ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
21:22
Δε πειράζει , ακομα το δικαιούσαι αν δεν κανω λάθος
Έχω αναρρώσει εδώ και 1 χρόνο, αλλά αν χρειαστεί αργότερα ίσως να το αξιοποιήσω.
ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
21:02
Πως και δεν αξιοποίησες το 5% ;
Η απλα το κρατάς για μετά;
Δεν το έψαξα να σου πω την αλήθεια. Το έμαθα εκ των υστέρων.
ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
14:34
++++ Να προσθέσω κι όλας ότι είχα διαγνωστεί με κακοήθη όγκο στις αρχές της Β λυκείου και "πάλευα" μέχρι τον Φλεβάρη της Γ λυκείου.
Αυτά δεν τα λέω για να με λυπηθείς, αλλά για να δεις ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες δυσκολίες.
Κορίτσι μου, μπορείς!!
Αν τα κατάφερα εγώ με όλο αυτό το παλούκι που τράβηξα, μπορείς κι εσύ!!
Το χεις!!
Αυτά δεν τα λέω για να με λυπηθείς, αλλά για να δεις ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες δυσκολίες.
Κορίτσι μου, μπορείς!!
Αν τα κατάφερα εγώ με όλο αυτό το παλούκι που τράβηξα, μπορείς κι εσύ!!
Το χεις!!
ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
00:13
Τέτοιες απαντήσεις μου δίνουν κουράγιο. Πάλι σήμερα τα ίδια. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να διαβάσω, αυτές τις καταστάσεις τις ζω από μικρή ηλικία. Και με έχει επηρεάσει όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν ανοίγομαι με τίποτα, δεν μου βγαίνει να τα πω στις φίλες μου, να ξεσπάσω, δεν έχω αυτοπεποίθηση. Είχα την εντύπωση ότι οι γονείς είναι οι νούμερο ένα θαυμαστές των παιδιών τους. Που για την μαμά μου ισχύει είμαστε πολύ κοντά. Αλλά ο μπαμπάς μου συνέχεια με μειώνει,άλλες φορές μου λέει ότι θα πανηγυρίζει του χρόνου που θα τα πάω σίγουρα καλά και άλλες με αποθαρρύνει και με μειώνει λέγοντας μου ότι θέλω πολλά ψωμιά για να τον φτάσω. Το καλοκαίρι του 2018 τσακώθηκαν σε σημείο να μην μιλάνε για ένα μήνα ζώντας στο ίσιο σπίτι. Κόψαμε την τούρτα γενεθλίων μου και ούτε κάν που μίλαγαν μεταξύ τους. Όλο αυτό που και που μου δημιουργεί κρίσεις πανικού. Κλαίω, τρέμω.
Η μόνη λύση που έχω σκεφτεί είναι μετά τις πανελλήνιες θα πιάσω μια δουλειά (έχω την διάθεση), να μαζέψω κάποια χρήματα και να πάω σε κάποι@ ψυχολόγο χωρίς να το μάθει κανείς.
Πόσο θέλω να σε κάνω μια αγκαλιά ρε κορίτσι μου...
Κι εμένα η πηγή του κακού ο πατέρας μου ήταν, μάλιστα είχα γράψει και ένα θέμα εδώ στο φόρουμ που ζήταγα βοήθεια..
Εγώ θυμάμαι δεν είχα καθόλου φίλες από την Β λυκείου και μετά, καμία απολύτως. Χωρίς υπερβολή.
Από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις πόσο πολύ ζορίστηκα. Να μην έχω την δυνατότητα να πάω μια βόλτα να χαλαρώσω, να μην έχω έναν άνθρωπο να μιλήσω.. Είχα ρίξει το κλάμα της ζωής μου εκείνη την περίοδο. Κλάμα φιλενάδα, όχι αστεία.
Εγώ σου λέω να μιλήσεις στις φίλες σου αν νιώθεις άνετα μαζί τους. Μην ντρέπεσαι. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα.
Αν πάλι ντρέπεσαι ή δεν τους έχεις εμπιστοσύνη, επιμένω να μιλήσεις σε κάποι@ καθηγητ@ που νιώθεις άνετα. Δεν φαντάζεσαι πόσο θα βοηθηθείς.
Εγώ αν δεν είχα αυτή την καθηγήτρια θα τα είχα παρατήσει όλα. Με εμψυχωνε πάντα, πίστευε σε εμένα. Και έχουμε κρατήσει επαφή... Είναι υπέροχος άνθρωπος
Μίλα!! Πες πως νιώθεις, βγάλτα από μέσα σου!! Μην κλείνεσαι, δεν κάνεις καλό στον εαυτό σου. ΝΑ ΜΙΛΑΣ!! (Και σου ξαναλέω, μπορείς να μου στείλεις κι εμένα όποτε θες. Θα χαρώ να σε βοηθήσω)
Σχετικά με τον ψυχολόγο, θα τον χρειαστείς σίγουρα μετά από αυτήν τη χρονιά. Να πας! Εγώ πάω και πίστεψε με, με εχει βοηθήσει πάρα πολύ. Βλέπω τα πράγματα με άλλη ματιά.
:* Stay strong!