orange crush
Δραστήριο μέλος
Η orange crush αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 518 μηνύματα.
06-08-14
12:07
1)Το ότι ο "σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι σχεδόν ανύπαρκτος ως θεσμός στην Ελλάδα δεν αποτελεί δικαιολογία ούτε για τα παιδιά ούτε για τους γονείς!
Κι εμένα "με ενδιέφεραν" (με τον τρόπο που το εννοείς) και άλλες σχολές σε 2ο και 4ο πεδίο, αλλά ήθελα να γίνω μηχανολόγος μηχανικός και οι σχολές που μου προσέφεραν αυτή τη διέξοδο ήταν συγκεκριμένες και μετρημένες!
Αν ήταν λογικό έτσι όπως το περιγράφεις και μια που ήμουν καμιά 6-7 χιλιάδες μόρια πάνω απ' τη βάση της σχολής που επέλεξα (ως 1η και μοναδική επιλογή μηχανογραφικού) θα έπρεπε ίσως να δηλώσω άλλες 20-30 σχολές και να περνούσα π.χ. σε καμιά Μηχανικών Παραγωγής & Διοίκησης ή τίποτα Γεωγραφίας, έτσι για να 'χω να λέω ότι πέρασα πολυτεχνείο ή πανεπιστήμιο (που στα κλούβια κεφάλια των Νεοελλήνων "κολλάει" καλύτερα) έτσι δεν είναι;
2)Όσο μας ζουν οι άλλοι καλά λέμε για hobby, για ενδιαφέρουσες σχολές καλλιτεχνικής κ.λπ. φύσεως...ας ήταν η Ελλάδα π.χ. Βουλγαρία ή Φινλανδία που στα 18 τους υποχρεώνονται τα παιδιά να συντηρούνται από δικούς τους πόρους και θα μιλάγαμε σε άλλη βάση!
Για μένα κακώς έχει επικρατήσει η νοοτροπία του "άμα του αρέσει του παιδιού π.χ. να σπουδάσει ζωγράφος, ας δώσουμε ένα σκασμό λεφτά σε φροντιστήρια, δίδακτρα, διαβίωση κ.λπ. κι ας μη τα βγάλει ποτέ" και βλέπουμε κοπέλες 30+ ετών με πτυχία χωρίς αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας, άνεργες να περιμένουν να παντρευτούν μπας και πάψουν να τρώνε τα λεφτά του πατέρα, ΑΝ αυτός ζει ακόμα ως τότε!
3)ΚΑΜΙΑ δουλειά δεν είναι "ευχαρίστηση" όπως την αντιλαμβάνεσαι τώρα..."ευχαρίστηση" είναι να κάνεις hobby, να είσαι διακοπές και γενικά να κάνεις ό,τι σου κατέβει όποτε σου κατέβει χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανένα!
Από τη στιγμή που ΑΝΑΓΚΑΖΕΣΑΙ (είτε για να επιβιώσεις είτε για να κρατήσεις το βιωτικό σου επίπεδο ψηλά κ.λπ.) να ΕΡΓΑΣΤΕΙΣ σαν υπάλληλος, ελεύθερος επαγγελματίας κ.λπ. στη σύγχρονη κοινωνία, λίγη σημασία έχει το πόσο σου άρεσε αυτό που σπούδασες στα φοιτητικά σου χρόνια!
Το θέμα είναι να μπορεί κανείς να προσαρμοστεί σ' αυτά τα δεδομένα, να του γίνει η δουλειά με τον καιρό συνήθεια κι αν φτάσει σε σημείο να πηγαίνει διακοπές με άδεια και να μη βλαστημάει την ώρα που θα ξαναπατήσει το πόδι του στη δουλειά τυχερός θα 'ναι!
1) Μη βάζεις λόγια στο στόμα μου. Δεν είπα ούτε για Πολυτεχνείο , ούτε για "χαμένα" μόρια , ούτε κι ότι πρέπει όλοι να έχουν ντε και καλά διαφορετικές επιλογές!! Είπα, πως αν κάποιος έχει διαφορετικές επιλογές, γιατί να μην τις βάλει; Εγώ , για παράδειγμα , έχω μεταξύ άλλων πολύ κοντά χημικό και πληροφορική , που με ενδιαφέρουν και τα δύο. Από πότε αυτό είναι έγκλημα;
2)Το πας στο άλλο άκρο χωρίς κανέναν λόγο . Είπα ότι δε θα πρέπει να είναι το μόνο κριτήριο το οικονομικό.
3) Το πώς ευχαριστιέται κανείς μάλλον είναι προσωπικό ζήτημα. Δεν είπα ότι διαλέγεις ένα επάγγελμα για να κάνεις χαμαλίκι και να αράζεις με τις ώρες.... Συμφωνώ βέβαια πως πολλά έχουν να κάνουν με την ικανότητα του να προσαρμόζεσαι στα δεδομένα . Εγώ σήμερα δε βλέπω και πολλά επαγγέλματα που σε εξασφαλίζουν, αν όχι κανένα . Σε όλα χρειάζεται προσωπικός αγώνας ...Άρα γιατί ακριβώς "τσακωνόμαστε";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
orange crush
Δραστήριο μέλος
Η orange crush αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 518 μηνύματα.
05-08-14
17:49
1)Το να λες ότι έχεις π.χ. 20 διαφορετικές σχολές δηλωμένες στο μηχανογραφικό και να ισχυρίζεσαι ότι "σ' ενδιαφέρουν" εξίσου ΚΑΙ οι 20 είναι σα να μας λες ότι τα έχεις με 20 γκόμενες ταυτόχρονα, προτείνεις γάμο και στις 20 κι αν σου πει "ναι" παραπάνω από μια διαλέγεις παίζοντας το κορόνα-γράμματα, χωρίς να κοιτάς ποια από τις δύο σου αρέσει περισσότερο!
2)Αν δεν είσαι γιος πετρελαιοβιομήχανου ή κρατικού μεγαλοαπατεώνα, ΝΑΙ βράζεις στο ίδιο καζάνι με όλους μας...
3)Γιατί και με ποιον τρόπο "θα την πατήσει";
1)Φυσικά και μπορεί κάποιος να έχει παρόμοιο ενδιαφέρον για πολλές σχολές . Γιατί πρέπει κάποιος να είναι απόλυτος σε μία μόνο σχολή; Όπως κάποιος έχει πολλά διαφορετικά χόμπι ή του αρέσουν διαφορετικές γεύσεις παγωτού, έτσι μπορεί να του αρέσουν πολλές σχολές. Γιατί πρέπει να περιορίζουμε το ενδιαφέρον μας σε μία μόνο σχολή; Πόσο μάλλον όταν ήμαστε 18 (με ο,τι συνεπάγεται αυτό) και όταν δε γνωρίζουμε λεπτομερώς για την κάθε σχολή....
2)Δεν είπα ότι δεν υπολογίζω καθόλου το χρήμα,δε γεννήθηκα χθες . Ξέρω καλά την αξία του . Απλά δε παίρνω αυτού του είδους την απόφαση με μόνο και κύριο κριτήριο το χρήμα. Είμαι έτοιμη να το παλέψω όπως και να 'χει
3)Όπως το σκέφτομαι , αν αποφοιτήσει από μία σχολή που κατά ένα μεγάλο ποσοστό δε θα θέλει , ιδανικά θα δουλεύει για το υπόλοιπο της ζωής του πάνω στο αντικείμενο που σπούδασε. Για πόσο καιρό θα είναι ευχαριστημένος κάνοντας αυτή τη δουλειά κάθε μέρα , μόνο και μόνο επειδή δίνει περισσότερα λεφτά από τη δουλειά που επιθυμεί ; Ποιο το νόημα μετά ;
Είμαι της άποψης ότι αυτός που θέλει κάτι το καταφέρνει, όπως και να τα φέρει η ζωή . Αν είναι καλός , γουστάρει αυτό που κάνει και είναι αποφασισμένος, δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχει. Ίσως να 'μαι ονειροπαρμένη και να μην το ξέρω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.