johnnie2
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 131 μηνύματα.
14-09-10
12:53
Φυσικά μιλάω πάντα για μεσέες καταστάσεις και για τις θετικές περιπτωσεις της αδιαφορίας.
Ακριβως σε αυτό το σημείο λέω αυτό που μόλις είπες.Αλλά που να διαβάζουμε τώρα όλο το κείμενο ε?το σημαντικότερο είναι να του την μπούμε και να φανούμε εξυπνάκιδες!έλεος ρε συ ειναι θέμα που ο καθένας το βλέπει απο την δικιά του μερια και ΣΥΓΝΩΜΗ κιόλας που δεν ξέρω και δεν μπορώ να περιλάβω όλες τις περιπτώσεις του θέματος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
johnnie2
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 131 μηνύματα.
12-09-10
21:10
Συμφωνώ ως προς το γεγονός ότι ένα παιδί που ανατράφηκε με τέτοιο τρόπο θα έχει πρόβλημα στο να προσαρμοστεί σε ένα κόσμο που πλέον δεν θα μπορεί να στηρίζεται στους γονείς του στο βαθμό που είχε συνηθίσει. Ενώ ένα παιδί που μεγάλωσε με αδιάφορους γονείς θα έχει μάθει πως να στηρίζεται στα πόδια του. Όμως η αδιαφόρια τι επιπτώσεις θα έχει στη ψυχοσύνθεση του παιδιού;
Κοιτα παίζουν πάρα πολλά ρολο στην ψυχοσύνθεση του παιδιού.Δλδ θέλω να σου πω ότι σε αντιστάθμισμα των γονιών μπορούν να εμφανιστούν άλλοι αντάξιοί τους(Θειοι,θειες,μεγαλοι φιλοι,καθηγητες κτλ) η να περνει από κάπου αλλού την προσοχη και την αποδοχή.Συμφωνω ότι πάντα θα μένει ένα κενό αλλά σκέψου,είναι καλύτερα να κουβαλάς ενα κενό και να έχεις πετύχει άπειρους στόχους και άλλα που ήθελες ή να είσαι ανήμπορος σε όλη σου την ζωή και να θεωρείσε ένα τιποτα επειδη φοβόσουν να βγείς απ΄τα νέρα σου?Και στην τελική,οι γονείς κάποια στιγμή φεύγουν και μένεις ανήμπορος μπροστα στην σκληρη πραγματικότητα σε μια ηλικία που δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ δικαιολογία γιαυτο.Μπορείς να το σκεφτείς και πρακτικά.Με την Αδιαφορία των γονιών σου επιζητώντας την προσοχή τους κατορθώνεις να υλοποιείς τους στόχους σου και όλα τα επακόλουθα και ζεις μια κανονική ζωή ενω με την υπερπροστατευτικότητα οταν οι γονείς φευγουν καταστρέφεσε ολοκληρωτικά και ζεις μες στην δυστιχία γιατί είσαι ποια μεγάλος να αρχίσεις καινούρια ζωή και να ανακαλύψεις τον κόσμο.Φυσικά μιλάω πάντα για μεσέες καταστάσεις και για τις θετικές περιπτωσεις της αδιαφορίας.Δεν επικροτώ ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.