nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,963 μηνύματα.
10-10-11
09:33
Όταν λέτε πολύ διάβασμα, έχετε ιδέα για πόσο διάβασμα; Ή απλά το λέτε στην ροή του λόγου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,963 μηνύματα.
26-04-11
18:40
Καλησπέρα σου. Θα σου πω δυο πράγματα γιατί τυγχάνει να έχω συγγενείς που ασκούν το επάγγελμα του δικηγόρου. Από εκεί και πέρα εσύ αποφασίζεις τι θέλεις. Άλλο πράγμα η επιστήμη της Νομικής και άλλο πράγμα το επάγγελμα του δικηγόρου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το επάγγελμα του δικηγόρου θέλει και γνώσεις ελεύθερου επαγγελματία, δηλ., επικοινωνιακά χαρίσματα με τον πελάτη. Αυτό συνεπάγεται, πως μπορείς να προσελκύσεις τον πελάτη να σε επιλέξει ως δικηγόρο για μια υπόθεσή του μεταξύ άλλων δικηγόρων, οι οποίοι πάνω κάτω προσφέρουν από πλευράς νομικών υπηρεσιών ότι και εσύ. Η επιστήμη της νομικής είναι όντως ενδιαφέρουσα και πολυθεματική όμως, ελάχιστα πράγματα χρειάζονται για την νομική στήριξη του πελάτη. Μάλιστα υπάρχουν αρκετά υποδείγματα δεδικασμένων υποθέσεων που κυκλοφορούν με μορφή βιβλίων, πολλές ενημερώσεις κωδίκων, άρθρων...κτλ τα οποία μελετούν συνέχεια οι δικηγόροι ως "μπούσουλα" αφού οι Πανεπιστημιακές γνώσεις είναι...πρακτικά "άχρηστες" για την νομική καθημερινότητα. Μπορεί να είναι χρήσιμες μόνο ως βάση για μια υπόθεση αλλά η όλη δουλειά γίνεται με την βοήθεια άλλων βιβλίων μη Πανεπιστημιακών (βλ. εκδόσεις Σάκκουλα, Νομική Βιβλιοθήκη,...κτλ). Η Νομική ως επιστήμη, προσφέρει και άλλες διεξόδους εκτός από το επάγγελμα του δικηγόρου το οποίο απαιτεί και γνώσεις «έμπορα», δηλ., ικανότητες διαπραγμάτευσης υπηρεσιών, προσέλκυσης πελατείας,...κτλ. Το επάγγελμα του δικηγόρου αποτελεί πηγή βιοπορισμού για ένα 90% πτυχιούχων Νομικής στην χώρα μας οι οποίοι είτε εργάζονται ιδιωτικά με δικό τους γραφείο, είτε σε γραφείο συναδέλφου, είτε στο δημόσιο (νομικό τμήμα μιας υπηρεσίας ή τράπεζα). Από εκεί και πέρα νομίζω ότι υπάρχει η διπλωματική και η ακαδημαϊκή καριέρα, οι οποίες χρειάζονται γνωριμίες, αριστεία και μεταπτυχιακές/ διδακτορικές σπουδές. Βέβαια με το πτυχίο Νομικής και με κάποιο καλό μεταπτυχιακό και μια 8ετή εργασιακή εμπειρία σε ανάλογο πόστο, μπορείς με τα χρόνια να εξελιχθείς σε διοικητικό στέλεχος σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση και λιγότερο στο δημόσιο, αφού στο δημόσιο για διευθυντική θέση μετράει και το κομματικό βύσμα εκτός των «τυπικών» προσόντων σε πτυχία και πωπόχαρτα.
Ως προς την επικινδυνότητά του θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Όλα τα επαγγέλματα κρύβουν κινδύνους και άσχημες πλευρές. Δεν είναι όλα ρόδινα. Εξάλλου μπορείς να ασχοληθείς με συγκεκριμένες κατηγορίες του δικαίου και να μην έχεις επαφή με εγκληματίες και αδίστακτους δολοφόνους. Γνωρίζω μεγάλους δικηγόρους, οι οποίοι επειδή έχουν οικογένεια, δεν αναλαμβάνουν υποθέσεις του υποκόσμου και των εγκληματιών. Υπάρχουν δικηγόροι βέβαια που έχουν τα «κότσια» και συνεργάζονται με τον υπόκοσμο και με εγκληματίες. Βέβαια, να ξέρεις ότι κάθε επάγγελμα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Τις ευκολίες και τις δυσκολίες του, επειδή στην αγορά εργασίας μετράει πόσο καλός είσαι σε αυτό που κάνεις, αφού όλοι για τον επιούσιο εργάζονται. Κανείς δεν έχει την οικονομική πολυτέλεια να εργάζεται από χόμπυ.
Γυναίκα δικηγόρος "ξεκάρφωτη" χωρίς μπαμπά ή συγγενή δικηγόρο, στην πιάτσα των φτασμένων δικηγόρων είναι λίγο δύσκολο να επιβιώσει λόγω ανταγωνισμού. Αν συνεργαστείς με κάποιον δικηγόρο φίλο ή τον άντρα σου, τότε θα μπορέσεις να έχεις μέλλον. Επίσης να ξέρεις ότι σαν επάγγελμα, ο δικηγόρος έχει πολύ τρέξιμο και πίεση ψυχολογική (ειδικά αν έχεις δικό σου γραφείο) με αποτέλεσμα να είναι λίγο δύσκολο να έχεις χρόνο για προσωπική ζωή και οικογένεια. Εξαρτάται τι θέλεις εσύ. Βέβαια, σε εποχές που οι μισθωτές θέσεις εργασίας θα λιγοστέυουν με το πέρασμα του χρόνου, θα είναι ευτύχημα να μπορέσεις να διοριστείς ως δικηγόρος σε κάποια υπηρεσία του δημοσίου, ώστε να έχεις εξασφαλισμένο μισθό. Γιατί σε ιδιωτικές εταιρίες ή τράπεζες η πληρωμή γίνεται με την υπόθεση εφόσον, η υπόθεση πάει καλά προς ώφελος της εταιρίας ή της τράπεζας. Πέρα από αυτά σκέψου ότι θα πρέπει να έχεις τις αντοχές και το σθένος να αντιμετωπίσεις και χαμένες δίκες, δηλ., να αντιμετωπίσεις πελάτες εξαγριωμένους οι οποίοι σε εμπιστεύτηκαν, σε χρυσοπλήρωσαν και η υπόθεσή τους πήγε κατά διαόλου, πράγμα το οποίο μπορεί να φταίει κατά ένα ποσοστό μεγάλο ο δικηγόρος. Ο πελάτης δεν ξέρει τι μπορεί να έφταιξε. Ο πελάτης βλέπει ότι πλήρωσε πολλά λεφτά, σε εμπιστεύτηκε μεταξύ πολλών δικηγόρων και κάηκε. Βέβαια να ξέρεις ότι θα έχεις και πελάτες που θα σου ρίξουν φέσια. Ειδικά στις μέρες μας, όπου υπάρχει αυξημένη οικονομική κρίση...και λεφτά δεν υπάρχουν!
Εν κατακλείδι, μην μπλέκεις την επιστήμη της Νομικής με την δουλειά μετά. Άλλο πράγμα οι σπουδές και άλλο πράγμα το επάγγελμα. Πολλοί πτυχιούχοι της Νομικής ήταν αριστούχοι φοιτητές αλλά ως επαγγελματίες δικηγόροι ένα απέτυχαν. Δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν στην αγορά εργασίας. Η δουλειά θέλει άλλες ικανότητες που δεν τις έχουν όλοι οι άνθρωποι και δεν αποκτιώνται με ένα σωρό πτυχία και πωπόχαρτα. Επίσης, η αγορά εργασίας έχει πλεόνασμα πτυχιούχων Νομικής από καλούς μέχρι μπάζα. Όλοι κοιτάνε να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί.
Ως προς την επικινδυνότητά του θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Όλα τα επαγγέλματα κρύβουν κινδύνους και άσχημες πλευρές. Δεν είναι όλα ρόδινα. Εξάλλου μπορείς να ασχοληθείς με συγκεκριμένες κατηγορίες του δικαίου και να μην έχεις επαφή με εγκληματίες και αδίστακτους δολοφόνους. Γνωρίζω μεγάλους δικηγόρους, οι οποίοι επειδή έχουν οικογένεια, δεν αναλαμβάνουν υποθέσεις του υποκόσμου και των εγκληματιών. Υπάρχουν δικηγόροι βέβαια που έχουν τα «κότσια» και συνεργάζονται με τον υπόκοσμο και με εγκληματίες. Βέβαια, να ξέρεις ότι κάθε επάγγελμα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Τις ευκολίες και τις δυσκολίες του, επειδή στην αγορά εργασίας μετράει πόσο καλός είσαι σε αυτό που κάνεις, αφού όλοι για τον επιούσιο εργάζονται. Κανείς δεν έχει την οικονομική πολυτέλεια να εργάζεται από χόμπυ.
Γυναίκα δικηγόρος "ξεκάρφωτη" χωρίς μπαμπά ή συγγενή δικηγόρο, στην πιάτσα των φτασμένων δικηγόρων είναι λίγο δύσκολο να επιβιώσει λόγω ανταγωνισμού. Αν συνεργαστείς με κάποιον δικηγόρο φίλο ή τον άντρα σου, τότε θα μπορέσεις να έχεις μέλλον. Επίσης να ξέρεις ότι σαν επάγγελμα, ο δικηγόρος έχει πολύ τρέξιμο και πίεση ψυχολογική (ειδικά αν έχεις δικό σου γραφείο) με αποτέλεσμα να είναι λίγο δύσκολο να έχεις χρόνο για προσωπική ζωή και οικογένεια. Εξαρτάται τι θέλεις εσύ. Βέβαια, σε εποχές που οι μισθωτές θέσεις εργασίας θα λιγοστέυουν με το πέρασμα του χρόνου, θα είναι ευτύχημα να μπορέσεις να διοριστείς ως δικηγόρος σε κάποια υπηρεσία του δημοσίου, ώστε να έχεις εξασφαλισμένο μισθό. Γιατί σε ιδιωτικές εταιρίες ή τράπεζες η πληρωμή γίνεται με την υπόθεση εφόσον, η υπόθεση πάει καλά προς ώφελος της εταιρίας ή της τράπεζας. Πέρα από αυτά σκέψου ότι θα πρέπει να έχεις τις αντοχές και το σθένος να αντιμετωπίσεις και χαμένες δίκες, δηλ., να αντιμετωπίσεις πελάτες εξαγριωμένους οι οποίοι σε εμπιστεύτηκαν, σε χρυσοπλήρωσαν και η υπόθεσή τους πήγε κατά διαόλου, πράγμα το οποίο μπορεί να φταίει κατά ένα ποσοστό μεγάλο ο δικηγόρος. Ο πελάτης δεν ξέρει τι μπορεί να έφταιξε. Ο πελάτης βλέπει ότι πλήρωσε πολλά λεφτά, σε εμπιστεύτηκε μεταξύ πολλών δικηγόρων και κάηκε. Βέβαια να ξέρεις ότι θα έχεις και πελάτες που θα σου ρίξουν φέσια. Ειδικά στις μέρες μας, όπου υπάρχει αυξημένη οικονομική κρίση...και λεφτά δεν υπάρχουν!
Εν κατακλείδι, μην μπλέκεις την επιστήμη της Νομικής με την δουλειά μετά. Άλλο πράγμα οι σπουδές και άλλο πράγμα το επάγγελμα. Πολλοί πτυχιούχοι της Νομικής ήταν αριστούχοι φοιτητές αλλά ως επαγγελματίες δικηγόροι ένα απέτυχαν. Δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν στην αγορά εργασίας. Η δουλειά θέλει άλλες ικανότητες που δεν τις έχουν όλοι οι άνθρωποι και δεν αποκτιώνται με ένα σωρό πτυχία και πωπόχαρτα. Επίσης, η αγορά εργασίας έχει πλεόνασμα πτυχιούχων Νομικής από καλούς μέχρι μπάζα. Όλοι κοιτάνε να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.