hurricane
Διάσημο μέλος
Η supergirl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 2,573 μηνύματα.
13-08-11
20:52
λοιπόν... και γιατί ο βαθμός να καθορίζει αυτό που θα γίνεις, αυτό που θα κάνεις σε όλη σου τη ζωή;
-οκ, θα μου πείτε το παλιοσύστημα και η ελληνική εκπαίδευση και μπλα μπλα μπλα...
ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε το ότι για να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, αρκεί πάνω από όλα να έχεις ΑΛΗΘΙΝΟ πάθος για αυτό το αντικείμενο (είτε είναι ιατρική, είτε φυσική, είτε κομμωτική!) και φυσικά οι στόχοι σου, τα θέλω σου και τα όνειρά σου να εναρμονίζονται πλήρως με αυτό που κάνεις. να σου αρέσει το επάγγελμά σου, τόσο που να το νιώθεις σαν τον σύζυγό σου, σαν την ασχολία που σε κουράζει, αλλά σε ξεκουράζει ταυτόχρονα. να το αγαπάς πραγματικά. και όλα τα άλλα, δεν έχουν σημασία.
όπως ακόμα και με τα πιο απλά πράγματα στην ζωή μας, που αγωνιζόμαστε για να τα αποκτήσουμε, έτσι γίνεται και με τα πιο μεγάλα.
και αυτό έρχεται να το επιβεβαιώσει η ζωή του οσίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Κριμαίας.
με λίγα λόγια, ήταν ένας απλός άνθρωπος από πλούσιο ριζικό (που όμως με την πάροδο του χρόνου ξέπεσε) που, σε αντίθεση με τα 2, αν θυμάμαι καλά, αδέρφια του (τα οποία σπούδασαν νομική) δεν έπαιρνε καθόλου τα γράμματα. στο σχολείο οι καθηγητές δεν του έδιναν σημασία, τον θεωρούσαν μέτριο έως "κακό" μαθητή και δεν ήλπιζαν πολλά για αυτόν. όταν τέλειωσε το σχολείο, ο Βαλεντίν (έτσι λεγόταν πριν ανακυρηχθεί επίσκοπος) δεν ήταν και τόσο σίγουρος για το τι σπουδές ήθελε να ακολουθήσει. ήξερε όμως ένα πράγμα: ότι είχε μεγάλη αγάπη προς τον συνάνθρωπο και ότι θα έκανε τα ΠΑΝΤΑ για να μπορέσει να τον βοηθήσει. μετά από πολλές αναζητήσεις (αρχικά άρχισε να σπουδάζει φιλοσοφία γιατί τον ενδιέφεραν μόνο οι θεωρητικές απιστήμες και απεχθανόταν τις θετικές) και συζητήσεις τελικά αποφάσισε και πήγε στην ιατρική σχολή (είχε δοκιμασει και παλιοτερα αλλα δεν εγινε δεκτος). συμφωνα με την ιδια του την μαρτυρια οι σπουδές του του φαίνονταν εξαιρετικά δυσκολες διοτι διαβαζε για πραγματα που δεν μπορουσε να καταλαβει (θετικες επιστημες, remember?) αλλά η θέλησή του τον έκανε να καταφέρει να αλλάξει την όλη κατάσταση και για να μην τα πολυλογώ τέλειωσε την σχολή με ΟΛΑ ΑΡΙΣΤΑ (εκτός από ενα εργαστηριακο, στην εξεταση του οποιου εγινε κατι αλλα δν μπορω να τα λεω). στη συνέχεια ασχολήθηκε αρχικά με την οφθαλμολογία διότι μια αρρώστια που είχε ως συνέπεια την τύφλωση των ασθενών μάστιζε την τότε Ρωσία (της περιόδου της Ρωσικής Επανάστασης) και αργότερα, κάνοντας παράλληλα μεταπτυχιακές, διδακτορικές διατριβές εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο χειρούργο της τότε Ρωσίας... Ήταν ο άνθρωπος που τελειοποίησε τις τεχνικές τοπικής αναισθησίας (η ολική δεν εφαρμοζόταν τότε διότι μόλις είχε ευρεθεί και είχε ρίσκα), ο ανθρωπος που έκανε την πρώτη μεταμόσχευση με όργανο από ζώο και γενικότερα ο πιο άριστος χειρουργος που είχε γνωρίσει η ιστορια! για να μην αναφερω οτι διδασκε και σε πανεπιστημιο. μάλιστα θυσίασε την ίδια του την υγεία, επειδή στον αγώνα του να σώσει τον άνθρωπο παραμέλησε τον ίδιο του τον εαυτό.
(ομως η ζωη του ηταν μαρτυριο, τραβηξε πολλα, εγινε ιερεας, προχωρησε στην ιεραρχια και αρχισε να διωκεται κλπ)
λοιπόν; ένας μέτριος, κακός μαθητής, εγινε ο ανθρωπος που ολοι κοιταζαν στα ματια, που ολοι θαυμαζαν! και τετοια παραδειγματα υπαρχουν χιλιαδες... οχι μονο απο τα θρησκευτικα αλλα και απο τους ανθρωπους της διπλανης πορτας.
γιατι να φαινομαστε λοιπον τοσο ρατσιστες, λεγοντας οτι το 12 ή το 14 είναι αυτό που καθορίζει το μέλλον ενός ανθρώπου; είμαστε εμείς οι ίδιοι διαχειριστές της μοίρας και της τύχης μας. απλά αγάπη για αυτό που θέλουμε να κάνουμε να υπάρχει, και για τα υπόλοιπα, κανονίζει άλλος.
-οκ, θα μου πείτε το παλιοσύστημα και η ελληνική εκπαίδευση και μπλα μπλα μπλα...
ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε το ότι για να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, αρκεί πάνω από όλα να έχεις ΑΛΗΘΙΝΟ πάθος για αυτό το αντικείμενο (είτε είναι ιατρική, είτε φυσική, είτε κομμωτική!) και φυσικά οι στόχοι σου, τα θέλω σου και τα όνειρά σου να εναρμονίζονται πλήρως με αυτό που κάνεις. να σου αρέσει το επάγγελμά σου, τόσο που να το νιώθεις σαν τον σύζυγό σου, σαν την ασχολία που σε κουράζει, αλλά σε ξεκουράζει ταυτόχρονα. να το αγαπάς πραγματικά. και όλα τα άλλα, δεν έχουν σημασία.
όπως ακόμα και με τα πιο απλά πράγματα στην ζωή μας, που αγωνιζόμαστε για να τα αποκτήσουμε, έτσι γίνεται και με τα πιο μεγάλα.
και αυτό έρχεται να το επιβεβαιώσει η ζωή του οσίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Κριμαίας.
με λίγα λόγια, ήταν ένας απλός άνθρωπος από πλούσιο ριζικό (που όμως με την πάροδο του χρόνου ξέπεσε) που, σε αντίθεση με τα 2, αν θυμάμαι καλά, αδέρφια του (τα οποία σπούδασαν νομική) δεν έπαιρνε καθόλου τα γράμματα. στο σχολείο οι καθηγητές δεν του έδιναν σημασία, τον θεωρούσαν μέτριο έως "κακό" μαθητή και δεν ήλπιζαν πολλά για αυτόν. όταν τέλειωσε το σχολείο, ο Βαλεντίν (έτσι λεγόταν πριν ανακυρηχθεί επίσκοπος) δεν ήταν και τόσο σίγουρος για το τι σπουδές ήθελε να ακολουθήσει. ήξερε όμως ένα πράγμα: ότι είχε μεγάλη αγάπη προς τον συνάνθρωπο και ότι θα έκανε τα ΠΑΝΤΑ για να μπορέσει να τον βοηθήσει. μετά από πολλές αναζητήσεις (αρχικά άρχισε να σπουδάζει φιλοσοφία γιατί τον ενδιέφεραν μόνο οι θεωρητικές απιστήμες και απεχθανόταν τις θετικές) και συζητήσεις τελικά αποφάσισε και πήγε στην ιατρική σχολή (είχε δοκιμασει και παλιοτερα αλλα δεν εγινε δεκτος). συμφωνα με την ιδια του την μαρτυρια οι σπουδές του του φαίνονταν εξαιρετικά δυσκολες διοτι διαβαζε για πραγματα που δεν μπορουσε να καταλαβει (θετικες επιστημες, remember?) αλλά η θέλησή του τον έκανε να καταφέρει να αλλάξει την όλη κατάσταση και για να μην τα πολυλογώ τέλειωσε την σχολή με ΟΛΑ ΑΡΙΣΤΑ (εκτός από ενα εργαστηριακο, στην εξεταση του οποιου εγινε κατι αλλα δν μπορω να τα λεω). στη συνέχεια ασχολήθηκε αρχικά με την οφθαλμολογία διότι μια αρρώστια που είχε ως συνέπεια την τύφλωση των ασθενών μάστιζε την τότε Ρωσία (της περιόδου της Ρωσικής Επανάστασης) και αργότερα, κάνοντας παράλληλα μεταπτυχιακές, διδακτορικές διατριβές εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο χειρούργο της τότε Ρωσίας... Ήταν ο άνθρωπος που τελειοποίησε τις τεχνικές τοπικής αναισθησίας (η ολική δεν εφαρμοζόταν τότε διότι μόλις είχε ευρεθεί και είχε ρίσκα), ο ανθρωπος που έκανε την πρώτη μεταμόσχευση με όργανο από ζώο και γενικότερα ο πιο άριστος χειρουργος που είχε γνωρίσει η ιστορια! για να μην αναφερω οτι διδασκε και σε πανεπιστημιο. μάλιστα θυσίασε την ίδια του την υγεία, επειδή στον αγώνα του να σώσει τον άνθρωπο παραμέλησε τον ίδιο του τον εαυτό.
(ομως η ζωη του ηταν μαρτυριο, τραβηξε πολλα, εγινε ιερεας, προχωρησε στην ιεραρχια και αρχισε να διωκεται κλπ)
λοιπόν; ένας μέτριος, κακός μαθητής, εγινε ο ανθρωπος που ολοι κοιταζαν στα ματια, που ολοι θαυμαζαν! και τετοια παραδειγματα υπαρχουν χιλιαδες... οχι μονο απο τα θρησκευτικα αλλα και απο τους ανθρωπους της διπλανης πορτας.
γιατι να φαινομαστε λοιπον τοσο ρατσιστες, λεγοντας οτι το 12 ή το 14 είναι αυτό που καθορίζει το μέλλον ενός ανθρώπου; είμαστε εμείς οι ίδιοι διαχειριστές της μοίρας και της τύχης μας. απλά αγάπη για αυτό που θέλουμε να κάνουμε να υπάρχει, και για τα υπόλοιπα, κανονίζει άλλος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.