Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
06-01-13
16:17
Kαλα μη σε αγχωνει και πολυ αυτη μας επεσε εμας περσι.
Μη λες βλακείες, ρε. Δεν έχει να κάνει αυτό. Κανονικότατα θα τήν ξέρει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
06-01-13
15:02
Μήπως μπορείτε να μου προτείνετε κανένα καλό site που να αναλύει με κατανοητό τρόπο την ενότητα 5 στα Ηθικά? Έχω μπερδευτεί!
Έλα βρε που κολλάς εκεί τώρα... Κάτσε με καθαρό μυαλό και ξαναδές την.
Σε αυτή την ενότητα ο Αριστοτέλης διασαφηνίζει, πλέον, ότι η ηθική αρετή σχετίζεται με τα συναισθήματα, με τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος όταν πράττει. Εκείνος που πράττει το «δέον» (το κοινωνικά αποδεχόμενο «δέον», το κοινά καλό), και για τον ίδιο αυτό λόγο αισθάνεται ικανοποίηση, είναι σώφρων, και ηθικός. Αυτός ο οποίος δυσανασχετεί πράττοντας το «ηθικόν», ή δεν πράττει καν το «ηθικόν», τότε είναι ακόλαστος. Απέχει από τις αρετές, διότι εκείνες απαιτούν εγκράτεια, ενσυνείδητες πράξεις και μέτρο, «μεσότητα» δηλαδή.
Το γενικό ζουμί αυτό είναι. Παρακάτω βλέπεις ότι ο Αριστοτέλης αναφέρεται στον καθοριστικό για την καλλιέργεια ενός ανθρώπου παράγοντα, στην παιδεία, και στην εκπαίδευση. Αναφέρει ότι ο άνθρωπος μαθαίνει να χαίρεται με τα σωστά πράγματα, και να λυπάται με τα ανήθικα, άρα μαθαίνει τις ηθικές αρετές. Αποδεικνύεται πρόωρα ακόμη, λοιπόν, ότι η ηθική αρετή είναι διδακτή, και λόγω της σχέσης της με την παιδεία, αλλά και της σύνδεσής της (μέσω των απότοκών της στο χαρακτήρα ενός ανθρώπου) με την «πόλιν», την κοινωνία, φαίνεται ότι έχει κοινωνική διάσταση.
Κλείνοντας, έχουμε πάντα κατά νου ότι ο Αριστοτέλης ερευνά στα πλαίσια της «πόλεως». Είναι πραγματιστής, και τον ενδιαφέρει ο σκοπός κάθε όντος. Έτσι μελετά και τις ηθικές αρετές, ως μέρη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αποβλέποντας στο σκοπό τους (μέσω των ανθρώπων), που είναι η τελείωσή τους - η προσωπική και παράλληλα η συνολική, η κοινωνική, δηλαδή, η ευδαιμονία (»το ακρότατον πάντων των πρακτών αγαθών»), η οποία όπως έχει αποδειχθεί είναι απόρροια ενεργειών («ψυχής ενέργειά τίς κατ' αρετήν τελείαν»).
Μέσες άκρες αυτά αναφέρει η ενότητα. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερα βαθυστόχαστο. Μπες στην ουσία του κειμένου, και θα δεις που θα το κατανοήσεις στο έπακρο. Ρίξε ένα βλέφαρο και στο study4exams, όπως προτάθηκε παραπάνω. Κι εγώ το χρησιμοποιούσα. Καλά τα λέει, ειδικά στον Αριστοτέλη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
09-12-12
14:20
«Η ευδαιμονία εστί ψυχής ενέργειά τις κατ’ αρετήν τελείαν»
Πέρα από αυτό που πολύ σωστά αναφέρει η Νηρηίδα (ενέργεια της ψυχής-σύμφωνα με τους κανόνες της τέλειας αρετής), η ευδαιμονία, τονίζει ο Αριστοτέλης, είναι αποτέλεσμα ενεργειών. Είναι αποκύημα των πράξεων, της προσωπικής προσπάθειας και θέλησης για ολοκλήρωση και για την εκπλήρωση του απώτερου σκοπού του ανθρώπου ως όντος. Είναι η κορωνίδα των αρετών - μαζί με εκείνη της Δικαιοσύνης -, αφού οι υπόλοιπες είναι η ουσία και το αποτέλεσμα αυτής, και αντίστροφα, η ίδια επέρχεται ως «τέλος» της ανθρώπινης ιδιότητας και συμπεριφοράς στα πλαίσια της «πόλεως».
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
01-12-12
14:48
Εμάς μας είπαν και για την εισαγωγή...
Kαι καλά σάς είπαν. Η εισαγωγή πάει αυτολεξεί. Είναι ξεκάθαρο ότι την θέλουν παπαγαλιστή, όπως επίσης και τα αρχαία αποσπάσματα πάνω από κάποια κείμενα. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρο το βιβλίο της Ιστορίας. Μη διακινδυνεύεις να χάσεις ούτε μισή από τις σίγουρες μονάδες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
11-10-12
23:17
Κοιτα η επιχειρηματολογια του Σωκρατη δεν ειναι και τοσο πειστικη.. Απο την δικη μου πλευρα.
Δες αρχικα το πρωτο επιχειρημα.. Δεν εινια δυνατον να λεμε οτι οι Αθηναιοι δεν ηξεραν απο πολιτικη. Ακομη και αν δεν σπουδαζαν ολοι κοντα σε δασκαλους, συγκεντρωνονταν ομως στην εκκλησια του δημου για να ακουσουν γνωστους πολιτικους, να μιλησουν για τα προβληματα της πολης κλπ.. Παρακολουθωντας ετσι τις συζητησεις οι Αθηναιοι μπορουσαν να ενημερωθουν και να σχηματισουν δικη τους γνωμη. Τωρα ερχομαστε στην περιπτωση του Περικλη και των γιων του. Δεν ισχυει οτι ο πατερας δεν ενδιαφερθηκε για την πολιτικη μορφωση των γιων του. Και δασκαλους τους βρηκε για την πολιτικη τεχνη, τον Πρωταγορα. Απλα οι γιοι του δεν ειχα κληρωνομησει τις ικανοτητες του πατερα τους και δεν ειχαν ουτε δυμανικο χαρακτηρα ουτε την ευφυΐα. Ηταν γνωστοι ως ατομα χαμηλης νοημοσυνης. Ετσι, ποτε λοιπον δεν θα διακρίνονταν στην πολιτικη, αν επιχειρούσαν να ασχοληθουν μελλοντικα με την πολιτικη. Τελος και η περιπτωση του Κλεινια( που ο Σωκρατης δεν την θεωρει μοναδικη) οπου τετοια παιδια δεν διορθωνοται με συμβουλες. Αλλα γενικα το οτι δε διακριθηκαν στην πολιτικη ζωη τα παιδια των ηγετων αυτων δε σημαινει οτι δεν ηταν εναρετοι πολιτες. Τα επιχειρηματα του Σωκρατη ειναι περιγραφικα και εμπειρικα και διατυπωνονται οχι τοσο επειδη ο ιδιος δεν πιστευει οτι η αρετη διδασκεται αλλα κυριως επειδη θελει να εκμαιευσει απο τον Πρωταγορα το πως αντιλαμβανεται τη διαδασκαλια της αρετης αλλα και να διαπιστωσει την ικανοτητα του αυτη.
Αν και λιγα σου εγραψα -τα πιο σημαντικα- ελπιζω να σε καλυψε οσο το δυνατον περισσοτερο η απαντηση μου..
Άποψή μου είναι πως δεν το πας καθόλου καλά. Ο τρόπος με τον οποίο δίνεις απαντήσεις δεν είναι καθόλου καλός. Αν και έχει περάσει καιρός, η απάντησή σου, από ό,τι νομίζω, είναι αυτούσια η πρώτη μεταφρασμένη ενότητα του Πρωταγόρα. Στις νοηματικές ερωτήσεις δεν αποστηθίζεις (πέρα από συγκεκριμένες περιπτώσεις), αλλά αναπτύσσεις ελεύθερα την άποψή σου, και δημιουργείς μια δική σου - αλλά όχι αβάσιμη - εκτίμηση. Προσωπικά, αν ήμουν στη θέση ενός βαθμολογητή κι έβλεπα τέτοια απάντηση, δεν υπήρχε περίπτωση να έδινα περισσότερο από 7/15. Άλλαξε μέθοδο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.