DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
09-09-07
15:16
Αλλά με τίποτα μην πάει χειμώνα Bουδαπέστη. Πήγα χειμώνα αλλά δεν ξέρω τι με έκανε να θλίβομαι απίστευτα τα βράδυα εκεί. Μου άρεσε πολύ ο πύργος των ψαράδων οκ έχει το κάτι της αυτή η πόλη, αλλά δεν τρελλάθηκα κιόλας όπως θα περίμενα. Τα βράδυα σε πεθαίνει η μελαγχολία στη Βουδαπέστη. Μου άρεσε πολύ το Σέντεντρε εκεί, αλλά χειμώνα δεν ξαναπάω ούτε σηκωτός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
20-07-07
23:13
Μου άρεσε το ταξίδι που έκανα από Στουτγάρδη προς Schwarzwald (Δρυμό) και από κει σερί πήγα Freiburg. Το ταξίδι πρέπει να γίνει αρχές Ιουνίου για να αποφύγετε τα ακραία καιρικά φαινόμενα (αν και ακόμα και μέσα Μαίου, υπάρχουν φοβερά σκαμπανευάσματα σ'αυτά τα μέρη). Και από το Freiburg αν έχετε την οικονομική δυνατότητα και το χρόνο, προτείνω να πάτε στο Colmar, που την λένε Βενετία του βορά, μια πόλη στα γαλλογερμανικά σύνορα. Στο Freiburg οι άνθρωποι έχουν ένα ύφος γαλλικής φινέτσας και αυστριακής ευγένειας, και ξέρουν να περιποιούνται τον επισκέπτη. Αποφύγετε το ξενοδοχείο Διόνυσος, που παρά το ότι ο ιδιοκτήτης είναι συμπατριώτης μου, με απογοήτευσε τελείως. Η πόλη είναι μια ζωγραφιά χωρίς να καταντά βαρετή. Το Freiburg είναι η πόλη του κρασιού, έχει καταπληκτική κουζίνα, διοργανώνονται πολλές γιορτές και πάλλεται από μουσική. Είναι μια πόλη με φοιτητόκοσμο, και συνδυάζει τη ζωντάνιο και το νεύρο με την αρχοντιά. Με γδάρανε μια νύχτα στο Colombi αλλά ήθελα να τα δώσω έτσι μόνο και μόνο για την εμπειρία, κι ύστερα πήγα κι έμεινα σε ένα φτηνότερο ξενοδοχείο γιατί αλλιώς δεν θα είχα χρήματα να γυρίσω στο Ελλάντα Τα αξιοθέατα δεν ξέρω αν έχει νόημα να τα αναφέρω, γιατί με κάποιες εξαιρέσεις, πολύ δύσκολα εντυπωσιάζομαι από οποιοδήποτε αξιοθέατο σε όποια χώρα και να πήγα. Εξαιρώ ίσως τον Πύργο των Ψαράδων στη Βουδαπέστη που προσωπικά το θεωρώ πολύ πιο ανώτερης αισθητικής από όλες αυτές τις αηδίες που οι Λονδρέζοι θεωρούν αξιοθέατα.
Ας γυρίσουμε στο θέμα μας όμως, στο Freiburg : εκεί δεσπόζει ο καθεδρικός ναός. Αυτό είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Μου άρεσε η περιοχή γύρω από το πάρκο Colombi. Εκεί κοντά υπάρχει και η βίλα Colombi που χτίστηκε για έναν δούκα. Είναι θέμα γούστου τι σας αρέσει όμως να κάνετε από κει και πέρα. Την επόμενη φορά θα κατευθυνθώ ανατολικά της πόλης, τότε έκανα μια λάθος επιλογή και γύρισα Στουτγάρδη. Ανατολικά του Freiburg, θα έπαιρνα το δρόμο που ξεκινάει από πηγαίνει μέσω Glotertal στο St.Peter και θα πήγαινα να δω κάτι μοναστήρια (από τότε το έχω ναι ναι). Αλλά τα μοναστήρια είναι μέσα σε δάσος και εκεί δεν καίνε τα δάση και είναι πρώτης τάξεως προορισμός για όσους θέλουν πεζοπορίες, ορειβασίες και όλα αυτά.
Πρέπει να αποφύγετε ταξίδι στην νότεια Γερμανία, ειδικά στο Δρυμό, εποχές πριν από το Μάιο, αλλά και ακόμα και το Μάιο, κανείς δεν θα σας υποσχεθεί αδιατάρακτη γαλήνη. Το κλίμα στο Δρυμό έχει φοβερές αλλαγές από ώρα σε ώρα, και εκεί που μπορεί να σκάτε από ζέστη το πρωί, το βράδυ να πιάσει βροχή. Μου άρεσε γιατί έχει ένα στοιχείο αιφνιδιασμού. Θα θυμάμαι πάντα με αγάπη την εξαίρετη οικογένεια που έχει το ξενοδοχείο Bergfrieden στο Bad Wildbad, που οι άνθρωποι σκοτώθηκαν να με εξυπηρετήσουν, μου ετοίμασαν χάρτες και μου έδωσαν και τις πιο λεπτομερείς πληροφορίες ώστε να μην τρελλαθώ σε ένα ταξίδι αστραπή στο νότο του Δρυμού, καθώς ο χρόνος και τα οικονομικά με πίεζαν ασφυκτικά.
Σχετικά με Στουτγάρδη : Η Στουτγάρδη μου άρεσει για δυο λόγους. Πρώτον, χωρίζεται στα δυο από ένα τεράστιο πάρκο, διατηρώντας την ανθρωπιά της. Είναι μια μεγαλούπολη με ανθρωπιά. Στην Στουτγάρδη περίμενα να βρω μια πόλη τέρας και βρήκα μια κομψή κυρία που αγαπά τα νιάτα και την έντονη ζωή. Είναι κοσμική χωρίς να είναι χαοτική, είναι πολιτισμένη χωρίς να'ναι βρώμικη. Λατρεύω το πάρκο της, τα παλάτια της, τους λόφους, τα παιδιά που κάνουν ποδήλατο, το σκάκι της, τους πλανόδιους καλλιτέχνες, τα αυτοσχέδια πάρτυ στη μέση του δρόμου, τα τραγούδια και κυρίως το άρωμα. Ναι, είχα πολλές φορές την εντύπωση ότι έχει ένα άρωμα ασυνήθιστο για μεγαλούπολη .Είναι η πόλη του βιβλίου και της κουλτούρας, της τέχνης και του πολιτισμού, και δεν έχει αυτό το ''ωμό'' στοιχείο του Μονάχου. Παρά το ότι δεν παύει να είναι μια πόλη του γερμανικού νότου (συνεπώς άκρως συντηρητική σε σχέση με το προοδευτικό Βερολίνο), έχει αυτό που λέμε πνεύμα και νεανικότητα, κάτι το σοφιστικέ χωρίς να είναι υπεροπτική. Μπορείς να πας και σε συναυλία (θυμάμαι τότε είχε στο κέντρο κάθε μέρα υπαίθρια συναυλία ροκ), και σε μπαράκια και σε κέντρα και σε γκαλερί. 'Εχει ακόμα ένα στοιχείο που μου άρεσε πολύ, είναι πολυσυλλεκτική όπως το Λονδίνο, και κυρίως φιλοξενεί 'Ελληνες. 'Ενοιωθα συχνά σαν στο σπίτι μου. Το Bad Canstatt άλλωστε είναι ελληνικό όπως χαριτολογώντας λέει και ένας φίλος μου.
Ας γυρίσουμε στο θέμα μας όμως, στο Freiburg : εκεί δεσπόζει ο καθεδρικός ναός. Αυτό είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Μου άρεσε η περιοχή γύρω από το πάρκο Colombi. Εκεί κοντά υπάρχει και η βίλα Colombi που χτίστηκε για έναν δούκα. Είναι θέμα γούστου τι σας αρέσει όμως να κάνετε από κει και πέρα. Την επόμενη φορά θα κατευθυνθώ ανατολικά της πόλης, τότε έκανα μια λάθος επιλογή και γύρισα Στουτγάρδη. Ανατολικά του Freiburg, θα έπαιρνα το δρόμο που ξεκινάει από πηγαίνει μέσω Glotertal στο St.Peter και θα πήγαινα να δω κάτι μοναστήρια (από τότε το έχω ναι ναι). Αλλά τα μοναστήρια είναι μέσα σε δάσος και εκεί δεν καίνε τα δάση και είναι πρώτης τάξεως προορισμός για όσους θέλουν πεζοπορίες, ορειβασίες και όλα αυτά.
Πρέπει να αποφύγετε ταξίδι στην νότεια Γερμανία, ειδικά στο Δρυμό, εποχές πριν από το Μάιο, αλλά και ακόμα και το Μάιο, κανείς δεν θα σας υποσχεθεί αδιατάρακτη γαλήνη. Το κλίμα στο Δρυμό έχει φοβερές αλλαγές από ώρα σε ώρα, και εκεί που μπορεί να σκάτε από ζέστη το πρωί, το βράδυ να πιάσει βροχή. Μου άρεσε γιατί έχει ένα στοιχείο αιφνιδιασμού. Θα θυμάμαι πάντα με αγάπη την εξαίρετη οικογένεια που έχει το ξενοδοχείο Bergfrieden στο Bad Wildbad, που οι άνθρωποι σκοτώθηκαν να με εξυπηρετήσουν, μου ετοίμασαν χάρτες και μου έδωσαν και τις πιο λεπτομερείς πληροφορίες ώστε να μην τρελλαθώ σε ένα ταξίδι αστραπή στο νότο του Δρυμού, καθώς ο χρόνος και τα οικονομικά με πίεζαν ασφυκτικά.
Σχετικά με Στουτγάρδη : Η Στουτγάρδη μου άρεσει για δυο λόγους. Πρώτον, χωρίζεται στα δυο από ένα τεράστιο πάρκο, διατηρώντας την ανθρωπιά της. Είναι μια μεγαλούπολη με ανθρωπιά. Στην Στουτγάρδη περίμενα να βρω μια πόλη τέρας και βρήκα μια κομψή κυρία που αγαπά τα νιάτα και την έντονη ζωή. Είναι κοσμική χωρίς να είναι χαοτική, είναι πολιτισμένη χωρίς να'ναι βρώμικη. Λατρεύω το πάρκο της, τα παλάτια της, τους λόφους, τα παιδιά που κάνουν ποδήλατο, το σκάκι της, τους πλανόδιους καλλιτέχνες, τα αυτοσχέδια πάρτυ στη μέση του δρόμου, τα τραγούδια και κυρίως το άρωμα. Ναι, είχα πολλές φορές την εντύπωση ότι έχει ένα άρωμα ασυνήθιστο για μεγαλούπολη .Είναι η πόλη του βιβλίου και της κουλτούρας, της τέχνης και του πολιτισμού, και δεν έχει αυτό το ''ωμό'' στοιχείο του Μονάχου. Παρά το ότι δεν παύει να είναι μια πόλη του γερμανικού νότου (συνεπώς άκρως συντηρητική σε σχέση με το προοδευτικό Βερολίνο), έχει αυτό που λέμε πνεύμα και νεανικότητα, κάτι το σοφιστικέ χωρίς να είναι υπεροπτική. Μπορείς να πας και σε συναυλία (θυμάμαι τότε είχε στο κέντρο κάθε μέρα υπαίθρια συναυλία ροκ), και σε μπαράκια και σε κέντρα και σε γκαλερί. 'Εχει ακόμα ένα στοιχείο που μου άρεσε πολύ, είναι πολυσυλλεκτική όπως το Λονδίνο, και κυρίως φιλοξενεί 'Ελληνες. 'Ενοιωθα συχνά σαν στο σπίτι μου. Το Bad Canstatt άλλωστε είναι ελληνικό όπως χαριτολογώντας λέει και ένας φίλος μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.