Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
19-07-23
16:19
Τα έχεις λίγο εξειδικευμένα λίγο στο μυαλό σου τα πράγματα . Το γεγονός ότι δεν νιώθεις ότι προσφέρεις δεν σημαίνει ότι δεν προσφέρεις . Αλλά είναι αποδεκτό φυσικά να μην νιώθεις ότι προσφέρεις .Απο την άλλη, όμως αν πχ γνώριζα καλό προγραμματισμό και οι βάσεις μου ήταν ακέραιες θα μπορούσα μετά να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ πχ να φτιάξω ένα πρόγραμμα απεικόνισης 3D να βοηθάει τους χειρουργούς στην οργάνωση των χειρουργικών κινήσεων ή στα συστήματα δεδομένων σε νοσοκομείο, συστήματα ασφαλείας κοκ
Για λογισμικά σαν αυτά που λες δεν εργάζονται 2-3 άτομα . Εργάζονται από εκατοντάδες έως χιλιάδες άνθρωποι από όλες τις ειδικότητες , επιστήμονες υπολογιστών , φυσικοί , μηχανικοί υπολογιστών και ημμυ , μαθηματικοί και άλλοι τόσοι , όπου ο καθένας από αυτούς βασίζεται επίσης σε άλλους τόσους .
Ο μόνος λόγος που δεν έχεις στα μάτια σου το ίδιο το ένα με το άλλο είναι ότι με τον γιατρό έχεις άμεση επαφή και αναλαμβάνει τα credits ένα άτομο στο τέλος ή μια μικρή ομάδα ανθρώπων .
Don't get me wrong , το ανθρώπινο σώμα δεν είναι απλή υπόθεση . Ωστόσο το να κάνεις μια συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση ρουτίνας όπως είναι φανερό δεν είναι τόσο περίπλοκο ώστε να μην μπορεί να γίνει από μια μικρή ομάδα ανθρώπων ( 5-10 ) . Όπου και αυτοί φυσικά έχουν βασιστεί σε πόσες άλλες εταιρίες ( ποιος φτιάχνει τις οθόνες ; Τους υπολογιστές ; Τα modalities που χρησιμοποιούν ; ) . Δεκάδες εταιρίες οι οποίες με την σειρά τους βασίζονται επίσης σε άλλες εταιρίες ( που βρίσκουν τα υλικά ; Και χίλια δυο άλλα πράγματα που χρειάζονται για να κατασκευάσουν τα προϊόντα τους οι πρώτες ; )
Από την άλλη το να φτιάχνεις τόσο περίπλοκα λογισμικά είναι τόσο δύσκολο που δεν μπορεί να είναι έργο λίγων ανθρώπων και μερικών ωρών , τουλάχιστον όχι μακροσκοπικά . Εξορισμού δεν μπορείς να φαίνεσαι ο "πρωταγωνιστής" της ημέρας . Είσαι ένα μικρό κομματάκι στο παζλ , χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν έχει σημασία .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
18-07-23
23:54
Το είπες και μόνη σου , θες να διακριθείς . Αλλά το θέμα είναι οτι τα πράγματα δεν είναι όπως αιώνες πριν για να μπορείς να είσαι κάτι σε στυλ Νταβίντσι , και ανατόμος και γιατρός και μηχανικός και φυσικός και ζωγράφος και γεωλόγος και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο ταυτόχρονα . Τότε ήταν όλα σε πολύ στοιχειώδες στάδιο ανάπτυξης . Πλέον τα πεδία είναι πολύ εξειδικευμένα και ο ανταγωνισμός μεγάλος . Εμείς για το καλό σου το λέμε , επέλεξε ποιο απο τα τρία πάθη σου είναι το πιο σημαντικό για εσένα και κράτησε το άλλο σαν χόμπυ .Νομίζω ότι αυτό με το ότι τρως την θέση κάποιου άλλου πρέπει να σταματήσει να λέγεται. Οι πανελλήνιες είναι διαγωνισμός. Το υπουργείο πες όρισε 100 θέσεις Πληροφορικής στο ΠΑΠΕΙ στο έτος που έδωσα εγώ, και έγραψα τα απαιτούμενα μόρια (περισσότερα από τους υπολοίπους της ίδιας κατεύθυνσης) και κέρδισα την θέση. Αν ο άλλος ήθελε τόσο να μπει στην συγκεκριμένη σχολή, ας διάβαζε περισσότερο να έμπαινε. Από την στιγμή που την κέρδισα με την αξία μου, δεν θα σκεφτώ τον άλλον, και έχω το δικαίωμα να κάνω ότι θέλω με εκείνη. Δεν έφαγα την θέση κανενός, όπως και δεν μου έφαγε εμένα κανένας την θέση στην Ιατρική αντίστοιχα. Ας έγραφε, ας έγραφα, περισσότερα μόρια να έμπαινα. Έτσι είναι το σύστημα, σε όλη την υφήλιο.
Διαγωνίστηκαμε και κάποιοι κέρδισαν άλλοι έχασαν.
Δεν ζήτησα επιβεβαίωση για το αν είναι σωστό να έχω πολλαπλά ενδιαφέροντα. Έτσι είμαι, αυτό είναι το δεδομένο μου. Ο Τσέχωφ πχ το έκανε αυτό που εσύ θεωρείς ανώριμη σκέψη: και γιατρός και ένας από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς τους.
Σε σχέση με τις Τέχνες η ιατρική είναι πιο αξιοκρατική. Στις Τέχνες μπορείς να γίνεις πχ σταρ χωρίς να έχεις προσόντα, επειδή έχεις κονέ. Γιατρός χωρίς να έχεις πτυχίο δεν γίνεσαι, περνάς από εξετάσεις και ελέγχους. Μίλησα για safe ΔΙΑΔΡΟΜΗ. Στην Ιατρική ξέρεις θα σπουδάσεις 6 χρόνια, μετά αγροτικό, μετά ειδικότητα και κάπως λογικά θα φτάσεις να γίνεις γιατρός. Είναι δηλαδή σχεδόν βέβαιο ότι θα το πετύχεις, εφόσον κάτσεις και ασχοληθείς και περάσεις τις εξετάσεις ΚΟΚ. Η επιτυχία δηλαδή κατά κάποιον τρόπο είναι δεδομένη. Τέτοια καθορισμένη διαδρομή δεν υπάρχει στις Τέχνες. Και τίποτα δεν σου εγγυάται την επιτυχία. Νομίζω είναι παράλογο να λέμε κάτι άλλο.
Οι γιατροί δηλαδή δεν πάνε ταξίδια αυτό θέλεις να μου πεις; Και ποιος σου μίλησε εσένα για πολυτελή ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς; Παρεξήγησες εντελώς τα λεγόμενα μου.
Δεν είχες άδικο σε αυτό που είπες . Βάσει των ενδιαφερόντων σου εαν ακολουθήσεις τον δρόμο της πληροφορικής πράγματι θα σαπίσεις μέσα σε ένα γραφείο . Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο , η πληροφορική σίγουρα είναι ένα πολύ δημιουργικό επάγγελμα ή τουλάχιστον καθιστά εφικτά πολλά άλλα δημιουργικά επαγγέλματα . Απλά σκέψου πόσα τρομερά και φοβερά πράγματα έχει κάνει ο άνθρωπος με τους υπολογιστές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα .
Εαν η τέχνη είναι σημαντική για εσένα , όπως και τα ταξίδια , ίσως η πληροφορική να ήταν καλή επιλογή , αλλά εφόσον δεν σου αρέσει , δεν ξέρω...
Απο την άλλη εαν το στοιχείο της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης , και ο κλάδος της νευρολογίας θεωρείς οτι θα σε γέμιζαν σε καθημερινό επίπεδο , τότε τράβα για εκεί . Σίγουρα ο κόπος είναι πολύς αλλά πρέπει να σκέφτεσαι το αποτέλεσμα . Εαν το αποτέλεσμα δικαιολογεί τον κόπο , τότε το κάνεις . Εαν σκέφτεσαι το αποτέλεσμα και σε κάνει μίζερη το να είσαι σε ένα νοσοκομείο ένα μεγάλο μέρος της ημέρας , τότε μην πας ιατρική .
Σε κάθε περίπτωση δεν είναι κακό που έχεις πολλά ενδιαφέροντα . Μακάρι να καταλάβαινε όλος ο κόσμος οτι σε αυτή την ζωή δεν είμαστε προορισμένοι για ένα πράγμα μόνο . Ωστόσο είμαστε έρμαια της φυσικής πραγματικότητας , που σημαίνει οτι έχουμε συγκεκριμένες αντοχές και χρόνο πάνω στην γη . Οπότε το στοίχημα είναι να κάνεις αυτά που σε γεμίζουν , αυτά που σε κάνουν χαρούμενο . Ο χρόνος δεν είναι άπειρος , μην τον σπαταλάς , και αυτό περιλαμβάνει και το να μην προσπαθείς να κάνεις τα πάντα τέλεια . Εστίασε στα πιο σημαντικά για εσένα . Αυτά που σίγουρα θέλεις να έχεις πετύχει όταν θα έχεις φτάσει στα βαθιά γεράματα .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
18-07-23
14:53
Τι είναι τα πράγματα λέει στην ιατρική ;Δεν νομίζω ότι έγινε κατανοητό αυτό που έγραψα.
Ήμουν πάντοτε ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική. Πάντοτε. Το ένα πόδι Τέχνη, το άλλο πόδι Επιστήμη.
Θα ακουστεί κριντζ τώρα, αλλά είτε καλλιτέχνης δηλαδή φαντάζουν ότι θα γίνω στην ζωή μου ή νευρολόγος. Δυο τελείως αντίθετοι δρόμοι.
Έδωσα Πανελλήνιες (από Θετική+ Βιολογία, δίναμε τότε)πέρασα από τύχη στο ΠΑΠΕΙ , άσχετο και καμια σχέση με τα ενδιαφέροντα μου. Γι'αυτό και το έχω κάνει παύση.
Ο Περίγυρος ωστόσο με έπεισε ότι μεσω της σχολής θα κατάφερνα να ασχοληθώ ΕΣΤΩ με τις τέχνες και τα ταξίδια. Όπως πολλοί δηλαδή Καλλιτέχνες, θα είχα τελειώσει μια άσχετη σχολή απλά για καβάντζα και αν ήθελα και να δουλεύω πάνω στο αντικείμενο αργότερα, θα μπορούσα να ταξιδεύω Άρα θα ήταν win-win. Συνεπώς, θα είχα μεν απωθημένο την Ιατρική, αλλά θα είχα ικανοποιήσει τα 2/3 πράγματα που θέλω από την ζωή μου.
Τωρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν δεν είναι αλήθεια. Το πιθανότερο είναι ότι απλά θα σαπισω σε ένα γραφείο και δεν θα έχω χρόνο για τίποτα άλλο. Στην πραγματικότητα δηλαδή μάλλον ούτε καλλιτέχνης θα γίνω ούτε ταξίδια θα έχω χρόνο να κάνω και από πάνω θα είμαι και σε μια δουλειά που δεν μου αρέσει.Από το να γίνει λοιπόν αυτό, σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική που ήταν πάντοτε η δεύτερη επιλογή μου και θα είμαι σε ένα επάγγελμα που θα με γεμίζει. Θα έχω σαν αποθυμένο φυσικά τις τέχνες και τα ταξίδια, αλλά τουλάχιστον θα έχω ικανοποιήσει την 1 από τις 2 εναλλακτικές που είχα θέσει ότι θέλω για την ζωή μου.
Έχω κόλημμα με την νευρολογία και τον ανθρώπινο εγκέφαλο ήδη από το δημοτικό και έχω δουλέψει ως βοηθός και γραμματεία σε πρακτική νευρολόγου γιατί ήθελα να δω πως είναι. Δεν το σκέφτομαι δηλαδή για τα χρήματα, αλλά επειδή πράγματι είναι ένας τομέας που γεμίζει ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ιδανικά θα ήθελα να είμαι Νευρολόγος και Καλλιτέχνης και να έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό είναι ουτοπία, γιατί και οι δύο κλάδοι απαιτούν τρομερή χρόνια συστηματική ενασχόληση και αφοσίωση για να διακριθείς. Απλά στην Ιατρική τα πράγματα είναι πιο αξιοκρατικά και ξέρω ότι κατά 99% ο,τι βάλω στο μυαλό μου θα το πετύχω. Πράγμα που δεν ισχύει στις Τέχνες.
Από το να μην κάνω δηλαδή τίποτα από τα δυο. Ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική, για να ικανοποιήσω το ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ελπίζω να έγιναν πιο κατανοητά.