nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,971 μηνύματα.
19-02-24
01:52
Eγώ πάντως που ρώτησα πρόσφατα τον ενδοκρινολόγο μου, "αν αξίζει σήμερα κάποιος να σπουδάσει ιατρική" μου είπε "Μόνο αν φύγει έξω". στην Ελλάδα ούτε για αστέιο
Tότε γιατί σκοτώνονται να περάσουν Ιατρική με πανελλαδικές, κατατακτήριες κτλ;
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,971 μηνύματα.
13-02-24
14:53
Γιατί με όσους γιατρούς έχω μιλήσει, μου περιγράφουν μια οικονομική δυσκολία και γενικά δυσκολίες του επαγγέλματος που δεν τις φαντάζονταν πριν ως φοιτητές; Γιατί δεν ταιριάζουν αυτά που λέτε με αυτά που λένε διάφοροι γιατροί της πραγματικής οικονομίας και κοινωνίας; Χωρίς να είμαι ειδικός, δεν λένε αυτά που λέτε. Μάλλον έχετε διαφορετική εικόνα της πραγματικότητας ή ζείτε σε κάποιο σύννεφο, το σύννεφο του ischool. Αν ήταν τόσο ρόδινα τα πράγματα στην Ελλάδα, δεν θα είχαμε μετοίκιση τμήματος πληθυσμού με πτυχία ιατρικής σε άλλες χώρες από τα Εμιράτα έως το Ην.Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Επίσης όσοι πάνε σε αυτές τις χώρες πάλι αντιμετωπίζουν πράγματα που δεν ταιριάζουν με την αρχική εικόνα που είχαν. Υπάρχει γενικά μια μετακίνηση πληθυσμού προσπαθώντας κάπου να ισορροπήσει και να φτιάξει τη ζωή του.
Παλιά μόδα εδώ, να αλληλοκράζονται όσοι σπουδάζουν ΗΜΜΥ και υπόλοιποι θνητοί. Τώρα το θέμα αναβαθμίστηκε με την Ιατρική.
Παλιά μόδα εδώ, να αλληλοκράζονται όσοι σπουδάζουν ΗΜΜΥ και υπόλοιποι θνητοί. Τώρα το θέμα αναβαθμίστηκε με την Ιατρική.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,971 μηνύματα.
12-02-24
01:50
Το θέμα βέβαια δεν είναι ότι αν οι γνωστοί όλων σας βγάζουν 1400 ευρώ από τα 22 τους χρόνια, αλλά κατά πόσον ο καθένας, ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά μιας επιστήμης-επαγγέλματος. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα, ο τρόπος σκέψης, η επικοινωνία, τα βιώματα, η αφομοίωση και γενικά η καλή ανταπόκριση σε αυτό το νέο αντικείμενο σπουδών. Αναφέρομαι και στην Πληροφορική, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες ως επιστήμη-σύνολο εξελισσόμενων δεξιοτήτων.
Είναι κάποια θέματα που συνήθως παραβλέπονται πάνω στην απελπισία, στην μαυρίλα της ανεργίας ή γενικά και στον τρόπο που παρουσιάζονται οι γνώμες τρίτων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παίρνονται και λάθος αποφάσεις εν θερμώ. Το γεγονός ότι μια επιστήμη μπορεί να έχει ζήτηση τώρα, δεν λέει κάτι. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι η σχολή Αστυφυλάκων έχει καλή αποκατάσταση, για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να γίνω Αστυφύλακας. Δεν έχω τις σωματικές και άλλου τύπου ικανότητες για αυτό το επάγγελμα. Δεν μου αρέσει η πραγματικότητα ενός Αστυφύλακα. Στη ζωή έχουμε και το δικαίωμα, να μας αρέσουν πράγματα ή να μην μας αρέσουν πράγματα άσχετα τη ζήτηση ή τα λεφτά που κοπανάτε κάποιοι εδώ μέσα. Μπράβο σε όσους το επιλέγουν, αλλά έχω καλή αυτογνωσία. Ξέρω που φτάνουν τα πόδια μου. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει και μια αυτογνωσία, τι μπορεί να κάνει ο καθένας και όχι τι προτείνεται ως έμμεση κατεύθυνση από τον οποιονδήποτε επειδή το κάνει εκείνος.
Εφόσον δεν γνωρίζω την θεματοθέτρια προσωπικά, τον χαρακτήρα της, τα ελαττώματά της, τις δεξιότητες που μπορεί να έχει ή να μην έχει, να έχει κάποιο πιθανό κρυμμένο ταλέντο, για ποιο λόγο θα πρέπει της φουσκώσω τα μυαλά για την "αποκατάσταση" των συγκεκριμένων επιστημών; Και αν μπορεί να πάει να σπουδάσει Ιατρική και δεν της βγει ως επάγγελμα, τι θα πούμε μετά; Η πίστωση χρόνου σπουδών δεν είναι μόνο τα 7 χρόνια αλλά και γενικά μέχρι να βρει ένα κανονικό επάγγελμα σαν γιατρός αλλά και να παραμείνει σε αυτό, δεδομένου ότι έχει συνέχεια ηρεμία, επιτυχίες και όχι πιθανά οικογενειακά ή άλλα προσωπικά προβλήματα. Πρέπει όλα να τα βάζουμε στο τραπέζι, πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση γιατί έχουμε την χρονική αξία του χρήματος, της επένδυσης (time value of money). Θα αποδώσει ανάλογα ή πολύ περισσότερο αυτό που επενδύουμε σε χρόνο, χρήματα, κόπο; Στα 45 έτη ή στα 50 έτη κάποιος δεν έχει τις αντοχές των 25 ετών, όσο υγιής και να είναι. Γιατί υπάρχει η εσωτερική πίεση ότι ο χρόνος της ζωής, και ειδικά της επαγγελματικής ζωής μετράει αντίστροφα. Ένα λάθος μπορεί να φέρει εκτροχιασμό από την αγορά άλλα 5-7 χρόνια με αποτέλεσμα, από όσο ξέρω οι άνθρωποι μετά τα 50 δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά.
Ο chaos έχει ένα δίκιο σχετικά με τις ηλικίες επαγγελματικής αποκατάστασης γιατί παίζει και το θέμα των ψυχοσωματικών αντοχών. Η αγορά εργασίας εξετάζει και την ηλικία ένταξης στην αγορά εργασίας. Όσο και να παρουσιάζετε τον focko και άλλους ως παραδείγματα ότι ακόμη και στα 40-50 έτη ηλικίας μπορείς να κάνεις αλλαγή καριέρας, συγγνώμη αλλά δεν είναι για όλους. Μιλάω χωρίς εμπάθεια. Υπάρχουν διαφορετικές αντοχές και διαφορετικές ζωές για τον καθένα. Αν μπορείτε να το κάνετε εσείς, ή όσοι το κάνετε, μπράβο σας αλλά δεν είναι η λύση αυτή επειδή το κάνετε εσείς. Επειδή μας διαβάζουν και ανήλικοι μαθητές, ενδεχόμενα να νομίζουν ότι δεν είναι τίποτα 2-3 πτυχία Πανεπιστημίου, όποιος θέλει, πάει και παίρνει από ένα. Το γεγονός να μην είναι ο κοινωνικός κανόνας η επιλογή δεύτερου ή πέμπτου πτυχίου ως "διόρθωση" των αρχικών σπουδών σαφώς και έχει κάποιες αιτίες, ειδάλλως όλοι οι άνθρωποι για να βρουν μια δουλειά θα σπούδαζαν μια ζωή αλλάζοντας πτυχία Πανεπιστημίων μέχρι να βρουν δουλειά. Δεν πάει έτσι. Στον δυτικό κόσμο, έχουν θέμα με την προϋπηρεσία, την πραγματική εμπειρία στην δουλειά και πόσο μάλλον αν δουν κάποιον που σπουδάζει συνέχεια απλά πετάνε το βιογραφικό στα σκουπίδια.
Είναι κάποια θέματα που συνήθως παραβλέπονται πάνω στην απελπισία, στην μαυρίλα της ανεργίας ή γενικά και στον τρόπο που παρουσιάζονται οι γνώμες τρίτων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παίρνονται και λάθος αποφάσεις εν θερμώ. Το γεγονός ότι μια επιστήμη μπορεί να έχει ζήτηση τώρα, δεν λέει κάτι. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι η σχολή Αστυφυλάκων έχει καλή αποκατάσταση, για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να γίνω Αστυφύλακας. Δεν έχω τις σωματικές και άλλου τύπου ικανότητες για αυτό το επάγγελμα. Δεν μου αρέσει η πραγματικότητα ενός Αστυφύλακα. Στη ζωή έχουμε και το δικαίωμα, να μας αρέσουν πράγματα ή να μην μας αρέσουν πράγματα άσχετα τη ζήτηση ή τα λεφτά που κοπανάτε κάποιοι εδώ μέσα. Μπράβο σε όσους το επιλέγουν, αλλά έχω καλή αυτογνωσία. Ξέρω που φτάνουν τα πόδια μου. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει και μια αυτογνωσία, τι μπορεί να κάνει ο καθένας και όχι τι προτείνεται ως έμμεση κατεύθυνση από τον οποιονδήποτε επειδή το κάνει εκείνος.
Εφόσον δεν γνωρίζω την θεματοθέτρια προσωπικά, τον χαρακτήρα της, τα ελαττώματά της, τις δεξιότητες που μπορεί να έχει ή να μην έχει, να έχει κάποιο πιθανό κρυμμένο ταλέντο, για ποιο λόγο θα πρέπει της φουσκώσω τα μυαλά για την "αποκατάσταση" των συγκεκριμένων επιστημών; Και αν μπορεί να πάει να σπουδάσει Ιατρική και δεν της βγει ως επάγγελμα, τι θα πούμε μετά; Η πίστωση χρόνου σπουδών δεν είναι μόνο τα 7 χρόνια αλλά και γενικά μέχρι να βρει ένα κανονικό επάγγελμα σαν γιατρός αλλά και να παραμείνει σε αυτό, δεδομένου ότι έχει συνέχεια ηρεμία, επιτυχίες και όχι πιθανά οικογενειακά ή άλλα προσωπικά προβλήματα. Πρέπει όλα να τα βάζουμε στο τραπέζι, πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση γιατί έχουμε την χρονική αξία του χρήματος, της επένδυσης (time value of money). Θα αποδώσει ανάλογα ή πολύ περισσότερο αυτό που επενδύουμε σε χρόνο, χρήματα, κόπο; Στα 45 έτη ή στα 50 έτη κάποιος δεν έχει τις αντοχές των 25 ετών, όσο υγιής και να είναι. Γιατί υπάρχει η εσωτερική πίεση ότι ο χρόνος της ζωής, και ειδικά της επαγγελματικής ζωής μετράει αντίστροφα. Ένα λάθος μπορεί να φέρει εκτροχιασμό από την αγορά άλλα 5-7 χρόνια με αποτέλεσμα, από όσο ξέρω οι άνθρωποι μετά τα 50 δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά.
Ο chaos έχει ένα δίκιο σχετικά με τις ηλικίες επαγγελματικής αποκατάστασης γιατί παίζει και το θέμα των ψυχοσωματικών αντοχών. Η αγορά εργασίας εξετάζει και την ηλικία ένταξης στην αγορά εργασίας. Όσο και να παρουσιάζετε τον focko και άλλους ως παραδείγματα ότι ακόμη και στα 40-50 έτη ηλικίας μπορείς να κάνεις αλλαγή καριέρας, συγγνώμη αλλά δεν είναι για όλους. Μιλάω χωρίς εμπάθεια. Υπάρχουν διαφορετικές αντοχές και διαφορετικές ζωές για τον καθένα. Αν μπορείτε να το κάνετε εσείς, ή όσοι το κάνετε, μπράβο σας αλλά δεν είναι η λύση αυτή επειδή το κάνετε εσείς. Επειδή μας διαβάζουν και ανήλικοι μαθητές, ενδεχόμενα να νομίζουν ότι δεν είναι τίποτα 2-3 πτυχία Πανεπιστημίου, όποιος θέλει, πάει και παίρνει από ένα. Το γεγονός να μην είναι ο κοινωνικός κανόνας η επιλογή δεύτερου ή πέμπτου πτυχίου ως "διόρθωση" των αρχικών σπουδών σαφώς και έχει κάποιες αιτίες, ειδάλλως όλοι οι άνθρωποι για να βρουν μια δουλειά θα σπούδαζαν μια ζωή αλλάζοντας πτυχία Πανεπιστημίων μέχρι να βρουν δουλειά. Δεν πάει έτσι. Στον δυτικό κόσμο, έχουν θέμα με την προϋπηρεσία, την πραγματική εμπειρία στην δουλειά και πόσο μάλλον αν δουν κάποιον που σπουδάζει συνέχεια απλά πετάνε το βιογραφικό στα σκουπίδια.