theoGfilis
Νεοφερμένος
Ο theoGfilis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Νίκαια (Αττική). Έχει γράψει 16 μηνύματα.
16-05-14
12:16
Παιδιά, προφανώς τώρα θα είστε στη φάση που περνάνε τα πάντα απ' το μυαλό σας. "Πώς θα περάσουν αυτές οι 11-12 μέρες, μέχρι να αρχίσουμε;", "Μήπως να μην περάσουν;", "Ας δίναμε κι αύριο να τελειώνουμε", "Αχ, ας είχαμε μια βδομάδα παραπάνω, για να αποστηθίσω καλύτερα το τάδε", "Μετά τις 10 Ιούνη θα γίνει ο χαμός" κι άλλα τέτοια. Και, φυσικά, την πάλη μέσα σας, ώστε να αποδείξετε στον εαυτό σας την ώρα που ξαπλώνετε για να κοιμηθείτε ότι έχετε κάνει αυτό που πρέπει από πλευράς διαβάσματος και ότι δεν χρειάζεται να έχετε τύψεις.
Όλα αυτά είναι λογικά 1-2 βδομάδες πριν τις Πανελλήνιες, αλλά υπερβολικά τραγικοποιημένα. Και θα το συνειδητοποιήσετε, όταν ξεμπερδέψετε. Ή μάλλον όχι. Βγαίνοντας απ' το μάθημα της Έκθεσης, θα καταλάβετε πως οι Πανελλήνιες είναι μυθοποιημένες, περισσότερο απ' όσο τους αξίζει.
Στη φάση που είστε, είναι εύλογο να βλέπετε τις Πανελλήνιες ως το σημαντικότερο πράγμα του κόσμου. Δεν είναι, όμως, δε ζούμε σε ένα κόσμο αξιοκρατίας που οι επιτυχόντες θα επιβιώσουν. Όχι βέβαια πως αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να αράξετε, να μην προσπαθήσετε ποτέ και να σας έρθουν όλα βολικά. Αλλά, κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, κοιτάζοντας γύρω σας κι αφουγκραζόμενοι το τί πραγματικά συμβαίνει θα δείτε ότι οι Πανελλήνιες δεν μπορεί να λογίζονται ως μεγάλο ζήτημα.
Μ' όλα αυτά, δεν προσπαθώ να σας αποφορτίσω. Και πέρσι, μεγαλύτερα παιδιά έκαναν αντίστοιχα post, αλλά "σιγά μη δώσω σημασία στον τάδε από το ischool 10 μέρες πριν τις Πανελλήνιες." έλεγα. Ξαναδιαβάζοντάς τα, όμως, τον Άυγουστο, όταν όλα είχαν τελειώσει, έβλεπα πόσο δίκιο είχαν τα παιδιά. Αυτό ελπίζω να βλέπετε κι εσείς, σε ένα δυο μήνες, στο post μου και στο post άλλων αποφοίτων.
Για να κλείσω, θα μιλήσω λίγο για το Θέμη Καίσαρη. Αθλητικογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός. Στις εκπομπές του, κάθε χρόνο μια μέρα πριν τις Πανελλήνιες είχε δημιουργήσει μια παράδοση. Να λέει πολυ λίγα λόγια για τις Πανελλήνιες και να υπενθυμίζει με ένα μελοποιημένο κείμενο, το πόσο λανθασμένο είναι να αντιμετωπίζονται οι Πανελλήνιες με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται.
ΥΓ. Είμαι μόλις 19, με ελάχιστη πείρα απ' τη ζωή, αλλά αν μπορώ, μετά βεβαιότητας, να δώσω μια συμβουλή, είνα -όταν με το καλό θα συμπληρώνετε το μηχανογραφικό σας- να μην ακούσετε κανέναν, είτε πατέρα, είτε μητέρα, είτε θείο, είτε καθηγητή του φροντιστηρίου. Μην αφήσετε, στην καλύτερη, να χάσετε 1 χρόνο και, στη χειρότερη, να υποθηκευτεί το μέλλον σας, επειδή δεν βρήκατε τη δύναμη να επιλέξετε αυτό που πραγματικά θέλετε.
ΥΓ2. Ένα μήνα μετά το τέλος των περσινών Πανελληνίων, η μάνα μου μού είπε "Ρε Γιάννη, ξενοδοχείο το 'χεις το σπίτι; Μόνο για να κοιμάσαι έρχεσαι." Μην ξεχάσετε να ευχαριστήσετε τους γονείς σας για τη στήριξη -ψυχολογική κι οικονομική-.
Όλα αυτά είναι λογικά 1-2 βδομάδες πριν τις Πανελλήνιες, αλλά υπερβολικά τραγικοποιημένα. Και θα το συνειδητοποιήσετε, όταν ξεμπερδέψετε. Ή μάλλον όχι. Βγαίνοντας απ' το μάθημα της Έκθεσης, θα καταλάβετε πως οι Πανελλήνιες είναι μυθοποιημένες, περισσότερο απ' όσο τους αξίζει.
Στη φάση που είστε, είναι εύλογο να βλέπετε τις Πανελλήνιες ως το σημαντικότερο πράγμα του κόσμου. Δεν είναι, όμως, δε ζούμε σε ένα κόσμο αξιοκρατίας που οι επιτυχόντες θα επιβιώσουν. Όχι βέβαια πως αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να αράξετε, να μην προσπαθήσετε ποτέ και να σας έρθουν όλα βολικά. Αλλά, κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, κοιτάζοντας γύρω σας κι αφουγκραζόμενοι το τί πραγματικά συμβαίνει θα δείτε ότι οι Πανελλήνιες δεν μπορεί να λογίζονται ως μεγάλο ζήτημα.
Μ' όλα αυτά, δεν προσπαθώ να σας αποφορτίσω. Και πέρσι, μεγαλύτερα παιδιά έκαναν αντίστοιχα post, αλλά "σιγά μη δώσω σημασία στον τάδε από το ischool 10 μέρες πριν τις Πανελλήνιες." έλεγα. Ξαναδιαβάζοντάς τα, όμως, τον Άυγουστο, όταν όλα είχαν τελειώσει, έβλεπα πόσο δίκιο είχαν τα παιδιά. Αυτό ελπίζω να βλέπετε κι εσείς, σε ένα δυο μήνες, στο post μου και στο post άλλων αποφοίτων.
Για να κλείσω, θα μιλήσω λίγο για το Θέμη Καίσαρη. Αθλητικογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός. Στις εκπομπές του, κάθε χρόνο μια μέρα πριν τις Πανελλήνιες είχε δημιουργήσει μια παράδοση. Να λέει πολυ λίγα λόγια για τις Πανελλήνιες και να υπενθυμίζει με ένα μελοποιημένο κείμενο, το πόσο λανθασμένο είναι να αντιμετωπίζονται οι Πανελλήνιες με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται.
ΥΓ. Είμαι μόλις 19, με ελάχιστη πείρα απ' τη ζωή, αλλά αν μπορώ, μετά βεβαιότητας, να δώσω μια συμβουλή, είνα -όταν με το καλό θα συμπληρώνετε το μηχανογραφικό σας- να μην ακούσετε κανέναν, είτε πατέρα, είτε μητέρα, είτε θείο, είτε καθηγητή του φροντιστηρίου. Μην αφήσετε, στην καλύτερη, να χάσετε 1 χρόνο και, στη χειρότερη, να υποθηκευτεί το μέλλον σας, επειδή δεν βρήκατε τη δύναμη να επιλέξετε αυτό που πραγματικά θέλετε.
ΥΓ2. Ένα μήνα μετά το τέλος των περσινών Πανελληνίων, η μάνα μου μού είπε "Ρε Γιάννη, ξενοδοχείο το 'χεις το σπίτι; Μόνο για να κοιμάσαι έρχεσαι." Μην ξεχάσετε να ευχαριστήσετε τους γονείς σας για τη στήριξη -ψυχολογική κι οικονομική-.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
theoGfilis
Νεοφερμένος
Ο theoGfilis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Νίκαια (Αττική). Έχει γράψει 16 μηνύματα.
26-10-13
09:39
Παιδιά, μην ψάχνετε φόρμουλες, "πρέπει" και "δεν πρέπει" στις Πανελλαδικες. Ο θεσμός είναι κοινός για όλους, το πώς θα διαχειριστεί, όμως, ο εξεταζόμενος την κατάσταση είναι κάτι που διαφέρει γενικά.
Εγω, ας πούμε, διάβασα μόνο ενα κομμάτι της Ιστορίας πρωί, ακριβώς πριν την εξέταση. Και αυτό, γιατί έκρινα ότι χωρίς επανάληψη δε θα θυμόμουν το εν λόγω κομμάτι. Στα άλλα μαθήματα δε διάβασα τίποτα. Επομένως, έγκειται στο βαθμό ετοιμότητας που θεωρεί ο εξεταζόμενος οτι βρίσκεται.
Εγω, ας πούμε, διάβασα μόνο ενα κομμάτι της Ιστορίας πρωί, ακριβώς πριν την εξέταση. Και αυτό, γιατί έκρινα ότι χωρίς επανάληψη δε θα θυμόμουν το εν λόγω κομμάτι. Στα άλλα μαθήματα δε διάβασα τίποτα. Επομένως, έγκειται στο βαθμό ετοιμότητας που θεωρεί ο εξεταζόμενος οτι βρίσκεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.