transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
28-07-11
11:49
Αν ένας γιατρός σκέφτεται με μία τέτοια λογική καλύτερα να γινόταν νεκροθάφτης...Καλά λεφτά έχει και δε χρειάζεται να φάς και τα χρόνια σου στα θρανία που λένε!
Αν και δε πιστεύω οτι υπάρχουν γιατροί με τέτοιο σκεπτικό
Όλα για τα λεφτά γίνονται. Για παράδειγμα, αν βρεθεί η θεραπεία, αυτός που εφαρμόζει μόνο χημειοθεραπείες η ακτινοθεραπείες τι θα απογίνει;
Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί επιπόλαιοι γιατροί. Δεν είναι όλοι υπεύθυνοι, καλοί και αγαθοί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
28-07-11
11:16
Τι αισιοδοξία
Το ίδιο σκέφτηκα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
28-07-11
11:12
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μας θέλουν ανίατους. Δεν τίθεται θέμα περι θεραπείας του καρκίνου (καθώς και άλλων νοσημάτων, γενετικών, αυτοάνοσων κλπ) στον αιώνα της γενετικής. Δεν είναι τυχαίο που πολλά άρθρα λένε ότι η ιατρική (και καλα) δεν αποκόμισε όσα θα ήθελε από την χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος. Τόσες ειδικότητες βγάζουν λεφτά από αυτή την ασθένεια. Κάθε μήνα ένας ογκολόγος παίρνει αρκετά λεφτά... Το ίδιο και άλλες ειδικότητες. Μία θεραπεία που θα μας απαλλάξει από τον καρκίνο θα "μειώσειΛ την δουλειά αυτών των ειδικοτήτων. Δεν πιστεύω ότι δεν υπάρχει θεραπεία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
22-07-11
02:35
Βασικα αμα ξερεις οτι θα πεθανεις σε τοσους μηνες πχ, τοτε δεν αναβαλλεις τιποτα και κοιτας να ζησεις τη ζωη σου, τουλαχιστον προλαβαινουν αυτο ενω καποιοι αλλη παιρνουν μια ζωη μες την αναβλητικοτητα και στο τελος δεν προλαβαινουν να κανουν τιποτα
Δηλαδή λες ότι είναι καλύτερο να ξέρεις πότε θα πεθάνεις;
Είτε ξέρεις είτε όχι, και στα 80 σου να πεθάνεις πρέπει να ζεις την κάθε στιγμή και να προσπαθείς να περνάς καλά. Το γεγονός ότι πολλοί από εμάς (όλοι σχεδον) δεν ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν θα ζήσουμε καλά και ότι θα αναβάλουμε τα πάντα για το μέλλον... Δηλαδή και οι 80χρονοι μπορεί να έχουν μία πλήρη ζωή, γεμάτοι από εμπειρίες κλπ. Το αν θα ζει κανείς καλά και το αν θα ζει την ζωή του εξαρτάται από τον ίδιο του τον εαυτό. Εδώ δυστυχώς έρχονται όλες αυτές οι ασθένειες και οι καταστροφές που μαστίζουν σήμερα την ανθρωπότητα και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε την ζωή μας".
Αλλα και να ξέραμε πότε θα πεθάνουμε:
"Βασικα αμα ξερεις οτι θα πεθανεις σε τοσους μηνες πχ, τοτε δεν αναβαλλεις τιποτα και κοιτας να ζησεις τη ζωη σου"
Πιστεύεις ότι ο καρκινοπαθής με τον μεγάλο πόνο που νιώθει, με την ψυχολογική και σωματική κατάπτωση, με την κούραση και με τις επίπονες θεραπείες (βλ. χημειοθεραπεία) θα μπορεί να ζεί την ζωή του πλήρως; Εδώ κάποιοι καρκινοπαθείς αισθάνονται τόσο αδύναμοι που δεν μπορούν να βγουν εξώ να περπατήσουν μισή ώρα... Θα είναι σε θέση να ζήσουν πλήρη ζωή με συναισθηματικό και σωματικό πόνο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
21-07-11
04:48
Έτσι και αλλιώς όλοι μας κάποια μέρα θα πεθάνετε!!!!
Χαχα πολύ αισιοδοξία πέφτει!
Μα το θέμα έιναι να πεθάνουμε φυσιολογικά καί όχι στα 40 μας από καρκίνο..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
21-07-11
04:34
1) GiannisEd νομίζω πως αυτό είναι ράδιο αρβύλα. Το ακούω από παντού αλλά ποτέ δεν το είδα να λέγεται από επιστήμονα. Αυτό που έχω δει είναι ότι τα κανονικά μας κύτταρα μπορεί να μεταλλαχθούν σε καρκινικά.
2) Τσούφου:
α) Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου!
β) Είναι αλήθεια ότι στο google επικρατεί μια καταστροφολογία σχετικά με τις παθήσεις του ανθρώπινου οργανισμού... Αν γράψεις "πονοκέφαλος", θα σε βγάλει πεθαμένο με 2 όγκους στο κεφάλι.
γ) Η κληρονομικότητα, σε ορισμένες μορφές μόνο (π.χ. μαστού και ωοθηκών) παίζει σημαντικό ρόλο. Αλλιώς έχεις απλά 10% περισσότερες πιθανότητες από κάποιον άλλον άνθρωπο (λόγω της "φοβίας" που ανέφερα παραπάνω τα 'χω μάθει πλέον όλα... ούτε ογκολόγος να ήμουν.).
Πάντως, βλέπεις και άτομα που γυμνάζονται, δεν καπνίζουν, τρώνε υγιεινά και ακολουθούν έναν καλό τρόπο ζωής να πεθαίνουν από αυτή την αρρώστια.
2) Τσούφου:
α) Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου!
β) Είναι αλήθεια ότι στο google επικρατεί μια καταστροφολογία σχετικά με τις παθήσεις του ανθρώπινου οργανισμού... Αν γράψεις "πονοκέφαλος", θα σε βγάλει πεθαμένο με 2 όγκους στο κεφάλι.
γ) Η κληρονομικότητα, σε ορισμένες μορφές μόνο (π.χ. μαστού και ωοθηκών) παίζει σημαντικό ρόλο. Αλλιώς έχεις απλά 10% περισσότερες πιθανότητες από κάποιον άλλον άνθρωπο (λόγω της "φοβίας" που ανέφερα παραπάνω τα 'χω μάθει πλέον όλα... ούτε ογκολόγος να ήμουν.).
Πάντως, βλέπεις και άτομα που γυμνάζονται, δεν καπνίζουν, τρώνε υγιεινά και ακολουθούν έναν καλό τρόπο ζωής να πεθαίνουν από αυτή την αρρώστια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο transient αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,858 μηνύματα.
21-07-11
03:36
Σήμερα πολλοί πεθαίνουν από αυτή τη μάστιγα... Αγαπημένα πρόσωπα, όπως συγγενείς και φίλοι. Βλέποντας την συγκεκριμένη αρρώστια όλο και πιο πολύ γύρω μου (ενδεικτικά, πέθανε ο νονός μου από καρκίνο του δέρματος), βλέποντας όλο και περισσότεροι να πεθαίνουν λόγω αυτής, πιστεύω ότι έχω αναπτύξει μια φοβία. Πιστεύω ότι η φοβία αυτή κοστίζει ιδιαίτερα στους εφήβους, οι οποίοι όντας μικρότεροι και πιο ευαίσθητοι (και δυστυχώς πολλές φορές μη-πληροφορημένοι) φοβούνται περισσότερο. Με το παραμικρό σύμπτωμα, το μυαλό μου πάει εκεί... Με μια γρήγορη ματιά στο google βρήκα ότι πρόκειται για κανονική ψυχοπάθεια. Έχει βιώσει κανείς σας κάτι παρόμοιο; Έχετε να προτείνετε κάποιο τρόπο αντιμετώπισης της φοβίας αυτής;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.