Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
27-08-08
00:02
Συμφωνω οτι ο Θανατος και η Αλλαγη ειναι καταστασεις απο τις οποιες δεν υπαρχει διαφυγη, οπως λες, αλλα δεν καταλαβαινω πως αυτο μπορει να δωσει μια διαφορετικη θεωρηση του θανατου, οπως παρατηρεις...Ουτε πως μπορει η ιδεα που εχουμε για τον θανατο να ειναι θεμα "εκπαιδευσης" και οχι απλα ενστικτου...
Οι αλλαγες που υφισταμεθα κατα τη διαρκεια της ζωης μας ειναι απολυτα κατανοητες και οριζονται κυριως απο εμας....ο θανατος απο την αλλη ειναι μια κατασταση που δεν μπορουμε να κατανοησουμε, γιατι δε γνωριζουμε κατι γι αυτον, εκτος του ειναι ο βαθυτερος υπνος απο τον οποιο δεν ξυπναμε ποτε, αλλα ουτε και δυναμεθα να ορισουμε....
Ο Φροιντ σε μια συνεντεξη του στον Τζορτζ Σιλβεστερ Βιρεκ το 1930 ειχε αναφερει για το θανατο: [FONT="]«Η επιθυμία της ζωής και του θανάτου "συγκατοικούν" μέσα μας. Ο θάνατος είναι το φυσικό ταίρι του έρωτα. Μαζί κυβερνούν τον κόσμο. Αυτό είναι και το μήνυμα του βιβλίου μου Πέραν της αρχής της ηδονής. Στα αρχικά της στάδια η ψυχανάλυση υπέθετε ότι πιο σημαντικός είναι ο έρωτας. Τώρα ξέρουμε ότι και ο θάνατος είναι εξίσου σημαντικός. Από βιολογική άποψη κάθε ζωντανός οργανισμός, εξαιτίας της σφοδρότητας με την οποία καίει μέσα του η φλόγα της ζωής, τείνει προς τη νιρβάνα. Και επιθυμεί όλος αυτός ο πυρετός που λέγεται ζωή να φθάσει κάποια στιγμή στο τέλος του. Δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει στο λίκνο του Αβραάμ. Αυτός ο πόθος μπορεί να μεταμφιεσθεί. Τελικά όμως ο ύστατος προορισμός της ζωής είναι ο ίδιος ο θάνατός της!».[/FONT]
Το πως αντιλαμβανομαστε το θανατο εχει να κανει με το ενστικτο μας...Το ενστικτο είναι μια ασυνειδητη λειτουργια του ατομου...Βεβαια αυτο διαμορφωνεται και μεταβαλλεται αναλογα με το γυρω περιβαλλον...
Όταν εγω πχ, αντιμετωπιζω με μια παραξενη αισθηση απαθειας ένα δικο μου πιθανο θανατο, αλλα δραματικα το χαμο ενός αγαπημενου μου προσωπου τι σημανει..? Από μικρη, ενστικτωδως αδιαφορουσα για το εάν εγω παθω κατι…δεν ηταν μια ιδεα που ειχα καλλιεργησει, απλα υπηρχε…δεν ξερω το γιατι και ισως χρηζει ψυχαναλυσης…
Εγω δε μιλησα για το φοβο του θανατου....μιλησα για αυτο που εχω μπολνταρει....
Τα περι Φροιντ τα ανεφερα, γιατι μου αρεσε αυτο που εξεφρασε περι θανατου...(που ισως θα επρεπε να το ειχα βαλει πριν την παραθεση τη δικη σου στο ποστ, ωστε να μην μπερδευτουμε και να νομιζεις οτι σου απαντω με αυτο)
Και ναι, ολα οσα αναφερεις τα εχω διαβασει και εγω και τα θεωρω πολυ ενδιαφεροντα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
22-08-08
05:39
α. Γι' αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη "μπορεί". Σε μένα αυτή η σκέψη λειτουργεί.
β. Θες να πεις πως ο φόβος του θανάτου είναι ένστικτο; Μπορείς να το τεκμηριώσεις αυτό;
Ο Φροιντ σε μια συνεντεξη του στον Τζορτζ Σιλβεστερ Βιρεκ το 1930 ειχε αναφερει για το θανατο: [FONT="]«Η επιθυμία της ζωής και του θανάτου "συγκατοικούν" μέσα μας. Ο θάνατος είναι το φυσικό ταίρι του έρωτα. Μαζί κυβερνούν τον κόσμο. Αυτό είναι και το μήνυμα του βιβλίου μου Πέραν της αρχής της ηδονής. Στα αρχικά της στάδια η ψυχανάλυση υπέθετε ότι πιο σημαντικός είναι ο έρωτας. Τώρα ξέρουμε ότι και ο θάνατος είναι εξίσου σημαντικός. Από βιολογική άποψη κάθε ζωντανός οργανισμός, εξαιτίας της σφοδρότητας με την οποία καίει μέσα του η φλόγα της ζωής, τείνει προς τη νιρβάνα. Και επιθυμεί όλος αυτός ο πυρετός που λέγεται ζωή να φθάσει κάποια στιγμή στο τέλος του. Δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει στο λίκνο του Αβραάμ. Αυτός ο πόθος μπορεί να μεταμφιεσθεί. Τελικά όμως ο ύστατος προορισμός της ζωής είναι ο ίδιος ο θάνατός της!».[/FONT]
Το πως αντιλαμβανομαστε το θανατο εχει να κανει με το ενστικτο μας...Το ενστικτο είναι μια ασυνειδητη λειτουργια του ατομου...Βεβαια αυτο διαμορφωνεται και μεταβαλλεται αναλογα με το γυρω περιβαλλον...
Όταν εγω πχ, αντιμετωπιζω με μια παραξενη αισθηση απαθειας ένα δικο μου πιθανο θανατο, αλλα δραματικα το χαμο ενός αγαπημενου μου προσωπου τι σημανει..? Από μικρη, ενστικτωδως αδιαφορουσα για το εάν εγω παθω κατι…δεν ηταν μια ιδεα που ειχα καλλιεργησει, απλα υπηρχε…δεν ξερω το γιατι και ισως χρηζει ψυχαναλυσης…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
21-08-08
05:41
Ο Θάνατος, όπως και η Αλλαγή, είναι καταστάσεις από τις οποίες πράγματι δεν υπάρχει διαφυγή κι αυτό από μόνο του ίσως μπορεί να μας δώσει μια διαφορετική θεώρηση του Θανάτου.
Συμφωνω οτι ο Θανατος και η Αλλαγη ειναι καταστασεις απο τις οποιες δεν υπαρχει διαφυγη, οπως λες, αλλα δεν καταλαβαινω πως αυτο μπορει να δωσει μια διαφορετικη θεωρηση του θανατου, οπως παρατηρεις...Ουτε πως μπορει η ιδεα που εχουμε για τον θανατο να ειναι θεμα "εκπαιδευσης" και οχι απλα ενστικτου...
Οι αλλαγες που υφισταμεθα κατα τη διαρκεια της ζωης μας ειναι απολυτα κατανοητες και οριζονται κυριως απο εμας....ο θανατος απο την αλλη ειναι μια κατασταση που δεν μπορουμε να κατανοησουμε, γιατι δε γνωριζουμε κατι γι αυτον, εκτος του ειναι ο βαθυτερος υπνος απο τον οποιο δεν ξυπναμε ποτε, αλλα ουτε και δυναμεθα να ορισουμε....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
20-08-08
21:28
Όση συνείδηση και να έχεις για τη δική σου θνητότητα, και πάλι δεν σε προετοιμάζει τίποτα για τη στιγμή του θανάτου εκείνων που αγαπάς.
Ω ναι.....
Δε νομιζω οτι εχω μεγαλυτερο φοβο στη ζωη μου απο αυτο....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.