Neraida
Επιφανές μέλος
Ακούω στο ράδιο σιγανά
τραγούδι που μιλά
για όσα εμείς δε λέμε ανοιχτά
μοιάζει το να ‘μαστε μαζί
απάτητη κορφή
και ποιος μπορεί ν' αντέξει ν' ανέβει
Εδώ είναι το λάθος σου μα εδώ και το σωστό
ρούχο κλεμμένο σ' έχω απάνω μου καιρό
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
Εδώ, δεν φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
ούτε απ' το ψέμα που έχω ανάγκη να σου πω
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
Μέρες περνώ και δεν περνώ
το στόμα μου στεγνό
και ίσως απ' τη δίψα να πνιγώ
κοίτα στη χούφτα σου χωρώ
με πίνεις πριν σε πιω
ένα θαύμα αξίζω πια κι εγώ
Εδώ είναι το λάθος σου μα εδώ και το σωστό
ρούχο κλεμμένο σ' έχω απάνω μου καιρό
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
Εδώ, δεν φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
ούτε απ' το ψέμα που έχω ανάγκη να σου πω
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
δεν φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
εδώ...
Εδώ, δεν φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
ούτε απ' το ψέμα που έχω ανάγκη να σου πω
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
δεν φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
Εδώ... εδώ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Tomorrow will (you) I wake up?
and instead of eyes we will be born with blindfolds
Tomorrow will you (I) wake up?
and from my mouth will flee a song
Tomorrow I will wake up
with this strange need of not to belong
Tomorrow I will wake up
just to copy whatever is wrong
Tomorrow I will wake up
in a cage of perfect gold
Tomorrow, will I wake up?
hope in tongue, golden song
Tomorrow, I will wake up
with an innate appetite
(to be one of yours)
to be just one of yours
Tomorrow I will wake up
and try everything not to be alone
Tomorrow will I wake up?
and try everything to be alone
Incise, open wide from the inside
cast out, see what is still left of (life) live
Secure for me the status of a prime suspect
Tying the hands of a blindman
Teaching the colours to a blindman
and ask him to react, and ask him to react
Tomorrow I will finally feel
a natural (natural) will
of being artificial
(Tomorrow i will feel)
into
Decadance
with
elegance.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Αγάπη μου σε γύρευα σε Γη και σε Φεγγάρι
Και σα μουλάρι σήκωνα του έρωτα τα βάρη
Μα εσύ με εγκατέλειψες και πήγες μ'έναν αλλό
Γιατί κοιτούσες τα μικρά κι εγώ ...είχα μεγάλο
Μεγάλο ντέρτι στην καρδιά και πήγα να στο δείξω
Τη φλόγα που 'χω μέσα μου για πες μου πώς να σβήσω
Εγώ, τρελή, σ'αγάπησα και συ με απαρνιέσαι
Και στο Καβούρι μια βραδιά σε βρήκα ...να φιλιέσαι
Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυναμόν
Αυτή πέρασε τ'όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ'όργανο σα να'τανε μπεγλέρι (σα να'τανε μπεγλέρι)
Τι μαλάκας ήμουνημουνημουνημουνημουνημουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύμουνημουνημουνημουνημουνημουν..
Δεν ήξερα οτι ήσουνα η κόρη του Απιστία
Μου το'χες πει μία φορά μα το πήρα στ'αστεία
Για αγάπη όταν σου μίλησα για γάμο όταν είπα
Με ρώτησες αν θέλω να μου κάνεις ...μια πίτα
Τάρανδο με έκανες με κοροϊδεύουν όλοι
Απ'το μονό κρεβάτι σου έχουν περάσει όλοι
Ο Μπάμπης, ο Αλέξανδρος, η Ντόρυ και η Άννα
Τώρα κατάλαβα πως είσαι ..ακατάλληλη για μάνα
[Chorus]
Δε κλαίω που δε μ'αγαπάς δε κλαίω που δε θυμάσαι
Από τις τύψεις κάποτε εσύ δε θα κοιμάσαι
Δε κλαίω που παντρεύτηκες και τώρα ζεις στο Βόλο
Κλαίω μόνο γιατί έχασα την ευαίσθητη καρδιά σου,
τα ναζάκια τα τρελά σου,
το παστίτσιο της μαμάς σου
Και το θεσπέσιο σου κώλο!
Το θεσπέσιο σου κώλο!
Τι μαλάκας ήμουνημουνημουνημουνημουνημουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύμουνημουνημουνημουνημουνημουν..
Μωρ'τι μαλάκας ήμουνημουνημουνημουνημουνημουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύμουνημουνημουνημουνημουνημουν..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Παπάζογλου Νίκος
Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
Ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
Το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
Και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δεν θέλω να ‘μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
θέλω να μη θυμάμαι
Κι ούτε να ξέρω που θα πας και ποια θα είν' αυτή
θέλω ένα όνειρο μονάχα να ‘ναι
Κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
Για να μου πεις να μην φοβάμαι
Δωσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
Και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
Και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
Δεν θέλω να με βλέπεις να πονάω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Στιγμές
Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές
Σαν κλωστές τυλιγμένες σ’ άδραχτι
Σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά
Σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι
Για όλα αυτά που ζητάς
Για πολλά που πονάς
Για το τίποτε μιας ευτυχίας
Και γυρνάς σαν τρελός
Του καθρέπτη εαυτός
Θύμα, θύτης κακής συγκυρίας
Πλημμυρίζουν το χθες μαγεμένες σκιές
Που ξωπίσω μου γράφουν τροχιά
Με κρατούνε θαρρώ σαν αλήθειες παλιές
Σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά
Είναι κάτι στιγμές σαν μικρές πινελιές
Ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει
Λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά
Για να δώσουν του τόπου τη γνώση
Για τους κήπους της γης
Για το ροζ της αυγής
Για το κύμα που απόμεινε μόνο
Να χαϊδεύει με αφρούς
Τους πικρούς μας καημούς
Και να διώχνει της πίκρας τον πόνο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ξύλινα Σπαθιά
Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ' το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Παπάζογλου Νίκος
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχά-κι
Είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκά-κι
Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
Καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή σ' άλλους πλανήτες
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμ' ο λυγμός του
Είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός και είμ' αδερφός του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ψάλτης Παναγιώτης
Άγγελε μου
αν κατέβεις προς την γη
θέλω να έρθεις
να μιλήσουμε μαζί, περιμένω
να μου δόσεις συμβουλή
πως να γιάνω
μια καρδιά που αιμορραγεί
Άγγελε μου
έχει αγιάτρευτη πληγή από θαύμα
είναι ακόμα ζωντανή έχει τραύμα βάθη
κι' η λεπίδα η κοφτερή δηλητήριο
είχε και έρωτα πολύ
Άγγελε μου
μια χάρη σου ζητώ
στο όνειρο μου
λύση στο αίνιγμα να βρω
την καρδιά μου
γιάτρεψε την αν μπορείς
με ένα δάκρυ
από τα βαθύ της ψυχής
και αν την σώσεις
θα σου τάξω προσευχή
στο θεό μου
να σου δώσει την ευχή
για να γίνεις
τον αγγέλων διοικητής
και ένα θρόνο
στον παράδεισο να βρεις
Άγγελε μου, μια χάρη σου ζητώ...
Άγγελε μου
Άγγελε μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Here is a song from the wrong side of town
Where I'm bound to the ground by the loneliest sound
And it pounds from within and is pinning me down
Here is a page from the emptiest stage
A cage or the heaviest cross ever made
A gauge of the deadliest trap ever laid
And I thank you for bringing me here
For showing me home
For singing these tears
Finally I've found that I belong here
The heat and the sickliest sweet smelling sheets
That cling to the backs of my knees and my feet
Well I'm drowning in time to a desperate beat
And I thank you for bringing me here
For showing me home
For singing these tears
Finally I've found that I belong
Feels like home
I should have known
From my first breath
God send the only true friend I call mine
Pretend that I'll make amends the next time
Befriend the glorious end of the line
And I thank you for bringing me here
For showing me home
For singing these tears
Finally I've found that I belong here
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Χατζηγιάννης Μιχάλης
Έχω μάτια κλεισμένα
και δε με βρίσκει κανείς πια εμένα
Τα 'χω όλα κρυμμένα
και ούτε μίση, ούτε αγάπες δείχνω πια
Δεν είμαι εδώ για κανένα
και από εδώ κι απ' όλα λείπω
δεν είμαι εδώ δεν έχει χτύπο η καρδιά
δε ζω για κανένα
Δεν είμαι εδώ για κανένα
λέω πως δεν είμαι εδώ και λείπω
δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά
μονάχα εσένα
Είναι τ' αστέρια απλωμένα
μα δεν τα βλέπω, δεν τα θέλω αναμμένα
έχω κλειστό το δέρμα
και ούτε πόνο, ούτε χάδι νιώθω πια
Δεν είμαι εδώ για κανένα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ich werde in die Tannen gehen,
Dahin, wo ich sie zuletzt gesehen
Doch der Abend wirft ein Tuch aufs Land,
Und auf die Wege hinterm Waldesrand
Und der Wald er steht so schwarz und leer,
Weh mir oh weh, und die Vögel singen nicht mehr...
Ohne dich kann ich nicht sein – Ohne dich,
Mit dir bin ich auch allein - Ohne dich.
Ohne dich zähl ich die Stunden – Ohne dich,
Mit dir stehen die Sekunden – Lohnen nicht.
Auf den Ästen in den Gräben,
Ist es nun still und ohne Leben
Und das Atmen fällt mir ach, so schwer,
Weh mir oh weh, und die Vögel singen nicht mehr...
Ohne dich kann ich nicht sein – Ohne dich,
Mit dir bin ich auch allein - Ohne dich. (Ohne dich)
Ohne dich zähl ich die Stunden – Ohne dich,
Mit dir stehen die Sekunden – Lohnen nicht, ohne dich.
Ohne dich
Und das Atmen fällt mir ach, so schwer,
Weh mir oh weh, und die Vögel singen nicht mehr...
Ohne dich kann ich nicht sein – Ohne dich,
Mit dir bin ich auch allein - Ohne dich (Ohne dich)
Ohne dich zähl ich die Stunden – Ohne dich,
Mit dir stehen die Sekunden – Lohnen nicht, ohne dich
Ohne dich
Ohne dich
Ohne dich
Ohne dich
gewidmet...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ασλανίδου Μελίνα
Θυμάμαι ένα παιχνίδι που παίζαμε μαζί
Ρωτούσες από τι σ' αγαπάω πιο πάνω
Πιο πάνω από τη γη κι από τον ουρανό
Πιο πάνω απ' ότι ζω
Πιο πάνω απ' ότι φτάνω
Παιχνίδι είναι
Πες ότι σου ‘ρθει μου ‘λεγες
Παιχνίδι είναι
Τώρα δεν παίζω, ούτε γελάω
Τώρα σε χάνω και σε ζητάω
Τώρα σε χάνω αληθινά και σε ζητάω
Πες μου πιο πάνω από τι σ' αγαπάω
Τώρα δεν παίζω, ούτε γελάω
Τώρα σε χάνω και σε ζητάω
Τώρα σε χάνω αληθινά και σε ζητάω αληθινά
Πες μου πιο πάνω από τι σ' αγαπάω
Παιχνίδι είναι...
Θυμάμαι κάτι βράδια που παίζαμε κι οι δυο
Το γέλιο σου νερό κι εγώ να ξεδιψάω
Σε ρώταγα θα ‘ρθεις μαζί μου στο γκρεμό
Δώσ' μου ένα σ' αγαπώ και έλα όπου πάω
Παιχνίδι είναι...
Τώρα δεν παίζω, ούτε γελάω...
Τώρα δεν παίζω, ούτε γελάω...
Παιχνίδι ήταν
Πες ότι σου ‘ρθει μου ‘λεγες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.