Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Χα χα, πρόσφατα το συζητούσα με μια κοπέλα της ηλικίας σου, η οποία αποφάσισε να πάει επιτέλους να ζήσει μόνη της και να μη μένει πλέον με τη μαμά και τον μπαμπά και το τι πανηγύρι έγινε από την πλευρά της ΜΑΜΑΣ. Άσε που εγώ έχω σημαντικές πιθανότητες να γίνω ακόμη χειρότερος. Μου θυμίζει μια ατάκα του Κωνσταντάρα: "Πέθανε ο Παπαδόπουλος; Σε τι ηλικία; Σαράντα εννιά;; Παιδί, παιδί!!"Θες να σου δώσω το τηλ του πατρικού μου να τα συζητήσεις με τη μαμά μου [και με πολλές άλλες μαμάδες επίσης ] αυτά (έστω με κάποια χρόνια καθυστέρηση μιας και δεν έχω μικρότερα αδέρφια) και έλα μέτα να μου πεις γιατί συμβαίνει αυτό . Επίσης θα κρατήσω αυτό το πόστ να το ξανασυζητήσουμε σε καμιά 10αριά χρόνια αυτό με σένα --j/k, j/k μην απαντήσεις σοβαρά σε αυτό
Τα έχω δει αυτά που λες, γι' αυτό η αναφορά μου δεν ήταν επικριτική προς τη δική σου μεριά, απλά βρήκα πάτημα για να τα πω κι εγώ...Σαφέστατα και δεν αποτελεί επαρκές επιχείρημα. Έχω υπάρξει με το μέρος σου ("έλεος με την εφηβεία που διαρκεί ως τα 30!") πολλές φορές. Για αυτό και λέω η ίδια πιο κάτω ότι είναι χιλιάδες οι "μικρομάνες" που τα καταφέρνουν θαυμάσια.
Καλά, στο καζίνο δεν έπρεπε να επιτρέπουν κάτω από εξήντα ετών, αλλιώς θα έπρεπε να πουλάν ναρκωτικά στα περίπτερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη, πολύ διαφορετική και πολύ πονεμένη ιστορία...Btw, στα 21 δεν μπορείς να μπείς στο καζίνο (παρά μόνο συνοδευόμενος από κάποιον >23 και δεν μπορείς και να παίξεις.. Ορίστε η ίδια η κοινωνία σε θεωρεί "άχρηστο" να διαχειριστείς λεφτά, θα διαχειριστείς παίδί? )
Καθόλου από τα σύννεφα δεν πέφτω, απεναντίας μου φαίνεται ως κάτι εντελώς αναμενόμενο. Απλά βλέπω ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε απόλυτα συμπεράσματα, απλά λόγω της ηλικίας και λέω ότι αυτή η σημερινή άβολη θέση, δεν μπορούμε να ξέρουμε (ούτε κι η ίδια μπορεί) πώς θα της φαίνεται μετά από λίγα χρόνια. Συχνά, όπως ξαναείπα, η ζωή έρχεται να σου ανταποδώσει εκείνα που σου στέρησε σε κάποια άλλη ηλικία, ή κατά το κοινώς λεγόμενο "ό,τι δεν έκανες μικρός, θα το κάνεις σίγουρα μεγάλος". Η ζωή δεν τελειώνει στα 21, όσο τουλάχιστον ακόμη ανασαίνουμε...Από την άλλη όμως εσύ πχ, που είσαι πατέρας και σίγουρα ξέρεις καλύτερα από μένα (που δεν είμαι γονιός να τα έχω νιώσει στο "πετσί" μου), πέφτεις από τα σύννεφα ακούγοντας ότι ένας ενήλικας ετών 21 νιώθει πιεσμένος που μπήκε στη διαδικασία να κάνει οικογένεια από αυτήν την ηλικία?
Κοίταξε, όλα αυτά είναι υποθέσεις. Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι μπαίνεις στον κόπο να το σκεφτείς από όλες τις πλευρές, να το βασανίσεις ηθικά και πρακτικά μέσα σου, όπως και το γεγονός ότι, όπως μας εμπιστεύθηκες, πρόσεξες αρκετά στη ζωή σου, ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να έχεις μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη (όπως έχει συμβεί και στη δική μου περίπτωση), δείχνει ότι μια έκτρωση, παρά το γεγονός ότι σωστά τη θεωρείς ως αναφαίρετη επιλογή σου, ωστόσο τη θεωρείς επίσης και μια επιλογή δύσκολη, την οποία θα προτιμούσες ν' αποφύγεις, εάν μπορούσες. Εάν όλες και όλοι σκέφτονταν με αυτόν τον ισορροπημένο τρόπο, τότε οι εκτρώσεις στην Ελλάδα δεν θα γίνονταν για ψύλλου πήδημα και ο αριθμός τους θα ήταν δραστικά μικρότερος. Τότε θα ήμουν κι εγώ πιο ευχαριστημένος, όπως και η αγαπητή Ονειρεκδίκηση.Πρόσεξε δεν λέω ότι είναι αδύνατον σε καμία περίπτωση. Αν μιλάμε πχ. για .. αντοχές (που χρειάζονται μεγάλες αντοχές είμαι σίγουρη) ή για βιολογία, πιστεύω ότι τα παιδιά θα έπρεπε να τα κανουμε (άντρες και γυναίκες) το πολύ μέχρι τα 25 ας πούμε!
Από την άλλη όμως, δεν μπορώ πχ. να μην σκεφτώ, ότι στα 21 μου σκεφτόμουν εντελώς διαφορετικά από σήμερα. Τόσο σήμερα όσο και πριν 8 χρόνια βιολογικά θα μπορούσα να κάνω παιδιά. Αν όμως έκανα πριν 8 χρόνια παιδί είναι σίγουρο ότι θα έκανα χιλιάδες περισσότερα λάθη από σήμερα, δεν θα είχα κάνει πράγματα που θεωρώ ότι με ολοκλήρωσαν ως άνθρωπο (παρόλο που αυτό είναι μια αέναη διαδικασία και δεν μπορείς να πεις ότι τελειώνει ποτέ), θα ήμουν τέλος πάντως πολύ διαφορετικός άνθρωπος και πολύ διαφορετική μάνα από αύριο.
Και οκ, αν μπω τώρα στη διαδικασία να σκεφτώ πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα μείνει με τον (εντελώς ακατάλληλο τελικά για μένα) φίλο που είχα στα 21 μου και πώς θα ήταν να έχω (τουλάχιστον) ένα 8χρονο στο σπίτι είναι κάτι που μπορώ να το κάνω ...εκ του ασφαλούς μιας και δεν "παίζω" με τη ζωή κανενός πραγματικού 8χρονου. Πόσο καλό όμως θα ήταν (για όλους), αν έμπαινα στη διαδικασία να σκεφτώ πώς θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η ζωή μου αν δεν είχα το (με σάρκα και οστά) 8χρονο?
Εδώ με καλύπτεις πλήρως, αυτά είναι που θα είχα κι εγώ να πω στην νεαρή μαμά, η οποία νομίζει σήμερα ότι το έχει μετανιώσει...Δεν επιμένω πολύ, μιας και πραγματικά πιστεύω ότι γενικά δεν μας έρχεται τπτ που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και ότι οι άνθρωποι έχουν δυνάμεις και ικανότητες που ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν ότι έχουν μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι με καταστάσεις που τις απαιτούν, το μόνο που λέω είναι ότι δεν πέφτω και από τα σύννεφα όταν ακούω ότι μια "μικρομάνα" που 'έτυχε', να νιώθει ζορισμένη από την τροπή της ζωής της.
Και επειδή νομίζω ότι σημαντικότερη είναι η ζωή αυτών που είναι στη γη για αυτό προσωπικά είμαι υπέρ του δικαιώματος επιλογής της έκτρωσης. Αναγνωρίζω ότι όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε σε αντίθετη περίπτωση όμως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Μετάνιωσε; Ας κάνω λοιπόν μια θεωρητική ερώτηση, προς χάριν της συζήτησης: Εάν λοιπόν σήμερα το παιδί πάθαινε κάποιο ατύχημα (χτύπα ξύλο Χάουλα και δάγκωσε τη γλώσσα σου!!!) και πέθαινε, εκείνη θα χαιρόταν; Θα ένιωθε ανακουφισμένη;Μετά απο δύο χρόνια που έχουν περάσει το μετανίωνει φρικτά και για το γάμο και για το παιδί.Ίσως είναι οι ευθύνες που έχει ή τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν και κουράστηκε απ'όλα.
Εικάζω πως η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι ξεκάθαρα αρνητική: Όχι, δεν θα ένιωθε καλά, αντίθετα θα έπεφτε σε μαύρη θλίψη και δύσκολα θα το ξεπερνούσε.
Εάν λοιπόν η απάντηση είναι όντως αρνητική, τότε ένα έχω να πω: Δεν το έχει μετανιώσει! Απλά κλαψουρίζει, όπως όλοι μας όταν βρισκόμαστε μπροστά σε δυσκολίες. Οι δυσκολίες όμως κάνουν τους δυνατούς χαρακτήρες, ενώ αποτελεί νόμο ότι "η υπερβολική ευκολία δεν έκανε ποτέ καλό σε κανένα".
Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο θεωρούμε δεδομένο ότι ένας ΕΝΗΛΙΚΑΣ ηλικίας 21 ολόκληρων ετών, με πλήρη πολιτικά δικαιώματα και στην καλύτερη εκ φύσεως ηλικία τεκνοποίησης, θεωρείται ακόμη ως "Κοριτσάκι" ή "παιδί". Έλεος με τούτο τον παλιμπαιδισμό. Καλά λένε πως σήμερα η εφηβεία θεωρούμε δικαίωμά μας να κρατά μέχρι τα 30. Είναι όμως φυσικό αυτό; Αποτελεί επαρκές επιχείρημα;δεν μου φαίνεται και παράλογο ένα κοριτσάκι 21 ετών (την ώρα που οι φίλες σπουδάζουν/διασκεδάζουν και βασικά ...παραμένουν παιδιά), ειδικά αν ευθύς εξαρχής είχε ενδοιασμούς και δεν ήταν σίγουρο, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα [2 έτη] που αναγκάστηκε να βάλει άλλα πράγματα (που οι συμμαθήτριές της κάνουν) στην άκρη να νιώθει πιεσμένη, ζορισμένη.
Αυτό είναι το σημαντικότερο απ' όλα. Η σχέση με τον σύντροφο και πολύ καλά κάνεις που το θέτεις στη συζήτηση. Θα μπορούσε όμως κάποιος να υποθέσει, ότι εφόσον η ίδια δεν αισθάνεται καλά με τον εαυτό της, εφόσον αυτοοικτίρεται και νιώθει αδικημένη απ' τη ζωή της, τότε φυσικά και η σχέση της με τον άντρα της δεν θα είναι καλή. Τις περισσότερες φορές αυτό ξεκινάει από εμάς τους ίδιους...Τη δε σχέση της με τον άνδρα της δεν την ξέρουμε. Δεν ξέρουμε τι συναισθήματα έχει για τον πατέρα, πώς είναι η δική του συμπεριφορά απεναντί της πχ. 1000 πράγματα.
Το να νιώθεις ζορισμένος κάπου, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Άξιζε όμως μια έκτρωση, απλά για να "μη νιώσουμε πιεσμένοι;". Είναι κατά τη γνώμη σου σοβαρός λόγος αυτός για μια τόσο σοβαρή πράξη; Άλλωστε, η ιστορία γράφεται πολλά χρόνια μετά τα συμβάντα. Μπορεί μετά από τρία ή πέντε χρόνια η ζωή της να της έχει (όπως συνηθίζει) δώσει πίσω όσα της στέρησε προσωρινά. Όταν είμαστε 21 ετών, νομίζουμε ότι όσα συμβαίνουν σήμερα στη ζωή μας, θα κρατήσουν ολόκληρη ζωή, ότι η ζωή τελειώνει εκεί. Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα...Δεν θεωρώ ότι το ότι το "μετάνιωσε" αναφέρεται στο ότι δεν αγαπάει πχ το παιδί της, αλλά από την άλλη διόλου επιφανειακό δεν μου φαίνεται ένα κορίτσι 20 χρονών να νιώθει πιεσμένο και ζορισμένο από μια τέτοια κατάσταση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αυτό ακριβώς εννοώ κι εγώ σιόρα Πουπουλίνα μου. Κανείς νόμος δεν μπορεί να σου πει τι θα κάνεις με το σώμα σου. Αυτοσυγκράτηση χρειαζόμαστε, όχι απαγορεύσεις.Πάντως το θεωρώ γενικότερα απαράδεχτο να σου επιβάλλουν, νόμοι..,τι να κάνεις με το σώμα σου.Ενημέρωση,παιδεία και "ηθική" πρέπει να υπάρχει σε αυτό το θέμα..και όχι νόμοι που θα σου επιβάλλουν κάτι...
Δηλαδή, σε απλά μαθηματικά,
Δύο γονείς με σταθερή εργασία (το λέω κι ανατριχιάζω) +
δύο οικογένειες backup = 4 γιαγιάδες - παππούδες, τουτέστιν +
8 χείρες βοηθείας και ... (last but not least) τουλάχιστον +
2 μισθοί/συντάξεις επιπλέον (που και το ελάχιστο μετράει έτσι?)
Pas mal du tout!
Όλοι οι φίλοι μου, όπως κι εγώ προσωπικά, όταν φτάσαμε να κάνουμε παιδιά, είχαμε περίπου τα ίδια. Η διαφορά είναι πως πολλοί άλλοι, που θα μπορούσαν εάν ήθελαν να έχουν τις ίδιες "ευκολίες", σε νεαρή ηλικία, θα προέβαιναν χωρίς δεύτερη σκέψη σε μια έκτρωση, επειδή "δεν θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα". Το ίδια άλλωστε θα έκαναν αναμφίβολα και οι ήρωες της ιστορίας μου, εάν η τύχη δεν τους είχε αναγκάσει να αποδεχτούν την ευθύνη. Όταν το έκαναν όμως, ανακάλυψαν ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα απ' ό,τι υπολόγιζαν. Αυτή είναι και η υπερβολή που διαβλέπω εγώ σε όσα έχω ακούσει.
Α, και τις δουλειές δεν τις είχαν από πριν, μετά τις βρήκαν...
Υ.Γ.1 Όχι φίλτατε φίλε, τίποτε απ' ό,τι έχει γραφεί εδώ υπέρ των εκτρώσεων δεν είναι υπερβολικό γιατί δεν αφορά στην πράξη αυτή καθαυτή αλλά στο αδιαμφισβήτητο και μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα της γυναίκας σε διαχείριση από την ίδια του σώματος και της ζωής της. (προσωπική άποψη)
Από τη στιγμή που έχω ταχθεί ανοιχτά ΕΝΑΝΤΙΟΝ της απαγόρευσης της έκτρωσης δια νόμου, νομίζω ότι έχω καλύψει τα παραπάνω. Δεν υπάρχει έδαφος διαφωνίας εδώ...
Τα διατύπωσες καλύτερα απ' ό,τι θα τα διατύπωνα εγώ και συμφωνώ απολύτως, ευχαριστώ δε για την συμπλήρωση...Υ.Γ.2 Εγκρίνω κι επαυξάνω με όλη μου την ψυχή την διατύπωση ότι η έκτρωση δεν αποτελεί μέθοδο αντισύλληψης. Απλά θα την υποστηρίξω με μεγαλύτερη θέρμη όταν κάθε νέο κορίτσι στη χώρα μας, (για την οικονομία της συζήτησης περιορίζω τον γεωγραφικό ορίζοντα) θα έχει πλήρη και αντικειμενική πρόσβαση στη γνώση και την ενημέρωση, πλήρη, διακριτική και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε ιατρικές / συμβουλευτικές υπηρεσίες ώστε η πρόληψη να καταστήσει πράγματι "υπερβολική" την καταστολή... Σαφώς μιλάω ειδικά για τις νέες κοπέλες και μάλιστα σε ηλικία σχολείου γιατί στις μικρές ηλικίες διαμορφώνονται οι νοοτροπίες που μας ακολουθούν στην υπόλοιπη ζωή μας.
Πετώντας του γέρικα κόκκαλα; Ληγμένες κροκέτες;;(πώς να διδάξεις νέα κόλπα σε γέρικο σκύλο?)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο συνάδελφος λοιπόν, είναι τριάντα ενός ετών και μόλις πρόσφατα έμαθα ότι είχε έναν γιο συνομήλικο της κόρης μου, έντεκα ετών. Υπολόγισα λοιπόν και είδα πως θα πρέπει να έχει γίνει πατέρας σε ηλικία 20 ετών. Έτσι του έπιασα κουβέντα και τον ρώτησα τι και πώς. Μου απάντησε ότι όταν έμεινε έγκυος η γυναίκα του, συνέβη το σχετικά σπάνιο γεγονός να συνεχίσει να έχει έμμηνο ρύση, ενώ κυοφορούσε. Όταν κατάλαβαν ότι ήταν έγκυος, ήταν ήδη αργά, αφού είχαν πλέον φτάσει στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης. Έτσι "αναγκάστηκαν" να παντρευτούν και να κρατήσουν το παιδί, ενώ ακόμη δεν είχαν κλείσει το εικοστό έτος της ηλικίας τους.
"Εάν δεν συνέβαινε αυτό", τον ρώτησα, "θα κάνατε έκτρωση, έτσι δεν είναι;"
"Ασφαλώς!" αποκρίθηκε αυτός.
"Πώς τα βγάλατε πέρα;" ξαναρώτησα εγώ.
"Αρκετά εύκολα. Δουλεύαμε και οι δύο, μας βοήθησαν και οι γονείς μας, δεν παιδευτήκαμε και τόσο πολύ τελικά", μου λέει.
"Η γυναίκα σου με τι ασχολείται;" συνέχισα εγώ την ανάκριση.
"Είναι δημοσιογράφος, δουλεύει στο Τάδε τοπικό κανάλι εδώ κι εννέα χρόνια", απαντάει και πάλι πρόθυμα ο συνάδελφος (εμ βέβαια, με γυναίκα δημοσιογράφο, είχε συνηθίσει ο άνθρωπος στις συνεντεύξεις ).
"Ξέρεις, καλύτερα που έγινε έτσι το πράγμα", συνέχισε μόνος του, χωρίς να τον ρωτήσω τούτη τη φορά. "Δεν το μετανιώνω καθόλου. Αναγκαστήκαμε να μπούμε στη δυσκολία και τα καταφέραμε μια χαρά, δεν ήταν τόσο τρομερό όσο πιστεύαμε. Η δυσκολία μας έκανε δυνατότερους".
Έχει γραφεί συχνά στο θέμα, ότι θα πρέπει να γίνεται μια έκτρωση, όταν οι γονείς δεν είναι ακόμη φτιαγμένοι οικονομικά και δεν θα έχουν να προσφέρουν στο παιδί τους όσα του χρειάζονται. Έφτασε να ειπωθεί ακόμη και ότι η αποφυγή της έκτρωσης σε τέτοια περίπτωση θα ήταν μια πράξη ανεύθυνη, για το καλό του παιδιού!! Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είχαν τίποτε κι όμως κατάφεραν να δώσουν στο παιδί τους ό,τι του χρειαζόταν, όσα δώσαμε κι εμείς που κάναμε παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία.
Άλλοτε γράφηκε ότι η παρουσία ενός παιδιού στη ζωή μιας γυναίκας, σε τόσο μικρή ηλικία, θα εκμηδένιζε κάθε δυνατότητα για καριέρα, η κοπέλα θα ήταν αναγκασμένη να συμβιβαστεί με το ρόλο της μάνας. Η συγκεκριμένη κοπέλα, σπούδασε δημοσιογραφία και δουλεύει στην τηλεόραση εδώ και χρόνια. Αυτήν την καριέρα είχε σκοπό να κάνει, ακόμη κι αν δεν είχε κάνει παιδί.
Μήπως τελικά τα όσα έχουν ακουστεί, φαντάζουν κάπως υπερβολικά;
Δεν είμαι υπέρ της απαγόρευσης της έκτρωσης, δια νόμου. Εντούτοις, κρατώ μια κριτική στάση απέναντι στο ζήτημα. Το σκεπτικό μου ήταν πάντοτε ότι η έκτρωση είναι μια πολύ σημαντική απόφαση και πως δεν θα πρέπει να λαμβάνεται αψήφιστα και με τόση ευκολία, όση στις μέρες μας. Εμπεριέχει θέματα υγείας της ίδιας της γυναίκας, αλλά και σημαντικά ηθικά διλήμματα, στα οποία φιλοσοφία και βιολογία αδυνατούν ακόμη να δώσουν μια απόλυτη απάντηση. Θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στην αντισύλληψη και η έκτρωση να χρησιμοποιείται μόνο ως τελευταία λύση. "Η έκτρωση δεν είναι μέθοδος αντισύλληψης"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
το έμβρυο ΔΕΝ ειναι παιδί ακόμα... με τη λογική αυτή πώς σκοτώνεις μια κατσαρίδα επειδή απλά σε εκνευρίζει ??
Ωραία, το έμβρυο έχει ήδη παρομοιαστεί με κάμπια εδώ μέσα, τώρα και με κατσαρίδα. Πόσο χαμηλά θα φτάσει ο άνθρωπος προκειμένου να αιτιολογήσει τις επιλογές του; Κανένα πιο χαμερπές όν δεν βρήκατε ρε παιδιά για να παρομοιάσετε το ανθρώπινο έμβρυο;
Εσύ θα το αναθρέψεις;;;εγώ θα το αναθρέψω, συνεπώς εγώ αποφασίζω πώς θα διαχειριστώ το θέμα.
Από πού προκύπτει αυτό;
Εάν δεν γεννούσαμε τα παιδιά και τους κάναμε μία έκτρωση, τότε πώς ακριβώς θα διευκολύνονταν τα ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά, πού θα τα έβρισκαν; Νομίζω ότι η δήλωσή σου αυτή είναι άκρως αντιφατική...Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά σε ορφανοτροφεία αν θα ήθελε κάποιος που δεν έχει παιδιά. Το θέμα είναι να εκλείψει η γραφειοκρατία και να διευκολυνθούν νομικά οι άνθρωποι που θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά κι όχι να φέρνουμε νέα ορφανά παιδιά στον κόσμο.
Θεωρώ ότι στην πορεία του θέματος, αφού δεν θέλεις να τα ξαναλέμε, αλλά και στο σχετικό θέμα περί Αρχής της Ζωής, έχω αποδείξει με εμπεριστατωμένο τρόπο, ότι αν μη τι άλλο τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, άσχετα εάν κάποιοι δεν συγκινούνται από επιχειρήματα...Επίσης: δεν πετάς στα σκουπίδια το παιδί αλλά το ασχημάτιστο έμβρυο. Μην τα ξαναλέμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ωραίο το σεξιστικό σχολιάκι σου, δεν λέω. Ωστόσο, τα πράγματα στ' αλήθεια γίνονται επικίνδυνα, όταν το αιδοίο επιμένει να ζει μέσα στο μύθο του φολκλόρ του. Τότε περισσότερο απ' όλα κινδυνεύει ο εγκέφαλος...Μάλλον δεν είναι καθησυχαστικό, αλλά δε χρειάζεται να φοβάστε.
Το πέος δεν απειλείται όσο δεν είναι αιδοίο.
Θα ήθελα να σημειώσω ότι ο μύθος της ιεράς μητρότητος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της μητριαρχίας και σε καμμία περίπτωση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Κι εγώ υπέρ του Άρη Θεσσαλονίκης!! Και λοιπόν;Εγω ειμαι υπερ της εκτρωσης!
Μήπως αυτή η διατύπωση σημαίνει "κάντε εκτρώσεις άφοβα, τσάμπα είναι"; Τότε γιατί θρηνούν οι γυναίκες, όπως λες; Γιατί πολλές που γνωρίζω θρηνούν κυρίως επειδή μετά την εγκυμοσύνη, εάν δεν τη διακόψουν δηλαδή, θα χαλάσει το υπέροχο και θεϊκό τους κορμί.
Μα φυσικά είναι γελοιοδέστατο, τι λες τώρα; Το παιδί ανήκει στη μάνα (mine, my own, my precious!!). Ο πατέρας είναι ο μαλάκας της υπόθεσης μάλλον, ε;Οσον αφορα το θεμα μισο-μισο... ειναι γελοιο!
Αυτοί οι εννέα μήνες είναι αρκετοί για να δώσουν τίτλους ιδιοκτησίας επί του παιδιού, εφ' όρου ζωής; Δεν έχεις φαίνεται παιδιά, γι' αυτό μπορείς και μιλάς τόσο αβασάνιστα για την ψυχολογική επιβάρυνση μόνο της μάνας, κατά την περίοδο της κύησης. Δεν ξέρεις, και φυσικά δεν σε νοιάζει να μάθεις, ποια είναι η επιβάρυνση του πατέρα κατά την ίδια περίοδο. Αυτός ο γυναικείος ναρκισσισμός με την τεκνοποίηση έχει παραγίνει τελικά...Οχι μονο για τους προφανης λογους (9 μηνες στην μια κοιλια, σωματικη και ψυχολογικη επιβαρρυνση του ενος,
Αυτό κι αν είναι απ' τ' άγραφα (όχι τα βουνά)!! Απαράδεκτη γενίκευση για να υποστηρίξεις την ιδιοκτησία της μάνας επί του παιδιού. Ο πατέρας είναι μάλλον διακοσμητικό στοιχείο, υπάρχει προφανώς μόνο για να πληρώνει τη διατροφή μετά το διαζύγιο (γιατί με τέτοια μυαλά, αυτή είναι η πιθανότερη κατάληξη της ιεράς μας οικογένειας, άλλωστε ο άντρας είναι χρήσιμος μόνο για την γονιμοποίηση, μετά μπορεί να πάει από 'κεί που ήρθε ο άχρηστος)...ευθυνη που επιβαρυνει -κυριως- τον εναν εφ'ορου ζωης
Η γυναίκα είναι το παν, ζήτω η γυναίκα και η θεϊκή μητρική της υπόσταση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Γενικά συμφωνώ με το κείμενό σου. Ωστόσο:
Αρχική Δημοσίευση από Lugar:Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην είπατε την λέξη "φόνος" αλλά και η λογική του "σκοτώνεις άνθρωπο" αυτό λέει. Και η άποψη μου είναι ότι με το "θα σκοτώσεις" χτίζεις μόνο ενοχές, ευθύνη δεν χτίζεις.
Εάν είχες διαβάσει αυτό, αλλά και το αδελφό θέμα, θα έβλεπες ότι υπήρξα ιδιαίτερα προσεκτικός στη χρήση των όρων. Μίλησα για καταστροφή ενός ανθρώπινου οργανισμού (πράγμα που προέκυψε από τη συζήτηση) και διευκρίνισα ότι κατ' αρχάς αυτό δεν αποτελεί "πρόσωπο", σε μια απάντηση προς το Νωέα στην οποία κι εσύ ανταπάντησες. Επίσης διευκρίνισα ότι δεν μπαίνω στη λογική να το αποκαλέσω φόνο, αφού αυτό είναι ένας ορισμός ο οποίος δίνεται από τον εκάστοτε νομικό πολιτισμό και δεν έχει καμμία αντικειμενική αξία. Ο λόγος που αποφεύγω να συνδέσω το αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι η έκτρωση είναι καταστροφή ενός ανθρώπινου όντος με την ηθική κατηγορία του φόνου, είναι αυτός ακριβώς τον οποίο αναφέρεις: Έτσι χτίζεις ενοχές κι όχι ευθύνη.
Χωρίς ηθικοπλαστικούς χαρακτηρισμούς λοιπόν, εγώ προτείνω: Αναλογιστείτε τι είναι αυτό που κάνετε, πριν το κάνετε. Έτσι, θα προσέξετε καλύτερα ώστε ν' αποφύγετε να φτάσετε σε τέτοιο δίλημμα. Έτσι θα το κάνετε με φειδώ και δεν θα το καταντήσουμε τελικώς "μέθοδο αντισύλληψης", όπως πολλοί γιατροί έχουν καταγγείλει ότι συμβαίνει στις μέρες μας. Αντίθετα η λογική "ε, δεν βαριέσαι αδερφέ, μια μάζα κυττάρων είναι", "έλα μωρέ, δεν είναι άνθρωπος" κλπ, συντελεί προς την κατεύθυνση της εύκολης καταφυγής σε τούτη την πράξη.
Περαιτέρω: Στο quote που παραθέτεις, εγώ γράφω:
Κι εσύ μου απαντάς:Φυσικά, δεν θα ήθελα να είμαι απόλυτος στα παραπάνω. Αναγνωρίζω πως υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτά που λέω δεν ισχύουν, όπου πράγματι η συνέχιση μιας κύησης μπορεί να έχει πράγματι τραγικά αποτελέσματα, να φέρει μια γυναίκα ή έναν άντρα σε απόγνωση και να τους καταδικάσει σε περιθωριοποίηση και μαρασμό. Θεωρώ ωστόσο ότι αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό του αριθμού των εκτρώσεων που πραγματοποιούνται ετησίως κι όποιος αμφισβητεί αυτό το γεγονός απλά εθελοτυφλεί.
Τώρα τι να πω; Επίτηδες βρε το κάνετε για να με διαολίζετε;Ή είσαι απόλυτος ή εγώ δεν "αγαπάω" τα παιδιά μου.
Δεν το αντέχω στην ηλικία μου, έλεος δηλαδής...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Από πότε η έκφραση γνώμης αποτελεί απαγόρευση μιας επιλογής κάποιου άλλου;
Αλήθεια, γι' αυτές που τους συμβαίνει συχνά το ...ατύχημα τι έχεις να πεις; Στις τρεις εκτρώσεις μία δώρο;
Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς τι σημαίνει η λέξη "Υπευθυνότητα";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Επειδή χρησιμοποιήθηκε δις η έκφρασή μου "τεμαχίζω τη λογική" με λόγο άσχετο από αυτόν που τη χρησιμοποίησα, θα σε παρακαλούσα Great Chaos να ξαναδιαβάσεις το ποστ μου και να δεις τι εννοούσα, ώστε να μη μένουν διαστρεβλωμένες απόψεις στον αέρα. Για το θέμα της έκτρωσης δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.
Πράγματι, αυτή η φράση με χτύπησε κατακούτελα. Έκανα τουλάχιστον τρεις φορές την προσπάθεια να καταλάβω, πριν αρχίσω τον ...εξάψαλμο. Έκανα ακόμη μία, τώρα που μου το επισήμανες. Δυστυχώς, και τις τέσσερις φορές κατάλαβα το ίδιο. Θα μπορούσες λοιπόν να μας διευκρινίσεις τι ακριβώς εννοούσες;
Το θέμα δεν συνδέεται απαραίτητα με την ύπαρξη δύο γονιών ούτε με την οικονομική άνεση, συνδέεται με την ικανότητα της γυναίκας κάτω από τις δεδομένες συνθήκες να κρατήσει το παιδί. Και κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ικανότητες, κάποιος μπορεί να λειτουργεί χωρίς σύντροφο, άλλος χωρίς λεφτά, άλλος θέλει τα πάντα... Η ουσία είναι ότι όταν κάνεις ένα παιδί πρέπει να το θέλεις, και όταν το κάνεις αν και από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, πάλι πρέπει να το κάνεις επειδή το θέλεις, επειδή όταν έμεινες "ανεπιθύμητα" έγκυος άλλαξε η οπτική σου και "είδες" τον εαυτό σου "μητέρα" ή "πατέρα" και χαίρεσαι. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο πλήγμα για ένα παιδί από μια οικογένεια/ μάνα που το έκανε επειδή ΕΠΡΕΠΕ και μόνο.
Κατ' αρχήν, θέλω να πω ότι σέβομαι απόλυτα την οπτική μιας γυναίκας που έχει κάνει τρία παιδιά, ακόμη κι όταν διαφωνεί μαζί μου. Σίγουρα οι αιτιάσεις μου δεν ισχύουν στην περίπτωσή σου, αφού γνωρίζεις καλύτερα από μένα για ποιο πράγμα μιλάμε εδώ μέσα. Θα ήθελα ωστόσο να επισημάνω ότι υπάρχει και η ικανότητα του πατέρα να κρατήσει το παιδί, πράγμα που τείνει διαρκώς να παραγνωρίζεται. Η μητριαρχία ρε δεν θα περάσει!! Η αλήθεια είναι ότι παρακάτω περιλαμβάνεις και τον έρημο τον πατέρα στη συνταγή κι έτσι δεν έχω λόγο να παραπονιέμαι.
Συμφωνώ μαζί σου περί του πλήγματος που αποτελεί για ένα παιδί, μια οικογένεια που το έκανε επειδή έπρεπε και μόνο. Θα ήθελα απλά να επισημάνω ότι τέτοιες οικογένειες έχω δει πολλές, μόνο που αυτές τις οποίες έχω στο μυαλό μου, έκαναν τα παιδιά τους ύστερα από προγραμματισμό. Το να κρατήσεις ένα παιδί που έρχεται "άκαιρα", ανακατώνοντας τη ζωή σου, αναπροσδιορίζοντας τις προτεραιότητές σου και βάζοντάς σε σε δυσκολίες που δεν ένιωθες μέχρι τότε ότι μπορείς να επωμιστείς, είναι μια πράξη αγάπης κι ευθύνης και σε καμμία περίπτωση πράξη κοινωνικής υποκρισίας και υποχρέωσης. Συνεπώς, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο υποστηρίζω το δικαίωμα της επιλογής, ενώ ταυτόχρονα εναντιώνομαι στην ευκολία με την οποία απορρίπτονται τα έμβρυα ως "μη-άνθρωποι", ή ως "μάζες κυττάρων", σε μια πράξη η οποία τείνει να αντικαταστήσει την αντισύλληψη, αφού παρουσιάζεται ως κάτι το "εύκολο" ή "απλό".
Θυμάμαι το Χάος να μιλάει για την στιγμή που πήρε στα χέρια του την κόρη του μωρό. Σκέψου ρε Χάος τώρα που το έχεις ζήσει πως θα ήταν για σένα και για την κόρη σου να μην είχες νοιώσει έτσι. Και ναι υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν τα παιδιά τους αλλά τα έχουν και τα μεγαλώνουν και τα "κουτσουρεύουν" ψυχικά κάθε δευτερόλεπτο. Ναι στην περίπτωση που οι γονείς δεν θέλουν το παιδί τους προτιμώ την έκτρωση, είναι ή δεν είναι φόνος.
Είναι πολύ ωραίο να σκεφτούμε ότι κάθε άνθρωπος με το που θα δει το παιδί του θα αλλάξει αλλά αν δεν αλλάξει?
Δεν ξέρω σε ποιο σημείο των κειμένων μου διάβασες περί φόνου και θα ήθελα εάν μπορούσες να μου το επισημάνεις. Βαρέθηκα ν' απολογούμαι γι' απόψεις άλλων, τις οποίες ουδέποτε υποστήριξα.
Επί της ουσίας θα ήθελα να πω, ότι κατά τη γνώμη μου εκείνος που θα πιάσει στα χέρια του ένα παιδί και δεν θα "αλλάξει", όπως το διατυπώνεις, δεν είναι ικανός ν' αγαπήσει ένα παιδί, ακόμη κι αν αργότερα το κάνει από επιλογή. Επιλογή ναι, όμως τι είναι αυτό που επιλέγει; Εδώ εμπίπτουμε στην περίπτωση που ανέφερα παραπάνω, όπου οι άνθρωποι κάνουν παιδιά μόνο για να διαιωνίσουν το υπερτροφικό Εγώ τους και να ικανοποιήσουν τις κοινωνικές νόρμες για τις οποίες είναι προγραμματισμένοι. Όταν λοιπόν κάποιος δεν μπορεί ν' αποδεχτεί ένα παιδί που προέκυψε απρόσκλητο, ενώ το αποδέχεται, μ' επιδεικτική μάλιστα τρυφερότητα και περηφάνια όταν αυτό προέρχεται από προγραμματισμό, η διαφορά έγκειται στο ότι στη δεύτερη περίπτωση το παιδί ικανοποιεί τον αυτολιβανισμό του και το κοινωνικό του στάτους ως "οικογενειάρχη" (θάνατος στην αστική οικογένεια).
Φυσικά, δεν θα ήθελα να είμαι απόλυτος στα παραπάνω. Αναγνωρίζω πως υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτά που λέω δεν ισχύουν, όπου πράγματι η συνέχιση μιας κύησης μπορεί να έχει πράγματι τραγικά αποτελέσματα, να φέρει μια γυναίκα ή έναν άντρα σε απόγνωση και να τους καταδικάσει σε περιθωριοποίηση και μαρασμό. Θεωρώ ωστόσο ότι αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό του αριθμού των εκτρώσεων που πραγματοποιούνται ετησίως κι όποιος αμφισβητεί αυτό το γεγονός απλά εθελοτυφλεί.
Δεν θα παραθέσω τα κείμενα του Χάους αλλά θα πω πως είναι από τα λίγα θέματα που τον έχω βρει ειρωνικό και λόγω "βρασμού ψυχής" να παρερμηνεύει ή να τραβάει από τα μαλλιά τα λεγόμενα των άλλων. Και ενώ τον καταλαβαίνω, αν και δεν συμφωνώ πάντα, θέλω να τον παρακαλέσω να σκεφτεί ότι πρέπει να αφήνει χώρο και για τους ανθρώπους που δεν έχουν νοιώσει το συναίσθημα της μητρότητας/ πατρότητας. Γιατί σε αυτό το θέμα, όσο κι αν χρησιμοποιούμε την λογική στην πραγματικότητα μιλάμε για συγκεκριμένα συναισθήματα ή την άγνοια τους.
Αρχικά, έχω ξαναγράψει ότι η ειρωνεία χρησιμοποιείται ως λεκτικό εργαλείο για πολλές χρήσεις διαφορετικες του χλευασμού κι όποτε βρίσκω μια τέτοια χρήση γι' αυτό το διαλεκτικό σχήμα, δεν χάνω ευκαιρία να το χρησιμοποιώ. Με ένα ειρωνικό σχόλιο μπορείς να πεις λακωνικά, πράγματα που θα χρειαζόσουν ολόκληρο σεντόνι για να τα γράψεις και πάλι κανείς δεν θα τα καταλάβαινε, ή θα τα προσπερνούσε ελαφρά τη καρδία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κατανομή των ψήφων στο ποστ στο οποίο πιστεύω ότι αναφέρεσαι, δείχνει ότι κατάφερα να ταράξω τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικά ορθής συναίνεσης του συρμού, πράγμα για το οποίο νιώθω ιδιαίτερα ικανοποιημένος.
Από την άλλη πλευρά, η άποψή μου είναι ότι τα δικά μου κείμενα έχουν υποστεί εκτενή και σκόπιμη παρερμηνεία, η οποία μάλιστα είναι πράγματι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Ακόμη κι εσύ δεν έχασες την ευκαιρία να μιλήσεις για "φόνο" απαντώντας μου, κάτι το οποίο υπονοεί πως αυτό το έχω υποστηρίξει εγώ, πράγμα που για πολλοστή φορά θα τονίσω ότι αποτελεί ψεύδος. Η λέξη "φόνος" βρίσκεται κατά συρροή στα ποστ άλλων, οι οποίοι προσπαθούν να μου το φορτώσουν, και που τελικά αποδεικνύεται εξόχως αποτελεσματικό. Ίσως θα έπρεπε να έχεις ταυτόχρονα παρατηρήσει ότι σε κανένα άλλο σχεδόν θέμα δεν έχω υποστεί τόσο δριμεία επίθεση, ενώ από την αρχή υποστηρίζω, τόσο σε αυτό το thread, όσο και στο "Ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή", μια μετρημένη και ισορροπημένη άποψη η οποία αποδέχεται το δικαίωμα επιλογής, ενώ ταυτόχρονα απαιτεί τη συναίσθηση της ηθικής βαρύτητας της πράξης της έκτρωσης και τη συνακόλουθη φειδώ στην εφαρμογή της. Φαίνεται πως οι απόψεις που δεν είναι αποκλειστικά "μαύρες" ή "άσπρες", αναγκαστικά "υπέρ" ή "κατά" είναι οι πλέον δύσπεπτες και δύσκολες στην κατανόησή τους. Οι ακλόνητες βεβαιότητες επί ηθικών ζητημάτων με απωθούν βαθύτατα και δεν θα πάψω ποτέ να προσπαθώ να τις κλονίσω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Πράγματι, αυτά τα οποία σε κατηγόρησα ότι "δεν διάβασες", έχουν δημοσιευτεί στο thread "Το ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή", το οποίο προέκυψε μέσα από τη συζήτηση που διεξάγεται εδώ μέσα, πράγμα που τελικά με μπέρδεψε σε σημείο να εκτεθώ! Ζητώ ειλικρινά συγνώμη για τις αιτιάσεις που σου απηύθυνα και τις αποσύρω, αφού σε διαβεβαιώσω ότι η παρεξήγηση αυτή οφείλεται σε λάθος μου και δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους προσωπική αντιπαράθεση.
Θα σε παρακαλούσα να διαβάσεις και εκείνο το "αδελφό" θέμα κι εάν το κρίνεις σκόπιμο να συμμετάσχεις κι εκεί δίνοντας νέο ενδιαφέρον στη συζήτηση. Εδώ θα παραθέσω μόνο μία στιχομυθία από την οποία συνάγεται σαφώς ότι είμαι υπέρ της ελεύθερης επιλογής, πράγμα που διατρέχει και όλα τα παρακάτω μου ποστ. Πρόσεξε πώς αντιμετωπίζω τις αιτιάσεις που μου έχουν απευθυνθεί περί συγκαταλογής μου μεταξύ των "prolifers", όρο που ομολογώ ότι τον έμαθα εδώ μέσα. Επίσης πρόσεξε και τα ποστ -κυρίως της Isiliel- που έχω υπερψηφίσει, αφού με κάλυπταν και δεν είχα λόγο να γράψω τα ίδια ξανά:
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Κι επειδή ακριβώς είναι τόσο υποκειμενική ο νομοθέτης θα πρέπει να δρα έτσι ώστε η επιλογή να υπόκειται στη δικαιοδοσία του καθενός προσωπικά.
Ναι, συμφωνώ!
Κανείς νόμος δεν πρέπει να παρεμβαίνει ανάμεσα στον άνθρωπο και στην ψυχή του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Κατά τ' άλλα δεν διαφωνώ μαζί σου. Αρχικά, κάνεις πολύ καλά που θέτεις το ζήτημα της αντισύλληψης και της ενημέρωσης επ' αυτής. Δυστυχώς στη χώρα μας και όχι μόνο, η έκτρωση αντί ν' αποτελεί "τελευταίο καταφύγιο", λόγω των σοβαρών κι αναπάντητων ηθικών διλημμάτων αλλά και των ζητημάτων υγείας της ίδιας της γυναίκας τα οποία προκύπτουν από αυτήν, χρησιμοποιείται αφειδώς και άκριτα ως μέθοδος αντισύλληψης. Πράγματι, έχω ήδη στιλητεύσει αυτήν τη συμπεριφορά και οι περισσότεροι συνομιλητές έχουν ήδη συμφωνήσει, οπότε σ' αυτήν την περίπτωση απλώς κομίζεις γλαύκαν εις Αθήνας, ή τουλάχιστον προσθέτεις ένα ακόμη λιθαράκι στο οικοδόμημα της επ' αυτού συμφωνίας.
Είναι πράγματι απορίας άξιο, το ότι μέσα στο θέμα αυτό δεν έχει τεθεί από κανέναν και ιδιαίτερα από όσους βλέπουν την έκτρωση με θετική ματιά, τουλάχιστον θετικότερη του δέοντος κατά την προσωπική μου άποψη, το ζήτημα της αντισύλληψης, της ενημέρωσης, αλλά και των παρενεργειών για την υγεία της γυναίκας, στα οποία τώρα αναφερόμαστε. Η έκτρωση παρουσιάζεται ως κάτι το απλό, εύκολο και γρήγορο, κατά το "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε" της εποχής της διαφημιστικής αθωότητας. Κάτι για το οποίο δεν θα πρέπει να νιώθουμε κανένα ψυχικό μούδιασμα, αφού ήδη έχουν βρεθεί οι εύκολες και βολικές αιτιολογήσεις που το δικαιώνουν ηθικά.
Αυτό είναι το σημείο στο οποίο αντιδρώ, όπως και στην ευκολία και την αφέλεια σε κάποιες περιπτώσεις, με την οποία ένας ανθρώπινος οργανισμός κρίνεται ως άνθρωπος, υπάνθρωπος ή μη άνθρωπος, γεγονός που έχει όπως έχω προαναφέρει και πολιτικοϊδεολογικές προεκτάσεις και μας οδήγησε στο άνοιγμα νέου θέματος, περισσότερο εξειδικευμένου επ' αυτού του ζητήματος. Η σαρκαστική μου παρέμβαση περί παλιάμπελου, είχε ως στόχο την άποψη που λέει ότι εάν ένα ζευγάρι δεν έχει εξασφαλίσει τα υλικά αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ -ή όπως πολύ ωραία τέθηκε το περιβόητο ελληνικό-καταναλωτικό όνειρο- αποτελεί τεμαχισμό της λογικής το να κρατήσει και να προσπαθήσει να μεγαλώσει ένα παιδί, αφού αυτό θα γίνει δυστυχισμένο και τελικά θα καταλήξει ν' αυξηθεί η εγκληματικότητα στη χώρα!!
Πέραν της προφανούς απλοϊκότητας έως σημείου λαϊκισμού, της παραπάνω άποψης, θα πρέπει να προσέξουμε ότι έχει και κοινωνικές-ταξικές προεκτάσεις, αφού εμμέσως πλην σαφώς θεωρεί ότι μόνο οι βολεμένοι αστοί είναι ικανοί να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και ισορροπημένα παιδιά, άρα μόνο αυτοί θα πρέπει να έχουν τούτο το δικαίωμα. Λες και δεν είναι γνωστά τα ψυχολογικά προβλήματα που παρουσιάζουν συχνότατα τα πλουσιόπαιδα, λόγω της προσπάθειας εξαγοράς από την πλευρά των γονιών τους, της αγάπης και της αφοσίωσης, έναντι υλικών αγαθών. Παραδόξως δεν σε είδα να στηλιτεύεις αυτήν την άποψη, με την αυστηρότητα και το ύφος με τα οποία σχολίασες τη δική μου, παραγνωρίζοντας ότι σε βασικά ζητήματα δεν διαφωνούμε.
Όπως ανέφερε παραπάνω και η Ποτέ Ξανά, η συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της πράξης της έκτρωσης, η αποδοχή της προσωπικής ευθύνης επί μιας απόφασης ηθικά οριακής, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς περιστροφές, χωρίς υπεκφυγές κι αποστροφή του προσώπου από την κατάματη αντιμετώπιση των αληθινών της διαστάσεων, οδηγεί σε χρήση αυτής με φειδώ και περίσκεψη και όχι στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, όπου γιατροί θησαυρίζουν από μια πραγματική βιομηχανία "παραγωγής" εκτρώσεων και κατόπιν τεχνητών γονιμοποιήσεων -συχνότατα λόγω των παρενεργειών των πρώτων- ενώ ταυτόχρονα παριστάνουν πως απορούν όταν κάποια γυναίκα δεν έχει καταφύγει ποτέ στις αβρές τους περιποιήσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Φυσικά και δεν υπονόησα κάτι μόνο για τους άντρες. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση του ποστ μου θα σου το επιβεβαιώσει. Δυστυχώς ή ευτυχώς, στην Ελληνική γλώσσα, όταν μιλάμε συλλογικά για άντρες και γυναίκες, χρησιμοποιούμε το αρσενικό γένος. Εάν διαφωνείς να διαμαρτυρηθείς στον Μπαμπινιώτη.
Τέλος, προκαλώ τον Λόριεν να μας υποδείξει σε ποιο σημείο ακριβώς έχω ταχθεί εναντίον του δικαιώματος επιλογής
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Δύο με τρεις εκτρώσεις η κάθε γυναίκα (πλην σπανίων εξαιρέσεων)...
Που πάει να πει συμμετοχή σε δύο με τρεις εκτρώσεις ο κάθε άντρας (πλην σπανίων εξαιρέσεων)...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι καταλαβαίνω το γιατί οι οπαδοί των εκτρώσεων κόπτονται τόσο πολύ για να μας πείσουν πόσο καλή, λογική και δικαιολογημένη είναι μία (δύο, τρεις,...) έκτρωση. Γιατί εάν δεν υπήρχαν οι εκτρώσεις όλοι θα είχαν από κανά δυο κουτσούβελα από τα 20-25 και θα είχαν πήξει...
Βρε ας πάει και το παλιάμπελο, ή στην περίπτωσή μας το παλιοέμβρυο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αντ' αυτού εσύ τα προσπερνάς όλα αυτά, τεμαχίζεις τη λογική και βάζεις μέσα το γνωστό "έχει ο Θεός", λουλουδάκια, φρου φρου κι αρώματα.
Δηλαδή η έκτρωση είναι Η λογική και η ζωή κάτι το ασήμαντο και ξενέρωτο, κάτι σε λουλουδάκια και φρου φρου ε; Τι άλλο θ' ακούσουμε αδερφέ εδώ μέσα...
Όχι βέβαια, πέρα από αυτά δεν έγινε και τίποτα, ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!
Ε, αφού είναι έτσι, κανείς δεν έπρεπε να έχει γεννηθεί και μια μαζική έκτρωση θα έσωζε τον κόσμο από το κακό. Τι λέμε τώρα ρε παιδιά;;;
Δηλαδή το ότι μπορεί να μη θέλει να γίνει μάνα γενικώς δεν παίζει;
Μπορεί να δέσει τις σάλπιγγές της και να ξενοιάσει μια για πάντα. Αλλά λίγες έχουν το σθένος να λάβουν μια τέτοια ριζική απόφαση. Κατά τα τριάντα, τις πιάνει όλες (ή σχεδόν όλες) η κωλοπιλάλα "Θοδωρή, εγώ πότε θα γίνω μάνα;;;". Μέχρι τότε ας καμωνόμαστε τις υπεράνω, για να κρατήσουμε και καμμιά καβάντζα, μήπως κι αλλάξουμε γνώμη τελικά.
Ασχέτως παραθέσεων και γενικώς απευθυνόμενο:
Ω Μπάμπαλον, μητέρα των εκτρωμάτων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Καλώς ήρθες
Παρατηρείς ότι η πρώτη με την τελευταία πρόταση του post σου (αλλά και το υπόλοιπο post), έρχονται σε σύγκρουση;
Συμφωνώ!! Δεν κατάλαβα απολύτως τίποτε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Το παρακάτω απόσπασμα, προέρχεται από κείμενο που δημοσιεύτηκε στο φόρουμ Esoterica, από τον Μιχάλη Γεωργιάδη, φοιτητή Πολυτεχνείου του ΑΠΘ, με στοιχεία που προέρχονται από την παρακάτω ιστοσελίδα: https://www.wpclinic.org/abortion/abortion-procedures
Α) Μέθοδοι έκτρωσης στα πρώτα στάδια κυήσεως
Α1) Απόξεση με αναρρόφηση (D&C ή μέθοδος Karman)
Ένας σωλήνας μεγάλης αναρροφητικής ικανότητας εισάγεται μέσω του τραχήλου στη μήτρα. Το αγέννητο παιδί σχίζεται σε κομμάτια πλημμυρίζοντας με αίμα τον αμνιακό σάκκο καθώς απορροφάται τμηματικά από το σωλήνα. Τα κομμάτια (κυριολεκτικά) του παιδιού συγκεντρώνονται ανακατεμένα σε δοχείο όπως ακριβώς τα σκουπίδια απ' την ηλεκτρική σκούπα.
Α2) Μifepristone
Εγχέεται η χημική ουσία Μifepristone που αχρηστεύει τον πλακούντα κι έτσι το αγέννητο παιδί λιμοκτονεί. Η αποβολή του επιτυγχάνεται με τη λήψη χαπιών από την έγκυο και με την εισαγωγή του φαρμάκου Prostaglandin μετά από λίγες ημέρες. Ως τότε πεθαίνει το παιδί από πείνα και ασφυξία.
Α3) Methotrexate
Μια ένεση Methotrexate θανατώνει το παιδί σε αφόρητους πόνους και αυτό αποβάλλεται κατόπιν πάλι με Prostaglandin και χάπια.
Β) Μέθοδοι έκτρωσης σε προχωρημένο στάδιο κυήσεως
Β1) Prostaglandin
Το χημικό αυτό προκαλεί πρόωρο τοκετό και το παιδί γεννιέται ζωντανό αλλά είναι ανώριμο να επιζήσει στο εξωτερικό περιβάλλον. Πεθαίνει, επίσης, με αφόρητους πόνους.
Β2) Ένεση με Digoxin
Το δηλητήριο Digoxin διοχετεύεται με ένεση κατ' ευθείαν στην καρδιά του εμβρύου.
Β3) Έκτρωση με άλας
Εγχέεται μέσω μακριάς βελόνας διάλυμα άλατος στο αμνιακό υγρό το οποίο περιβάλλει το έμβρυο με αποτέλεσμα να καίγονται οι πνεύμονες και το δέρμα του. Εντός 24 ωρών το παιδί «γεννιέται» καμένο.
Β4) Υστεροτομή
Γίνεται όπως ακριβώς η καισαρική τομή, μόνο που εδώ το μωρό εξάγεται πρόωρα και, απλώς, αφήνεται να πεθάνει.
Β5) D&X (partial-birth abortion)
Το έμβρυο τραβιέται από τα πόδια απότομα προς τα έξω κι επειδή το κεφάλι του δεν χωρά να βγει, μένει μέσα στην έγκυο καθώς σπάζει ο λαιμός του. Κατόπιν, με ειδικό σωλήνα, το κεφάλι αδειάζει από τον εγκέφαλο για να μικρύνει σε όγκο και να μπορεί να βγει κι αυτό. Το παιδί «γεννιέται» αποκεφαλισμένο.
Γ) ΑΠΟΞΕΣΗ ή ΕΜΒΡΥΟΤΟΜΗ (D&E)
Είναι η πλέον συνήθης μέθοδος και κρατά μόλις 15 ως 20 λεπτά. Καθώς η γυναίκα είναι ξαπλωμένη στο εξεταστικό κρεβάτι, ο «γιατρός» ανοίγει τον κόλπο με ένα ειδικό όργανο, τον κολποδιαστολέα και στερεώνει μια λαβίδα στο στόμιο της μήτρας. Με λεπτά εργαλεία, σαν ραβδιά, τα κηρία διαστολής, διαστέλλει το στόμιο της μήτρας για να τοποθετήσει εκεί τον ακραίο σωλήνα της απορροφητικής συσκευής. Μπαίνει δηλαδή μια ηλεκτρική σκούπα στη μήτρα για να την «καθαρίσει» από το «ανεπιθύμητο σκουπίδι», δηλαδή το παιδί. Με το σωλήνα τρυπάει τον αμνιακό σάκκο και απορροφά το αμνιακό υγρό μέσα στο οποίο το έμβρυο αιωρείται. Αφού ο απορροφητικός σωλήνας έχει εισβάλει και καταστρέψει την ως πρώτα ασφαλή κατοικία του εμβρύου, στρέφεται άμεσα εναντίον του ιδίου.
Απ' τη στιγμή που η μητέρα έχει μπει στο χειρουργείο, το έμβρυο έχει καταλάβει τα πάντα. Μόλις ο απορροφητικός σωλήνας φτάσει στη μήτρα, προτού καν αγγίξει το έμβρυο, αυτό οπισθοχωρεί και κινείται με ταραχώδη τρόπο ενώ οι σφυγμοί του φτάνουν τους 190 ανά λεπτό (μόνο δρομέας σε εκατοστάρι «πιάνει» τόσους σφυγμούς). Δεν γνωρίζει τον εισβολέα ούτε τι ακριβώς θα συμβεί, αναγνωρίζει όμως την απειλή εναντίον της ζωής του και κινημένο από το ένστικτο της επιβίωσης, μάχεται να αποφύγει το θανατηφόρο όργανο. Μετά ο γιατρός αναζητά με τον απορροφητικό σωλήνα το ίδιο το παιδί το οποίο βλέπει στην οθόνη υπερήχων και ο απορροφητικός σωλήνας ξεσχίζει και αναρροφά το ίδιο το σώμα του παιδιού, κομμάτι-κομμάτι. Πρώτα τα κάτω άκρα. Το παιδί πάει εμπρός-πίσω για να ξεφύγει. Μετά τα άνω άκρα. Κατόπιν, όλο το σώμα του παιδιού έχει αποκοπεί από το κεφάλι, έχει ρουφηχτεί από το σωλήνα και πεταχτεί διά μέσου του σωλήνα σ' ένα δοχείο. Το παιδί καθώς ακρωτηριάζεται ή όσο έχει απομείνει απ' αυτό, ανοίγει το στόμα διάπλατα βγάζοντας μια ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΡΑΥΓΗ, το ύστατο μέσον αντίστασής του…
Σαν να μην ήταν όλ' αυτά αρκετά και επειδή το κεφάλι δεν χωρά να περάσει απ' το σωλήνα, ο γιατρός με μια λαβίδα σαν καρυοθραύστη, τον ΚΡΑΝΙΟΘΡΑΥΣΤΗ (ναι, έτσι λέγεται «επιστημονικά»), πιάνει και συνθλίβει σε κομμάτια το κεφάλι ώστε αυτό να μπορεί να χωρέσει και να αναρροφηθεί από το σωλήνα. Ο αναισθησιολόγος ρωτά συνθηματικά (για να μην καταλάβει η γυναίκα) το γυναικολόγο «αν το Νο1 έχει βγει» εννοώντας αν κομματιάστηκε το κεφάλι για να ξέρει κι αυτός ότι η «επέμβαση» έλαβε τέλος...
Ας σημειωθεί ότι από την έβδομη εβδομάδα της κύησης, το έμβρυο έχει ανεπτυγμένο νευρικό σύστημα, όσο χρειάζεται για να αισθάνεται τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του...Εικόνες από Άουσβιτς; 200.000 εκτρώσεις το χρόνο, μόνο στην Ελλάδα, πόσα "Ολοκαυτώματα" μας κάνουν;
Θα ήθελα επίσης να παραθέσω κάποια λίγα στοιχεία περί των συνεπειών της έκτρωσης στη γυναίκα:
Η γυναίκα που δέχθηκε την έκτρωση συχνότατα κινδυνεύει από μόλυνση, ρήξη τραχήλου, πυελική φλεγμονή, εγκαύματα, διάτρηση της μήτρας, ακόμη και από θάνατο ενώ διατρέχει τον κίνδυνο να καταστεί στείρα, να έχει εξωμήτριες κυήσεις ή προβληματικούς τοκετούς. Στον ψυχικό τομέα, συχνότατα υποφέρει από μετατραυματική αγχώδη διαταραχή, μελαγχολία, εμφανίζει προβλήματα συμπεριφοράς, νιώθει βασανιστικές τύψεις, έχει ποικίλα προβλήματα στη σεξουαλική ζωή και διαταραχές στη διατροφή (βουλιμία ή νευρική ανορεξία). Αξιοσημείωτο είναι πως το 58% των γυναικών που υπέστησαν άμβλωση αναφέρει πως ένιωσε έντονο πόνο κατά την «επέμβαση» και πως ο πόνος αυτός είχε την ψυχική και σωματική ισχύ ενός βιασμού. Μία άμβλωση είναι συχνότατα συναισθηματικά καταστρεπτική.
Για όποιον και όποια (κυρίως) ενδιαφέρεται, στο link που παραθέτω παραπάνω αναφέρονται πολλές παρενέργειες των μεθόδων έκτρωσης. Μια απ' τις πιο τραγικές, είναι τα ποσοστά αποτυχίας των μεθόδων που χρησιμοποιούν φάρμακα, αφού εκτός από την υποβολή της γυναίκας στο φάρμακο αυτό, με όλες τις πιθανές παρενέργειες, θα πρέπει κατόπιν να υποστεί ΚΑΙ τη χειρουργική επέμβαση.
Αλήθεια, πόσες γυναίκες έκαναν έκτρωση και κατόπιν κατέφυγαν σε τεχνητή γονιμοποίηση, όταν αποφάσισαν να κάνουν παιδιά; Δεν είναι ειρωνικό αυτό από κάθε άποψη;
Το δεύτερο τμήμα του ποστ, αφιερώνεται σε όλους όσοι πιστεύουν πως μπορεί να υπάρξει ισότητα στην απόφαση και ότι ο άντρας και η γυναίκα έχουν ίσο μερίδιο στις συνέπειες μίας έκτρωσης. Του άντρα, το πολύ πολύ να του πονέσει η...τσέπη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Μη το βλεπεις σαν κατι που ειναι επιθεση-αμυνα. Και ο ενας και ο αλλος εφαρμοζει αυτο που πιστευει. Και δεν χαρακτηριζει τις αποψεις καποιου υποκριτικες επειδη ειναι διαφορετικες απο τις δικες του,αλλα επειδη.....τις θεωρει υποκριτικες !
Ώστε θεωρείς τις απόψεις μου υποκριτικές... Ενδιαφέρον!!!
Επειδή μια τέτοια κρίση επί της απόψεως κάποιου είναι αρκετά σοβαρή, θα πρέπει να συνοδεύεται από τις κατάλληλες αποδείξεις. Σε καλώ λοιπόν να παραθέσεις τα περιστατικά και τα στοιχεία που αποδεικνύουν κάτι τέτοιο ή σε παρακαλώ ν' ανακαλέσεις.
Φαντάγκο, δεν προσπάθησα να πάρω τη θέση κανενός, ούτε και να αντιπαρατεθώ με κανένα. Εξέφρασα την τίμια άποψή μου, που την απέκτησα βιωματικά και σκοπεύω να την εφαρμόσω μόνο στον εαυτό μου, όπως έχω κάνει με συνέπεια μέχρι σήμερα. Ίσως όσοι με ψήφισαν απλά προβληματίστηκαν από τα επιχειρήματά μου, σίγουρα πάντως τα κείμενα που είναι αληθινά έχουν πάντα μια άλλη δυναμική.
Εσύ πάλι έχεις τις δικές σου απόψεις. Σου εύχομαι να μείνεις πάντα πιστός σ' αυτές και να αντιμετωπίσεις τις συνέπειές τους, θετικές ή αρνητικές, με ψηλά το κεφάλι. Το ίδιο σκοπεύω να κάνω κι εγώ με τις δικές μου απόψεις και δεν ψάχνω για προσύλητους...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Είναι υποκριτικό άραγε το να υπερασπιζόμαστε την ανθρώπινη ζωή, ενώ δεν είναι υποκριτικό να την καταστρέφουμε προβάλλοντας ως πρόσχημα τις όποιες αδιευκρίνιστες δυσκολίες που υποτίθεται πως θα αντιμετωπίσει ένα παιδί, εάν γεννηθεί χωρίς οι γονείς του να έχουν προσχεδιάσει τη σύλληψη; Είναι υποκριτικό να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη των πράξεών του, ενώ δεν είναι υποκριτικό το να ιδεολογικοποιεί κάποιος την αδυναμία ανάληψής τους και την πρόκριση της προσωπικής του ευκολίας επί της γέννησης ενός ανθρώπου;Αρχική Δημοσίευση από Lorien:Επισης θεωρω πως η απολυτη θεση περι δικαιωματος της ζωης του εμβρυου σχεδον σε καθε περιπτωση εκτος απο γενετικες ανωμαλιες, ηθικολογει αφου εμπεριεχει συνειδητά ή υποσυνειδητα, επιφανειακη και υποκριτικη αντιμετωπιση του θεματος, αφου αγνοεί κάθε άλλο παραγοντα, και απλοποιει την ζωη και ανατροφη ενος νεου πλασματος στον πλανητη. Προτιμω να γεννιουνται λιγοτερα παιδια , που ομως θα ειναι υπο σωστες συνθηκες (απο καθε αποψη), παρα το αντιθετο.
Ποιος εγγυάται πως ένα παιδί που γεννήθηκε μετά από προγραμματισμό, θα μεγαλώσει σωστά; Ποιος υπογράφει πως ένα παιδί που συνελήφθη τυχαία θα δυστυχήσει; Όλα τα δυστυχισμένα παιδιά αυτής της χώρας γεννήθηκαν κατά λάθος; Ποιες είναι άραγε οι "σωστές" εκείνες συνθήκες που αποτελούν προαπαίτηση για να επιτρέψουμε σ' ένα μωρό να επιβιώσει;
Μήπως η εν λόγω άποψη αντανακλά απλώς την άρνησή μας να προσφέρουμε τα δέοντα σ' ένα παιδί που ήρθε στη ζωή μας χωρίς να ΜΑΣ ρωτήσει; Επειδή απλώς ΜΑΣ χαλάει τα σχέδια;
Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει το δικό μας συναίσθημα με βάση το δικό του και κατά πόσο έχει κανείς ένα τέτοιο δικαίωμα;
Τέλος είναι ηθικολογία το να πιστεύεις κάτι και να το εφαρμόζεις στον εαυτό σου, ενώ είναι ηθικό το να χαρακτηρίζει κανείς ως "υποκριτικές" τις απόψεις που αντιτίθενται στις δικές του και μάλιστα απρόκλητα; Μήπως τελικά μας προκαλεί όποιος απειλεί να ξυπνήσει την κοιμισμένη μας συνείδηση;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Όταν λοιπόν ξεκίνησα τη σεξουαλική μου ζωή, περί τα τέλη της εφηβικής μου ηλικίας, μετά από την πρώτη έξαψη και τον αρχικό ενθουσιασμό, στάθηκα προβληματισμένος ν' αναρωτηθώ περί της σημασίας που έχει η συγκεκριμένη πράξη, στην τρέχουσα αλλά και στη μελλοντική ζωή μου. Το πρώτο συμπέρασμα που έβγαλα, είναι ότι η πράξη αυτή εμπεριέχει αναπόφευκτα ΕΥΘΥΝΗ και ότι δεν μπορεί κανείς να απομονώσει την ευθύνη αυτή από την ευχάριστη ή "παιχνιδιάρικη" πλευρά της πράξης. Κατάλαβα πως η ερωτική πράξη φτιάχτηκε εξ αρχής ώστε να προωθεί την αναπαραγωγή και η ικανοποίηση η οποία τη συνοδεύει, δεν αποτελεί παρά ένα δόλωμα, ή αν θέλετε κίνητρο, προς αυτήν την κατεύθυνση.
Κατά συνέπεια, η προσωπική μου επιλογή να "κλέβω" το σύστημα, απολαμβάνοντας την ευχάριστη πλευρά του και παρακάμπτοντας αυτήν που δεν μου ήταν αρεστή, δεν ήταν παρά ένα παιχνίδι με τη φωτιά, όπως τα καλοκαίρια του Άη Γιαννιού, που συνηθίζαμε παιδιά να περνάμε μέσα απ' τις φλόγες. Είχα κάθε δικαίωμα να παίξω, όμως η πιθανότητα του να "καώ" ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας και δεν μπορούσα σε καμμία περίπτωση να την απεκδυθώ.
Το επόμενο που συνειδητοποίησα, ήταν πως ενώ στο παιχνίδι αυτό παίζουμε δύο άνθρωποι, οι συνέπειες του όποιου λάθους θα ήταν βαρύτερες για τη σύντροφό μου παρά για μένα, πράγμα που ένιωσα ότι με γεμίζει με ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη, αφού ένα δικό μου λάθος θα είχε σοβαρές συνέπειες στη ζωή κάποιου άλλου.
Κατόπιν η σκέψη μου άγγιξε το ηλεκτροφόρο σύρμα του να προκαθορίσω τη στάση μου απέναντι στο ενδεχόμενο του "ατυχήματος". Εδώ οι επιλογές ήταν ιδιαίτερα περιορισμένες: Έκτρωση, ή συνέχιση της εγκυμοσύνης, a la carte. Η γνώμη που σχημάτισα τότε, μέσα από τον βαθύ μου προβληματισμό, ήταν ότι το έμβρυο αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό, με ανθρώπινο γενετικό υλικό, κατάλληλο να φτιάξει έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο· ότι εγώ, που μπορούσα πια να σκέπτομαι και ν' αποφασίζω, πριν λίγα χρόνια ήμουν επίσης μια τέτοια "μάζα κυττάρων" και ότι στην ουσία, το να είχε αποφασίσει κάποιος να διακόψει την ανάπτυξή μου, θα είχε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, όπως εάν αποφάσιζε κάποιος να με σκοτώσει στα δύο μου, στα πέντε μου ή στα δεκαπέντε μου. Η άποψη αυτή ενισχύθηκε αργότερα από τις σπουδές μου στη βιολογία. Η σκέψη ότι το έμβρυο δεν έχει ακόμη αυτοσυνειδητότητα, λόγο ή άλλες λειτουργίες που έχουμε μάθει ν' αναγνωρίζουμε ως "ανθρώπινες", δεν ήταν επαρκής δικαιολογία για να με κάνει να νιώσω καλύτερα απέναντι στην ευθύνη και στη συνείδησή μου.
Το συμπέρασμα που έβγαλα τότε, το οποίο με ακολούθησε αναλλοίωτο καθ' όλη τη διάρκεια της μετέπειτα ζωής μου, ήταν ότι δεν θα έβαζα ποτέ το χέρι μου να αφαιρέσω μια ζωή, άσχετα εάν αυτό ήταν συμφέρον ή όχι για μένα, εάν θα μ' έβγαζε από δυσκολίες ή θα με βόλευε περισσότερο. Η απόφασή μου ήταν λοιπόν, ότι θα έκανα ό,τι μπορούσα για να αποφύγω μια άκαιρη εγκυμοσύνη, αλλά ότι σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνα, η ευθύνη ήταν όλη δική μου και της συντρόφου μου κι ότι δεν θα ήθελα να συμμετάσχω σε κάτι που θα με στοίχειωνε σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου, ίσως και σε πολλές επόμενες. Θα κρατούσα λοιπόν το παιδί και θ' άφηνα τη ζωή να με πάει εκεί που με οδηγούν οι συνέπειες των επιλογών μου, no matter what!!!
Σε μια κοινωνία που έχει αρχίσει να μιλά για τα δικαιώματα των ζώων της, μεταξύ ανθρώπων που θα "κατασπάραζαν" οργισμένα όποιον κλωτσούσε μια έγκυο γάτα προκαλώντας της αποβολή, ή θα σκότωναν ευχαρίστως κάποιον που βασάνιζε το κατοικίδιο χάμστερ τους (ΤΟΥΣ, προσέξτε το ευαίσθητο σημείο), μου φαίνεται αδιανόητη η ευκολία με την οποία απορρίπτουμε ένα ανθρώπινο έμβρυο. Μου φαίνεται εξίσου αδιανόητο κάποιος που είναι για παράδειγμα χορτοφάγος, επειδή θεωρεί ως "καννιβαλισμό" τη βρώση του σώματος ενός γουρουνιού, να καταφεύγει σε μια έκτρωση χωρίς να τη θεωρεί καθόλου ως μία καννιβαλική πράξη, πράγμα που δυστυχώς το έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Ο Δον Χουάν, ο σαμάνος Δάσκαλος του Κάρλος Καστανέντα, του είχε πει κάποιο πρωί, ξυπνώντας τον με βάναυσο τρόπο από τον βαθύ του ύπνο τα χαράματα: "Το μεγαλύτερο μέρος της κούρασής σου, είναι στην πραγματικότητα η αγανάκτηση που νιώθεις, επειδή κάποιος ή κάτι σ' ενοχλεί...ΕΣΕΝΑ". Παρομοίως κρίνω κι εγώ τον τραγικό τρόπο με τον οποίο είδα να παρουσιάζονται οι δυσκολίες ή τα προβλήματα που θα έχει η απόκτηση ενός παιδιού σε ηλικία μικρότερη από αυτήν που εμείς με αυθαίρετο τρόπο έχουμε καθορίσει ως την κατάλληλη για την απόκτησή του. Ένιωσα κυριολεκτικά ανατριχίλα όταν είδα την ανθρώπινη ζωή να μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με τη διασκέδαση, την καριέρα ή την ευκολία μας και να ηττάται κατά κράτος. Οι προεκτάσεις μιας τέτοιας λογικής, είναι πολύ πιο καννιβαλικές από την καταστροφή ενός έστω ατελή οργανισμού, όπως το ανθρώπινο έμβρυο.
Ο αυθαίρετος ορισμός του τι είναι άνθρωπος και τι όχι, παραπέμπει ευθέως σε άλλες περιπτώσεις, όπου Ινδιάνοι, Νέγροι ή Εβραίοι χαρακτηρίστηκαν ως "μη άνθρωποι" από όσους είχαν τη δύναμη να επιβάλουν την "αλήθεια" τους, ώστε να στηρίξουν ηθικά την εξόντωση ή τον εξανδραποδισμό και τη στυγνή τους εκμετάλλευση. Πρόκειται για κλασική μέθοδο δικαιολόγησης εγκλημάτων κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης Ιστορίας. Ο ίδιος οργανισμός σήμερα δεν είναι ο Όττο, αλλά μετά από λίγες εβδομάδες είναι ο Όττο κι έχει δικαιώματα. "Now you see it, now you don't", όπως έλεγαν και οι διάσημοι ταχυδακτυλουργοί, μάστορες της ψευδαίσθησης.
Η ερωτική πράξη δεν είναι παιδική χαρά, ούτε προϊόν το οποίο μπορούμε ν' αξιώνουμε να καταναλώσουμε σύμφωνα με κάποιες "προδιαγραφές ασφαλείας". Εάν δε ρωτάτε εμένα προσωπικά, θα προτιμούσα να είχα μεγαλώσει με τη γιαγιά μου, παρά να μην είχα μεγαλώσει καθόλου. Θα μου δινόταν έτσι τουλάχιστον η δυνατότητα να ξεπεράσω τις όποιες μου πληγές, χωρίς να με καταδικάζει στην ανυπαρξία. Άλλωστε, το να πληγωθεί κανείς ψυχολογικά, είναι κάτι που συμβαίνει λόγω χιλιάδων άλλων παραγόντων σε όλους τους ανθρώπους και η λογική της εκ των προτέρων αποφυγής αυτού, θα συνεπάγετο την "ευθανασία" όλου του ανθρώπινου είδους.
Θα τελειώσω λέγοντας δύο ακόμη πράγματα: 1) Η έκτρωση με βρίσκει σύμφωνο μόνο σε περίπτωση σοβαρής γενετικής ανωμαλίας, αφού η ίδια η φύση έχει αποφασίσει πως τέτοιες μορφές είναι θνησιγενείς και απαλοίφονται μέσω της διαδικασίας της φυσικής επιλογής.
2) Το ν' αποφάσιζε η ερωτική μου σύντροφος να προβεί σε μια έκτρωση, ενάντια στη δική μου ευαισθησία, θα ήταν μια πράξη που θα μου στοίχιζε πολύ και δεν θα τη συγχωρούσα ποτέ. Δεν θα ήθελα λοιπόν ποτέ να συνάψω μια ερωτική σχέση με μια γυναίκα που δεν θα ήταν έτοιμη ν' αναλάβει την ευθύνη της με τον ίδιο τρόπο που θ' αναλάμβανα κι εγώ τη δική μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.