11-11-08
15:14
ΚΑΤ ΕΜΕ, δεν θα έπρεπε να νιώθει τίποτα ή να ξέρει ότι αυτό που θα επιλέξει θα δυσαρεστήσει τελικά τον ίδιο. Από τη στιγμή που ξέρει πως θα νιώσει χαρά ο ίδιος με αυτό που κάνει, τότε συνειδητά επιλέγει να το κάνει γιατί κατά βάθος ξέρει ότι και ο ίδιος θα χαρεί (ή ξέρει ότι αν κάνει το αντίθετο το ταίρι του θα δυσαρεστηθεί και άρα και αυτός). Όταν κάνεις κάτι για το οποίο εσύ δεν έχεις τίποτα να χάσεις και αντιθέτως κερδίζεις κιόλας δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο εγκέφαλος μας δεν το λαμβάνει υπόψιν πριν το επιλέξει.
...
Σα να λέμε δηλαδή ότι ευθύγραμμο τμήμα είναι οποιαδήποτε γραμμή έχει αρχή και τέλος. Ουσιαστικά δηλαδή αλλοιώνουμε την έννοια για να τη φέρουμε στα μέτρα μας.
Αν κάποιος έχει σαν βασικό σκοπό τη χαρά του άλλου, σαφώς και είναι καλός άνθρωπος, αλλά όχι ανιδιοτελής
Ξέρεις γιατί διαφωνώ; Γιατί ορίζεις εσύ την ανιδιοτέλεια πολύ στεγνά. Γιατί πρέπει να μην αντλήσει καμία χαρά ο άλλος; Ανιδιοτέλεια είναι μία ιδέα, είναι το ότι δεν έχεις κάποιο άμεσο κέρδος. Μπορεί να μην είναι οικονομικό το κέρδος, αλλά το ότι σου δίνει χαρά ό,τι έκανες, δε σε κάνει "απλά καλό άνθρωπο".
Μπορεί να είναι κινητήρια δύναμη το ότι θα μας χαροποιήσει μία "ανιδιοτελής κίνησή" μας, αλλά σημασία έχει ότι κάνουμε κάτι με βασικό/μόνο άμεσο σκοπό την ικανοποίηση του άλλου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.