CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
25-06-11
14:12
τον δικό μου θάνατο ούτε καν τον σκέφτομαι...δεν με πειράζει απλώς θέλω πριν πεθάνω να ΖΗΣΩ γιατί ξέρω πόσα άτομα που αισθάνονται σαν ζωντανοί νεκροί...Το μόνο που με τρομάζει είναι ο τρόπος, εαν έχω εκπληρώσει τους στόχους και τις επιθυμίες μου δεν με ενδιαφέρει τόσο η ηλικία αλλά το πώς θα πεθάνω! Δηλαδή, όταν πεθάνω θέλω να μην βρίσκομαι κατάκοιτη και να περιμένω να έρθει ο θάνατος ως λύτρωση όπως γίνεται στις αρρώστιες και τα σχετικά, ούτε έναν βίαιο θάνατο εννοείται...Ο θάνατος με τρομοκρατεί μόνο στην σκέψη ότι κάποια μέρα θα πεθάνουν τα αγαπημένα μου πρόσωπα και δεν θέλω να μείνω μόνη! Πιο πολύ με τρομάζουν οι απώλειες που προκαλεί...Και φυσικά πολλά κοντινά μου πρόσωπα έχουν πεθάνει αλλά όχι τα πιο αγαπημένα γι'αυτό και μόνο θεωρητικά ότι μπορεί να πεθάνουν πριν από μένα φοβάμαι για το πώς θα είναι η ζωή μου μετά από αυτό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
09-01-10
19:47
μπα καθολου!! το θεμα ειν να ζησεις την ζωη σου καλα κ τοτε ο θανατος δν σε φοβιζει εγω απλα θελω να κανω ολες μ τις επιθιμιες οσο ζω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.