kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
29-04-09
17:14
Μιας που πήρα φόρα...
Αγάπα με αν τολμάς
Την είδα επίσης πρόσφατα και πραγματικά δεν έχει υπάρξει άλλη ταινία που να με έχει προβληματίσει τόσο ως προς το αν μου άρεσε πολύ ή αν δεν μου άρεσε καθόλου. :S Γι αυτό και την ξαναείδα δεύτερη φορά, μήπως καταλάβω καλύτερα γιατί τέθηκε τέτοιο δίλημμα, αναφορικά με μία ταινία που πολλοί βάζουν στις πρώτες θέσεις της λίστας των αγαπημένων τους...
Η ταινία είναι γαλλικής παραγωγής και η σκηνοθεσία όπως και ο βασικός άξονας του σεναρίου είναι αρκετά καλοδουλεμένα. Η ιστορία αφορά τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο παιδάκια αρχικά- ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που προσπαθώντας να επιβιώσουν τα άσχημα που τους επιφυλάσσει η ζωή αρχίζουν να παίζουν ένα παιχνίδι: όποιος έχει το κουτί μπορεί να ζητήσει (να προκαλέσει) τον άλλο να κάνει κάτι. Αν εκείνος δεχθεί την πρόκληση και τελικώς το κάνει, είναι η σειρά του να πάρει το κουτί. Έτσι τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν- πάντοτε όμως παίζοντας το παιχνίδι
Μέχρι εδώ καλά, από τη στιγμή όμως που το παιχνίδι γίνεται η αφορμή να χαθούν και να ξαναβρεθούν μετά από παρα πολλά χρόνια, νιώθω ότι η μαγεία της ταινίας εξαφανίζεται εντελώς και τη θέση της δίνει σε κάτι τελείως πεζό, τελείως κοινότυπο και ..τελείως αδιάφορο. Ειλικρινά με άφησε με την αίσθηση πως το τέλος της τη χαλάσε τελείως- σαν να πήρε πίσω όλα όσα μέχρι τότε είχε υποσχεθεί...
Για μένα, 5,5-6/10 σαν σύνολο
(στο μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας θα έδινα 8 τουλάχιστον, αλλά στο τέλος, δυστυχώς, ένα 3-4 με το ζόρι :S )
Αγάπα με αν τολμάς
Την είδα επίσης πρόσφατα και πραγματικά δεν έχει υπάρξει άλλη ταινία που να με έχει προβληματίσει τόσο ως προς το αν μου άρεσε πολύ ή αν δεν μου άρεσε καθόλου. :S Γι αυτό και την ξαναείδα δεύτερη φορά, μήπως καταλάβω καλύτερα γιατί τέθηκε τέτοιο δίλημμα, αναφορικά με μία ταινία που πολλοί βάζουν στις πρώτες θέσεις της λίστας των αγαπημένων τους...
Η ταινία είναι γαλλικής παραγωγής και η σκηνοθεσία όπως και ο βασικός άξονας του σεναρίου είναι αρκετά καλοδουλεμένα. Η ιστορία αφορά τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο παιδάκια αρχικά- ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που προσπαθώντας να επιβιώσουν τα άσχημα που τους επιφυλάσσει η ζωή αρχίζουν να παίζουν ένα παιχνίδι: όποιος έχει το κουτί μπορεί να ζητήσει (να προκαλέσει) τον άλλο να κάνει κάτι. Αν εκείνος δεχθεί την πρόκληση και τελικώς το κάνει, είναι η σειρά του να πάρει το κουτί. Έτσι τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν- πάντοτε όμως παίζοντας το παιχνίδι
Μέχρι εδώ καλά, από τη στιγμή όμως που το παιχνίδι γίνεται η αφορμή να χαθούν και να ξαναβρεθούν μετά από παρα πολλά χρόνια, νιώθω ότι η μαγεία της ταινίας εξαφανίζεται εντελώς και τη θέση της δίνει σε κάτι τελείως πεζό, τελείως κοινότυπο και ..τελείως αδιάφορο. Ειλικρινά με άφησε με την αίσθηση πως το τέλος της τη χαλάσε τελείως- σαν να πήρε πίσω όλα όσα μέχρι τότε είχε υποσχεθεί...
Για μένα, 5,5-6/10 σαν σύνολο
(στο μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας θα έδινα 8 τουλάχιστον, αλλά στο τέλος, δυστυχώς, ένα 3-4 με το ζόρι :S )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.