nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,928 μηνύματα.
30-03-21
13:48
Θα μπορούσαν όμως να γκρεμίζονται παλιές πολυκατοικίες που κατά κάποιον τρόπο δεν πληρούν κανέναν κανονισμό περιβαλλοντικής προστασίας, δεν παρέχουν καμία ασφάλεια όχι μόνο σε περίπτωση σεισμών αλλά και σε τεχνικά θέματα (π.χ. απουσία υποδομών για νέα τεχνολογία ασανσέρ, αυτόνομης θέρμανσης, παράθυρα που αλλοιώνουν την ηλιακή ακτινοβολία αντί κουρτίνας, κτλ).
Σαν αρχιτέκτονας που είσαι θα μπορούσες μέσω της ένωσης που έχετε, να "πιέσετε" υπεράνω κομμάτων σε έναν ανοιχτό διάλογο της αισθητικής των νέων κτιρίων ώστε να αποτυπώσουν μια νέα Ελληνική κουλτούρα δόμησης για τις επόμενες γενιές. Όπως λέμε για παράδειγμα η νεοκλασική αρχιτεκτονική του 19ου-20ου αιώνα, να υπάρχει κάτι ανάλογο ως νέα απάντηση στο αισθητικό χάλι του 21ου αιώνα. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η όψη των κτιρίων όσο ότι καμία πόλη στην σύγχρονη Ελλάδα δεν έχει ένα αρχιτεκτονικό "μοτίβο" στα κτίριά της όπως αυτό συναντάται σε πολλές δυτικές πόλεις τουλάχιστον για το κέντρο της πόλης. Για παράδειγμα, ποιο αρχιτεκτονικό μοτίβο θα μπορούσε να έχει η Πάτρα ή η Καλαμάτα χωρίς η μια πόλη να αντιγράφει την άλλη. Δίνω τροφή για σκέψη και συζήτηση. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχουν φοιτητές Πολιτικών Μηχανικών που "απαξιώνουν" την έννοια της αρχιτεκτονικής όψης (το έχω ακούσει και με λυπεί). Κανονικά θα έπρεπε σε μια κατασκευή να συνυπάρχει ο Πολιτικός Μηχανικός με έναν Αρχιτέκτονα ώστε ο Αρχιτέκτονας να δίνει τις απαντήσεις της αισθητικής τόσο ως προς την καλαισθησία όσο και ως προς το φυσικό ή οικιστικό περιβάλλον. Για παράδειγμα, ταιριάζει μια ξερή πολυκατοικία δίπλα σε ένα νεοκλασικό διώροφο σπίτι με ωραία αρχαϊζουσα αρχιτεκτονική; Αυτή την ιδέα όσο και πολιτικά εγκάθετος να είναι κάποιος ή όσα συμφέροντα / διαπλοκή να υπήρχαν από πίσω με τους συγγενείς, δήμους κτλ, πιστεύω ότι θα την απέρριπτε.
Σαν αρχιτέκτονας που είσαι θα μπορούσες μέσω της ένωσης που έχετε, να "πιέσετε" υπεράνω κομμάτων σε έναν ανοιχτό διάλογο της αισθητικής των νέων κτιρίων ώστε να αποτυπώσουν μια νέα Ελληνική κουλτούρα δόμησης για τις επόμενες γενιές. Όπως λέμε για παράδειγμα η νεοκλασική αρχιτεκτονική του 19ου-20ου αιώνα, να υπάρχει κάτι ανάλογο ως νέα απάντηση στο αισθητικό χάλι του 21ου αιώνα. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η όψη των κτιρίων όσο ότι καμία πόλη στην σύγχρονη Ελλάδα δεν έχει ένα αρχιτεκτονικό "μοτίβο" στα κτίριά της όπως αυτό συναντάται σε πολλές δυτικές πόλεις τουλάχιστον για το κέντρο της πόλης. Για παράδειγμα, ποιο αρχιτεκτονικό μοτίβο θα μπορούσε να έχει η Πάτρα ή η Καλαμάτα χωρίς η μια πόλη να αντιγράφει την άλλη. Δίνω τροφή για σκέψη και συζήτηση. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχουν φοιτητές Πολιτικών Μηχανικών που "απαξιώνουν" την έννοια της αρχιτεκτονικής όψης (το έχω ακούσει και με λυπεί). Κανονικά θα έπρεπε σε μια κατασκευή να συνυπάρχει ο Πολιτικός Μηχανικός με έναν Αρχιτέκτονα ώστε ο Αρχιτέκτονας να δίνει τις απαντήσεις της αισθητικής τόσο ως προς την καλαισθησία όσο και ως προς το φυσικό ή οικιστικό περιβάλλον. Για παράδειγμα, ταιριάζει μια ξερή πολυκατοικία δίπλα σε ένα νεοκλασικό διώροφο σπίτι με ωραία αρχαϊζουσα αρχιτεκτονική; Αυτή την ιδέα όσο και πολιτικά εγκάθετος να είναι κάποιος ή όσα συμφέροντα / διαπλοκή να υπήρχαν από πίσω με τους συγγενείς, δήμους κτλ, πιστεύω ότι θα την απέρριπτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,928 μηνύματα.
29-03-21
17:22
Δυστυχώς ως χώρα είμαστε της λογικής "στρώσε τσιμέντο και όλα θα φτιάξουν¨. Αυτή η λογική κυριαρχεί στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας, ιδιαίτερα στην Αθήνα όπου πραγματικά επικρατεί ένα αρχιτεκτονικό χάος. Δεν υπάρχει σχέδιο αλλά ούτε πλάνο. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του αυξανόμενου πληθυσμού στην Αθήνα (Βλέπε την αύξηση του πληθυσμού μετά από την μικρασιατική καταστροφή) οι κυβερνήσεις αλλά και ο κόσμος επιθυμεί τα φθηνά, πάντα τα φθηνά που σε αυτή τη περίπτωση είναι το τσιμέντο.
Επίσης δεν νοείται να υπάρχουν σχέδια σε αυτή τη χώρα, δυστυχώς, διότι ότι καλό προσπαθούμε να κάνουμε πάντα θα υπάρχουν οι λεγόμενοι χούλιγκαν που θα προσπαθήσουν είτε με τα φημισμένα γκράφιτι τους είτε με την βαρβαρότητα να καταστρέψουν τα σχέδια μοντερνοποίησης... τώρα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί "γιατί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;" η απάντηση είναι απλή και βρίσκεται στην φημισμένη παιδεία που είναι άλλο θέμα.
Σχετικά με το ξενοδοχείο Άκταιον... θα παραμείνει στην ιστορία ως μια προσπάθεια επαναφοράς του πολιτισμού, και θα μπει στο φάκελο μαζί με άλλα κτίρια αυτής της εποχής ( βλέπε Σάρλιτσα στη Μυτιλήνη)...
View attachment 78325
(Μυτιλήνη το περίφημο ξενοδοχείο Σάρλιτσα με τα υαματικά λουτρά)
View attachment 78326
(Αθήνα)
H Aθήνα από ψηλά μοιάζει με πόλη - φαβέλας ή έχω άδικο; Αυτό που ήθελαν πέτυχαν οι "σοσιαλιστές" δεξιοί του κομμουνιστοφανή (από τα Lidl) παραδείσου της Ελλάδας: αν όχι στην καθεστωτική επιβολή με κομμουνιστικά τάνκς τουλάχιστον με την άθλια εικόνα των κτιρίων (μέσα και έξω).
Στην Πάτρα...η βίλλα του Άγγλου σταφιδέμπορου Albert Birgfeld.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,928 μηνύματα.
28-03-21
15:37
Το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό έγκλημα στα Νότια, είναι αυτό του θαυμάσιου ξενοδοχείου Ακταίον στο Νέο Φάληρο. Ένα έγκλημα που μάταια περιμένει δικαίωση.
Το Ακταίον εγκαινιάστηκε το 1903, ενώ το Φάληρο διένυε ήδη την Belle Epoque του, από τον τραπεζίτη Ιωάννη Πεσμαζόγλου σε σχέδιο των αρχιτεκτόνων Ερνέστου Τσίλερ και Πάνου Καραθανασόπουλου και κόστισε πάνω από 2.500.000 δραχμές, ποσό υπέρογκο για την εποχή. Το ξενοδοχείο είχε 160 πολυτελή υπνοδωμάτια, μια επιβλητική κεντρική είσοδο, εστιατόριο, καφέ-ζαχαροπλαστείο, αίθουσα θεατρικών παραστάσεων, αίθουσες χορού, καζίνο (στο Μεσοπόλεμο), κήπους με αναψυκτήρια, περίπτερο μουσικής, χώρους για περιπάτους και μεγάλες, πολυτελείς αίθουσες δεξιώσεων. Ήταν αναμενόμενο λοιπόν, να προσελκύσει την κοσμική ζωή της Αθήνας! Εκείνη την περίοδο το Φάληρο υπήρξε επίκεντρο ψυχαγωγίας και διακοπών. Οι Αθηναίοι κατέφταναν για να παρακολουθήσουν κάποια συναυλία της φιλαρμονικής ορχήστρας στη ροτόντα ή κάποια παράσταση στο θέατρο, να απολαύσουν τις ηλιόλουστες μέρες στην περίφημη εξέδρα και τις εγκαταστάσεις των λουτρών με τις υπερ-θαλάσσιες καμπίνες. Η διαμονή στο ξενοδοχείο Ακταίον κόστιζε το 1903, 15 δραχμές ημερησίως, το πρόγευμα κόστιζε 4 δραχμές ενώ το δείπνο 5. Λίγα μέτρα πιο πέρα από το ξενοδοχείο, βρισκόταν η Ταραντέλλα, το περίπτερο στο οποίο η ορχήστρα του Ακταίον έδινε μουσικές παραστάσεις. Στην κεντρική είσοδο δεξιώσεων υπήρχε το άγαλμα των Τριών Χαρίτων, έργο του γλύπτη Κανόβα. Τα πορσελάνινα πιάτα προέρχονται από τα κεραμουργία Sarreguemines, τα αργυρά και επάργυρα σερβίτσια από τους Οίκους Charles Christofle και τους αδερφούς Elkington ενώ τα κρυστάλλινα είδη από τα κρυσταλλουργία της Βοημίας και του Saint-Gobain.
Ωστόσο από τα μέσα του 1920 αρχίζει σταδιακά η παρακμή του Ακταίον. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το ξενοδοχείο χρησιμοποιείται ως κατάλυμα προσφύγων. Το 1930 διενεργείται εκεί ο διαγωνισμός καλλιστείων για την Μις Πειραιά. Το 1935 σε δυο αίθουσές του λειτούργησε ο χειμερινός κινηματογράφος Γκρέκα μέχρι το 1956. Δυστυχώς κατά τη διάρκεια του Β. Παγκοσμίου Πολέμου το κτήριο επιτάχτηκε και βομβαρδίστηκε από συμμαχικά και μη πυρά. Κατεδαφίστηκε το μεγαλύτερο τμήμα του λίγο αργότερα από τον γνωστό για τις κατεδαφίσεις δήμαρχο Πειραιά Αριστείδη Σκυλίτση, αφού κατά τη διάρκεια της θητείας του, την περίοδο της χούντας, κατεδαφίστηκαν μεταξύ άλλων η Ράλλειος Σχολή, το ιστορικό Ρολόι του Πειραιά και το θεατράκι του Τσίλερ. Είχε απομείνει ωστόσο, μονάχα το ισόγειο τμήμα του, το οποίο και κατεδαφίστηκε ολοσχερώς επί δημαρχίας Στέλιου Λογοθέτη (1991-1998) και στη θέση του ανεγέρθηκε το κτήριο του ιδιωτικού θεραπευτηρίου Metropolitan.
Το ξενοδοχείο Ακταίον ήταν ένα κτήριο ορόσημο που θα κοσμούσε σήμερα τα νότια και θα πρόσφερε αυτό το στοιχείο του ένδοξου παρελθόντος που λείπει πολύ από τα νότια προάστια.
Περισσότερες φωτογραφίες για το εσωτερικό του ξενοδοχείου: NouPou Guides