Rebel1
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Rebel1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Απόφοιτος. Έχει γράψει 966 μηνύματα.
30-04-12
21:49
Εδώ θα διαφωνήσω με την κατά τα άλλα αγαπητή μου Χαρουλίνα.
Είναι ένα μεγάλο θέμα, όπου αρκετά έχουμε συζητήσει σε ένα πιο εξειδικευμένο thread, σχετικά με το αν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μην έχει ανάγκη τον έρωτα.
To set things straight, προφανώς και κανένας δεν μπορεί να μην ομολογήσει ότι πράγματι, είναι πάρα πολύ ωραίο όταν μπορείς να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να προσφέρεις πράγματα επειδή θες, χωρίς να περιμένεις κάτι, αλλά και να παίρνεις πίσω πράγματα - να υπάρχει ένας perfectly orchestrated συγχρονισμός και μία αμοιβαιότητα. A true miracle of the gods.
Ωστόσο, ένας υγιής άνθρωπος, με την δική του δυνατή προσωπικότητα και την δική του μοναδική καθημερινότητα, δεν τον έχει ανάγκη για να ζήσει. Φυσικά και είναι ωραίο συναίσθημα, αλλά ένας κατασταλαγμένος Άνθρωπος μπορεί να ζήσει, και να ζήσει ΚΑΛΑ, και εν τη απουσία του.
Το "έχω ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθώ" παραπέμπει σε εξάρτηση. Σε άτομα αδύναμα, χωρίς δική τους ισχυρή προσωπικότητα, μη ικανά να επιβιώσουν από μόνα τους, που είτε χτίζουν όλη τους την ζωή και την καθημερινότητα γύρω από ένα άτομο, είτε - εάν είναι μόνοι τους - γύρω από την "σχέση" που περιμένουν, για να ολοκληρωθούν. Είναι πολύ άσχημο να βλέπεις άτομα που δεν μπορούν να χαρούν την ζωή τους απλά επειδή τους λείπει μία "σχέση". Μία **οποιαδήποτε** σχέση, στην λογική του "οτιδήποτε απ' το τίποτε".
Όχι, δεν συμφωνώ ότι είναι υγιές να χτίζουμε την καθημερινότητά μας γύρω από ένα οποιοδήποτε άτομο, σαν να το έχουμε ανάγκη, αλλά να φτιάχνουμε την δική μας και να την μοιραζόμαστε. Αυτό ναι, είναι υγιές. Για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα πρέπει να ΜΗΝ το έχεις ανάγκη. Να είσαι ανεξάρτητος, συνειδητοποιήμενος, να ξέρεις τι θες, τι δεν θες, τι απαιτείς και τι απορρίπτεις, να έχεις την δική σου μοναδική καθημερινότητα. Εάν προκύψει κάποιο άτομο, πολύ ωραία και να μοιραστείτε τις καθημερινότητές σας.
Εάν πάλι δεν προκύψει κάτι, γιατί είναι και θέμα τύχης, δεν σε ενδιαφέρει καν. Μπορείς μια χαρά να ζήσεις και να περάσεις καλά και έτσι. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα μεμπτό στοιχείο στο να μην ζεις κάτι τέτοιο. Αντίθετα, υπάρχει όταν είσαι με το λάθος άτομο, από θέμα συμβιβασμού. Αυτό είναι και που θα πρέπει να αποφεύγει κανείς.
Είναι πολύ όμορφα όλα αυτά που περιγράφεις, θα ήταν ακόμα πιο όμορφα εάν εκινούντο στο επίπεδο των πραγματικών αριθμών.
Εγω πιστευω πως ειναι εμφυτη αναγκη για τον ανθρωπο να αγαπησει και να αγαπηθει.Αλλιως κανεις δε θα ενιωθε μονος του.Πρεπει να το πολεμησεις πολυ βαθια μεσα σου για να γινει αυτο που λες και φυσικα να εχεις περασει πολλες ασχημες καταστασεις στη ζωη σου για να πεις,οκ σταματαω να αγαπω.Εγω θεωρω την αγαπη ''εμφυτη''αναγκη του ανθρωπου,να αγαπησει.Και σιγουρα ΟΠΟΙΟΝ κι αν ρωτησεις,που δεν εχει νιωσει ποτε αυτο το συναισθημα η το ενιωσε για καποια περιοδο, θα του χει λειψει.Φιλικα μιλαω Γιωργο,δεν ερχομαι σε αντιπαραθεση και το ξερεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rebel1
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Rebel1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Απόφοιτος. Έχει γράψει 966 μηνύματα.
28-04-12
16:54
@shadowfax,μακαρι να χεις γνωρισει γαματους ανθρωπους,παντως εγω βλεπω πως οι ανθρωποι πλεον δυσκολα ανοιγονται και στην πρωτη δυσκολια θα την κανουν.δυσκολα εμπιστευονται και ψαχνουν τροπους εκμεταλευσης.για να σου πω κιολας ενα παραδειγμα,στο σχολειο μου με θυμουνται ολοι πριν γραψουμε διαγωνισμα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.