Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
12-08-11
02:26
Τη στιγμή όμως που μιλάμε, έχουμε πλήρη γνώση της δράσης των "γνωστών και μη εξαιρετέων" μέχρι σήμερα. Αυτοί που θα ηγηθούν αύριο, θ' αναδειχτούν από το κίνημα κι όχι από εσωκομματικές διαδικασίες, δεν βρίσκεις να υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά; Τώρα εάν θα τους αφήσετε αυτούς, αύριο μεθαύριο να γίνουν οι νέες Δαμανάκηδες, ντροπή δική σας φίλε, εγώ θα είμαι πια πολύ γέρος για να νοιαστώ.Αρχική Δημοσίευση από aergos:Κάθε κίνημα έχει πάντα κάποιους μπροστάρηδες. Αν δεν είναι οι "γνωστοί και μη εξαιρετέοι", θα είναι κάποιοι άλλοι, οι οποίοι είτε σύντομα θα απογοητευτούν και θα τα παρατήσουν, είτε μετά από κάποια χρόνια θα έχουν μπει στην κατηγορία των "γνωστών και μη εξαιρετέων".
Όπως έγραψα ποιο πάνω, θ' απαγορευτεί η είσοδος σε όλους άνω της βαθμίδας του λέκτορα, με εξαίρεση εκείνους που το κίνημα θα επιλέξει να καλέσει τιμητικά, ως άξιους και υγιείς.Ποιος θα κρίνει ποιοι είναι οι "μεγαλοκαθηγητάδες" που θα τους απαγορευτεί η είσοδος;
Ίσως. Τη δεδομένη όμως στιγμή αντιμετωπίζουν κοινό πρόβλημα με τους φοιτητές και βλάπτονται εξίσου από τον νόμο-πλαίσιο. Προφανώς λοιπόν οι δικές τους ομοσπονδίες θα αποφασίσουν κάποιες κινητοποιήσεις. Επίσης, θα αποδειχτούν πολύτιμοι ώστε το πανεπιστήμιο να συνεχίσει να λειτουργεί υπό συνθήκες κατάληψης, πράγμα που είναι απολύτως κρίσιμης σημασίας για το σχέδιο που προτείνω. Κατά συνέπεια, θεωρώ δίκαια νομίζω ότι ο συγκεκριμένος χώρος αποτελεί έναν πιθανό καλό σύμμαχο, τον οποίο πρέπει να προσεγγίσουμε. Εάν πας για πόλεμο μόνος εναντίον όλων και χωρίς συμμάχους, θα χάσεις πανηγυρικά, δεν χρειάζεται να είσαι ο Σουν Τζου για να το καταλάβεις αυτό...Και γιατί ο λέκτορας ή ο διδακτορικός να είναι καλύτερος από τον "μεγαλοκαθηγητή" ? Κι αυτοί "μεγαλοκαθηγητές" φιλοδοξούν να γίνουν.
Δε κάνει η βαθμίδα τον άνθρωπο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
12-08-11
02:23
Τη στιγμή που μιλάμε, ολόκληρο το μεταπολιτευτικό κομματικό κατεστημένο αμφισβητείται ανοιχτά από μεγάλο ποσοστό του κοινωνικού συνόλου και κατά πολύ μεγάλο ποσοστό έχει απολέσει την ηθική του νομιμοποίηση από τον ίδιο τον "κυρίαρχο λαό" (κατά το σύνταγμα). Οι κομματικές παρατάξεις έχουν ιστορία και συγκεκριμένη οντότητα, δεν αποτελούν τυχαίες ή αυθόρμητες συναθροίσεις φοιτητών που "έτυχε" οι απόψεις τους να συμπίπτουν με κάποιο κόμμα, με συνέπεια τη συμπαράταξή τους με αυτά. Ιδρύθηκαν από τα κόμματα και ο σκοπός τους ήταν να περνούν τις κομματικές πολιτικές στο πανεπιστήμιο, ασχέτως με τα πραγματικά συμφέροντα των φοιτητών και του πανεπιστημίου, αρκεί να εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του κόμματος. Επίσης συνήργησαν στην κομματικοποίηση του πανεπιστημίου σε όλες τις βαθμίδες, προωθώντας τα στελέχη τους με τη συμπαιγνία ομοϊδεατών καθηγητών, για εξέλιξη στην πανεπιστημιακή ιεραρχία.@ Great Chaos
1) Συμφωνώ με την ιδέα να μην δρουν μέσα στα πανεπιστήμια κομματικές παρατάξεις.
Όμως, η ανάγκη οργάνωσης της αντίδρασης των φοιτητών αναγκαστικά θα διαχωρίσει πάλι τους φοιτητές σε παρατάξεις. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουν όλοι οι φοιτητές ούτε την ίδια ιδεολογία, ούτε τα ίδια συμφέροντα. Αυτό είναι κάτι που επηρεάζεται από την οικογένεια που μεγάλωσε ο φοιτητής. Για παράδειγμα αν ο φοιτητής μεγάλωσε σε μία εύπορη οικογένεια, μάλλον δε θα σκεφτεί ότι θα είναι δύσκολο για τους άλλους να πληρώνουν βιβλία ~1000 € τον χρόνο. Αν έχει έτοιμη επιχείριση από τους γονείς θα προτιμήσει να πάρει ένα τυπικό τριετές πτυχίο το συντομότερο δυνατόν, δε θα νοιάζεται για τον άλλο που παλεύει για να κερδίσει προσόντα (και με το πτυχίο του) για μία αξιοπρεπή εργασία ή τον άλλο που απλά θέλει να μάθει.
Κάπως έτσι τελικά καταλήγουμε οι παρατάξεις αυτές να αρχίσουν να πρόσκεινται σε κάποιο πολιτικό κόμμα... Και ιδού, εγένησαν οι κομματικές παρατάξεις...
Κατά συνέπεια, εάν η πλειοψηφία των φοιτητών είναι σε θέση να το δουν αυτό και δεν καθίσουν στα σπίτια τους περιμένοντας από τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων να αποφασίσουν για το μέλλον του πανεπιστημίου, τότε νομιμοποιούνται απόλυτα να καταλάβουν το πανεπιστήμιο απαγορεύοντας την είσοδο σε όλα τα κομματικά στελέχη, αφού αυτοί/ές αποδεικνύονται μέρος του προβλήματος το οποίο αντιμετωπίζουν σήμερα οι φοιτητές κι όχι μέρος της λύσης του. Αυτό ίσως να φαίνεται δύσκολο να γίνει, εάν ωστόσο δεν συμβεί, τότε λυπούμαι όμως δεν θα ποντάριζα στη νίκη του φοιτητικού κινήματος, ούτε ένα τοξικό παράγωγο ή CDS.
Εάν πάλι η πλειοψηφία των φοιτητών αποδεχτεί τις σωτήριες λύσεις και δράσεις που θα του προσφέρουν οι συνδικαλιστές των κομμάτων που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση και που έχουν κάθε συμφέρον να ξεπουλήσουν το κίνημα χάριν των αυριανών εργοδοτών τους, τότε αυτό θα σημαίνει ότι καλώς θα περάσει ο νόμος-πλαίσιο και ότι οι υπόλοιποι πρέπει να κάτσουμε στ' αυγά μας ως φαιδρή μειοψηφία. Ξέρουν καλά τις μεθόδους να καθοδηγήσουν ένα φουσκωμένο από οργή κίνημα σε λάθη, σε συμβιβασμούς και τελικά σε αποτυχία. Εδώ και χρόνια αυτή είναι η δουλειά τους...
Εγώ μιλάω όχι για μη οργάνωση, αλλά για μια διαφορετική μορφή οργάνωσης κι αυτό έχει τεράστια διαφορά. Όπως σου εξήγησα παραπάνω, στη σημερινή μορφή οργάνωσης οδήγησε το θέλημα του μεταπολιτευτικού κομματισμού που χειραγώγησε το φοιτητικό κίνημα. Εάν σήμερα μιλάμε για μια νέα μεταπολίτευση, θα πρέπει ν' αφήσουμε πίσω μας το σημερινό κατεστημένο σε όλες του τις μορφές, ιδιαίτερα τις οργανωτικές.Η οργάνωση των φοιτητών οδηγεί στην σημερινή μορφή οργάνωσης. Η μη οργάνωση από την άλλη είναι ανεύθυνη: Είμαστε Α χιλιάδες φοιτητές. Είμαι σίγουρος ότι ουσιαστικά υπάρχουν Α χιλιάδες διαφορετικές απόψεις. Δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι η κατάσταση. Αναγκαστικά πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες ατόμων που έχουν ένα ευρύ φάσμα στο οποίο συμφωνούν.
Φυσικά, ακόμη κι αν όλες οι κομματικές οργανώσεις απορρίπτονταν από το φοιτητικό κίνημα, οι εναπομείναντες δεν θ' αποτελούσαν μια ομοιογενή ομάδα, αναμενόμενο θα ήταν να υπάρξουν ιδεολογικές διαφορές. Το σημείο-κλειδί σε αυτήν την περίπτωση θα είναι μια συμφωνία μεταξύ όλων, ότι το κίνημα θα επικεντρωθεί στα σημεία που όλους τους ενώνουν και θ' αφήσει τα σημεία διαφωνίας για αργότερα. Όταν καταρριφθεί ο νόμος πλαίσιο, μέσα σ' ένα πραγματικά ποιοτικό πανεπιστήμιο, υπάρχει όσος χώρος χρειάζεται για ιδεολογικές κόντρες. Εάν περάσει ο νόμος-πλαίσιο, καμμία ιδεολογική σύγκρουση δεν θα είναι πλέον δυνατή, ούτε και θα έχει το οποιοδήποτε νόημα...
Συνεπώς ναι, είναι όπως το λες, "πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες ατόμων που έχουν ένα ευρύ φάσμα στο οποίο συμφωνούν" και όλες οι ομάδες να συμφωνήσουν σε κάποια ζητήματα αρχής. Ιδεολογική ζύμωση και ψηφοφορίες χρειάζονται κι αυτό θα γίνει στα πλαίσια μιας τεράστιας και μαζικής κατάληψης, η οποία όμως προτείνω να είναι ...εναλλακτική, όπως θα σημειώσω και παρακάτω...
Χαίρομαι που το λες αυτό κι η αλήθεια είναι πως τον άφησα επίτηδες στο κείμενό μου αυτόν τον αφορισμό. Θα διαφωνήσω όμως μαζί σου σε ότι αφορά το ποσοστό των διεφθαρμένων. Η δική μου εμπειρία μου λέει ότι είναι η συντριπτική πλειοψηφία. Δεν μιλάω μόνο για όσους "τα παίρνουν" με κάποιον τρόπο, αλλά για όλους όσους συντήρησαν αυτό το σύστημα κομματισμού και μετριότητας επί τόσες δεκαετίες. Εκείνοι που τόσα χρόνια αρνούνται πεισματικά την αξιολόγηση. Υπάρχουν και κάποιοι άξιοι, οι οποίοι καταπιέζονται τόσα χρόνια από τους υπόλοιπους καρεκλοκένταυρους. Αυτοί είναι γνωστοί στους φοιτητές και θα πρέπει το ίδιο το κίνημα να τους τιμήσει, καλώντας τους έναν έναν ονομαστικά να μπουν μέσα στο πανεπιστήμιο ν' αγωνιστούν μαζί μας. Όραμά μας είναι να φτιάξουμε ένα καινούριο πανεπιστήμιο και οι άξιοι μας είναι υπερπολύτιμοι. Κανείς δεν περισσεύει. Για τους υπόλοιπους όμως... Εκάς οι βάρβαροι, όπως έλεγε και η επιγραφή στη σχολή του Πυθαγόρα...2) Σε παρακαλώ! Μην τους βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι! Υπάρχουν και αυτοί που λες, αλλά αποτελούν ένα μικρό ποσοστό.
Ξέρεις, λέγοντας διεφθαρμένους τους καθηγητές, λες αυτομάτως διεφθαρμένους και όλους τους άλλους που κάποια στιγμή αναγκαστικά ή μη συνεργάστηκαν μαζί τους. Και αυτοί είναι οι υποψήφιοι διδάκτορες, οι λέκτορες κλπ τους οποίους λες να εμπιστευθούμε...
Κάπου προφανώς υπάρχει πρόβλημα σε αυτή τη λογική και αυτό βρίσκεται στο ότι δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι. Και επιμένω πως μόλις ένα μικρό ποσοστό αυτών είναι.
3) Η κατάληψη είναι ένα ακραίο μέτρο. Και πρέπει να εφαρμόζεται σε ακραίες περιπτώσεις.
Συμφωνώ ότι έχει εφαρμοστεί και σε γελοίες καταστάσεις, αλλά πραγματικά νομίζεις ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε δεν είναι ακραία;
Θέλουν να διαλύσουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση αντιγράφοντας ένα σύστημα που στο εξωτερικό απέτυχε στα περισσότερα πανεπιστήμια. Δες πόσα πανεπιστήμια έχουν οι ΗΠΑ και πόσα από αυτά είναι καλά. Αν κάτι καλό είχαν τα ελληνικά Πανεπιστήμια, αυτό ήταν το ισχυρό 4/5/6ετές προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών τους και θέλουν να το καταργήσουν...
Το ότι δε σκέφτονται να βάλουν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά σε μία χώρα που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είναι τραγικό.
Γνώμη μου, λοιπόν, είναι ότι βρισκόμαστε απέναντι σε μία σπανίως ακραία κατάσταση και απαιτούνται ακραίες λύσεις.
Ακριβώς! Κι επειδή οι κατάσταση που αντιμετωπίζουμε -όλοι ως ελληνικός λαός, αλλά και ειδικά οι φοιτητές- είναι ιδιαίτερα ακραίες, απαιτούνται και αντίστοιχα ιδιαίτερα ακραίες, πλην έξυπνες, λύσεις. Όπως ίσως κατάλαβες από τα παραπάνω, όλο μου το σκεπτικό ξεκινάει από την κατάληψη του πανεπιστημίου από το φοιτητικό κίνημα, με σκοπό την εξυγίανση και την αυτοδιαχείρισή του. Αυτό είναι πολύ πιο πέρα από ακτιβιστικής, ιδεολογικής και συμβολικής απόψεως από τις ανόητες και ατελέσφορες καταλήψεις που έχει μέχρι σήμερα κάνει το φοιτητικό κίνημα. Προχωράει ένα βήμα πιο μπροστά:
Όταν οι φοιτητές καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο, αποκτούν ουσιαστικά την εξουσία επάνω του. Η τύχη του εγχειρήματός τους κρίνεται με μέτρο τον τρόπο χρήσης τούτης της εξουσίας. Εάν αγαπητέ μου πάρεις την εξουσία από εμένα μέσα στο φόρουμ και το φόρουμ κλείσει εξ αιτίας των πράξεών σου, τότε αυτοδικαίως θ' αποδειχτεί ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα υπό τη δική μου διοίκηση. Εάν όμως καταφέρεις να κάνεις το φόρουμ να λειτουργεί καλύτερα, τότε σύντομα η παρουσία μου θα ξεχαστεί, σαν να μην υπήρξα ποτέ. (Ελπίζω να καταλαβαίνεις το παράδειγμα και να μην εμπλακούμε σε παραβιάσεις των όρων χρήσης...).
Εγώ λοιπόν ισχυρίζομαι ότι η μοναδική ελπίδα νίκης του κινήματος σε τούτη τη μάχη είναι, όταν πάρει στα χέρια του το πανεπιστήμιο, να έχει κάτι καλύτερο να προτείνει από το κλείσιμο, τη διάλυση, την υποβάθμιση και την απόγνωση που αυτά μοιραία φέρνουν.
Συνεπώς βρίσκεις κι εσύ ορισμένα θετικά μέσα στο νομοσχέδιο. Εάν συζητηθεί λίγο ακόμη, ίσως να βρεθούν κι άλλα. Δεν βλέπω σε τι διαφωνούμε εδώ...4) Καμία αντίρρηση στο ότι χρειάζονται αλλαγές.
Σε καμία, όμως, περίπτωση δε πρέπει να γίνε οποιαδήποτε συζήτηση βάσει αυτού του Ν/Σ.
Πρέπει να ξεκινήσει νέα συζήτηση από μηδενικής βάσης με την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Το μόνο που πρέπει να θέσει ως αδιαπραγμάτευτο η κυβέρνηση είναι η αξιολόγηση πανεπιστημίων και πανεπιστημιακών που είναι κάτι που αρνούνται τώρα.
Επίσης, εγώ προσωπικά θα έβρισκα θετικό το να γίνουν τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο υποχρεωτικής παρακολούθησης (με ειδικές διατάξεις για τους εργαζόμενους) με εργασίες κλπ ώστε να μειωθούν δραστικά οι αιώνιοι.
5) Το μόνο που θεώρησα προσωπικά εγώ ως θετικό είναι την αξιολόγηση που είπα και προηγουμένως.
Νομίζω πως όταν έγραφες αυτό το σημείο, πολύ λίγο είχες καταλάβει ακριβώς το τι προτείνω. Ελπίζω με όσα έγραψα παραπάνω να έγινα πιο σαφής...Α,Β) Αυτό που προτείνεις βασικά δεν είναι κατάληψη, είναι να εκτοπίσουμε τους διεφθαρμένους και να συνεχίσουμε να λειτουργούμε κανονικά.
Αυτή τη στιγμή το πρόβλημά μας δεν είναι αυτοί, όμως, αλλά η κυβέρνηση. Αν γίνει η συζήτηση με την πανεπιστημιακή κοινότητα και βρεθεί μία σωστή λύση η οποία θα περιλαμβάνει, όμως, οπωσδήποτε την αντικειμενική αξιολόγηση, τότε θα τους εκτοπίσουμε.
Αδελφέ, εάν γίνει αυτό που προτείνω, το πανεπιστήμιο θα αντιμετωπίσει το εξής καθοριστικό πρόβλημα: Την έλλειψη χρηματοδότησης. Για όσο χρόνο διαρκεί ο αγώνας, θα πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε η κατάσταση να παραμείνει βιώσιμη. Αυτό αφενός θα πρέπει να γίνει με οργάνωση ομάδων περιφρούρησης, σκουπιδιών, σίτισης κλπ. Για κάποια πράγματα θα πρέπει να βρεθούν χρήματα. Το πρώτο είναι να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να συνεχίσει να δίνει τα λεφτά του ελληνικού λαού ("δεν είναι δικά της είναι των γονιών μας" μπορείτε να τους πείτε), εφόσον το πανεπιστήμιο συνεχίζει να λειτουργεί και να κάνει μαθήματα. Εάν το κράτος δεν τα δώσει (πράγμα που είναι το πιθανότερο...) τότε πρέπει ν' απευθυνθούμε στον λαό, αφού ήδη θα έχουμε κερδίσει μια επικοινωνιακή μάχη. Η μόνη θεμιτή πηγή χρημάτων για το κίνημα είναι ο ελληνικός λαός και γι' αυτό μίλησα για κουπόνια. Σε όλα τα υπόλοιπα (δάνεια, ιδιωτικές επιχορηγήσεις κλπ) συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...Γ) Το να παραμείνει η τριτοβάθμια εκπαίδευση πλήρως δωρεάν και δημόσια είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο.
Δε συζητώ ούτε για κουπόνια, ούτε για δάνεια, ούτε για ιδιωτικές επιχορηγήσεις που θα καθοδηγούν τη γνώση ούτε για λοιπές μλιες.
Δεν θ' αλλάξει τίποτε; Σου απάντησα ως προς αυτό παραπάνω. Θ' αλλάξουν τα πάντα! Κάνε εκλογές χωρίς τις κομματικές παρατάξεις κι άφησε ένα μήνα καιρό για να γίνουν ιδεολογικές ζυμώσεις. Θα υπάρξει οργασμός ιδεών, όπως τότε στο παλιό Πολυτεχνείο. Εκεί θα δοθεί κι η ευκαιρία να υπάρξει και κάποια ιδεολογική αντιπαράθεση, πέραν από τη βασική συμφωνία στα σημεία που μας ενώνουν, για την οποία σου μίλησα πιο πριν. Οι πλειοψηφίες που θα διαμορφωθούν θα κρίνουν ποια θα είναι η κατεύθυνση προς την οποία θέλει το κίνημα να πορευτεί. Το ζήτημα είναι να υπάρξει αντιπρόταση κι όχι στείρα άρνηση ή αναμονή των προτάσεων των άλλων. Το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται να πάρει την πρωτοπορία κι όχι να μείνει ουραγός των εξελίξεων...Δ) Πριν τις εκλογές χρειάζεται να γίνει η οργάνωση των φοιτητών, να ξεκαθαρίσουν οι θέσεις της κάθε παράταξης. Αυτό απαιτεί χρόνο και δουλειά. Δεν γίνονται αυτά μέσα σε μία νύχτα.
Και πάλι, όμως, σου είπα και στο 1 δε πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά τίποτα.
Μάλλον σε αυτό το σημείο άρχισες να καταλαβαίνεις τι ήταν αυτό που έλεγα. Ελπίζω ότι πλέον έχουμε συνεννοηθεί, μιας και δεν απέχουν πολύ οι απόψεις μας κατ' ουσίαν. Ζητώ συγνώμη εάν δεν ήμουν πολύ σαφής, ίσως να φταίει το ότι πρότεινα πρωτόγνωρα πράγματα...Ε) Συμφωνώ. Μιλάμε για κατάληψη, βέβαια, τώρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
11-08-11
21:17
Κρίση στα πανεπιστήμια
Διαπιστώσεις-Προτάσεις
Του Όττο
Πραγματικά ένα πολύ δύσκολο θέμα για να γράψει κανείς, εάν θέλει να το αντιμετωπίσει απ' όλες του τις πλευρές και στο τέλος να είναι βέβαιος ότι δεν υποστηρίζει κάποια κομματική-ιδεολογική θέση, τυφλά και εθελόδουλα, αλλά ότι προωθεί το καλό της ίδιας της πανεπιστημιακής παιδείας. Βρέθηκα δύο φορές στον πανεπιστημιακό χώρο, την πρώτη κατά τη δεκαετία του '80, για τις προπτυχιακές μου σπουδές και τη δεύτερη κατά τη δεκαετία του 2000, για τις μεταπτυχιακές μου. Επίσης, η πρώην σύζυγός μου έτυχε να βρίσκεται από την πλευρά του "καθηγητικού κατεστημένου", αν και πλήρως με την αξία της, θα ήθελα να υπογραμμίσω. Έτσι έχω μια αρκετά πλήρη και σφαιρική εικόνα της κατάστασης, τόσο με βάση την ιστορική πορεία του φοιτητικού κινήματος, όσο και με βάση την πιο πρόσφατη εμπειρία.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και οι απόψεις γι' αυτό αμφιλεγόμενες. Κάποια συμπεράσματα που έχω βγάλει προσωπικά επί του θέματος είναι τα εξής:
1. Οι κομματικές νεολαίες ουδέποτε έπαιξαν ρόλο υπέρ του φοιτητικού κινήματος, αντίθετα υπήρξαν "σχολές" που δίδαξαν τον κομματισμό, το γλύψιμο, τον διαγκωνισμό, τον ταρτουφισμό και τη θυσία κάθε συμφέροντος των φοιτητών στο βωμό του κομματικού συμφέροντος. Υπήρξαν και είναι ακόμη "Δούρειοι Ίπποι" του κομματικού κατεστημένου που είχε σκοπό να ελέγξει το "επικίνδυνο" για το σύστημα φοιτητικό κίνημα, ενάντια στην ίδια τη δημοκρατική λειτουργία που υποτίθεται πως είχαν σκοπό να υπηρετήσουν. Μακάρι οι φοιτητές σήμερα, μπροστά στον Καιάδα που αντιμετωπίζουν, να απαγόρευαν την είσοδο σε κάθε κομματικό στέλεχος, δεξιάς ή αριστερής απόχρωσης, όπως οι Αγανακτισμένοι του Συντάγματος ή του Λευκού Πύργου.
2. Πράγματι, όπως γράφηκε στις πρώτες σελίδες του θέματος, οι καθηγητές είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να ηθικολογούν, αφού εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το καθεστώς βολέματος, κομματισμού, οικογενειοκρατίας και αυθαιρεσίας που τους επέτρεπε ο παλιός νόμος-πλαίσιο κι έχουν τεράστια ευθύνη για την υποβάθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων που παρατηρείται τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αντί για την αναβάθμιση που όλοι ζητούσαμε κατά την δεκαετία του '80, όταν τα πανεπιστήμιά μας κρίνονταν ως απλά "μέτρια", ενώ τώρα έχουν πιάσει βύθουλα. Προσωπικά θα πρότεινα στους φοιτητές να κάνουν lock out στους εκπροσώπους του υψηλόβαθμου καθηγητικού κατεστημένου και ταυτόχρονα να συμμαχήσουν με τους διδακτορικούς φοιτητές και τους λέκτορες, οι οποίοι σε τελική ανάλυση τραβούν όλο το κουπί της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας. Το πανεπιστήμιο μπορεί να λειτουργήσει θαυμάσια και χωρίς τους κηφήνες κομματικούς καρεκλοκεύνταυρους και καθηγητικούς γαμπρούς που έπαιρναν για προίκα έδρα στον τομέα ευθύνης του πεθερού τους.
3. Πράγματι οι καταλήψεις μέχρι σήμερα κατέληξαν να ευτελιστούν ως μέσο πάλης κι έχουν -λόγω της συνεχούς επανάληψής τους για ασήμαντη αφορμή και χωρίς πολιτική στόχευση- αυτοακυρωθεί στην φοιτητική συνείδηση, σε σημείο μη αντιστρεπτό. Στη σημερινή συγκυρία, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ από το να συμβούν καταλήψεις με τον τρόπο που τις έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει να γίνει απ' όλους κατανοητό ότι όταν παλεύεις για αναβάθμιση της παιδείας, το να σταματάς την εκπαιδευτική διαδικασία, απαξιώνοντάς την στην πράξη, ισοδυναμεί με το να βγάζει κανείς τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια, όπως ο Οιδίποδας!! Δεν μπορούμε φίλοι μου να μιλάμε για αγώνα υπέρ ενός καλύτερου πανεπιστημίου, κρατώντας το κλειστό κι απαξιώνοντάς το. Δεν θα πείσουμε κανέναν με αυτόν τον τρόπο. Στην πραγματικότητα θα σας έλεγα ότι οι "κρατούντες" όχι μόνο περιμένουν κάτι τέτοιο, αλλά έχουν στηρίξει τον σχεδιασμό τους επάνω σ' αυτό το ενδεχόμενο. Όταν τα πράγματα θα έχουν φτάσει σε σημείο διάλυσης, μετά από τουλάχιστον ένα εξάμηνο που το πανεπιστήμιο θα είναι κλειστό, τότε Η ΜΟΝΗ ΕΦΙΚΤΗ ΛΥΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, πράγμα στο οποίο πιστεύω ακράδαντα ότι έχουν ποντάρει όλο τους το "πολιτικό χρήμα".
4. Η μέχρι σήμερα κατάσταση έχει πιάσει στην κυριολεξία πάτο. Κατά συνέπεια, δεν νοείται σε καμμία περίπτωση η άρνηση των νέων μέτρων, με ταυτόχρονη προσκόλληση σε αυτά που ισχύουν σήμερα!! Να μου το θυμάστε, ότι οι κομματικές νεολαίες θα προσπαθήσουν να παίξουν ακριβώς αυτόν το ρόλο, έτσι ώστε αφενός να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, αφετέρου όμως να ρίξουν νερό στη μυλόπετρα της κατοχικής κυβερνητικής (συναινετικής σε μεγάλο βαθμό) πολιτικής. Μην αφήσετε να σας εκμαυλίσουν προτείνοντάς σας τη στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση ως αντίπαλο δέος των προτεινόμενων αλλαγών. Το μόνο που θα καταφέρει κανείς έτσι είναι να στρώσει ένα παχύ κόκκινο χαλί ώστε τελικά τα νέα απαράδεκτα μέτρα να περάσουν αμάσητα.
5. Μέσα στα προτεινόμενα μέτρα, υπάρχουν και θετικές προτάσεις, εάν τις δει κανείς μεμονωμένα (δυστυχώς δεν τις έχω πρόχειρες αυτή τη στιγμή, όμως βλέπω ότι προκύπτει από την μέχρι τώρα συζήτηση). Δεν θα πρέπει λοιπόν να καταφύγουμε στη στείρα άρνηση κάθε πρότασης που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο. Το ίδιο πιθανώς ισχύει και για τις προτάσεις των συγκλήτων. Αντίθετα, το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να καθίσει ψύχραιμα και να σταχυολογήσει τυχόν θετικά σημεία από τις προτάσεις των υπόλοιπων, να τις υιοθετήσει και να τις υποστηρίξει, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να προτείνει αυτά ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ, ώστε να συμπληρώσει και ν' αντικαταστήσει τις προτάσεις που απορρίπτει. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πείσουμε ότι όχι μόνο το κίνητρό μας ΔΕΝ είναι η αναμπουμπούλα και το χάσιμο μαθημάτων και πως οδηγός μας ΔΕΝ είναι η τυφλή και στείρα άρνηση της "προόδου" που μας επιφυλάσσουν, αλλά ότι έχουμε ένα κίνημα (συγνώμη για το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, νιώθω ακόμη μέλος του κινήματος αυτού και δεν μου αρέσει να σας απευθύνομαι από καθέδρας για τέτοια κρίσιμα ζητήματα, άλλωστε θεωρώ ότι το αντιμνημονιακό κίνημα είναι ενιαίο και αδιαίρετο ) γόνιμο και γνωστικό, που έχει να προτείνει διαφορετικά πράγματα από τον μνημονιακό μονόδρομο του "εκσυγχρονισμού".
6. Το σημαντικότερο αντίπαλο δέος του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, είναι ξεκάθαρα το μοντέλο της αυτοοργάνωσης. Γι' αυτόν το λόγο, οι φοιτητές θα πρέπει να αυτοοργανωθούν και να πάρουν το πανεπιστήμιο στα χέρια τους, όχι όμως κλείνοντάς το, αλλά λειτουργώντας το χωρίς τους μεγαλόσχημους ινστρούκτορες -κρατικούς, κομματικούς και καθηγητικούς- και την καθοδήγησή τους, η οποία έτσι κι αλλιώς μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει τα πανεπιστήμια σε αποσύνθεση και απαξίωση, θαρρείς ηθελημένα και βάσει σχεδιασμού (πράγμα που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πολύ πιθανό).
Εν κατακλείδι, η πρόταση που καταθέτω προς συζήτηση είναι συνοπτικά η εξής:
Α. Κατάληψη του πανεπιστημίου και αποκλεισμός εισόδου των γνωστών και μη εξαιρετέων κομματικών στελεχών, αλλά και όλων των μεγαλοκαθηγητάδων.
Β. Συμμαχία με τους λέκτορες και τους διδακτορικούς φοιτητές, με τη συνεργασία των οποίων τα μαθήματα, τα εργαστήρια και οι πτυχιακές εργασίες θα συνεχιστούν απρόσκοπτα. Έτσι θ' αποδειχτεί στην πράξη και θα ξεμπροστιαστεί στα μάτια της πανελλήνιας κοινής γνώμης το πόσο άχρηστοι κηφήνες είναι οι καθηγητάδες που πληρώνουμε αδρότατα από το υστέρημά μας. Εάν καταφέρουμε το πανεπιστήμιο να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς τους κενταύρους των κομμάτων και της καθηγεσίας, τότε το κίνημα ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΠΕΡΙΦΑΝΗ ΝΙΚΗ και κανείς Μανδραβέλης ή Πρετεντέρης δεν θα μπορεί να κάνει πλέον τίποτε για να αμαυρώσει τους φοιτητές και την αντίδρασή τους στον νέο νόμο-πλαίσιο.
Γ. Συγγράμματα κλπ ζητήματα, όπως σίτιση, θέρμανση κλπ, θα πρέπει ν' αντιμετωπιστούν εκ των ενόντων, μέσω επιτροπών αυτοοργάνωσης, οι οποίες θα αναλάβουν να τρέξουν τα αντίστοιχα projects. Στην ανάγκη θα πρέπει να βγούμε στην κοινωνία και να πουλάμε κουπόνια υποστήριξης. Είμαι βέβαιος ότι ο απλός πολίτης θα δώσει από το υστέρημά του, εφόσον πειστεί ότι οι φοιτητές παλεύουν στ' αλήθεια για το καλό της δημόσιας παιδείας.
Δ. Ελεύθερες έκτακτες φοιτητικές εκλογές για την ανάδειξη οργάνων που θα επεξεργαστούν τις προτάσεις του κινήματος με ταχείες διαδικασίες στοιχειοθέτησης. Όσες προτάσεις των συγκλήτων ή του νέου νόμου πλαισίου βοηθούν πραγματικά στην αποκαθήλωση του πανεπιστημίου μας από το τέλμα που οι ίδιοι εδώ και χρόνια έχουν επιτηδευμένα οδηγήσει, θα πρέπει να υιοθετηθούν από το κίνημα. Έτσι, θα προκαλέσουμε διασπάσεις και σύγχυση στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Ε. Είναι πολύ σημαντικό, προκειμένου να προστατευτεί και το ίδιο το άσυλο, το οποίο τώρα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ, όσο το δυνατόν μεγαλύτερος αριθμός φοιτητών να κάνει σπίτι τους το πανεπιστήμιο, να κατασκηνώσουν εκεί -σε εξωτερικούς κι εσωτερικούς χώρους- και να δείξουν έτσι ότι είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν το μαθησιακό ιδεώδες με κάθε θεμιτό μέσον. Το κίνημα θα πρέπει ν' αυτοπροστατευτεί από την εισβολή ναρκωτικών (ιδιαίτερα των σκληρών) και κουκουλοφόρων. Προσοχή: Πρόκειται για τις δύο γνωστότερες τακτικές του συστήματος για τη διάλυση κινημάτων που δεν μπορούν με άλλον τρόπο να ελεγχθούν.
Στ. Στο χώρο του πανεπιστημίου θα πρέπει να λειτουργήσουν ελεύθερα εναλλακτικά ΜΜΕ, όπως ραδιοφωνικός σταθμός αλλά και διάφορα άλλα μέσω διαδικτύου. Το κίνημα πρόκειται ν' αντιμετωπίσει λυσσαλέες επιθέσεις από τους Μανδραβέληδες, οι οποίοι θα προσπαθήσουν με κάθε μέσον να λασπώσουν και να το διαβάλουν στην κοινή γνώμη, παρουσιάζοντάς το ως ένα "κίνημα τεμπέληδων κι οπισθοδρομικών ελληναράδων". Ταυτόχρονα ο κάθε φοιτητής θα πρέπει να πάρει με το μέρος του τους γονείς και τους στενούς συγγενείς του, εξηγώντας τους τους λόγους για τους οποίους γίνονται όλες αυτές οι κινητοποιήσεις.
Περιμένω τις απόψεις σας επί των προτάσεών μου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.