Αρκετοί απο αυτούς όμως δήλωναν ειρηνόφιλοι την ίδια στιγμή ! Αυτό είναι η κλασσική αντίδραση της προκατάληψης. Στα λόγια δηλαδή καταδικάζουμε κάτι αυστηρότατα, επειδή ειναι ταμπού, για να ακούσουν οι άλλοι ότι είμαστε "καλοί". Στην πράξη το επιτρέπουμε "υπο συνθήκες".Διάβασα αρκετούς παραπάνω να λένε: "Τι να κάνει κι ο γονιός, κάποια στιγμή θα χάσει την ψυχραιμία του".
Με τον τρόπό αυτό συζήτησης δεν γίνεται τελικα καμία δουλειά αφού τα θεματα στην ουσία δεν συζητιούνται. Αφορίζουμε την λύση που θα μπορούσαμε να έχουμε επειδή, πρίν κάν αρχίσει η συζήτηση, υπάρχουν παγιωμένες προκαταλήψεις.
Π.χ. Αν παραδεχτούμε ότι το μωρό πρίν αποκτήσει κοινωνική συνείδηση, πόσο μάλλον πρίν να είναι σε θέση να κάνει εκτετααμένους λογικούς συνειρμούς, ενεργεί στην ουσία ενσικτωδώς, είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι ενσικτωδεις αντιδράσεις θα του είναι κατα συνέπεια πιο κατανοητές.
Ομως να το ταμπού, "το μωρό δεν είναι ζώο", στο οποίο κολλάει η συζήτηση. Κι ας συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό γατί πανομοιότυπα για να μήν πώ χειρότερα (ενα γατί στις τρείς τέσσερις φορές που θα το απομακρύνεις απο το πιάτο θα κάτσει μακριά και θα σε παρακολουθεί μέχρι να δεί τί θέλεις να κανεις).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εντιτ: Ο μικρός μου προχθές άνοιξε το λαπτοπ, μπήκε μόνος του στο 3ντι στουντιο κι έφτιαχνε τσαγιέρες... Μια φορά μόνο τους είχα δείξει πώς φτιάχνεις αρχικο μοντέλο μπιπεντ. Πιστεύω ότι κάθε μωρό που θα το άφηνες ελευθερο με το λαπτοπ τα ίδια θα έκανε ή και πολλά περισσότερα. Μάλιστα όσο χθές και πιο ισχυρά. Ο μεγάλος 3,5 χρονών έφτιαξε τις πρώτες του συνθέσεις στο Κορέλ, μετα απο ενα μόλις μάθημα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συμπεριφορά είναι η τεχνη να στερείσαι κάτι που θελεις χωρίς να διαλύεις το σύμπαν, πρός χάρην άλλων αρετών. Οπως η ηρεμία του σπιτιου, η αγάπη των άλλων, η φιλία, η αρμονία του συνόλου. Εννοιες που, μπροστά στα θέλω του, ένα μωρό ούτε καν τις γνωρίζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οπως και να εχει, οι συγκρισεις αυτες που επανειλημμενα γινονται(ζωα - παιδια, μωρα) με προσβαλουν ως ανθρωπο...
Ρε συ Νεράιδα, έχεις κολλήσει εδώ και τόσα πόστ (εκατό θα είναι) σ'αυτό το δογμα. Τα παιδιά δεν είναι ζώα, φάουλ. Εχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό θα είναι το πρόβλημα σου όταν θα τα κάνεις; Οτι δεν θα μπορείς να επικοινωνήσεις σε ενσικτώδες επίπεδο επειδη ακριβώς το αμφισβητείς; Οτι θα περιμένεις επίπεδο επικοινωνίας δεκα, κι αυτό το καημένο, επειδη ακριβώς όσο περισσότερο μωρό είναι τόσο πρός το ζώο θα ρέπει, θα επικοιωνεί ενα; Στην κλίμακα που εσυ θα έχεις τοποθετήσει σαν ένας μοντέρνος προκρούστης;
Εχεις αντιληφθεί ότι βάζεις προυποθέσεις συμπεριφοράς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τοποθετώντας το όποιο παιδί απέναντί σου σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Στην δική μου οικογένεια το ξύλο, τότε που έπεφτε, ήταν σαφώς μέθοδος διαπαιδαγώγησης. Ανακοινωνόταν πρίν, κατα την εκάστοτε διαπραγμάτευση. Μετά δηλαδη απο μια δυο τρείς επαναλήψεις της άρνησης, μετά το ανέβασμα της φωνής, η τελευταία προειδοποίηση ήταν "σταμάτα θα τις φάς". ΠΟΤΕ δεν κτύπησα τα παιδιά μου για ατύχημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εντιτ: (απανταει στο #339 της μαρας κουταμάρας)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
το θέμα είναι πώς επιτυγχάνεις αυτή την εμπιστοσύνη. Με το ξύλο, έστω και περιστασιακό, την χάνεις.
Αυτό παλι, είναι δική σου παρατήρηση; Ή απο τον αδερφό σου και τον πατέρα σου το βγάζεις το συμπέρασμα; Γιατί τα δικα μου με κοιτάνε στα μάτια συνέχεια και με εμπιστεύονται με κλειστά τα μάτια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το "ξυλο" απο την αλλη μερια, σε αφηνει με ενα "γιατι"...
λανθασμένη υπόθεση (Αν τραβήξεις την ουρά της τίγρης, δεν θα σου μείνει κανένα γιατί...), που οδηγεί....
σε βεβιασμένο (όσο και λανθασμενο) συμπέρασμακαι σε μαθαινει, οτι για να πετυχεις αυτο που θες πρεπει να δρασεις και εσυ αργοτερα καπως ετσι..
@ Βuggs: δεκτή η άποψή σου. Απλά εγώ θα προτιμούσα (και προτιμώ) η κόρη μου να με εμπιστεύεται και να έρχεται σε μένα ακόμα κι αν έχει κάνει μια σκανταλιά. Τα θέλω κοντά μου τα παιδιά μου, ακόμα και τιμωρημένα.
Όλοι το προτιμουν αυτό, όχι μονο εσύ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
γουέλ, και ο αδερφός μου, γνωστός εδώ στο στέκι για την ενασχόλησή του με τα καλλιτεχνικά, έφαγε αρκετό "ξύλο" από τον πατέρα μας όταν ήταν μικρός. Τώρα που τα θυμάται, (γιατί και τα δικά σου παιδιά θα το θυμούνται το "ξύλο" που έφαγαν), δεν έχουν και τη καλύτερη των σχέσεων πατέρα-παιδιού. Αποξενώθηκαν νωρίς και το "ξύλο" συνέβαλε σε αυτό.
Έχε το υπόψη σου για την επόμενη φορά
Τιγκα στα εισαγωγικά οι σημαντικες εκφράσεις, τόσο που δεν βγαζω νόημα τί εννοείς. Εβγαλα κι εγώ λοιπόν την φράση μου με τα αντίστοιχα εισαγωγικά, γιατί φαίνεται ότι ούτε εσύ με κατάλαβες. Λυπάμαι για τον αδερφο σου και το μπαμπα σου. Οι δικοί μου γιοι δεν κάνουν τα καλιτεχνικα τους με το ζόρι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εχουμε μια έκφραση που λέει κάποιος για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του και λέει "τους εριξα πολύ ξύλο απο τα 3 εως τα 5". Εγώ προσωπικά θα τον ρωτούσα κατ'αρχήν, πόσο ξύλο δηλαδή ρε αδερφέ, πόσο συχνά και πόσο έντονα, και με ποιόν τρόπο. Πρίν βγαλω οποιαδήποτε άλλα συμπεράσματα. Αυτό θα το έκανα διότι σαν "πολύ ξύλο" έχω στο μυαλό μου μια άλφα εντύπωση, που προφανώς αντιπροσωπεύει τις δικές μου και μόνο απόψεις που μπορεί κάλιστα να διέφεραν ριζικά απο των άλλων.
Για κάποιον ας πούμε "πολύ ξύλο" όπως είπε σημαίνει κατι που για μένα κυμαίνεται απο την χειρότερη κακοποίηση εως την απόπειρα δολοφονίας. Σπασμένες μύτες μαυρισμένα μάτια, πλευρά κλπ. Αυτό δε που εγώ ονόμαζα και θεωρούσα "πολύ ξύλο" το θεώρησε αστείο και που το ανέφερα.
Πιστεύω ότι στο ζήτημα αυτό, του ξύλου πρός τα παιδιά, η ιδιαίτερη αυτή εκτίμηση που έχει ο καθένας για το πολύ και το ασήμαντο είναι τελικά αυτή που καθορίζει και το τί κάνει (ή θα κάνει) σαν γονιός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτό με την υγεία ακριβώς έτσι είναι. Μόνο γι'αυτό προσεύχομαι και για τη δικιά μου μέχρι να στίβουν τη πετρα, όλα τα άλλα γίνονται.
Φιλική συμβουλή, κάνε τεχνιτή γονιμοποιηση για να είσαι σίγουρη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...δεν ειναι ιδιοκτησια μας τα παιδια που φερνουμε στη ζωη...
Τι θές να πεις με αυτό; Υπεύθυνος για την ανατροφή τους, είναι ο γείτονας, το φόρουμ αυτό, ο κόσμος ; Αν κάνω κάτι εντελως λαθος γιατι διαβασα εναν τάδε παπάρα ψυχολόγο πόυ έλεγε διάφορα και το παιδί βγεί βλαμένο, ποιος θα φταίει ο ψυχολόγος ή εγώ;
Να συμπληρώσω: Ο γονέας κρίνεται εκ του αποτελέσματος ...
Γι'αυτό έθεσα τα απότελέσματα μου στη διάθεση όσων θέλουν. Βεβαια δεν θα κρίνουμε τώρα αν και πόσο διεπρέψαν τα αγόρια μου στις επιστήμες, στην τέχνη ή στον αθλητισμό, αν έκαναν εναν ή πόσους γάμους και πόσα παιδιά, αφού ειναι ακόμη 5 και 6. Όμως τέθηκαν στόχοι, για την μέχρι τώρα ηλικία τους για τους οποίους είμαι σε μεγάλο, μπορώ να πώ, βαθμό ικανοπόιημενος ως προς το ποσοστό επιτυχίας τους. Γι'αυτά άν θέλετε, τί στόχους δηλαδη και πώς πιστεύω ότι τους πέτυχα μπορείτε να με ρωτήσετε ελευθερα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σίγουρα μπορείς να κάνεις κάποιες προτάσεις εμπειρικά, είτε επειδή έχεις προσωπική εμπειρία, είτε επειδή υπήρξες παιδί, είτε επειδή είναι το επάγγελμα σου.
Και πάλι όμως... προτάσεις γίνονται, συζήτηση... όχι υποδείξεις.
Εγώ θα κάνω πάντως μια υπόδειξη. Το να γίνετε γονείς απροετοίμαστοι για το τί σας περιμένει, είναι εναντίον σας. Η υπόδειξή μου λοιπόν, σχετικά με τη χρήση βίας είναι να την εντάξετε στις πιθανότητες. Οτι ναι, με το αγγελούδι σας, για το οποίο κάνετε τα πάντα, που για το χαμογελο του ζείτε, ναι, θα γινετε εχθροί σε κάποιες φάσεις. Οτι μπορεί να το κτυπήσετε.
Για να μήν σας πονέσει πολύ λοιπόν, όταν θα γίνει, όσο και για να μήν το μετανοιώσετε οικτρα, αν τυχόν το τραυματίσετε, ίσως, αντί για παθιασμένοι ειρηνόφιλοι να ήταν καλύτερο να προ-επιλέξετε μια σωματική τιμωρία. Ακίνδυνη, που θα την εφαρμόζετε για συγκεκριμένο λόγο, και με συγκεκριμένο τρόπο και ένταση. Ωστε να ελέγχετε την κατάσταση. Αντίθετα, η ψευδαίσθηση ότι θα διάγετε εντελώς ειρηνικά ειδικά σε σχηματα οικογενειακά που είναι υψηλά ανταγωνιστικά, νομίζω ότι μπορεί να σας βρεί απροετοίμαστους με διάφορες δυσάρεστες συνέπειες.
Για όσους δεν έχουν κάνει παιδιά, ή δεν έχουν κάνει δεύτερο και τρίτο ακομη, ίσως θα ήταν καλό να ακούσουν τους άλλυς πόυ βρίσκονται σε διάφορα σχήματα, για τις ιδιαιτερότητες του καθενός απο αυτά. Εγω ας πούμε έχω δυο Ντένις με ένα μόλις χρόνο διαφορά, πολύ δυνατά αγόρια και τα δυο. Ακόμη και το μεγαλύτερο να ήταν κορίτσι θα ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση που θα καλούμουν να αντιμετωπίσω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για την όλη συζήτηση που εξελιχτηκε εως τώρα θα κάνω μια περίληψη επι της ουσίας. Πιστευω, οπως έχει ειπωθεί πολλακις παραπάνω, οτι η μονη διαφορα είναι η επιλογή της βίας που θα χρησιμοποιηθεί. Η ψυχολογική, η αριθμητική (σε περίπτωση μοναχοπαίδι) η οικονομική, η συναισθηματική, όλες αυτές εκφράστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, απο τους "ειρηνόφιλους", με την πλήρη πεποίθηση οτι πονάνε λιγότερο.
Όμως το παιδί πιο εύκολα κατανοεί, όταν σε έχει ενοχλήσει παρα πολύ, την σωματική σου αντίδραση, παρά την χρηση των οικονομικων, ψυχολογικών ή συναισθηματικών σου πλεονεκτημάτων απέναντι του. Για το ξύλο θα πεί οκ, ειναι δυνατότερος τον ενόχλησα τις έφαγα. Το ιδιο θα συνέβαινε και με τα αδέρφια του/της και με τους φίλους συμμαθητές.
Για τα άλλα "μεσα διαπαιδαγώγησης" τί θα πεί; Γιατί είναι πιο αδύνατος απέναντι στον μεγάλο; Γιατί βρίσκεται σ'αυτή την μειονεκτική εκβιαστική θέση να τον έχει ανάγκη; Επειδή κάποιοι αποφάσισαν να κανουν ενα παιδί; Χωρις φυσικα να έχουν ρωτήσει το παιδί,αν θέλει να ζήσει στο σπίτι τους, με τους κανόνες τους, στη ζωη τους , πρίν.
Αυτά όλα τα ερωτήματα βασανίζουν το παιδί καθόλη τη διάρκεια της οποιας τιμωρίας που προφανώς κρατάει περισσότερο απο μια στιγμιαία αντίδραση την οποία μάλιστα μπορεί πλήρως να εξηγήσει.
Θα ήθελα λοιπόν οι οπαδοί αυτών των μεθοδων να μας παρουσιάσουν, αν ειναι δυνατόν, αποτελέσματα στην πράξη, της εκπαίδευσης αυτής. Τα μοναχοπαίδια είναι οι καλύτεροι πελάτες των ψυχίατρων. Τα ησυχα ποταμάκια, είναι συχνότατα άτομα πολυ υποκριτικά, που όντως πρέπει να τα φοβάσαι οπως λέει η παροιμία. Τελος όσοι καταπνίγουν τα συναισθήματα τους, (που σε μωρουδιακή ηλικία θα εκφραστούν ίσως με ακραίους τρόπους ή λόγια) σαν ενήλικες εμφανίζουν σοβαρή ψυχοπάθεια. Είναι οι πλέον επιδεκτικοί να αναπτύξουν ενα χαρακτήρα με ροπή στην απάτη και με τέλεια αδιαφορία προς οποιονδήποτε, αρκεί.... να τηρείται το ευγενές προσωπείο. Ακριβως δηλαδη όπως οι γονείς τους.
Περιμενω λοιπόν διηγήσεις και αποτελέσματα. Γιατί κατα τα άλλα, όταν ένα μωρό λέει ότι θα δείρει τον μπαμπά του την στιγμή που είναι μπαρούτι επειδή του στερείς κάτι, ε ναι, εγώ θα τους το επιτρέψω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Είμαι έναντια σε βία οποιασδήποτε μορφής χωρίς λόγο, σε οτιδήποτε ενοχλεί και προσβάλει τους άλλους.
.....και αυτό
....δεν καταληγουν σ'αυτόΕννοείται ότι αν δω κάποιον να καταστρέφει ξένη περιουσία, ή να απειλεί κάποιον άλλο και μπορώ θα τον σταματήσω, ακόμα κι αν πρέπει να ασκήσω εγώ βία.
... αφου εχεις κι εσύ δικαιώματα μέσα στο σπίτι και οχι μόνο το παιδί τα θέλω του.Διαφωνώ στο να χρησιμοποιήσεις τη βία οποιασδήποτε μορφής για να τιμωρήσεις ένα παιδί.
Βεβαια μετά, συμφωνείς με όλα και όλους, αναιρώντας ακόμη και τα δικά σου λεγόμενα μόλις της προηγούμενης παραγράφου κανοντας τα όλα μια σαλατα
Αν δεν χρειάζεται σεν το κάνεις, αν χρειαστεί ξεκινάς με μικρές τιμωρίες και πας κλιμακωτά και ανιχνευτικά να δεις που θα το πιάσεις. Αν δεν πιάνει τίποτα και είναι ανάγκη, τότε μπορεί και να χρειάστει να του ρίξεις και καμιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μπάκγς: Αν το βάλεις πάνω στον καναπέ θα το επιβλέπεις, ώστε να μην φύγει. Το ίδιο ισχύει και για το δωμάτιο. Μια λύση είναι να του πάρεις όλα τα παιχνίδια, ώστε να μην μπορεί να παίξει. Έτσι το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να κλαίει ή να σταματήσει. Ακόμα κι αν επιλέξει την πρώτη λύση, κάποια στιγμή θα σταματήσει.
Οσο διαβάζω την ανάλυση της διαδικασίας που περιγράφεις τόσο μου έρχονται γέλια, συγγνώμη που στο λέω. Είναι όμως η απειρία που σε κατευθύνει. Νομίζεις ας πούμε ότι το ουρλιαχτό και το σπαραξικάρδιο κλάμα ενός παιδιού είναι απλά θέμα ντεσιμπελ. Βάζεις ωτοασπίδες και οκ. Νομίζεις ότι το παιδί θα κάτσει στο δωματιο του χωρίς να συνεχίσει να κλαίει. Τέλος νομιζεις ότι το παιδί, αν δεν θέλει να συννενοηθεί, επειδή ακριβώς θέλει κάτι, θα συννενοηεί. Ναι άν είναι φυτό οκ. Αν δεν είναι όμως, θα ερημοσκάσει μόνο και άν το θέλει. Και το να μήν φάει κι άλλη φάπα, αφού έχει φάει την πρώτη είαι ενα ισχυρό κίνητρο για να το θελησει.
Επειτα είναι και η χρονική διάρκεια. Αυτά που περιέγραψες κρατάνε απειρως πιο πολύ τοσο για σένα όσο και για το παιδί, και υστερα πολυ πιθανόν να είσαστε εκνευρισμενοι αμφότεροι για όλο το υπόλοιπο της ημερας. Αλλιώς πέφτει μια φάπα και ύστερα είσαστε όλοι μελι γάλα ήρεμοι σε πέντε λεπτά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν συνεχίσει, το παίρνεις το βάζεις πάνω σε ένα καναπέ ή στο δωμάτιό του, αφαιρώντας του το δικαίωμα να κάνει ότιδήποτε, πέραν μόνο του να σκεφτεί πόσο άδικη είναι η συμπεριφορά του. Εγώ αυτό θα έκανα.
Κι αυτο συνεχίζει να τσιράει......... Αληθεια πώς του το αφαιρείς αυτό το δικαίωμα, στη βουλη των λόρδων είσαστε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
- πρώτα θα σου ζητήσουν να το κλεισεις
- μετά θα σε βρίσουν για να το κλεισεις
- ύστερα αν συνεχίζεις κι αν μπορούν θα σε δείρουν
- και τέλος
- αν και τότε δενσυνετιστείς μπορεί να σε χώσουν στη φυλακή ή, αν είσαι άτυχος, κάποιος γείτονας να σε πυροβολήσει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...Και δε μιλαμε για μια - δυο ξυλιες το τριμηνο που λεει ο λογος...γιατι εαν αυτο ηταν το ζητημα, τοτε ολη αυτη η συζητηση των τοσων σελιδων εχει γινει χωρις λογο, αφου ολοι συμφωνουν για τις 2-3 ξυλιες ως εσχατη λυση σε ειδικες περιπτωσεις...
Α έτσι; Εγω πάντως ακομη και τόσο με πληγώνει, θεωρώ ότι καπου έχουμε αποτύχει να επικοινωνήσουμε και τέλος πάντων με ενοχλεί πάρα πολύ. Δεν ξέρω οι άλλοι παντως εγώ γι'αυτήν ακριβώς την συχνότητα και τον τρόπο διερευνώ την κατάσταση. Αν δηλαδή θα μπορούσε να ειναι καθόλου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οτι κάθε γονεας πόυ αγαπάει το πάιδί του προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αποφύγει. Μιλάνε όλοι αυτοί απο την οπτική γωνία της κριτικής προς ανθρώπους που δέρνουν τα παιδιά τους εν βρασμώ ψυχής, ή επι τουτοις για να τους σπάσουν τον τσαμπουκά.
Ομως αυτά δεν είναι εκπαίδευση, ανήκουν σε μία ψυχιατρική διερεύνηση και δεν νομιζω ότι έχουν την παραμικρή σχέση με την εκπαιδευτική διερεύνηση και χρησιμότητα που επιζητούμε εδώ μεσα στην φράση "Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο"
Και ναι, όλα τα παιδιά είναι ζώα αρχικα, εμείς τα κάνουμε ανθρώπους. Αν εσείς οι θεωρητικοι περιμένετε να γίνου ντα δικά σας μόνα τους ή με την εγκυκλοπαίδεια, μάλλον έχετε προαποφασίσει τα παιδιά σας να τα εκπαιδεύσουν βασικά ο παπούς και η γιαγιά, ο παιδικός σταθμός και η τηλεόραση. Υπο τέτοιες συνθήκες μάλλον θα ήταν καλύτερο να μήν τα κάνετε καν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Φίλε buggs έχεις πρόβλημα στη διατύπωση και έτσι αν και εμπεριέχεται κάποια αλήθεια σε αυτά που λες χάνεις το δίκιο σου
Το δίκιο μου δεν το χανω, αφου έχω τα απότελέσματα, πάνω στα παιδιά μου, να με δικαιώνουν. Απλά κάπόιοι προτιμούν να πιάνονται απο τις λέξεις, αντί να επικεντρώνουν στην ουσία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μάλλον εννοείς, που δεν έχει δαμαστεί! άλλο δαμάζω και άλλο δέρνω!
Σ'αυτο υποθέτω θα ήταν καλύτερα να ρωτήσουμε το μασταγκ πως το βλεπει. Το μαστίγιο, το σκοινί, τη σέλα και φυσικα εσένα στο σβέρκο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εκπαιδευουν τεκνα..Αυτο εννοούσαν οι αρχαιοι......
Εμένα με ενδιαφέρει τι εννοούσες εσύ. Οπότε να υποθέσω ότι η αμαρτία της μητέρας μου, που με άφηνε να παθαίνω τις ηλεκτροπληξίες, εκπαιδευσε κι εμένα σαν γονέα, που άφησα επίσης τα παιδιά μου να πάθουν μια, ώστε να φτάσουμε αμφότεροι στο ποθούμενο αποτέλεσμα; "Μην κανεις μαλακιες μούλικο με τις πρίζες γιατί οι πρίζες δεν αστειεύονται !" (αυτό θα ήταν φραστικά το ποθούμενο αποτέλεσμα)
Lugar. Όταν τίθεται θέμα ζωής και θανάτου, αλλάζουν τα πράγματα. Σπάνια όμως συμβαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές, είμαστε υπερβολικοί με τα παιδιά και τους κινδύνους που διατρέχουν να χτυπήσουν.
Σε μια στιγμή μπορεί να σκοτωθεί το παιδί σου εκτός και άν γενικά ειναι ένα φυτό. Πρέπει να μάθεις να βλέπεις τα πράγματα με προοπτική. Εγώ στα αγόρια μου τα σταμάταγα απο το παιχνίδι τους, πάλη, κυνηγητό, πηδήματα κλπ, όταν έβλεπα ότι έχαναν, απο τον πολύ ενθουσιασμο, τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεών τους. Ετσι σιγά σιγά έμαθαν να "βλεπουν" τον πιθανό κίνδυνο κι εκείνα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και κολλάει αρκετά το: "Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα"
Αναρωτιέμαι πώς το έχεις καταλαβει αυτό; Σαν ότι εκπαιδεύουν ή ότι παιδεύουν;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν είναι, για μένα, τόσο σημαντικό ή τρομακτικό το ότι θα "καταστρέψει το σύμπαν" ή θα κινδυνέψει.
Εμενα πάλι αντίθετα, σχετικά με τα παιδιά μου, είναι πολύ σημαντικό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν καταλαβα ,το σπιτικο ρευμα 220V σκοτωνει σε μια στιγμη...Ευτυχως με τις ασφαλειες και το ρελε δεν θα προλαβει να γινει αυτο....-αλλα δεν δοκιμαζουμε κιολας...
Εγώ μικρός είχα το βίτσιο, όταν έβγαινα απο το μπάνιο,να βάζω το δάκτυλο μου σε μία πρίζα σούκο με καπάκι... είχα πάθει δυο τρείς ηλεκροπληξιες έτσι μέχρι να μου περάσει η όρεξη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η συμπεριφορά στο δρόμο όμως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα, της δοκιμής. Χωρίς να είναι λιονταράκια τα μωρά μας, μιας και τα λιονταράκια έχουν πολύ πιο οξυμένη τηναίσθηση του κινδύνου και ακολουθούν αυτονόητα τους μεγάλους, πρέπει να τα υποτάξουμε αδιαφιλονίκητα ότι στο δρόμο ακολουθούν εμάς, πάει και τέρμα. Πρίν γίνει ατύχημα. Στα παιδιά 2-4 αυτό πολλές φορές ενέχει τράβηγμα χεριού, αφτιού, ή, σε καμιά χοντρή χοντράδα, κανα μπερντάκι κι ας είναι στη μέση τουη δρομου. Ειναι πολυ καλό γιατί το παιδί μαθαίνει "να μην κάνει αυτό το πράγμα" που έκανε, όχι για τη λογικη αλλα ακριβώς γιατί θα πονέσει (απο το μπερντάκι). Πρίν πονέσει στ'αλήθεια, (απο το αυτοκίνητο).
Φανταστείτε λοιπόν τώρα, τον φοβισμενο, τρομοκρατημένο γονέα, ύστερα απο δευτερόλεπτα που παρολίγο έχασε το παιδί του, να το συνετίζει και εκεινη τη στιγμή να έρχεται κάποιος να του κάνει κύρηγμα ή, πόσο μάλλον, να του πιάσει το χέρι. Το δικο σου παιδί θα γινόταν κιμας ρε @##@!! ;; σου έρχεται να του πείς
Έχεις δοκιμάσει να πλησιάσεις άλογο που έχει φάει ξύλο;;;;
Έχεις δοκιμασει να καβαλήσεις ενα μάσταγκ που δεν έχει φάει ξύλο;
Αυτό είναι μάλλον πολύ θεωρητικό και ασαφές για τους στόχους μου σαν πατέρα. Η ιστορια του αθλητισμού όπωςε και του πολιτισμού (ψυχικά-νοητικά και σωματικα όρια) ειναι η ιστορία του ξεπεράσματος των ορίων. Η διάθεση να το κάνει,κάποιο παιδί, πρέπει να παραμείνει, όπως και η πίστη ότι μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του. Ομως στο μεταξύ, πρέπει να μεγαλώσει χωρίς να καταστρέψει το σύμπαν όσο είναι μωρό, κινδυνεύοντας και το ίδιοΚαταλαβαίνω βέβαια τι θες να πεις. Πρέπει να μειώσεις τα αρνητικά χαρακτηριστικά, χωρίς να πλήξεις το βασικό κομμάτι του χαρακτήρα ενός παιδιού. Να μην μπλοκάρεις δηλαδή ένα παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
.... ο πρώτος ήταν πάντα ένα εξαιρετικά συνεργάσιμο παιδί. Απ' όταν ήταν 2 χρονών μπορούσες να τον εμπιστευτείς τόσο πολύ, που θεωρητικά και μόνο του μπορούσες να τον αφήσεις και να πας να ψωνίσεις μέχρι το μπακάλικο. Αρκούσε να του πεις να κάτσει ήσυχος και να μην ανοίξει την πόρτα. Ήμουν φοιτήτρια τότε και περνούσα πολλές ώρες μαζί του. Δεν θυμάμαι να χρειάστηκε ποτέ να του υψώσω τη φωνή, να μαζέψω πράγματα από το πεδίο του για να μην τα καταστρέψει ή να τον μαλώσω για κάτι. Απλά του εξηγούσες τι δεν έπρεπε να κάνει και γιατί.
Κοιτάχτε τώρα πώς μια περιγραφή τρίτου μπορει να δίνει μια εντελως εσφαλμένη εικονα. Και οι δυο μου γιοι συνάδουν απόλυτα με τηνπαραπάνω συμπεριφορά. Ομως είναι οι δυο Ντενις. Μήν τολμήσεις να τους πείς όχι για κάτι που θεωρούν ότι δικαιούνται. Επίσης κοιτάχτε κατι άλλο.
Κανει λοιπόν ο ταλαίπωρος ο πατέρας ενα κάρο επεμβάσεις ρυθμίσεις και εκκατομύρια ωρες σκεψης,προκειμένου τα βλαστάρια του αφ'ενος να γίνουν κολλητοι φίλοι, αφετέρου να μήν στπασει ο τσαμποιυκάς κανενός. Το αστείο πιο ειναι; Όταν τα καταφέρνεις έχεις απέναντί σου δυο τσαμπουκάδες πλέον που είναι και κολλητοί φίλοι.
Τα αγόρια μου λοιπον κάνουν συχνά, επι τουτοις κομα, αγωνιζόμενοι να ανατρέψουν κανόνες που απλά δεν τους αρέσουν. Σου λέει ποσο θα αντέξουν οι γονείς και με τους δυο μας απέναντι; Παιχνίδι στο τραπέζι, φαγητό οποτε τους καπνίσει, τετοια. Το θέμα δεν καταλήγει στην σωματική βία πλέον γιατί μεγάλωσαν και είναι ντροπή να τρώνε ξύλο σαν τα ζώα, όμως πραγματικά ώρες ώρες σου έρχεται να τα κάνεις μαύρα.
Είδες; Ειδες που το ξερουν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα;ο δευτερος.....Τώρα που έχει μεγαλώσει όταν συζητάμε το περιστατικό, μου λέει "καλά, εγώ θα με είχα σκοτώσει στο ξύλο".
Λοιπόν ακούστε πόυ τοποθετώ εγώ το γρίφο της διαπαιδαγώγησης:΅Είσαι γητευτής αλόγων. Εκπαιδεύεις καθαρόαιμα για τις κουρσες. Σου πέφτει λοιπόν ένα μάσταγκ, απο τα βουνά. Οι προδιαγραφές του; Λαμπρές. Σπιρτάδα, δύναμη, και ενα κάρο νεύρο. Σαν ελατήριο ειναι σου δίνει την εντύπωση ότι αν το ξαμολύσεις θα τρέχει μέχρι τη κολαση. Πας να το πλησιάσεις και φυσικά σέλα δεν παίρνει. Θα φάς πολλές κλωτσιές άν το επιχειρήσεις. Ομως πρέπει αλλιώς χωρίς σέλα δεν θα τρέξει σε καμία κουρσα ποτέ. Προφανώς πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του όωμς πρέπει καινα του επιβληθείς κιόλας.
Θα γίνει δηλαδη η κόντρα, το λάσο το ροντέο, ολα αυτά θα γίνουν. Που είναι ο γρίφος; Υστερα απο όλα αυτά, πόσος τσαμπουκάς , δηλαδή πόσο μάσταγκ θα έχει μείνει... Εκεί πιστεύω φαίνεται ολη η μαγκια του γονέα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Επισης να επισημανω οτι ξυλο για να ξεδωσει ο γονιος ή μονο και μονο επειδη νευριασε, ειναι απαραδεκτο.
Αυτό ναι, δεν ειναι εκπαίδευση αλλά κανονικη κακοποίηση (και δεν το κρινω καν απο την ποσότητα του ξύλου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτο που δεν εχεις καταλαβει ακομα, ειναι οτι οι γονεις κατα κυριο λογο και στις ηλικιες ειδικα στις οποιες εσυ αναφερεσαι, διαμορφωνουν τον χαρακτηρα του παιδιου...
Αυτο το ξέρει όλος ο κόσμος Νεράιδα μου, το θέμα είναι ΠΩΣ τον διαμορφώνουν και ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ τελικά κτίζουν. Τα δικά μου είναι τσαμπουκάδες και τα δυο έχουν άποψη. Το εχουν κερδίσει το δικαίωμα απο ενός χρονου και οι δυο γιατί δεν κάνουν μαλακίες. Περιφέρονται στο σπίτι παίζουν εξαλλα χωρις να το γκρεμίζουν παρακαλώ, μπαίνουν στο σουπερ μαρκετ απο 1,5 χρονών, περιεργάζονται τα πάντα, όμως δεν έχουν σπάσει ή γκρεμίσει ποτέ τίποτα και άλλα πολλά τ'έτοια. Να τους την πέσω στερεότυπα όταν θυμώνουν που δεβν γινεται το δικο τους και λένε τα συναισθήματα τους, επειδή είπαν ότι θα με πλακώσουν όταν μεγαλώσουν; Μα δεν είναι παράλογο να περιμένω να μήν θυμώσουν όταν στερούνται κάτι που θέλουν; (π.χ. το παιχνίδι στο τραπέζι)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οπως επιβαλλεται να μη σηκωσουμε χερι στο συντροφο μας, το ιδιο ισχυει και για τα παιδια μας...
Αλίμονο αν οι σύντροφοι μας έχουν το μυαλό και τον χαρακτηρα (τον ανυπαρκτο ακομη) των μωρών
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα του μιλησεις με τον τροπο που θα μπορεσει να αντιληφθει και να ξεχωρισει το λαθος απο το σωστο..
Σε κάποιο βιβλίο θα το διάβασες αυτο. Τον Ντένις τον τρομερό τον έχεις δει η διαβάσει ποτέ;
Το αγγελούδι, που λεγεται μωράκι, ακριβώς αν κάνεις αυτό, θα καταλάβει απλά ότι, αφού δεν μπορείς να του κάνεις τίποτα, τότε γιατί να μήν κάνετε αυτό που θέλει; Του το εξηγείς 100 φορές αυτό 100 φορές αυτό σκέφτεται και εξακολουθεί να απορεί. Μπορείς φυσικά να αυτοκτονησεις...
Αλλα αλήθεια, αν στέκεσαι σε ενα φράκτη και εξηγείς σε ένα γάιδαρο (ζώο εννοω όχι μεταφορικά) την ιστορία της ζωής σου, ποιος ειναι πιο τρελός και υπεύθυνος για την ασυννενοησία η οποία προφανώς προκύπτει; Εσύ ή ο γάιδαρος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Καλύτερα να φάνε ξύλο, ει δυνατόν, μόνο απο μένα. Κι άν δεν φάνε και καθόλου απ μένα ακόμη καλύτερα. Όμως αυτό, πραγματικά απο την εμπειρία μου θα πώ ότι είναι ουτοπία, τουλάχιστον μέχρι τα 4-5. Είναι εντελώς ασυνεννόητα ζώα. Οχι γιατί δεν ακούν ή γιατί δεν καταλαβαίνουν, αλλά γιατί τα θέλω και το εγώ τους υπερκαλύπτουν όλο το σύμπαν.Οπότε καλύτερα να φάνε ξύλο από σένα πρώτα...
Σαφέστατα θα έφταιγα γι'αυτό. Όμως σίγουρα δεν θα φταίω γι'αυτό. το πρόβλημα όμως ξέρεις που είναι; Στο να μήν νομίζουν ότι δεν ξέρουν και τίποτα. Ειναι καλό γενικά να αφήνεις τα παιδιά να παίρνοιυν πρωτοβουλίες, να νοιώθουν ότι ΔΕΝ είναι μωρά. Να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται καινα κάνουν χρηση της νόησης και της κρίσης τους αντί απλά των θέλω τους. Ομως ειναι μωρά καιο θα το δείς τι σημαίνει αυτό. Τα δικά μου π.χ. δεν μετακίνησα ποτέ τίποτα απο το σπίτι. Μαχαίρια απορρυπαντικά δηλητήρια, καλυματα για πρίζες, εργαλεία, τίποτα αποιλυτωγς. Τα ώθησα να κερδίσουν το δικαίωμα να περιφέρονται στο σπίτι, με φωνές και υποδείξεις όταν έκαναν κάτι επικίνδυνο. Φυσικά ασχολήθηκα πάρα μα πάρα πολύ και δεν μπορώ να το συστήσω αυτ΄σαν μέθοδο διαπαιδαγώγησης. Ομως είναι ανεξάρτητα απο ενός χρονού και είναι φυσικό να έχουν σθεναρή άποψη, και αυτοπεποίθηση, αλλωστε αυτός ήταν και ο στόχος. Το κέρδισααν αυτό το δικαίωμα.Εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι το αν τα παιδιά σου νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα είναι θέμα ανατροφής τους και φταις εσύ για αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και πολλες φορες θεωρω λιγοτερο οδυνηρο μια στον κωλο, παρα να μιλανε ασχημα στο παιδι τους.
Που να δεις πόσο αληθινό βγαίνει αυτο για αμφότερα τα μέλη δεν θα το πιστέψεις.
Αλλα η αδελφη μου ήταν πολυ λεπτεπιλεπτη και δεν μπορουσα να ούτε να το σκεφτω...
Ίσως γι'αυτό σου έμεινε να μήν δέρνεις αργότερα όσους το αξιζαν (δεν είπαμε όλους) επειδή δηλαδη εκ των πραγμάτων θα έβγαινες παντα ενοχος άν έδερνες την αδερφή σου σε κάποια αψημαχία σας.
Μπαγκς... τι εννοείς σωματική βία; Θα ήθελα να το διευκρινίσουμε λίγο αυτό.
Χαστούκι, τράβηγμα αφτί, ξυλιές στο ποπο, για μένα... Προφανώς όμως ο ορισμός ποικίλει για τον κάθε ένα
Απλά το να χτυπάς παιδιά και δη τα δικά σου το θεωρώ τόσο τραγικό που μπορεί να σε χτυπούσα ο ίδιος.
Τραγικό θα είναι αν τα αγόρια μου δεν γίνουν άνθρωποι, ακόμη πιο τραγικο άν νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, όντας θεωρητικοί και γαλαντόμοι. Θα εχουν πολλά προβλήματα έτσι, πέραν του ότι θα φάνε και πολύ ξύλο αποι άλλους στη ζωή τους αργότερα, με διάφορους τρόπους.
Όσο για το άλλο, αν επενεβαινες πάνω σε εντελως προσωπικη στιγμή με το παιδί μου, πιστευω οτι θα ήταν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για σενα, και απορώ που θα έβρισκες το κουράγιο όσο και την αιτία για το ξύλο που θα έτρωγες ύαστερα. Κανε τον ήρωα με τα δικά σου παιδιά, πίστεψέ με, θα χρειαστεί να γίνεις αν έχεις σκοπό να τα μεγαλώσεις σωστά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν είναι να κριτικαρετε λοιπόν να κρίνετε ολόκληρο το πακέτο. Μ'αλιστα πρέπεκι να σας πώ ότι η σωματική βία, είναι η πιο επίπονη για τον γονέα που αγαπάει το παιδί του. Οι άλλες, οι "νόμιμες" και υποτιθέμενα ήπίες τιμωρίες, είναι πάντα πιο εύκολες. Ομως σε αρκετά σημεία δεν σου δίνεται αυτή η πολυτέλεια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν θα σου αστράψω καμία (λεγεται και auto kick) ούτε θα ασκήσω σωματική βία (τράβηγμα απο το χέρι, τράβηγμα το αφτί) οταν:
- έχεις βάλει κάτω τον αδερφό σου και του βαράς το κεφάλι
- έχεις πάρει τα ποτήρια και θές να δείς αν πέφτουνε βάζοντας τα άκρη ακρη, μετα απο χιλιες φορές που σου εχω πεί να μήν το κάνεις, και αρκετές που σκούπιζα σπασμένα γυαλία
- ουρλιάζεις μέσα στο ταξί γιατι εσυ θέλεις το παράθυρο αντί για τον αδερφό σου ενοχλώντας για εκατοστή φορά κάποιον εργαζόμενο ταξιτζη
- μουλαρώνεις όταν πρέπει να φύγουμε απο το σπίτι και φυσικά αδιαφορείς οτι ο νομος δεν μου επιτρέπει να σε αφήνω μόνο σου (κάτι που θα ήθελα πολύ για τουλάχιστον κάποιες ώρες της μέρας)
- και άλλα τέτοια τρυφερά περιστατικά που, αν είσαι τυχερή θα συμβαίνουν μονο 10-20 φορές τη μέρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Είμαι σίγουρη πως θα βρω καλύτερους τρόπους σωφρονισμού.
Πινακας επιλογών όσων θελουν να ειναι "εντάξει" και κυριλέ
1) Θα σου κοψω το χαρτζιλίκι
2) Την τηλεόραση
3) τα δώρα
4) Δεν θα σε παω λουνα πάρκ
5) θα σου κοψω όλες τις παροχές και τις χάρες, μπορεί ακόμη και την καλημέρα
Όμως προς θεού, όταν γκαρίζεις μεσα στ'αφτια μου για ένα ακόμη θέλω σου, την ευλογημενη ώρα που επιτέλους έχω κάτσει να δώ ο έρημος, ύστερα απο μία ολόκληρη ημέρα απασχόληση με σένα ή για σένα, το έργο μου στην τηλεοραση η να διαβάσω το βιβλίο μου ή να μιλήσω στο φορουμ μου,
δεν θα ασκήσω σωματική βια
οκ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Φιλική συμβουλή αν δεν θέλεις να δείς τις πεποιθήσεις σου να δοκιμαζονται παντοιοτρόπως, κάνε μόνο ένα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το να αγαπας και να σεβεσαι τους γονεις σου το αποκλειεις?
Καθόλου, αυτό ακριβως σου είπα κι εξ αρχής, απλά εκφράζουν τα συναισθήματα τους δεν σημαίνει ότι με μισούν, θέλουν απλά να με δείρουν, μωρά είναι τί περιμένεις; Το μίσος πιστεύω θα προέκυπτε άν τους είχα τις βαλβίδες κλειστές.
Εσυ δηλαδή στο σχολείο τους πιο δυνατους απο σένα βάραγες αρκετά συχνα;Αν είναι δυνατον να δερναμε όσους ήταν πιο αδυναμοι απο μας!Το αντιθετο !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οσο για το γιο μου με τα κακα ένσικτα, στο σχολείο ειναι εδώ και τρία χρόνια και πάντα ήταν ο καλύτερος φίλος με όλους. Μηπως λοιπόν η υπολανθάνουσα βία που ασκούσαν οι δικοί σου πάνω σου, σε τέτοιο βασθμό που δεν τολμούσες κάν να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, σε είχαν κάνει εσένα να δέρνεις αρκετά όπως παραδέχτηκες, στο σχολείο;
Βρε κούνελε τι ηλικία έχουν τα αγόρια σου? Ίσως να το είπες και να μην το θυμάμαι. ΟΥΟΥΟΥΠΣ ΣΟΡΡΙ πρώην κούνελε νυν ΜΠΙΠ ΜΠΙΠ
Κουνελος πάντα, το αβαταρ είναι μόνο για την τσαχπινιά κι επειδή συνήθως απαντάω τοσο γρηγορα που μου ξεφεύγουν και διάφορα (βλεπε χαμό για την εκφραση άρμεγμα προστάτη). Τα αγόρια μου είναι 5 και 6. Κ'ατι ακόμη, η έκφραση αφορά και τα 3, the terrible 2 and 3.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πιστεύω ότι κάθε οικογένεια είναι ένα απλό σύστημα δυναμικής παρουσίας. Χ άτομα θέλουν Χ πράγματα την ίδια στιγμή. Ποιάνού θα ικανοπόιηθούν οι επιθυμίες και γιατί;
Ειδωμένο έτσι είναι ρεαλιστικό αλλιώς οι απορίες σας είναι μάλλον πόθοι. Οτι δηλαδή "θα θέλατε" τα πράγματα να είναι γαληνια, σαν να λεμε πόσο θα ήθελα η θάλασσα κάθε μέρα να είναι λαδι.
Εγώ όμως το βλέπω έτσι. Αν το δυναμικό σύστημα, που φτιάχνεται από τα θέλω του καθένα, είναι ετσι μονταρισμένο που να προκύπτουν συγκρούσεις, θα προκύψουν. Απο αυτήν την άποψη, η πολλή δημοκρατία σε ένα σπίτι μπορεί να βλάψει βέβαια, και οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι τελικά η δημοκρατία ειναι ουτοπία.
Ποιός ξέρει; Εγώ έχω δυο αγόρια. Τα έχω μεγαλώσει τόσο δημοκρατικά που, στα 5 και 6 τους, όταν θυμώσουν, μου λενε πως όταν μεγαλώσουν θα μου σπάσουν τα μούτρα. Τι ευχάριστο ! Και δεν τα λένε επειδη τα δερνω, εχει σταματήσει τοξύλο εδώ και ένα χρόνο. Μάλιστα με ανακοίνωση ότι είναι ντροπή τους να τρώνε ξύλο πλέον, ότι μεγάλωσαν και πρέπει να διαμορφώσουν την συμπεριφορά τους για άλλους λόγους και οχι επειδή θα φάνε ξύλο.
Πώς αισθάνομαι εγώ όταν μου μιλανε έτσι; Απο τη μία περήφανος που τα παλικαράκια μου, ζωή να χουνε, σίγουρα δεν φείδονται των λόγων τους, απο την άλλη φυσικα θλιμμένος. Ήμασταν λοιπόν σε μία φάση την προηγούμενη εβδομάδα, που ο μεγάλος είχε κυρήξει την επάνάστααση πάλι, ε το μήλο κάτω απο τη μηλιά, για κάποιο κανόνα π.χ. δεν παίζουμε στο τραπέζι. Όπως τα γεύματα είναι αρκετά μέσα στη μέρα, συχνές ήταν κι οι παρατηρήσεις και εκείνος είχε κολλήσει η βελόνα: σκάσε κι επειδή δεν έσκαγα το εγώ όταν μεγαλώσω θα σε σπάσω στο ξύλο.
Ε λοιπόν ακούστε που τερμάτισε αυτό. Του έκοψα τα φιλακια, του έκοψα τις αγκαλιές, του έκοψα σχεδόν και την καλημέρα, και μάλιστα, δεν το έκανα επίτηδες, χάρηκα ποιυ το έκανα. Γιατί έτσι αισθανόμουν! Και όταν, οπως ήταν φυσικό, ύστερα απο μια μέρα έτσι το απόγευμα έκλαψε σε μια φάση που δεν ήθελα να παίξουμε στον υπολογιστή μαζί, τον έπιασα και του εξήγησαα.
Αγοράκι μου, του είπα, θυμάσαι πέρισυ που τις έτρωγες; Ναι. Σου άρεσε; Οχι. Θεωρούσες ότι είμαστε φίλοι όταν σε έδερνα; Όχι. Ολη τη μέρα λές ότι θα μου σπάσεις τα μούτρα επειδη νευριάζεις μ'αυτά που σου λέω ναι; Ναι. Ομως δεν μπορείς να το κάνεις επειδή είσαι μικρος σωστά;; Σωστά. Αρα, αγοράκι μου, αν μπορούσες, όλη αυτή την εβδομάδα, ποοιτυ αρνείσαι να τρώς σαν άνθρωπος και κάνεις όλη αυτή την επανάσταση εγώ θα είχα φάει απο σένα το ξύλο της αρκουδας; ΧΑ χα χα της αρκούδας. Σωστά; Σωστά; Οπότε γλυκέ μου γιατι να είμαστε φίλοι; Επειδή απλά δεν μπορείς να με δείρεις;
Περιέργως πώς η ένταση μειώθηκε κατακόρυφα υστερα απο αυτή τη συζήτηση. Δεν έχω ιδέα τι ήταν αυτό που έπαιξε τον σημαντικό ρόλο. Ομως τουλάχιστον χάρηκα που του έδειξα πως αισθάνομαι. Ακριβώς γιατί θέλω να είμαστε φίλοι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
υ.γ. Χωρίς να λέω ότι θύμωσα, βρίσκω την έκφραση "το πας" προσβλητική για μένα. Απ όσο θυμάμαι ότι έχω να πώ εδώ το λέω, έχω βγάλει κι όνομα μαλιστα ότι είμαι αθυρόστομος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Επίσης θεωρώ τα άλλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους οι γονείς, για να επιβάλλουν την τάξη, πολύ πιο διαπαιδαγωγικά στην τελική για τον "βασικά βίαιο" ή το "βασικά ειρηνικό" χαρακτήρα.
Το οικονομικό νταβατζιλίκι π.χ. είναι κάτι για το οπόίο κανείς δεν θα σύρει κανέναν γονέα στο δικαστήριο για παιδικί κακοποιίηση. Ομως νομίζω ότι διαμορφώνει κακοποιούς πολύ περισσότερο απο το ξύλο. Ανθρώπόυς που θα έκαναν τα πάντα για το χρήμα ακριβώς για να βρίσκονται στη θέση αυτώνπου κακοπόιούσαν αυτούς
Αντίθετα το παιδί γνωρίζει πολύ καλά όταν είναι άτακτο και κάνει σαματά για ώρα ότι εκνευρίζει και ερεθίζει τον ενήλικα κι ότι παει γυρεύοντας. Κάπου, στην δική του λογική, ειδικά άν έχει και άλλα αδερφια, το περιμένει το ξύλο. Γιατί και με τους φίλους του ή τους συμμαθητές του αυτό θα γίνει άν τους προκαλέσει πόλύ ή τους εκνευρίσει. Είναι κάτι σχεδόν φυσικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.