Αμπελοφιλόσοφος
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αμπελοφιλόσοφος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 358 μηνύματα.
25-01-10
01:24
εγω προσωπικα φοβαμαι (οπως και αλλα ατομα που γραψαν προηγουμενως) μηπως δεν προλαβω να πραγματοποιησω ολα οσα σχεδιαζω οσο ζω, μηπως δηλαδη "φυγω" χωρις να εχω τελειωσει με τις "υποχρεωσεις" μου (που θα εχω βαλει εγω ο ιδιος στον εαυτο μου εννοειται).
οπως επισης φοβαμαι μηπως χασω καποιο ατομο που να σημαινει πολλα για εμενα. αυτο σιγουρα ποναει πολυ.
για το μετα δεν με ενδιαφερει προς το παρον. ειμαι της αποψης οτι αν υπαρχει, με γεια μας με χαρα μας, αν δεν υπαρχει, δεν θα υπαρχουμε κι εμεις ουτως ή αλλως για να το αναλυσουμε, να στεναχωρηθουμε η οτιδηποτε αλλο αρα ουτε γατα ουτε ζημια :Ρ
επισης φοβαμαι μηπως πεθανω και πουν "'νταξ μωρε, ζωη σε λογου μας" (οχι οτι θελω να κλαινε κιολας) ή μηπως με θυμηθουν ξαφνικα ολοι μονο οταν πεθανω και μετα απο σαραντα μερες με ξαναξεχασουν.
οπως επισης φοβαμαι μηπως χασω καποιο ατομο που να σημαινει πολλα για εμενα. αυτο σιγουρα ποναει πολυ.
για το μετα δεν με ενδιαφερει προς το παρον. ειμαι της αποψης οτι αν υπαρχει, με γεια μας με χαρα μας, αν δεν υπαρχει, δεν θα υπαρχουμε κι εμεις ουτως ή αλλως για να το αναλυσουμε, να στεναχωρηθουμε η οτιδηποτε αλλο αρα ουτε γατα ουτε ζημια :Ρ
επισης φοβαμαι μηπως πεθανω και πουν "'νταξ μωρε, ζωη σε λογου μας" (οχι οτι θελω να κλαινε κιολας) ή μηπως με θυμηθουν ξαφνικα ολοι μονο οταν πεθανω και μετα απο σαραντα μερες με ξαναξεχασουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.