30-04-12
22:37
Εδώ θα διαφωνήσω με την κατά τα άλλα αγαπητή μου Χαρουλίνα.
Είναι ένα μεγάλο θέμα, όπου αρκετά έχουμε συζητήσει σε ένα πιο εξειδικευμένο thread, σχετικά με το αν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μην έχει ανάγκη τον έρωτα.
To set things straight, προφανώς και κανένας δεν μπορεί να μην ομολογήσει ότι πράγματι, είναι πάρα πολύ ωραίο όταν μπορείς να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να προσφέρεις πράγματα επειδή θες, χωρίς να περιμένεις κάτι, αλλά και να παίρνεις πίσω πράγματα - να υπάρχει ένας perfectly orchestrated συγχρονισμός και μία αμοιβαιότητα. A true miracle of the gods.
Ωστόσο, ένας υγιής άνθρωπος, με την δική του δυνατή προσωπικότητα και την δική του μοναδική καθημερινότητα, δεν τον έχει ανάγκη για να ζήσει. Φυσικά και είναι ωραίο συναίσθημα, αλλά ένας κατασταλαγμένος Άνθρωπος μπορεί να ζήσει, και να ζήσει ΚΑΛΑ, και εν τη απουσία του.
Το "έχω ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθώ" παραπέμπει σε εξάρτηση. Σε άτομα αδύναμα, χωρίς δική τους ισχυρή προσωπικότητα, μη ικανά να επιβιώσουν από μόνα τους, που είτε χτίζουν όλη τους την ζωή και την καθημερινότητα γύρω από ένα άτομο, είτε - εάν είναι μόνοι τους - γύρω από την "σχέση" που περιμένουν, για να ολοκληρωθούν. Είναι πολύ άσχημο να βλέπεις άτομα που δεν μπορούν να χαρούν την ζωή τους απλά επειδή τους λείπει μία "σχέση". Μία **οποιαδήποτε** σχέση, στην λογική του "οτιδήποτε απ' το τίποτε".
Όχι, δεν συμφωνώ ότι είναι υγιές να χτίζουμε την καθημερινότητά μας γύρω από ένα οποιοδήποτε άτομο, σαν να το έχουμε ανάγκη, αλλά να φτιάχνουμε την δική μας και να την μοιραζόμαστε. Αυτό ναι, είναι υγιές. Για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα πρέπει να ΜΗΝ το έχεις ανάγκη. Να είσαι ανεξάρτητος, συνειδητοποιήμενος, να ξέρεις τι θες, τι δεν θες, τι απαιτείς και τι απορρίπτεις, να έχεις την δική σου μοναδική καθημερινότητα. Εάν προκύψει κάποιο άτομο, πολύ ωραία και να μοιραστείτε τις καθημερινότητές σας.
Εάν πάλι δεν προκύψει κάτι, γιατί είναι και θέμα τύχης, δεν σε ενδιαφέρει καν. Μπορείς μια χαρά να ζήσεις και να περάσεις καλά και έτσι. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα μεμπτό στοιχείο στο να μην ζεις κάτι τέτοιο. Αντίθετα, υπάρχει όταν είσαι με το λάθος άτομο, από θέμα συμβιβασμού. Αυτό είναι και που θα πρέπει να αποφεύγει κανείς.
Είναι πολύ όμορφα όλα αυτά που περιγράφεις, θα ήταν ακόμα πιο όμορφα εάν εκινούντο στο επίπεδο των πραγματικών αριθμών.
Η αληθεια ειναι οτι για μενα δεν υπαρχει ουτε πληρης ανεξαρτησια, ουτε πληρης ελευθερια σε κανεναν τομεα, ειτε καλως ειτε κακως. Επισης, το να εχεις αναγκη απο συντροφικοτητα δεν αποτελει αδυναμια και συνηθως οποιος εχει απογοητευτει απο την αγαπη θα την αποκαλεσει και αδυναμια ισως σκεφτομενος με τον εξης τροπο: Αφησα τον ευατο μου ελευθερο, διχως καμια αμυνα και οριστε τα αποτελεσματα. Αφησα καθε αδυναμια μου εκτεθειμμενη σε εναν ανθρωπο που εμπιστευτηκα οτι δεν θα την χρησιμοποιησει εναντιον μου. Κι ομως το εκανε'' Πραγμα πολυ πολυ λογικο. Βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι ετσι ειναι και η δικη σου περιπτωση, απλα αναφερω ενα παραδειγμα απο την καθημερινοτητα. Σιγουρα και δεν ειναι καλο να στηριζεσαι μονο στον αλλο και οχι και στις δικες σου δυναμεις. Αλλα αλλο να στηριζεσαι μοναχα στον αλλο και αυτος να προσπαθει να σε συνεφερε και τετοια και αλλο να αποτελειται ο ενας την δυναμη του αλλου. Με τον ιδιο τροπο δηλαδη που λες οτι ειναι ομορφο πραγμα και επιδιωκουμε κιολας να μοιραζομαστε την ζωη μας και την καθημερινοτητα μας, μοιραζομαστε και τον εαυτο μας οποτε και τις δυναμεις μας. Και αν αυτο σημαινει οτι ειμαστε αδυναμοι, τολμω να πω οτι απο την στιγμη που υπαρχει η ορος μοναξια, και που αμφιβαλλω αν υπαρχει καποιος που δεν την εχει βιωσει εστω και λιγο, τοτε here's your answer. Ο ανθρωπος απο την φυση του ειναι αδυναμος. Ισως γι'αυτο εχει και την αναγκη για συντροφικοτητα. Αλλιως δεν θα σε ενδιαφερενα εχεις σχεσεις ή καποιον ανθρωπο να σε καταλαβαινει, να σου μιλαει και να σε αγκαλιαζει. Χοχοχο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
30-04-12
16:13
Εγω πιστευω πως ολοι οι ανθρωποι ειτε το παραδεχονται ειτε οχι εχουν αναγκη να αγαπησουν και να αγαπηθουν. Ακομα και εκεινοι που βλεπεις οτι αλλαζουν συνεχεια partner και τους ενδιαφερουν καθαρα και μονο σαρκικες σχεσεις εχω καταλαβει πως νιωθουν ενα κενο μεσα τους, ισως διοτι δεν εχουν ζησει και μεγαλωσει με αγαπη. Γιατι αγαπη δεν ειναι μονο η ρομαντικη αγαπη, του τυπου να αγαπας ενα αγορι αλλα εχει κι αλλες μορφες. Αλλα ναι πιστευω πως ολοι οι ανθρωποι εχουν αναγκη απο αυτη τη συντροφικοτητα. Να ξερεις οτι θα'χεις καποιον διπλα σου. Οσο κι αν φοβιζει πολλους το ''Μαμα μου θα'μαι με την ιδια γκομενα για τοσα χρονια;'' δεν νομιζω πως υπαρχει ανθρωπος που να μην θελει να νιωθει μια ασφαλεια. Εδω θα μπει καποιος να πει ''Οχι, ειμαι περιπετειωδης τυπος''. Totally irrelevant, I'd say. Και νομιζω πως εκεινοι αρνουνται αυτο το αισθημα ασφαλειας που σου δινει ο αλλος οταν πραγματι εισαι με ενα ατομο που ξερεις οτι μπορεις να του μιλησεις για οτιδηποτε οποτεδηποτε, οτι δεν θα σε αφησει για χαζομαρουλες, οτι ειναι εκει για σενα και θελει να σε βοηθησει ειναι γιατι απλα δεν το εχουν ζησει ή γιατι το ζησαν καποτε και το αλλο ατομο τους το διελυσε (γιατι προφανως ηταν ηλιθιος ανθρωπος) ή γιατι το χουν δει να συμβαινει.
Και αυτο δεν σημαινει απαραιτητα πως η δεσμευση πρεπει να 'ναι γαμος ή να σαι παντα με το ιδιο ατομο. Απλα απο οσα βλεπω και παρατηρω καταλαβαινω οτι ολοι οι ανθρωποι εχουν αναγκη να αγαπησουν και να αγαπηθουν, να νιωθουν ασφαλεια οταν ειναι με ενα ατομο και να χαιρονται αυτη τη συντροφικοτητα που χαρακτηριζει ή καλυτερα θα επρεπε να χαρακτηριζει τις σχεσεις μας και οχι η πληρης αποξενωση. Χοχοχο.
Και αυτο δεν σημαινει απαραιτητα πως η δεσμευση πρεπει να 'ναι γαμος ή να σαι παντα με το ιδιο ατομο. Απλα απο οσα βλεπω και παρατηρω καταλαβαινω οτι ολοι οι ανθρωποι εχουν αναγκη να αγαπησουν και να αγαπηθουν, να νιωθουν ασφαλεια οταν ειναι με ενα ατομο και να χαιρονται αυτη τη συντροφικοτητα που χαρακτηριζει ή καλυτερα θα επρεπε να χαρακτηριζει τις σχεσεις μας και οχι η πληρης αποξενωση. Χοχοχο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-01-11
13:57
Πραγματι,το τελειο μπορει ανετα να ειναι ισοδυναμο του μονοτονου.Παντως εγω,ειτε ηταν σε σχεση φιλικη ειτε σε σχεση ερωτικη θα ηθελα να ξερω πως οταν μιλαω με ακουνε,καθως και να ξερω πως μπορω να εμπιστευτω τον αλλον/η οπως μπορει κι αυτος/η.Επισης,πιστευω πως ειναι πολυ σημαντικο το να στις σχεσεις μας να νιωθουμε πως μπορουμε ενα ειμαστε οι εαυτοι μας παντοτε χωρις να ''φοβομαστε'' οτι ο αλλος/η θα σκεφτει αυτο ή το ταδε για μας κ.λπ.Και τελος,πως οταν εγω θα εχω αναγκη/προβληματα,κ.λπ. ο αλλος/η δεν θα κανει πως δε με ξερει ή θα μ'αγνοει για λιγο καιρο(βλεπε fair weather friend/boyfriend),αλλα θα ειναι εκει για 'μενα και στις χαρες και στις δυσκολιες και οχι οταν βολευει.
Αυτα σε γενικες γραμμες,αν και συμφωνω με τα περισσοτερα που ειπαν τα παιδια προηγουενων(π.χ.επικοινωνια,αλληλοσεβασμος κ.λπ.).
Αυτα σε γενικες γραμμες,αν και συμφωνω με τα περισσοτερα που ειπαν τα παιδια προηγουενων(π.χ.επικοινωνια,αλληλοσεβασμος κ.λπ.).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.