Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
14-03-11
16:31
Εσύ, δεν υπάρχει περίπτωση, θες να με τρελάνεις...
Θέλω απλά να ελπίζω πως διάβασες μέχρι εκείνο το σημείο και ή σταμάτησες ή δεν κατάλαβες τι ακριβώς είπα από κει και κάτω...
Αλλιώς, αν εσύ από αυτό το κείμενο κατάλαβες πως με διακατέχει ωχαδερφισμός, μόνο 2 πράγματα έχω να πω:
1) Ξαναδιάβασε πολύ προσεκτικά το κείμενο και τι είναι κι ο ωχαδερφισμός...
2)Λυπάμαι που ύπαρχει τέτοιος κόσμος στα πανεπιστήμια...
1) Αν αμφιβάλλεις για το εαν μπόρεσα να καταλάβω το νόημα του κειμένου σου, πλανάσαι. Το γεγονός ότι μια πράξη μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να την κάνουμε, αν αυτό μας υπαγορεύει η λογική και η συνείδηση μας. Προπάντων να είμαστε καλα με τον εαυτό μας. Και ναι, την λογική "έλα μωρέ, γιατί να το κάνω αυτό, αφού δεν θα έχει αποτέλεσμα", την αποκαλώ ωχαδερφισμό. Και ναι, πιστεύω ότι έχει πάει την χώρα δεκάδες χρόνια πίσω.
2) Ευτυχώς για σένα, δεν είμαι καθηγητής πανεπιστημίου αλλά καθηγητής οικονομικών που αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Βλέπεις, οι admins δεν το έχουν προβλέψει αυτό. Άρα μάλλον λυπάσαι που υπάρχει τέτοιος κόσμος που διδάσκει σε παιδιά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
14-03-11
16:00
Απλά λέει ότι δεν χρειάζεται να πας χαρτί για τη γρίπη.. Αφού έχουμε δικαίωμα δικαιολόγησης από τους γονείς αυτές τις 64. Και όσο για τον sourotiri έχεις δίκιο ότι δεν είναι ακριβώς δικαίωμα αλλά από τη στιγμή που έχω τη δυνατότητα να το κάνω και δεν παρανομώ οπότε δεν μπαίνει κανένα θέμα ηθικής στη μέση (π.χ. πλαστά χαρτιά γιατρού) δεν νομίζω ότι είναι κακό να χρησιμοποιήσω αυτή μου τη δυνατότητα για να διευκολυνθώ εγώ!
Δηλαδή ό,τι είναι νόμιμο θεωρείς ότι είναι και ηθικό; Χμ... Ξέρεις ποιος το είπε πρώτος αυτό, και σε ποια περίπτωση, ε;
Μα όλη αυτή η "ηθική" πρόθεση του, με φέρνει σε άλλες σκέψεις... Τώρα στο σχολείο το κόστος είναι από μικρό έως ανύπαρκτο... Έπειτα όμως όταν θα τελειώσει το σχολείο και θα βγει στην RL, τι δυνατότητα θα χει για τέτοιες παλικαριές?? Είναι ηθική?? Είναι τρόπος να αλλάξεις μια κατάσταση που την θεωρείς κατακριτέα??
Νοοτροπίες σαν αυτήν που σου έβαλα σε σκούρα γράμματα έχουν πάει την χώρα δεκάδες χρόνια πίσω. Ειλικρινά, πιο ωχαδερφιστική έκφραση δεν θα μπορούσα να διαβάσω. Λυπάμαι που την διάβασα από έναν νέο άνθρωπο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
14-03-11
10:19
Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας την αρχική τοποθέτηση του Δία, ένιωσα ένα συναίσθημα χλευασμού. Εκ πρώτης όψης, η άποψη του Δία μου φάνηκε βαθιά σεμνότυφη, σοβαροφανής και όλοι οι υπόλοιποι στολιστικοί χαρακτηρισμοί τέλος πάντων. Οφείλω να το πω αυτό, γιατί αυτό είναι που δίνει αξία στην τελική μου γνώμη. Ο Δίας λοιπόν, μου θύμισε έναν συμμαθητή που είχα, που στα μάτια των υπολοίπων από μας, ήταν ο απόλυτος μαλάκας. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι όσα θα πω τώρα αφορούν τον Δία, αλλά τον συμμαθητή μου: Τυπολάτρης, άνθρωπος που ήθελε όσο τίποτε να είναι 100% ηθικός, με πολλά περίεργα κολλήματα και απόψεις της εκκλησίας. Ήταν ο μόνος που όχι απλώς δεν εξάντλησε το όριο των απουσιών στην τρίτη Λυκείου, αλλά άφησε και πολλές αδικαιολόγητες απουσίες περίσσευμα.
Κατόπιν, σκέφτηκα λίγο πιο αναλυτικά την θέση του Δία, και φυσικά, διάβασα τις απόψεις που ακολούθησαν. Και μετά αναλογίστηκα τον κόσμο γύρω μου.
Σκέφτηκα λοιπόν, από όλους τους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί, έιτε είναι καταστηματάρχες, ταξιτζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι, συνάδελφοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, από όλους, ποιοι είναι αυτοί που με έχουν ενοχλήσει. Κάποιοι με εκνεύρισαν τόσο πολύ δε, που τους τράβηξα μέχρι και καταγγελίες.
Και διαπίστωσα πως σε όλους τους ενοχλητικούς, ο κοινός παρονομαστής ήταν ένας: Ο ωχαδερφισμός, η αίσθηση του εγώ και όχι του συνόλου, ο σταρχιδισμός και η μαγκιά του κώλου. Άνθρωποι που καταπατούσαν νόμους και κανονισμούς, ή που έβρισκαν παραθυράκια για να ξεφύγουν. Μιλάω για ταξιτζήδες που δεν με πήγαν στον προορισμό μου επειδή δεν ήθελαν να βάλουν το ταξί μέσα στα στενά, μιλάω για ταβερνιάρηδες που μου έφεραν απόδειξη μόνο όταν τους είπα ότι χωρίς αυτήν δεν θα πληρώσω, μιλάω για εφοριακούς που δεν μου εξέδιδαν εκκαθαριστικό επειδή "έκανα την δήλωση μέσω internet", μιλάω για εκπαιδευτικούς του δημοσίου τομέα που προσκόμιζαν χαρτιά από ιδιώτες γιατρούς για να παίρνουν τέσσερις διήμερες άδειες τον μήνα, μιλάω για στρατιωτικούς που λυμαίνονταν την δημόσια περιουσία και το δημόσιο χρήμα, και χίλιους δυο άλλους.
Και μετά σκέφτηκα τον εαυτό μου, πόσο λάθος θεωρώ όλες αυτές τις πρακτικές, πόσο τις στηλιτεύω στο blog μου, και πόσο και εγώ ο ίδιος προσπαθώ να αποφύγω να μην τις κάνω πράξη.
Γιατί λοιπόν, εκ πρώτης όψεως, η άποψη του Δία μου φάνηκε υποκριτική;
Μάλλον είναι επειδή η προηγούμενη αντίστοιχη εμπειρία μου με άνθρωπο που δεν εξάντλησε τις απουσίες του (τον συμμαθητή μου λέω), ήταν τραυματική, μιλάμε ο τύπος ήταν ο μέγιστος υποκριτής.
Μπορεί να είναι επειδή θεωρώ μικρό ένα παιδί 17-18 χρονών, παρόλο που ξέρω ότι με την ψήφο του εκλέγει κυβέρνηση.
Μπορεί να είναι επειδή έχω διαφωνήσει με τις απόψεις του Δία στο παρελθόν.
Αλλά, αν αφήσουμε τα προσωπικά και καθόλου αντικειμενικά φίλτρα και πιάσουμε ένα εντελώς αντικειμενικό φίλτρο, τι θα δούμε;
Θα δούμε έναν εν δυνάμει πολίτη που αρνείται να προβεί σε μια πράξη που, ναι μεν είναι νόμιμη, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τα περί ήθους πάντως, εγώ τα έχω γραμμένα ξέρετε που κι αυτό γιατί δεν πιστεύω στην έννοια του ήθους ως κάτι αντικειμενικό. Τέλος πάντων. Βλέπουμε έναν άνθρωπο που αρνείται να πει ψέμματα, παρόλο που γνωρίζει ότι μπορεί να επωφεληθεί από αυτό και μάλιστα εντελώς ανώδυνα.
Το γεγονός ότι έχεις δικαίωμα να κάνεις κάτι (εν προκειμένω 114 απουσίες), δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι είναι και υποχρέωση σου. Και στον δρόμο, αν δεις μια στρόγγυλη ταμπέλα με κόκκινο περίγραμμα και άσπρο εσωτερικό και λέει μέσα "100", δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάσεις τα 100χλμ/ώρα, ούτε ότι μπορείς ούτε ότι πρέπει να τα περάσεις. Σημαίνει ότι μπορείς να πας ΜΕΧΡΙ τόσο.
Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα όρια που υπάρχουν. Θα θεωρούσα, π.χ. ηλίθιο κάποιον, που, ενώ μπορεί, δεν εξαντλεί τις μέρες άδειας του από την δουλειά του ή τον στρατό. Αλλά οι δικαιολογημένες απουσίες του σχολείου, δεν είναι "άδεια". Θεσπίστηκαν για συγκεκριμένο λόγο, και αυτός ο λόγος δεν είναι επουδενί η ξεκούραση του μαθητή πριν τις πανελλήνιες.
Κατόπιν, σκέφτηκα λίγο πιο αναλυτικά την θέση του Δία, και φυσικά, διάβασα τις απόψεις που ακολούθησαν. Και μετά αναλογίστηκα τον κόσμο γύρω μου.
Σκέφτηκα λοιπόν, από όλους τους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί, έιτε είναι καταστηματάρχες, ταξιτζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι, συνάδελφοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, από όλους, ποιοι είναι αυτοί που με έχουν ενοχλήσει. Κάποιοι με εκνεύρισαν τόσο πολύ δε, που τους τράβηξα μέχρι και καταγγελίες.
Και διαπίστωσα πως σε όλους τους ενοχλητικούς, ο κοινός παρονομαστής ήταν ένας: Ο ωχαδερφισμός, η αίσθηση του εγώ και όχι του συνόλου, ο σταρχιδισμός και η μαγκιά του κώλου. Άνθρωποι που καταπατούσαν νόμους και κανονισμούς, ή που έβρισκαν παραθυράκια για να ξεφύγουν. Μιλάω για ταξιτζήδες που δεν με πήγαν στον προορισμό μου επειδή δεν ήθελαν να βάλουν το ταξί μέσα στα στενά, μιλάω για ταβερνιάρηδες που μου έφεραν απόδειξη μόνο όταν τους είπα ότι χωρίς αυτήν δεν θα πληρώσω, μιλάω για εφοριακούς που δεν μου εξέδιδαν εκκαθαριστικό επειδή "έκανα την δήλωση μέσω internet", μιλάω για εκπαιδευτικούς του δημοσίου τομέα που προσκόμιζαν χαρτιά από ιδιώτες γιατρούς για να παίρνουν τέσσερις διήμερες άδειες τον μήνα, μιλάω για στρατιωτικούς που λυμαίνονταν την δημόσια περιουσία και το δημόσιο χρήμα, και χίλιους δυο άλλους.
Και μετά σκέφτηκα τον εαυτό μου, πόσο λάθος θεωρώ όλες αυτές τις πρακτικές, πόσο τις στηλιτεύω στο blog μου, και πόσο και εγώ ο ίδιος προσπαθώ να αποφύγω να μην τις κάνω πράξη.
Γιατί λοιπόν, εκ πρώτης όψεως, η άποψη του Δία μου φάνηκε υποκριτική;
Μάλλον είναι επειδή η προηγούμενη αντίστοιχη εμπειρία μου με άνθρωπο που δεν εξάντλησε τις απουσίες του (τον συμμαθητή μου λέω), ήταν τραυματική, μιλάμε ο τύπος ήταν ο μέγιστος υποκριτής.
Μπορεί να είναι επειδή θεωρώ μικρό ένα παιδί 17-18 χρονών, παρόλο που ξέρω ότι με την ψήφο του εκλέγει κυβέρνηση.
Μπορεί να είναι επειδή έχω διαφωνήσει με τις απόψεις του Δία στο παρελθόν.
Αλλά, αν αφήσουμε τα προσωπικά και καθόλου αντικειμενικά φίλτρα και πιάσουμε ένα εντελώς αντικειμενικό φίλτρο, τι θα δούμε;
Θα δούμε έναν εν δυνάμει πολίτη που αρνείται να προβεί σε μια πράξη που, ναι μεν είναι νόμιμη, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τα περί ήθους πάντως, εγώ τα έχω γραμμένα ξέρετε που κι αυτό γιατί δεν πιστεύω στην έννοια του ήθους ως κάτι αντικειμενικό. Τέλος πάντων. Βλέπουμε έναν άνθρωπο που αρνείται να πει ψέμματα, παρόλο που γνωρίζει ότι μπορεί να επωφεληθεί από αυτό και μάλιστα εντελώς ανώδυνα.
Το γεγονός ότι έχεις δικαίωμα να κάνεις κάτι (εν προκειμένω 114 απουσίες), δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι είναι και υποχρέωση σου. Και στον δρόμο, αν δεις μια στρόγγυλη ταμπέλα με κόκκινο περίγραμμα και άσπρο εσωτερικό και λέει μέσα "100", δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάσεις τα 100χλμ/ώρα, ούτε ότι μπορείς ούτε ότι πρέπει να τα περάσεις. Σημαίνει ότι μπορείς να πας ΜΕΧΡΙ τόσο.
Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα όρια που υπάρχουν. Θα θεωρούσα, π.χ. ηλίθιο κάποιον, που, ενώ μπορεί, δεν εξαντλεί τις μέρες άδειας του από την δουλειά του ή τον στρατό. Αλλά οι δικαιολογημένες απουσίες του σχολείου, δεν είναι "άδεια". Θεσπίστηκαν για συγκεκριμένο λόγο, και αυτός ο λόγος δεν είναι επουδενί η ξεκούραση του μαθητή πριν τις πανελλήνιες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.