ανθρώπινη φύση, την απαλλαγμένη από κάθε ηθική εκτίμηση, κρίση για την ομοφυλοφιλία: Όταν αιτία είναι η φύση, κανείς δεν θα ονόμαζε αυτά τα άτομα ανήθικα, όπως δεν ονομάζει ανήθικες τις γυναίκες επειδή έχουν παθητικό και όχι ενεργητικό ρόλο κατά την ερωτική συνομιλία. (Ηθικά Νικομάχεια, 7, 5, 3).
Ο ηθικολόγος Πλούταρχος αναφέρει: Ο ευγενής εραστής της ομορφιάς νιώθει έρωτα για κάθε πλάσμα εξαιρετικό και με υπέροχα φυσικά χαρίσματα, χωρίς να τον σταματάει καμιά διαφορά φυλετικού χαρακτήρα. (Ερωτικός).
Αντιφατική και με παλινωδίες εμφανίζονται οι απόψεις του φιλόσοφου Πλάτωνα. Σε ολόκληρο το πρώτο μέρος του έργου του Συμπόσιο, παρουσιάζει την ερωτική επιθυμία σχεδόν σαν αποκλειστικά ομοφυλόφιλη. Στο έργο αυτό περιέχεται η περίφημη απολογία του αντρικού έρωτα. Αν οι άντρες που έλκονται αυθόρμητα από άτομα του δικού τους φύλου καταλήγουν στο να παντρεύονται γυναίκες, αυτό συμβαίνει τυχαία, από λάθος και κάτω από την πίεση του περιβάλλοντός τους. Παίρνουν γυναίκα και κάνουν παιδιά γιατί υποχρεώνονται από τη συνήθεια, χωρίς να οδηγούνται σ' αυτό από τη φύση.
Στους Νόμους του ωστόσο, ο Πλάτων καταδικάζει την ομοφυλοφιλία στο όνομα της φύσης. Μια καλή νομοθεσία, προτείνει, πρέπει να απαγορεύει αυτή τη μορφή σχέσεων. Εκείνο που περισσότερο μέμφεται στην ομοφυλοφιλία είναι περισσότερο το αναιτιολόγητο της ηδονής, η ασέλγεια στην ηδονή (Ι, 636), η θορυβώδης αναζήτηση της ηδονής, παρά ο αντρικός έρωτας.
Επιφυλακτικός ήταν και ο Σωκράτης, ανησυχώντας περισσότερο για την εδραίωση μιας σχέσης ανάμεσα στην ομοφυλοφιλία και την αναζήτηση της σοφίας, της ηθικής ανάτασης, της επιδίωξης του καλού, αποκαλύπτοντας τη βούλησή του να δαμαστεί το άλογο στοιχείο του ερωτισμού.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να συμφωνήσω απόλυτα με τον κύριο Φουκώ. Εγκρατής - έκφυλος. Ιδού το μόνο κατακριτέο του θέματος. Και ως προς αυτό, είναι εξίσου κατακριτέοι και οι ετεροφυλόφιλοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
21-05-09
20:33
Η συνύπαρξη όμως, στα πλαίσια του πολιτισμού και του τίτλου του νοήμονος όντος που ο άνθρωπος θέλει να θεωρεί πως του αξίζει, απαιτεί τη μη επιβολή των ιδεολογιών, ηθικής και συστήματος αξιών από τον έναν στον άλλον με βάση τη ζωώδη φιλοσοφία του δικαίου της πυγμής.
Έτσι να σκέφτονταν όλοι, και θα τον βγάζαμε ψεύτη -επιτέλους- τον Γκάτσο όταν έγραφε "Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί". QsLv, υποκλίνομαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.