Bemanos
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Μοριακός Αρχιτέκτονας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,879 μηνύματα.
30-07-13
13:39
Ώρες-ώρες νιώθω τυχερός που ανήκω στη γενιά που έσκισε/μάτωσε γόνατα και χέρια, έπαιξε μπάλα (με σκισμένα αθλητικά), έφαγε χώμα στην ύπαιθρο και έριξε ξύλο με άλλα παιδιά για κάποια ένταση της στιγμής. Νιώθω τυχερός που δεν έγινα bay (boy+gay*: ενδιάμεσο είδος) και τελείως ατροφικός, μαλθακός.. από την ψηφιακή πραγματικότητα.
* Δεν έχω πρόβλημα με τους gay απλά εδώ το αναφέρω με την κακή έννοια του όρου.
Δεν νιωθεις απλα τυχερος. Εισαι τυχερος. Εγω παρατηρω αυτη τη διαφορα με τον αδερφο μου. Παρολο που κοριτσι καθε εβδομαδα ειχα και ενα νεο χτυπημα και με ετρεχαν οι δικοι μου στους γιατρους. Τωρα τα παιδακια στην ηλικια του αδερφου μου το μονο που τους νοιαζει ειναι σε ποιο level θα ειναι στο ταδε παιχνιδι και ποσα like θα εχουν στη φωτο προφιλ. Και τα τραυματα που τους δημιουργουνται ειναι νομιζω πολυ χειροτερα απο τα ραμματα που εκανα εγω μικρη!!
ακουγεστε σαν οπισθοδρομικοι κωλογεροι. Το οτι η κοινωνια εξελισεται δεν ειναι κακο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.