Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Στην Ελλάδα επιτρέπεται όμως? Δεν έχω ιδέα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Ακόμα και αν δεν τα έχουν όπως λες. Πάντα υπάρχουν τρόποι, είτε δανεισμοί, είτε οτιδήποτε.
Τώρα, αν δεν υπάρχει καμια ελπίδα, δηλαδή να είναι το άτομο εγκεφαλικά νεκρό, ναι δε βρίσκω το λόγο να κρατηθεί στη ζωή με μηχανήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Δες το όμως και απο την ωμη πλευρα του. Χρειάζονται πολλά χρήματά για την υποστηριξη των μηχανημάτων. Και επίσης είναι πολυ ψυχοφθόρο για την οικογενεια του. Να ελπίζουν τόσα χρόνια και αδικα τις περισσοτερες φορες ότι θα επανέλθει. Ετσι μπορουν επιτέλους να θεωρήσουν τον αλλο νεκρο, να τον θάψουν και να προχωρήσουν τη ζωη τους.
Διαφωνώ. Ο θάνατος κατά τη γνώμη μου πρέπει να επιβάλλεται σε περιπτώσεις βαριάς αναπηρίας και πνευματικού εγκλωβισμού χωρίς δυνατότητα ανάκτησης κινήσεων μόνο. Αν υπάρχει έστω και η παραμικρή ελπίδα για να επανέλθει το άτομο, για ποιο λόγο να πεταχθεί στα σκουπίδια? Και εξάλλου τι είναι πιο σημαντικό? Τα χρήματα ή η ζωή ενός ατόμου?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Ναι..
Πραγματι δεν ξερω πως θα σκεφτομουνα αν ημουνα ετοιμοθανατη.. Μαλλον θα πιστευα οτι θα συνεχισω να ζω, αλλα αν αυτη η ελπιδα πεθαινε θα ηθελα να πεθανω αυτοβουλως, οχι να ''μου τυχει''..
Το ιδανικο θα ηταν ο καθενας να αποφασιζε μονος για τη ζωη και το θανατο του, αλλα αυτο ειναι πρακτικα αδυνατο απο πολλες πλευρες, οποτε...
Βεβαια, οσο το σκεφτομαι, μονο οποιος εχει απελευθερωθει απ το φοβο του θανατου ειναι πραγματικα ελευθερος.. Χμμ, μου δινεις τροφη για τη σκεψη..
Αυτό που λες, αντιστοιχεί στην πνευματική ελευθερία, την οποία δύσκολα μπορεί ένας άνθρωπος να κατακτήσει, δηλαδή, να πειθαρχήσει τον εαυτό του και να απαλλαγεί από τις αδυναμίες του, αλλά παρ'όλα αυτά, κατακτάται κατά τη γνώμη του. Ειδικότερα τις τελευταίες στιγμές του κάποιος, νομίζω ότι είναι πραγματικά ελεύθερος, υπό αυτήν την έννοια... Εννοώ, έχει συμβιβαστεί κάπως με την όλη ιδέα, οπότε οι αδυναμίες του, δεν έχουν αξία πλέον...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Η χειροτερη μορφη ζωντανου-νεκρου ειναι αυτη οπου εισαι 100% σιγουρος οτι θα πεθανεις σε ενα μηνα ή σε μια βδομαδα και απλα περιμενεις το θανατο. Προσωπικη αντιληψη...
Τη σέβομαι, αλλά γνώμη μου είναι ότι αυτό δε συμβαίνει απαραίτητα... Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν ότι τους απομένει λίγος χρόνος ζωής και έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου, το αντιμετωπίζουν κάπως "ανάλαφρα" (δε μου αρέσει πολύ αυτή η λέξη εδώ, δεν έβρισκα άλλη)
Γι'αυτό και περνούν τον υπόλοιπο χρόνο τους ευχάριστα...
Δεν είναι απαραίτητα ζωντανοί-νεκροί, δεν έχουν πεθάνει ακόμη...
Έχεις δει την τανία "The Bucket List" ή αλλιώς "Επιθυμίες στο παρα πέντε"?
Περιγράφει αυτό ακριβώς που σου λέω.
Μπορεί αυτός που του απομένει 1 μήνας, να έχει πίστη στον εαυτό του, να ελπίζει μέχρι την τελευταία στιγμή, ότι κάτι, μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, έστω και την τελευταία στιγμή. Ποτέ δεν ξερει κανείς...
Αλλά κάποιοι βαριά ανάπηροι που έχουν περάσει 20 και 30 χρόνια στην ίδια κατασταση, αυτοί έχουν ψυχή, αλλά δεν εχουν σώμα ουσιαστικά, γι'αυτό τους χαρακτήρισα ως ζωντανούς-νεκρούς. Αν έχουν περάσει πολλά χρόνια και παραμένεις στην ίδια καταθλιπτική κατάσταση, τότε δεν ελπίζεις και πολύ. Είτε έχεις βαρεθεί τη ζωή σου βλέποντας τους άλλους να κινούνται, να χαίρονται, να απολαμβάνουν τη ζωή τους, και δεν κάνεις απολύτως τίποτα, αλλά υπομένεις τις φροντίδες τους, είτε αποφασίζεις να ενεργήσεις και να πεθάνεις οικειοθελώς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Εγώ δε μίλησα για κάποιο ποσοστό αναπηρίας. Κανένας άνθρωπος, εγώ έτσι πιστεύω τουλάχιστον, δε θα ζητούσε ευθανασία όσο άσχημα κι αν ήταν. Εγώ μίλησα για περιπτώσεις όπου ο άρρωστος δεν θα μπορεί να επικοινωνεί πια με το περιβάλλον. Να είναι δηλαδή πάντα σε κώμα. Τότε μπορεί να διακαιολογηθεί η ευθανασία, μια απόφαση την οποία θα την πάρουν οι συγγενείς. Πιστεύω πως αν οι συγγενείς καταλάβουν ότι με το που θα πάρουν αυτη την απόφαση θα ζήσει κάποιος άλλος, τότε μάλλον θα προβούν σ'αυτήν την ενέργεια.
Ναι, αλλά δεν πρέπει να υπάρχει συγκατάθεση από το άτομο?
Και αν γινόταν κάτι αναπάντεχο, και όσο μακροχρόνιο και αν ήταν το κώμα, το άτομο απροσδόκητα ξυπνούσε?
Κάποιοι ζητούν οι ίδιοι γιατί δεν αντέχουν να ζουν εγκλωβισμένοι μέσα στο σώμα τους (αναφέρομαι στους ανάπηρους). Όπως συνέβη και με τον Σαμπέδρο ο οποίος προσπαθούσε επί 30 χρόνια να πάρει δικαστική απόφαση υπέρ της ευθανασίας του, και τελικά αυτοκτόνησε πίνοντας υδροκυάνιο.
Αυτό έχει γίνει και ταινία μάλιστα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Να φανταστώ ότι η απόφαση θα είναι από τρίτα πρόσωπα, στενοί φίλοι και συγγενείς. Δεν είναι δυνατόν ένας ασθενής να επιλέξει να πεθάνει υπό τέτοιες προυποθέσεις. Η μοναδική περίπτωση για μια τέτοια ενέργεια είναι σε περίπτωση που ο άρρωστος δεν μπορεί να επικοινωνήσει πια με το περιβάλλον του και η υπόλοιπη του ζωή θα συνεχιστεί έτσι. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν σωτήρια για κάποιους ανθρώπους που χρειάζονται άμεσα τα όργανα του για να ζήσουν.
Έχω την εντύπωση ότι οι συγγενείς πάντα προσπαθούν να αποτρέψουν τέτοιες ενέργειες, και ότι οι ασθενείς συνήθως ζητούν την ευθανασία...
Συνήθως οι ανάπηροι το επιλέγουν από μόνοι τους. Αλλά αυτοί με μεγάλο ποσοστό αναπηρίας. Για τους συγγενείς είναι σκληρό να βλέπουν τον άνθρωπό τους να πεθαίνει ηθελημένα... Πόσο μάλλον να αποφασίσουν οι ίδιοι κάτι τέτοιο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Kansas Rocks!
Πολύ δραστήριο μέλος
Πρόσφατα είδα μια εκπομπή σχετικά με μία πάθηση των οστών, κατά την οποία, δημιουργούνται στο σώμα επιπλέον οστά, ή παραμορφώνονται τα υπάρχοντα, σε βαθμό που να προκαλούν αναπηρία... Ένας άνδρας, λόγω της ασθένειας, είχε παραμείνει σε όρθια στάση 30 χρόνια... Και μετακινούσε μόνο το κεφάλι του, γιατί η παραμόρφωσή του δεν του επέτρεπε να μετακινήσει άλλα μέλη του σώματός του... Όμως, αυτός ο άντρας, συνεχιζε να ζει, κανονικά, να πηγαίνει τις βόλτες του, έστω και σε αυτήν την κατάσταση... Ο ίδιος είπε ότι ένιωθε φυλακισμένος στο ίδιο του το σώμα, αλλά δεν είχε σκεφτεί ποτέ την ευθανασία... Μπορεί να προσφέρεται σαν τρόπος απαλλαγής από μια κόλαση που μπορεί να βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, αλλά παρ'όλα αυτά, στερεί την ελπίδα για προσπάθεια και επιβίωση, όποια και αν είναι η κατάσταση του ατόμου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.