lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
15-06-13
20:16
σκέψου ότι αν το παιδί σου τελικά καταλήξει να πιστεύει στο χριστιανισμό θα ήθελε να είναι βαπτισμένο απο μωρό όχι να το κάνει όταν θα έχει μεγαλώσει τόσο πολύ(λογικά)..
Σκέψου ότι αν το παιδί σου τελικά καταλήξει στον μαρξισμό, θα ήθελε να είναι ήδη στην ΚΝΕ και όχι να το κάνει όταν μεγαλώσει τόσο πολύ
Συνήθως το πράγμα πάει: συμφωνώ με κάτι-->γράφομαι εκεί... όχι με γράφουν όπου θέλουν, κι αν αργότερα συμφωνήσω, καλώς, αλλιώς ξεγράφομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
15-06-13
01:47
Και αν δεν του λές "ιστορίες" για Θεούς το παιδί θα φτάσει να μην έχει καμία γνώση επι ενός βασικού πυλώνα(θεολογία, επιστημη, κοινωνία) του πολιτισμού μας, τη θεολογία.
Θα γίνει δηλαδή ο αδιάφορος πιστός της αθεΐας. Άλλο ένα είδος που φοριέται πολύ.
Καταρχάς, το ότι η θεολογία είναι πυλώνας του πολιτισμού μας, είναι απλά μια άποψη, την οποία δεν συμμερίζονται όλοι. Εγώ πχ θεωρώ ότι οτιδήποτε μεταφυσικό και σχετικό με τη θρησκεία ή το θεό, δεν έχει να προσφέρει παρά διχόνοια, παραλογισμό, και παρηγοριά στους αρρώστους.
Δεύτερον, θέλει-δε θέλει ο γονιός, είναι αναπόφευκτο το παιδί να έρθει σε επαφή με το θέμα της θρησκείας. Κι όταν γίνει αυτό (στο δημοτικό) θα αρχίσει τις ερωτήσεις. Εκεί θεωρώ ότι είναι το λεπτό σημείο που πρέπει να διαχειριστεί ο γονιός, και να εξηγήσει το θέμα όσο πιο απλά γίνεται, παραμένοντας αμερόληπτος και αναφέροντας πολύ χοντρικά σε πρώτη φάση διάφορες εκδοχές... του στυλ "στην Ελλάδα οι άνθρωποι πιστεύουν στο Χριστό, σε άλλες χώρες πιστεύουν σε άλλους θεούς, αλλά δεν ξέρουμε με σιγουριά αν και ποιος υπάρχει. Υπάρχουν και μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κανένας". Και τονίζω το αμερόληπτος, γιατί σε τέτοιες ηλικίες τα παιδιά συνηθίζουν να μιμούνται, πόσο μάλλον τους γονείς που τους έχουν πρότυπο. Αυτά σαν πρώτο ερέθισμα. Μεγαλώνοντας που αρχίζουν και τα υπαρξιακά θα το απασχολήσει πιο σοβαρά το θέμα, και θα μπορεί να το σκεφτεί και μόνο του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
14-06-13
00:26
Μα εδώ είναι το λάθος σου.Το παιδί δεν μπορεί να γίνει χριστιανός επειδή είναι οι γονείς του. Γιατί προφανώς για να λές πως κάποιος γίνεται χριστιανός φαντάζομαι πως εννοείς αυτόν που ζεί και αντίστοιχα και όχι τον αδιάφορο που πάει κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα στην εκκλησία χωρίς να ξέρει γιατί, σαν κάποιο κοινωνικό event, αυτός πληροφοριακά δεν είναι χριστιανός.
Μα γι'αυτό ακριβώς το παιδί γίνεται το είδος "Χριστιανού" που περιγράφεις. Γιατί το ανέθρεψαν ώστε να γίνει Χριστιανός, και δεν κατέληξε εκεί μόνο του, οπότε είναι λογικό να κρατάει αυτήν την αδιάφορη στάση. Το βαφτίζουν, το μαθαίνουν να λέει την προσευχή του κάθε βράδυ, του λένε ιστορίες με παραδείσους/κολάσεις, μεταθανάτιες ζωές και αιώνιες ανταμοιβές ή τιμωρίες, το στέλνουν κατηχητικό, του διδάσκουν στο σχολείο για το Χριστιανισμό απ' το δημοτικό. Φυσικό είναι όταν στα φυτεύουν όλα αυτά στο κεφάλι σου από μωρό, να σου έχουν εντυπωθεί ως σχεδόν έμφυτες ιδέες όταν μεγαλώνεις. Συνεπώς το παιδί όταν μεγαλώνει, και στα χαρτιά και στη συνείδηση, είναι Χριστιανός. Ναι, μπορεί να μην είναι ο μεγαλύτερος πιστός, αλλά δηλώνει Χριστιανός. Και θα κάνει το ίδιο πράγμα στα παιδιά του. Και έτσι περνάνε γενιές "Χριστιανών", που πιστεύουν σε κάτι που δεν ξέρουν τι υποστηρίζει απλά γιατί έτσι τους μάθανε, και δεν έχουν δει απ'τη Βίβλο ούτε το εξώφυλλο, αλλά γνωρίζουν μόνο κάτι γούτσου γούτσου τσιτάτα του στυλ "αγαπάτε αλλήλους", αγνοώντας τα υπόλοιπα hardcore που αναφέρει. Κι όλο αυτό το πανηγύρι δίνει ταυτόχρονα το δικαίωμα στην εκκλησία να μιλάει για 97% πιστούς και να παρεμβαίνει στα κοινά.
Το θέμα μας δεν είναι αν θα πεις στο παιδί σου αυτά που πιστεύεις, το οποίο προφανώς έχεις το δικαίωμα να κάνεις. Το θέμα μας είναι αν θα τα περάσεις στο παιδί σου ως αλήθειες. Κατά τ' άλλα δε διαφωνώ σε κάτι.Με παρεξήγησες μάλλον. Σαφώς στην σωστή ηλικία εγώ θα πώ στο παιδί μου γιατί ψηφίζω ΚΚΕ, ΝΔ, Συριζα, Δημοκρατική Αριστερά...(βάλε ότι θες). Θα του μιλήσω και θα το κάνω να αντιληφθεί την πίστη που προσωπικά θεωρώ αληθινή και με κάνει χαρούμενο άνθρωπο(αγνωστικισμός, αθεϊα, χριστιαννισμός, βουδισμός). Δεν είπα πουθενά πως θα το πιέσω να τα δεχτεί. Αλλά θα του παρουσιάσω αυτό που θεωρώ σωστό. Δηλαδή να αφήσω το καθένα να λέει οτι θέλει στο παιδί μου και εγώ να φοβάμαι να του πω αυτό που πιστεύω. Και βέβαια όχι. Ελπίζω να καταφέρω μαζί με την σύντροφο που θα αποκτήσω παιδί να το καλιεργήσουμε έτσι ώστε όποια πίστη και αν διαλέξει να την διαλέξει ελεύθερα και έπειτα από αρκετό εσωτερικό σκάψιμο. Και όταν λέω πίστη δεν εννοώ μόνο την θρησκεία. Υπάρχουν τόσα πράγματα στη ζωή μας που δεν τα γνωρίζουμε αλλά απλά τα πιστεύουμε, τα αντιλαμβανόμαστε με άλλες μεριές του εαυτό μας πέρα της λογικής(π.χ. τέχνη).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.