Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
02-05-15
11:04
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ναι, είναι άξιοι συγχαρητηρίων και οι γονείς μου και η κοπέλα μου, αλλά και οι δικοί της γονείς.Συγχαρητήρια και σ΄ εσένα και στην κοπελιά σου αλλά κυρίως στους γονείς σου .... απολαμβάνουμε τη ζωή μας και περνάμε από την μια περίοδο στην άλλη φυσιολογικά και χωρίς να έχουμε απωθημένα.
Μάντεψε:dia, κατι ασχετο εχω δει τοσα μυνηματα σου και δεν μας εχεις πει τι σπουδαζεις..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
01-05-15
12:24
Θα χαρακτηρισθώ αιρετικός αν πω ότι θεωρώ τα μαθητικά μου χρόνια καλύτερα από τα φοιτητικά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
02-09-13
21:29
Κάθε περίοδος της ζωής μας είναι ωραία. Έχω όμορφες αναμνήσεις και από τα παιδικά μου χρόνια και από τα γυμνασιακά και από τα λυκειακά που δεν θα ήθελα με τίποτα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να αλλάξω το παραμικρό, αλλά και τώρα σαν φοιτητής καλά περνάω. Ο παππούς μου λέει ότι τα πιο όμορφα χρόνια του τα ζει από τότε που έγινε συνταξιούχος. Θέλω να καταλήξω ότι από μας και το περιβάλλον μας εξαρτάται το ότι μπορεί κάθε περίοδος της ζωής να γίνει η ωραιότερη.
Αυτό για το ότι "τα φοιτητικά χρόνια είναι θα είναι τα ωραιότερα" το άκουγα σαν μαθητής, το ακούω και σαν φοιτητής. Από ποιούς όμως; Από άτομα καταπιεσμένα από γονείς, τα οποία ήθελαν να μπουν στην οποιανάναι σχολή και μάλιστα οπωσδήποτε σε άλλη από την Αθήνα πόλη για να αποδράσουν από τα οικογενειακά κάτεργα. Αρκετά ήταν τα κορίτσια που είχαν τους "παραδοσιακούς" περιορισμούς και έβλεπαν την εισαγωγή σε σχολή σαν την ημέρα της ανεξαρτησίας. Υπήρχαν όμως και αγόρια που φαντάζονταν τη φοιτητική ζωή σαν ένα διαρκές πάρτι. Σκέφτομαι έναν συμμαθητή μου που η μητέρα του ήταν κέρβερος μαζί του και αυτός έβαλε έτσι τις προτιμήσεις στο μηχανογραφικό ώστε να μπει στην Κρήτη, αλλά έχασε γιατί πήγε μαζί του και η μαμάκα του. Στη σχολή μου συνάντησα άτομα από την επαρχία που έβλεπαν την Αθήνα σαν τη "γη της επαγγελίας" και τη φοιτητική ζωή σαν το ατέλειωτο γλέντι που είχαν ως τότε στερηθεί. Αυτοί ήταν και εκείνοι που οδηγήθηκαν σε ακρότητες, μεθύσια, κανένα μάθημα στην εξεταστική, μπάφους. Αντίθετα, είδα και βλέπω ότι τα παιδιά που ζούσαν σε ένα νορμάλ περιβάλλον και με τις ελευθερίες τους, πολύ σπάνια να κάνουν κάτι σαν τα παραπάνω.
Νομίζω ότι το συμπέρασμα είναι προφανές. Ας χαρούμε όσο μπορούμε (και πάντα σε λογικά πλαίσια) κάθε περίοδο της ζωής μας. Ακόμα και αν το περιβάλλον μας δεν είναι αυτό που θα θέλαμε, μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Από εμάς εξαρτάται το να το πετύχουμε.
Αυτό για το ότι "τα φοιτητικά χρόνια είναι θα είναι τα ωραιότερα" το άκουγα σαν μαθητής, το ακούω και σαν φοιτητής. Από ποιούς όμως; Από άτομα καταπιεσμένα από γονείς, τα οποία ήθελαν να μπουν στην οποιανάναι σχολή και μάλιστα οπωσδήποτε σε άλλη από την Αθήνα πόλη για να αποδράσουν από τα οικογενειακά κάτεργα. Αρκετά ήταν τα κορίτσια που είχαν τους "παραδοσιακούς" περιορισμούς και έβλεπαν την εισαγωγή σε σχολή σαν την ημέρα της ανεξαρτησίας. Υπήρχαν όμως και αγόρια που φαντάζονταν τη φοιτητική ζωή σαν ένα διαρκές πάρτι. Σκέφτομαι έναν συμμαθητή μου που η μητέρα του ήταν κέρβερος μαζί του και αυτός έβαλε έτσι τις προτιμήσεις στο μηχανογραφικό ώστε να μπει στην Κρήτη, αλλά έχασε γιατί πήγε μαζί του και η μαμάκα του. Στη σχολή μου συνάντησα άτομα από την επαρχία που έβλεπαν την Αθήνα σαν τη "γη της επαγγελίας" και τη φοιτητική ζωή σαν το ατέλειωτο γλέντι που είχαν ως τότε στερηθεί. Αυτοί ήταν και εκείνοι που οδηγήθηκαν σε ακρότητες, μεθύσια, κανένα μάθημα στην εξεταστική, μπάφους. Αντίθετα, είδα και βλέπω ότι τα παιδιά που ζούσαν σε ένα νορμάλ περιβάλλον και με τις ελευθερίες τους, πολύ σπάνια να κάνουν κάτι σαν τα παραπάνω.
Νομίζω ότι το συμπέρασμα είναι προφανές. Ας χαρούμε όσο μπορούμε (και πάντα σε λογικά πλαίσια) κάθε περίοδο της ζωής μας. Ακόμα και αν το περιβάλλον μας δεν είναι αυτό που θα θέλαμε, μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Από εμάς εξαρτάται το να το πετύχουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.