Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-06-09
00:54
Παύλος Σιδηρόπουλος / Το μπλουζ του εργατόπαιδου
Είναι η ώρα που ξυπνάνε τα φαντάσματα κι εγώ γυρνάω μόνος
και δεν υπάρχει πια στο δρόμο μου ψυχή να μου μιλήσει ζωντανή
λίγη χαρά, παιδιά γεννιούνται, πόλη άκου πως κρυώνουν
και οι αγώνες μου αντάλλαγμα μου δίνουνε μια τόση δα ζωή
Σαν τίμιος δουλευτής γρήγορα τό ʽριξα σʼ ανάγκης λοβιτούρες
και το κρασί μου το ξερνάω κάθε νύχτα που δε βρίσκω το γιατί
το έπαιζα περήφανος και τώρα ρεβεράτζα, χαιρετούρες
σαν να μην έφτανε που δε χορταίνω μήτε και το πιάτο το φαί
Συνέχεια μπερδευόμουνα μʼ αυτούς που εμπιστευόμουνα
ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα να δω φάτσα με φάτσα τη ζωή
Συνέχεια αδικημένος αισθανόμουνα πως μʼ είχαν κοροϊδέψει
στα παραμύθια είχα μείνει της τιμής και τιμημένης εργατιάς
ώσπου μια μέρα τις ανάγκες μου που άτσαλα με είχαν δραπετέψει
μια αγάπη ανέβασα στη θέση τους απʼ όλα και απʼ όλους πιο ψηλά
Συνέχεια μπερδευόμουνα μʼ αυτούς που εμπιστευόμουνα
ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα νʼ αλλάξω νοοτροπία και μυαλά.
Είναι η ώρα που ξυπνάνε τα φαντάσματα κι εγώ γυρνάω μόνος
και δεν υπάρχει πια στο δρόμο μου ψυχή να μου μιλήσει ζωντανή
λίγη χαρά, παιδιά γεννιούνται, πόλη άκου πως κρυώνουν
και οι αγώνες μου αντάλλαγμα μου δίνουνε μια τόση δα ζωή
Σαν τίμιος δουλευτής γρήγορα τό ʽριξα σʼ ανάγκης λοβιτούρες
και το κρασί μου το ξερνάω κάθε νύχτα που δε βρίσκω το γιατί
το έπαιζα περήφανος και τώρα ρεβεράτζα, χαιρετούρες
σαν να μην έφτανε που δε χορταίνω μήτε και το πιάτο το φαί
Συνέχεια μπερδευόμουνα μʼ αυτούς που εμπιστευόμουνα
ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα να δω φάτσα με φάτσα τη ζωή
Συνέχεια αδικημένος αισθανόμουνα πως μʼ είχαν κοροϊδέψει
στα παραμύθια είχα μείνει της τιμής και τιμημένης εργατιάς
ώσπου μια μέρα τις ανάγκες μου που άτσαλα με είχαν δραπετέψει
μια αγάπη ανέβασα στη θέση τους απʼ όλα και απʼ όλους πιο ψηλά
Συνέχεια μπερδευόμουνα μʼ αυτούς που εμπιστευόμουνα
ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα νʼ αλλάξω νοοτροπία και μυαλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
25-08-08
17:42
Γιαννής Αγγελάκας-Σιγά μην κλάψω
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
20-08-08
13:58
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-11-06
06:21
οτι αξιζει ποναει κ ειναι δυσκολο....
Δηλ. αν είμαι δυσκοίλιος και βασανίζομαι και σφίγγομαι και πονώ, πάει να πεί οτι αξίζει μόνο και μόνο επειδή πονάει και χέζω δύσκολα?
Άμα το χέσιμο ήταν κανονικό δε θα άξιζε και μάλιστα περισσότερο ? Απλώς με τον πόνο αναλογίζεσαι την αξία να μη πιέζεσαι πάνω στη λεκάνη...δεν αξιώνει ούτε το ποπό ούτε εσένα το γεγονός να σφίγγεσαι και να πονάς...
Ρε φάε δαμάσκηνα Καλιφορνέζικα να μη πονάει να βρεί την υγειά του το παχύ έντερο..θα το φιλοσοφούμε με στίχους Πυξ-Λάξ και θα παίρνει μπάλα και τους κώλους μας, δηλ.?
E jamais..
Προϋπόθεση να αξίζει το χέσιμο είναι δηλ. να πιάσει φωτιά ο κώλος μας?
Διαφωνώ κι αν είχε φωνή ο ποπός μου θα διαφωνούσε κι αυτός ..αμέ..
Αυτό τον στίχο δεν τον κατάλαβα ποτέ...
Υ.Γ. αγαπημένος αγαπημένος στίχος αλλά να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις...όχι μόνο όπου μας συμφέρει..ντάκς?
Υ.Γ.2 Άμα δε πονάς εσύ, δε γίνεται να βλέπεις τους άλλους να πονούν και να σκαρφαλώνει πάνω σου λίγος πόνος μπάς και νιώσεις απο σπόντα κι εσύ ότι αξίζεις λίγο ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
29-10-06
07:14
1. Τραβήξαμε ίσια,
ψηλοί σαν κυπαρίσσια,
και κάναμε τσίσια
στο μέρος εκεί.
(ρεφρέν)
Ολόφρεσκες κουράδες
και μύγες χιλιάδες
και μπόχα πολλή!
(δοξάστε με)
Σχόλιο Μπακουρογιαννόπουλου ( με παύσεις 3 ωρών ανάμεσα στις λέξεις!): Ήταν μία ωδή στον απόπατο! (χειροκρότημα)
....κι ακολουθεί δεύτερος αγαπημένος στίχος
2. Η πεθερά μου μου είπε, νέτα σκέτα,
πως θα μαμιόμαστε αβέρτα και κουβέρτα (πως βάζουν άνω τελεία γκαμότι)
της είπα: στα σκοτάδια δεν μπορώ,
και προτιμώ να μαμηθώ με τον πεθερό!
Σχόλιο Μπακουροjohn: Εδώ ο Φεντερίκο Φελίνι καυτηριάζει και σχεδόν χλευάζει τη διαχρονικά κάκιστη σχέση μεταξύ του γαμπρού και της πεθεράς.. (πανζουρλισμός στην εξέδρα)
3. Σαμιώτισσα, σαμιώτισσα, ξαπλώσου στα σανίδια,
τούρλωσε την μωλάρα σου, σαμιώτισσα,
και κλάσε μας τ' αρ**δια!
Σχόλιο: zZzZzZZzZzzZZzZz
ψηλοί σαν κυπαρίσσια,
και κάναμε τσίσια
στο μέρος εκεί.
(ρεφρέν)
Ολόφρεσκες κουράδες
και μύγες χιλιάδες
και μπόχα πολλή!
(δοξάστε με)
Σχόλιο Μπακουρογιαννόπουλου ( με παύσεις 3 ωρών ανάμεσα στις λέξεις!): Ήταν μία ωδή στον απόπατο! (χειροκρότημα)
....κι ακολουθεί δεύτερος αγαπημένος στίχος
2. Η πεθερά μου μου είπε, νέτα σκέτα,
πως θα μαμιόμαστε αβέρτα και κουβέρτα (πως βάζουν άνω τελεία γκαμότι)
της είπα: στα σκοτάδια δεν μπορώ,
και προτιμώ να μαμηθώ με τον πεθερό!
Σχόλιο Μπακουροjohn: Εδώ ο Φεντερίκο Φελίνι καυτηριάζει και σχεδόν χλευάζει τη διαχρονικά κάκιστη σχέση μεταξύ του γαμπρού και της πεθεράς.. (πανζουρλισμός στην εξέδρα)
3. Σαμιώτισσα, σαμιώτισσα, ξαπλώσου στα σανίδια,
τούρλωσε την μωλάρα σου, σαμιώτισσα,
και κλάσε μας τ' αρ**δια!
Σχόλιο: zZzZzZZzZzzZZzZz
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-10-06
07:16
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
Οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν, νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Α, ωστε δεν έκανες ταξίδια μακρυνά? Και όταν μου έλεγες ότι πήγαινες στο Κουκάκι για δουλειές αυτό τί ήταν?
Το λοιπόν, οι άνθρωποι που αγάπησες ήταν δάση ε? Άρα δηλαδή να μη τις πατάμε τις πευκοβελόνες μη πατήσουμε κανένα? Μωρέ θα τους δείξω εγώ !! (αθάνατος Χλαπάτσας!)
Ώστε οι φίλοι σου ήταν φεγγάρια? Α τους ελεεινούς, α τους αλήτες...τα κτήνη...
Για κάτσε, πόσα είναι τα φεγγάρια?
Νησιά ε? Δε θα τους πετύχω? ααα Α-α-α..Δηλ. αν οι φίλοι σου είναι νησιά και πάς διακοπές Μύκονο μόνη σου, αγγούρια μόνη σου πάς...αφού θα'ναι εκεί...
Δίψασε η καρδιά σου να τα ψάξει ατιμούτσικο? Μικρό Βελζεβούλι..
Υ.Γ. Βγάλε αυτό το avatar γιατί αγριεύει τις εκβολές του ποταμού μέσα μου...Μου θυμίζει συνταξιούχο που έπαιξε στο Χρηματιστήριο το '99...
Αγαπημένος στίχος:
Κααααροτσέρη κααααροτσέρη άααστο το καμτσίκι απ'το χέεεεερι καιαιαιαι μη το χτυπάααας....
...καθώς επίσης και στίχοι από "Endless Dream" (παραπομπέησον στο θέμα: Τrack of the day) το οποίο τυγχάνει να είναι και πολυαγαπημένη μελωδία...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.