Vold
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Vold αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 1,629 μηνύματα.
28-08-19
19:56
Το ξέρω μάνα μου. Το πρόβλημα είναι αλλού: οι περισσότερες εταιρίες σε αυτά που ζητάνε ως προϋποθέσεις στην αγγελία δεν διδάσκονται σε Πανεπιστήμια. Ζητάνε κάτι αοριστίες και δεξιότητες που δεν υπάρχουν σε ακαδημαϊκή μορφή αλλά αυτοί επιμένουν. Είχα δει μια φορά πόσοι αυστριακοί είχαν εξοργιστεί στο facebook σε αγγελία των καταστημάτων Hofer (Aldi Αυστρίας) επειδή ζητούσε Data Analyst με Excel. Θυμάμαι είχε γίνει σάλος. Επίσης υπάρχει μια σύγχυση των όρων junior, entry και graduate. Πολλές εταιρίες ζητάνε ως προϋπηρεσία σε entry level τουλάχιστον 4 χρόνια.
Προσωπικά αυτό δε μου φαίνεται παράλογο, τουλάχιστον όχι στον τομέα μου.
Στο πανεπιστήμιο διδάσκεσαι γενικά πράγματα και πιο πρακτικά χρησιμοποιόντας βασικά εργαλεία/γλώσσες για την εφαρμογή τους. Π.χ για βάσεις δεδομένων θα μάθεις SQL αλλά υπάρχουν ένα σωρό παραλλαγές.
Σε μαθήματα επιλογής υπάρχει η δυνατότητα να μάθεις πράγματα τα οποία δεν θεωρούνται "fundamental", καθώς ξεφεύγουν από το θεωρητικό/βασικό υπόβαθρο και εστιάζουν στο industry.
Από κει και πέρα στα μαθήματα αυτά έχεις την δυνατότα να προσθέσεις τις δικές σου επιλογές από τεχνολογίες όπως και σε προσωπική σου ενασχόληση.
Υπάρχουν τόσα πολλά που το πανεπιστήμιο δε μπορεί να εστιάζει σε συγκεκριμένα πράγματα ούτε σε νέες τάσεις της εποχής. Αυτού ο ρόλος είναι των ΙΕΚ.
Αυτό με τις θέσεις, όντως, κοιτάζοντας διάφορες αγγελίες το διαπιστώνω ότι υφίσταται, το οποίο είναι κάπως περίεργο μιας κι είναι ξεκάθαρο σε τι κοινό (πρέπει να) απευθύνεται η κάθε μία.
Aυτό με την προυπηρεσία έχει εξελιχτεί σε αρρώστια για του νέους ανθρώπους που προσπαθούν να πίασουν δουλεία. Είναι οι εταιρείες εκτός τόπου και χρόνου ή μήπως τα πανεπιστήμια δεν προσφέρουν ουσιαστικές δεξιότητες και πρακτικές που να συμπίπτουν με το τι χρειάζεται η οικονομία;
Απλώς "ρίχνουν άδεια" για να "πιάσουν γεμάτα".
Η πλειοψηφία ζητάει ένα κατεβατό πράγματα, γιατί μπορεί και να τα χρησιμοποιεί όλα αυτά, απλώς όχι πάντα, απ' όλους και παντού. Οπότε είτε ψάχνει αυτόν που θα κάνει για όλες τις δουλειές, είτε κάποιον για ένα συγκεκριμένο set αυτών.
Αυτό όμως δεν πρέπει να αποθαρρύνει αυτόν που ψάχνει για δουλειά. Το τι πραγματικά ζητάει η εταιρία θα φανεί από το test που πιθανών να κληθεί να περάσει, όπως και φυσικά το interview. Άλλωστε πολλά απ' αυτά που ζητάνε δεν φαίνονται από το cv, το test και το portfolio.
Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι το μπέρδεμα με την αντιστοιχία ετών εμπειρίας και επιπέδου.
Vold
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Vold αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 1,629 μηνύματα.
23-08-19
19:43
Αν κι η εμπειρία μου περιορίζεται μόνο στην Κύπρο, με Κυπραίους κι Ινδούς στη πλειοψηφία, δε μπορώ να πω ότι με πείθουν όσα έχουν ειπωθεί ως τώρα. Θα επανέλθω, ωστόσο, το 2026 όπου ευελπιστώ να έχω πλήρη εικόνα.
Θεωρώ πως το να αναπτύξεις (πολλές) φιλίες είναι παρόμοιας δυσκολίες σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και την δική σου, όταν είσαι εντελώς καινούριος στην πόλη εργασίας.
Το ποιο σημαντικό που θεωρώ πως μπορεί να σε "απομονώσει" είναι η γλώσσα. Αν δε μιλάς τη γλώσσα τους, είναι προφανές ότι δεν μπορείς να μπεις σε μια παρέα που μιλάνε την ίδια γλώσσα. Αυτό ωστόσο δε σε εμποδίζει σε 1:1 φιλίες.
Επίσης αν εργάζεσαι σε κάποια εταιρία εσύ ως ξένος, είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κι άλλοι, όπου δεν υπάρχει περιορισμός εκεί, είσαστε στην ίδια κατάσταση.
Αλλά και ξένος να μην είναι, αν είναι από άλλη πόλη, κι ειδικά μακρινή, είναι επίσης ευκολότερο να αναπτύξεις φιλία.
Επίσης εύκολο είναι να αναπτύξεις φιλίες με άτομα που ξεκίνησαν να εργάζονται την ίδια ημέρα με εσένα. Με παλιούς και μάλιστα από τον τόπο εκείνο, σίγουρα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για προφανείς λόγους.
Όλα είναι θέμα σωστής διαχείρισης. Με λίγη εξωστρέφια, μιλώντας και ρωτόντας για διάφορα πράγματα, όπως για την δουλειά, την πόλη/χώρα, προσωποποιημένες ερωτήσεις ή ακόμη και να ρωτήσεις για βοήθεια με την γλώσσα ώστε να μάθεις λέξεις/φράσεις, είναι πράγματα που σίγουρα θα σε φέρουν κοντά σε άλλους.
Αν δεν το προσπαθήσεις, προφανώς και δεν θα έρθει ουρανοκατέβατο.
Φυσικά δε λέω ότι είναι εύκολο, υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψιν, αλλά ούτε κι άθλος το να βρεις μερικά άτομα να κάνετε πράγματα μαζί ή έστω να μιλάτε σαν άνθρωποι.
Πέρα από την δουλειά, φιλίες αναπτύσονται και με συμμετοχή σε διάφορα πράγματα. Ή έστω απλά γνωριμίες που θα κάνεις μια στο τόσο κάτι μαζί τους. Δεν είναι κακές κι οι γνωριμίες.
Δίαφορα πράγματα που ειπώθηκαν δεν τα καταλαβαίνω..
Τέλος να πω ότι το βρίσκω λάθος να επιδιώκεις να κάνεις (στενή) παρέα με ιθαγενείς όπως επίσης και να μη μιλάς την γλώσσα της χώρας στην οποία εργάζεσαι ή δεν προσπαθείς να την μάθεις, έστω και βασικές λέξεις/εκφράσεις.
Αυτά, πάω να κάνω ποδήλατο. Θα επανέλθω σε λίγα χρονάκια.
Θεωρώ πως το να αναπτύξεις (πολλές) φιλίες είναι παρόμοιας δυσκολίες σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και την δική σου, όταν είσαι εντελώς καινούριος στην πόλη εργασίας.
Το ποιο σημαντικό που θεωρώ πως μπορεί να σε "απομονώσει" είναι η γλώσσα. Αν δε μιλάς τη γλώσσα τους, είναι προφανές ότι δεν μπορείς να μπεις σε μια παρέα που μιλάνε την ίδια γλώσσα. Αυτό ωστόσο δε σε εμποδίζει σε 1:1 φιλίες.
Επίσης αν εργάζεσαι σε κάποια εταιρία εσύ ως ξένος, είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κι άλλοι, όπου δεν υπάρχει περιορισμός εκεί, είσαστε στην ίδια κατάσταση.
Αλλά και ξένος να μην είναι, αν είναι από άλλη πόλη, κι ειδικά μακρινή, είναι επίσης ευκολότερο να αναπτύξεις φιλία.
Επίσης εύκολο είναι να αναπτύξεις φιλίες με άτομα που ξεκίνησαν να εργάζονται την ίδια ημέρα με εσένα. Με παλιούς και μάλιστα από τον τόπο εκείνο, σίγουρα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για προφανείς λόγους.
Όλα είναι θέμα σωστής διαχείρισης. Με λίγη εξωστρέφια, μιλώντας και ρωτόντας για διάφορα πράγματα, όπως για την δουλειά, την πόλη/χώρα, προσωποποιημένες ερωτήσεις ή ακόμη και να ρωτήσεις για βοήθεια με την γλώσσα ώστε να μάθεις λέξεις/φράσεις, είναι πράγματα που σίγουρα θα σε φέρουν κοντά σε άλλους.
Αν δεν το προσπαθήσεις, προφανώς και δεν θα έρθει ουρανοκατέβατο.
Φυσικά δε λέω ότι είναι εύκολο, υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψιν, αλλά ούτε κι άθλος το να βρεις μερικά άτομα να κάνετε πράγματα μαζί ή έστω να μιλάτε σαν άνθρωποι.
Πέρα από την δουλειά, φιλίες αναπτύσονται και με συμμετοχή σε διάφορα πράγματα. Ή έστω απλά γνωριμίες που θα κάνεις μια στο τόσο κάτι μαζί τους. Δεν είναι κακές κι οι γνωριμίες.
Δίαφορα πράγματα που ειπώθηκαν δεν τα καταλαβαίνω..
- Όπως το "εμείς είμαστε εγκάρδιοι" ενώ οι ξένοι "κρύοι". Άντε να δεχτώ οι βόρειοι είναι πιο "ψυχροί", από χώρες όπως Ισπανία, Ιταλία και γενικά μεσογειακές χώρες σε τι διαφέρουμε;
- Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από την εμπειρία σε μια ή και καμία ξένη χώρα κι εκτείνονται και σε όλες τις υπόλοιπες.
- Το "γιατί ένας Γερμανός να κάνει παρέα με έναν μετανάστη". Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι. Παραπάνω από έναν ντόπιο.
- Το ότι εμείς είμαστε "χύμα στο κύμα" ενώ βλέπεις τους Άγγλους ας πούμε όταν πάνε διακοπές να πίνουν τον κώλο τους και τα κάνουν όλα μπουρδέλο. Που πέραν αυτού, δεν ισχύει κιόλας. Όχι τουλάχιστον από μια ηλικία και μετά, πράγμα που δεν αφορά την χώρα μας, αλλά είναι της ηλικίας.
- Και τέλος το ότι όλους τους τσουβαλιάζουμε και τους χωρίζουμε σε κατηγορίες ανάλογα με την χώρα τους, επειδή η χώρα αυτή "δείχνει" αυτό το πρόσωπο.
- Όπως και το να κατακρίνουμε όταν κάποιοι το κάνουν για ξένες χώρες, αλλά ωραία και καλά όταν το κάνουμε για την δική μας. Μίσος για το οποίο δε βρίσκω εξήγηση, αλλά δε με νοιάζει κιόλας. Ας αλλάξουν γυαλιά αυτοί που πρέπει, όχι εγώ που δε φοράω κιόλας.
Τέλος να πω ότι το βρίσκω λάθος να επιδιώκεις να κάνεις (στενή) παρέα με ιθαγενείς όπως επίσης και να μη μιλάς την γλώσσα της χώρας στην οποία εργάζεσαι ή δεν προσπαθείς να την μάθεις, έστω και βασικές λέξεις/εκφράσεις.
Αυτά, πάω να κάνω ποδήλατο. Θα επανέλθω σε λίγα χρονάκια.