ΑmyC
Νεοφερμένος
Η ΑmyC αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Ιατρικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 51 μηνύματα.
30-05-14
14:28
Συμφωνω οι μαθητες ευθυνονται κατα ενα μερος για το σημειο που οδηγηθηκε η κατασταση. Κυριως φταινε επειδη δεν συντονιστηκαν ολοι μαζι και δεν αντισταθηκαν, παρα ο καθενας επικεντρωθηκε στον εαυτο του και στην προσωπικη του ευδοκιμηση. Καποιοι (πολλοι) κατεφυγαν σε φροντιστηρια για να καλυψουν κενα προηγουμενων ταξεων, πεπεισμενοι πως με αυτο το τροπο θα μπορεσουν να εξαφαλισουν μια πολυποθητη θεση στη σχολη της αρεσκειας τους μετα απο 3 χρονια. Αλλοι απλα αδρανησαν, παρεδωσαν τα οπλα και αποφασισαν απο νωρις πως το μελλον τους δε θα συνεχιζε στη τριτοβαθμια εκπαιδευση. Και υπαρχουν και εκεινοι που παρα τις αντιξοοτητες, την ελλειψη οικονομικων πορων απο το οικογενειακο τους περιβαλλον πεισμωσαν και μονοι τους προσπαθησαν, χωρις καποια προσθετη μορφη ενισχυτικης διδασκαλιας να προοδευσουν και να αναδειχθουν στο σχολικο τους περιβαλλον.
Το ερωτημα που τιθεται σε αυτο το σημειο ειναι "Ποτε ολοι αυτοι οι μαθητες (στη πλεοψηφια τους) κοιταξαν καποιον αλλον περα απο τη παρτη τους? Πότε ενδιαφερθηκαν για τους συμμαθητες τους? Πότε εκαναν προσπαθειες να επικοινωνησουν μεταξυ τους? Να καταλαβουν τις αναγκες και τα "θελω" των υπολοιπων?''
Εχοντας σκεφτει πολυ τα συγκεκριμενα ερωτηματα καθολη τη διαρκεια της χρονιας, οι απαντησεις στις οποιες καταληγω ειναι μαλλον απογοητευτικες. Οι μαθητες στο λυκειο πλεον αδυνατουν να αναπτυξουν ισχυρους δεσμους και φιλιες με τους συμμαθητες τους υιοθετωντας μια πιο εγωκεντρικη σταση απεναντι στη ζωη. Δεν ειναι συσπειρωμενοι οπως θα επρεπε αλλα ο καθενας κοιτα το ατομικο του συμφερον και μονο. Συχνα μαλιστα κατηγορουν και οσους εχουν θεσει διαφορετικες προτεραιοτητες στη ζωη τους. Ετσι δημιουργουνται και οι διαφορες ταμπελες. To ''φυτο", ο ''καγκουρας'' κλπ... Τι σημαινουν δηλαδη ολα αυτα?? Ολοι οι μαθητες δεν αποτελουν το πυρηνα του σχολειου? Δεν ειναι μελη της ιδιας κοινοτητας? Δεν πρεπει να λειτουργουν συλλογικα?
Φυσικα το κλιμα ανταγωνισμου που επικρατει σημερα ΟΣΟ ΠΟΤΕ (γιατι ναι παιζει ρολο το μεγεθος <<Παν μετρον αριστον>>) δεν επιτρεπει τη καλλιεργεια του ομαδικου πνευματος απο τη πλευρα των μαθητων. Αλλωστε αυτο βολευει φοβερα οσους πηραν αποφασεις για το μελλον τους μιας και οταν οι πολιτες ειναι διασπασμενοι και κυριαρχει η διχονοια αναμεταξυ τους ειναι ιστορικα αποδεδειγμενο οτι χειραγωγουνται πιο ευκολα.
Το ερωτημα που τιθεται σε αυτο το σημειο ειναι "Ποτε ολοι αυτοι οι μαθητες (στη πλεοψηφια τους) κοιταξαν καποιον αλλον περα απο τη παρτη τους? Πότε ενδιαφερθηκαν για τους συμμαθητες τους? Πότε εκαναν προσπαθειες να επικοινωνησουν μεταξυ τους? Να καταλαβουν τις αναγκες και τα "θελω" των υπολοιπων?''
Εχοντας σκεφτει πολυ τα συγκεκριμενα ερωτηματα καθολη τη διαρκεια της χρονιας, οι απαντησεις στις οποιες καταληγω ειναι μαλλον απογοητευτικες. Οι μαθητες στο λυκειο πλεον αδυνατουν να αναπτυξουν ισχυρους δεσμους και φιλιες με τους συμμαθητες τους υιοθετωντας μια πιο εγωκεντρικη σταση απεναντι στη ζωη. Δεν ειναι συσπειρωμενοι οπως θα επρεπε αλλα ο καθενας κοιτα το ατομικο του συμφερον και μονο. Συχνα μαλιστα κατηγορουν και οσους εχουν θεσει διαφορετικες προτεραιοτητες στη ζωη τους. Ετσι δημιουργουνται και οι διαφορες ταμπελες. To ''φυτο", ο ''καγκουρας'' κλπ... Τι σημαινουν δηλαδη ολα αυτα?? Ολοι οι μαθητες δεν αποτελουν το πυρηνα του σχολειου? Δεν ειναι μελη της ιδιας κοινοτητας? Δεν πρεπει να λειτουργουν συλλογικα?
Φυσικα το κλιμα ανταγωνισμου που επικρατει σημερα ΟΣΟ ΠΟΤΕ (γιατι ναι παιζει ρολο το μεγεθος <<Παν μετρον αριστον>>) δεν επιτρεπει τη καλλιεργεια του ομαδικου πνευματος απο τη πλευρα των μαθητων. Αλλωστε αυτο βολευει φοβερα οσους πηραν αποφασεις για το μελλον τους μιας και οταν οι πολιτες ειναι διασπασμενοι και κυριαρχει η διχονοια αναμεταξυ τους ειναι ιστορικα αποδεδειγμενο οτι χειραγωγουνται πιο ευκολα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.