Άλλα μηνύματα του μέλους Loanna σε αυτό το thread

Αλοίμονο αν πάψουμε να ονειρευόμαστε για το μέλλον μας (απόδειξη αυτά που είπα για τα δικά μου τα σχέδια. Τέλος του μηνός φεύγω για ΗΠΑ)!
Τα όποια όνειρα όμως του καθενός καλό θα είναι να στηρίζονται σε κριτήρια τα οποία εξ' ορισμού υπαγορεύονται απ' το ερώτημα : ''Τι θα κάνω μετά?''. Αν π.χ κάποιος θέλει να κάνει μια ειδικότητα με ελάχιστη αναμονή, εννοείται ότι δεν θα αντιμετώπισει κανένα πρόβλημα να μείνει Ελλάδα, και μάλιστα σε Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αθήνας! Αν, όμως, δεν συμβεί αυτό, τότε θα ανακύψουν προβλήματα (τα είπαμε, μην τα ξαναπούμε). Επίσης, δεν έχει νόημα να στηρίζουμε αυτά που λέμε σε βιώματα γνωστών, όχι γιατί δεν είναι πιστευτά, απλά γιατί η σύγκριση είναι εξ' ορισμού άτοπη. Ο λόγος; 1) Αν ο γνωστός είναι 28, 29, 30 τότε μιλάμε ότι ξεκίνησαν ειδικότητα πριν από 4 μιση με 6 μιση χρόνια (το συντομότερο που μπορεί να ξεκινήσει κάποιος ειδικότητα είναι στα 23 μισο εκτός ΗΠΑ και 25 για ΗΠΑ). Τα πράγματα δεν είχαν καμία απολύτως σχέση τοτε με τωρα, όπως δεν θα έχουν καμία σχέση τώρα που ξεκινάω εγώ (και τόσοι άλλοι) την προσπάθειά μου και σε 6 χρόνια που θα αποφοιτήσετε εσείς με το καλό! (και τουλάχιστον για ΗΠΑ που γνωρίζω από επίσημα στοιχεία που δημοσιεύονται, οι θέσεις που θα είναι διαθέσιμες για ξένους θα αρχίσουν να μειώνονται σταδιακά από το 2011 και θα μειωθούν σημαντικά από το 2015 και μετά). Το παν για το εξωτερικό είναι 1. πού θα επιλέξεις να πας και 2. τι ειδικότητα θα επιλέξεις να κάνεις . Δεν είναι λίγα τα προγράμματα Παθολογίας, Παιδιατρικής και Ψυχιατρικής στις ΗΠΑ που δίνουν μέχρι και πράσινη κάρτα στους ξένους ειδικευόμενους. Αλλά και πάλι, αυτά ισχύουν τώρα, με το δεδομένο αριθμό θέσεων και τη δεδομένη ανταγωνιστικότητα μεταξύ των διαφόρων ειδικοτήτων. Περαιτέρω ανάλυση δεν έχει νόημα, γιατί είναι άλλο το θέμα του thread.
Πάντως σίγουρα κι αυτά βοηθούν πολύ στις συγκρίσεις μεταξύ ΣΣΑΣ και πολιτικής ιατρικής (για να επανέλθω στην αρχική ερώτηση )

Μόλις τέλειωσα Ιατρική Αθηνών (στα 6 χρόνια ακριβώς). Όσοι μιλούν για ιατρική και τα παρουσιάζουν ''μετά την πολιτική ιατρική θα κάνεις ό,τι θες εσύ!!!(πείτε το αυτό στους συμφοιτητές μου, να γελάμε όλοι μαζί!!) και κάτι άλλα τύπου ''πέρνα πολιτική ιατρική γιατί θα έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις τη φοιτητική σου ζωή'' , τότε όσοι τα λένε αυτά δύο τινά ισχύουν : 1. Δεν έχουν περάσει ιατρική, και κυρίως δεν έχουν τελειώσει ή έστω δεν είναι στα κλινικά έτη της ιατρικής (4ο, 5ο, 6ο έτος) και 2. Απλά αναμασούν λόγια που έχουν ακούσει από συζητηήσεις τρίτων.
Για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους :
1) Μην νομίζουμε ότι το εξωτερικό είναι εύκολη ή έστω προσιτή λύση!! Μην ξεχνάμε ότι και οι άλλες χώρες του κόσμου έχουν ιατρικές σχολές (και μάλιστα στις χώρες που εννοείτε εξωτερικό, δηλαδή Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, ΗΠΑ, Ελβετία, οι σχολές τους στο παγκόσμιο ranking είναι σε ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ υψηλότερη θέση σε σχέση με τις σχολές της Ελάδας). Επομένως οι χώρες αυτές έχουν τους δικούς τους αποφοίτους να τακτοποιήσουν πρώτα, και μετά αποφοίτους των άλλων χωρών, και δη αποφοιτούς χωρών όπως η Ελλάδα, που είτε θέλουμε να το πιστεύουμε είτε όχι, θεωρούμαστε ΜΗ-ανταγωνίσιμες και υπολογίσιμες δυνάμεις στον ιατρικό χώρο. Προσοχή εδώ δεν εννοώ τους ανθρώπους που πήγαν εξωτερικό και έδειξαν ΕΚΕΙ την αξία τους. Αναφέρομαι στα επιστημονικά δρώμενα που γίνονται στην χώρα μας ( δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ όσον αφορά την έρευνα και δημοσιεύσεις σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά). Οπότε, οι περισσότεροι που παίρνουν την απόφαση να φύγουν για εξωτερικό, το κάνουν αυτό συνειδητοποιώντας ότι είναι σαν να ξεκινούν πα΄λι από μηδενική βάση, καθώς θα πρέπει ΣΥΝΕΧΩς να αγωνίζονται για να αποδεικνύουν ότι το αξίζουν εκεί που βρίσκονται. Και εδώ πάλι αυτό δεν το εννοώ με την έννοια, να συναγωνίζονται τους συνειδικευόμενούς τους σε επίπεδο γνώσεων και θέλησης, αυτό εξάλλου καλό και επιθυμητό είναι να γίνεται! Αυτό που εννοώ είναι ότι και μόνο το γεγονός πως τελείωσες Ιατρική σε μια χώρα αδύναμη επιστημονικά όπως η Ελλάδα, σε θέτει σε μια λιγότερη προνομιακή θέση σε σχέση με αποφοίτους άλλων σχολών της Ευρώπης και των ΗΠΑ (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο 'Ελληνας ξέρει λιγότερα, αλλά δυστυχώς αυτό οι ξένοι κατά κανόνα δεν το ξέρουν εκ των προτέρων!).

2) Επίσης, μη νομίζετε ότι ακόμα και αυτοί που πάνε εξωτερικό πάνε και κάνουν την ειδικότητα που θέλουν πάντα. Υπάρχει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ποσοστό αποφοίτων που δυστυχώς συμβιβάζονται με κάτι που τους αρέσει λιγότερο, μόνο και μόνο για να τελειώνουν κάποια στιγμή! Αυτό ισχύει γιατί όπως εξήγησα και πιο πάνω τα πράγματα έξω είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ΑΡΚΕΤΑ έως ΠΟΛΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, και είναι λογικό να γίνονται ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΙ!!!

3) Για να πάρει κάποιος την απόφαση και να φύγει εξωτερικό, αυτό εμπερικλείει ΕΞΟΔΑ! Αυτά περιλαμβάνουν : εκμάθηση γλώσσας (π.χ Σουηδικά), έξοδα για να δώσει εξετάσεις ( USMLE στις ΗΠΑ, εξετάσεις στην Γαλλία, κλπ). Οι εξετάσεις αυτές έχουν και τα έξοδα τις αγοράς συγγραμμάτων και του ταξιδιού, π.χ στις Marseilles για τις γαλλικές εξετάσεις ειδικότητας, ή στις ΗΠΑ για το USMLE Step 2CS και για το Step 3. Tέλος, στα έξοδα συμπεριλάβετε και τα έξοδα διαμονής όχι μόνο για τις εξετάσεις (όπου υπάρχουν αυτές), αλλά και τα έξοδα διαμονής/μεταφοράς/φαγητού κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεών σας ( αυτά τα τελευταία έξοδα ισχύουν για όλες τις χώρες του εξωτερικού). Μην περιμένετε ότι θα κλείνετε τις συνεντεύξεις με τις κλινικές δια τηλεφώνου ή με emails. Οι διευθυντές των κλινικών έξω θέλουν να δουν ότι το βλέπετε σοβαρά. Αυτό σμαίνει πως για ένα χρονικό διάστημα από 3 έως 12-18 μήνες (σε κάποιες περιπτώσεις και περισσότερο) θα ζείτε έξω αμμισθεί και θα σας συντηρούν οι δικοί σας. Όταν μετά θα ξεκινήσετε ειδικότητα θα πληρωθείτε, αλλά τόσα ώστε να ζείτε καλά. Μην ξεχνάτε ότι θα είστε ειδικευόμενοι, και κυρίως στο πρώτο έτος της ειδικότητας αυτό ισοδυναμεί με το παιδί της λάντζας (όχι ότι αυτό είναι κακό, όλοι το έχουν περάσει, απλά μην νομίζουμε ότι ξεκινάμε ειδικότητα και είμαστε γιατροί!)

4) Τέλος, όσον αφορά τη φοιτητική ζωή, μην νομίζετε ότι (τουλάχιστον για Ιατρική Αθηνών) θα μπορείτε να περνάτε όλα τα μαθήματα καθε έτους ΚΑΙ θα βγαίνετε και όποτε θέλετε!! Εγώ έβγαινα κατά μεσο όρο 1 άντε το πολύ 2 φορές την εβδομάδα, ειδικά μάλιστα όταν ξεκινήσουν τα κλινικά έτη και θα πρέπει 7:30 με 8:00 το πρωί να ΕΙΣΤΕ στις κλινικές και θα φεύγετε μεσημέρι, εκτός κι αν έχετε εφημερία οπότε κάθεστε πιο πολύ, τότε θα είστε ευγνώμονες αν η κούραση σας επιτρέπει να βγαίνετε με την ίδια όρεξη όπως παλιά! Και ειδικά αφού στο τέλος κάθε κλινικής υπάρχει στην Αθήνα δυνατότητα προαιρετικής εξέτασης, που οι περισσότεροι από εμάς την επιλέγουν για να καθαρίζουν με τα μαθήματα μόλις τελειώνει η κλινική. Αυτό προυποθέτει διάβασμα σε τακτικότατη βάση, αν όχι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, τουλάχιστον τα ΠΣΚ (σε διπλάσια ποσότητα απ' ότι τις καθημερινές για να βγαίνει η ίδια ποσότητα ύλης αναλογικά).

Αυτά από Ιατρική Αθηνών για την οποία μπορώ να μιλήσω. Μην σχολιάζουμε ελαφρα τη καρδία, αν δεν γνωρίζουμε!!! Για κάποιον που δεν έχει ιατρείο από το σπίτι του και άλλες τέτοιες διευκολύνσεις και γνωριμίες, τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς φαίνονται και όπως ΝΟΜΙΖΟΥΝ οι γύρω μας ότι είναι.