Pequeño
Τιμώμενο Μέλος
Η Pequeño αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 2,829 μηνύματα.
26-12-12
11:59
Και γω μοιραζόμουν το δωμάτιο με τον αδερφό μου, αλλά για λίγο. Μετά αλλάξαμε σπίτι και είχε ο καθένας το δωμάτιό του.
Δεν με πειράζει η συνύπαρξη με άλλα άτομα που (έχουν σκοπό να) διαβάζουν, αλλά αυτοί οι ήχοι της καθημερινότητας, π.χ. να μπει κάποιος στην κουζίνα για νερό/μαγείρεμα, ή να περάσει από το σαλόνι, και να είμαι σε εκείνα τα δωμάτια, μπορούν να με τρελάνουν.
Ακριβώς αυτό! Και δε μπορείς να πεις στον άλλον να μην τα κάνει. Απλά όταν μοιράζεσαι το δωμάτιο σου από... πάντα, και εκεί λίγο κολλάς να πεις στον άλλον "ξες θέλω να διαβάσω... ΣΚΆΣΕ!"
Πχ η μεγάλη θα θέλει να ετοιμαστεί για να βγει, η μικρή θα θέλει να παίξει, εγώ θα χρειάζομαι τον υπολογιστή κτλ.
Ότι και να πει η κακομοίρα μητέρα (του στυλ "μη κάνετε φασαρία κορίτσια άντε, η μεγάλη/μεσαία/μικρή διαβάζει) οι υπόλοιπες δε θα ασχοληθούμε καν και θα έχουμε το επιχείρημα -και εγώ ήθελα εχθές αλλά δεν έκαναν ησυχία- και άλλα τέτοια όμορφα.
Κοινώς το κλουβί με τις τρέλες με σαστισμένο θεατή το μπαμπά μου.
Πάντως πραγματικά ζηλεύω όσους έχουν το χώρο τους μόνο για αυτούς και δεν τον μοιράζονται, και από άποψη διαβάσματος, αλλά και στα υπόλοιπα θέματα, από το "θα φέρω τις φίλες μου και ΠΡΈΠΕΙ να έχω μόνο εγώ το δωμάτιο", μέχρι του "είμαι άρρωστη και δε κινδυνεύει κανένας να κολλήσει, ούτε φεύγω εξόριστη στο σαλόνι".
Γενικά δε "εξαρτάσαι" από το πρόγραμμα του άλλου για να φτιάξεις το δικό σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.