Daisy
Δραστήριο μέλος
Η Daisy αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 734 μηνύματα.
04-08-09
15:33
Μεγάλο και ωραίο το θέμα και ακόμα μεγαλύτερη η αρμόζουσα συζήτηση.
Συμφωνώ, με μια διευκρίνηση που ίσως χρειαστεί για τα παρακάτω. Πιστεύουμε πως η όποια μεταστροφή που εμείς θεωρούμε αναγκαία είναι απαραίτητη και καλή πρώτα για εμάς κι ύστερα για τον εκάστοτε άνθρωπο. Και αυτό φυσικά προκύπτει από τον εγωισμό μας, ίσως. Κακά τα ψέματα όλοι, κάποτε, θα έχουμε προσπαθήσει να φτιάξουμε τον ''τέλειο'' άνθρωπο-φίλο-σύντροφο κ.ο.κ. Μάλιστα το παραπάνω εξηγείται καλά από κάτι που η ίδια είπες:
Ας καταλάβουμε λοιπόν, για αρχή, πως οι αλλαγές που ''απαιτούμε'' από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε πιο πολύ πηγάζουν από την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε τους εαυτούς μας παρά από την έγνοια μας γι' αυτούς (και πάλι, μιλώ για την πλειοψηφία των περιπτώσεων, ίσως - όπως το βλέπω εγώ το πράγμα.)
Σαφώς και το κάνουν. Αλίμονο αν μέναμε ίδιοι ποιος ξέρει πώς και πού θα κατέληγαν πολλά πράγματα στις ζωές μας. Το κάνουμε και πιστεύω πως είναι και ένα στοιχείο, αυτή η δυνατότητα αλλαγής, για το οποίο μπορούμε να υπερηφανευτούμε ελεύθερα, ο καθένας μας για τους λόγους του φυσικά.
Ναι. Οι αλλαγές είναι πάντα απαραίτητες. Για την ακρίβεια οι άνθρωποι πάντα αλλάζουν ακόμα κι όταν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν. Σαφώς μιλάω για κάθε είδους αλλαγή: από τον τρόπο που κανείς πιάνει το φλιτζάνι και πίνει τον καφέ του μέχρι και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα με τα οποία έρχεται, σε καθημερινή βάση, αντιμέτωπος.
Εν ολίγοις οι αλλαγές πιστεύω είναι αναπόφευκτες. Ωστόσο κανείς δε μας διαβεβαιώνει πως κάνουμε λόγο πάντα για καλές αλλαγές. Γιατί, όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, υπάρχουν οι ''καλές'' αλλά και οι ''κακές'' αλλαγές. Συνήθως μάλιστα οι πρώτες επιτυγχάνονται πιο δύσκολα από τις δεύτερες· είναι όμως προτιμότερες.
Επειδή όμως δε θέλω και να γενικεύω, μιας και τα παραπάνω τα λέω έχοντας λίγα παραδείγματα στο μυαλό μου, σταματώ εδώ προς το παρόν, μέχρι να μπορώ να στηρίξω ό,τι είπα καλύτερα.
Εκ των πραγμάτων, όπως λες, αλλάζουν όντως λόγω εμπειριών και βιωμάτων. Ωστόσο στη σημερινή κοινωνία δεν είναι σπάνιες και οι αλλαγές που προκύπτουν από επιβολή ή απαίτηση. Καλό είναι να μην το ξεχνάμε και αυτό.
Ίσως. Όταν όμως αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες αποτελέσουν το ''ερέθισμα'' που χρειάζεται κανείς για να σκεφτεί και να αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, τότε γιατί οχι, οι αλλαγές μπορεί να είναι και ουσιαστικές. Δε χρησιμοποιώ τη λέξη ''ωφέλιμες'' ωστόσο μιας και είναι περίεργος όρος, για τη συγκεκριμένη συζήτηση, και έγκειται στην κρίση του καθενός.
Τις περισσότερες φορές ναι· γενικά όμως πιστεύω πως τα εν λόγω αρνητικά γνωρίσματα είναι από τα στοιχεία του χαρακτήρα που κάνουν τον καθένα μας ξεχωριστό. Δε λέω πως δεν είναι απαραίτητη η βελτίωση η οποία μάλιστα πολλές φορές προκύπτει από την ωριμότητα του ατόμου. Όμως δε ξέρω κατά πόσο η εξάλειψή τους είναι επιθυμητή: για μένα τουλάχιστον δεν είναι.
Ριζική αλλαγή. Χμμ, άλλη μία περίεργη έκφραση που δε ξέρω και κατά πόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια εδώ αλλά και κατά πόσο είναι δυνατή και ''εφαρμόσιμη''.
Όπως κι αν έχει όμως όχι. Ο μόνος αρμόδιος, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, για να αλλάξουμε ως άνθρωποι πιστεύω είναι ο εαυτός μας και μόνο. 1
Κακώς. Δε ξέρω πώς το αντιλαμβάνεσαι όμως εγώ, προσωπικά, πιστεύω πως σε τέτοια θέματα η υπακοή στους άγραφους κανόνες του συνόλου στερεί την ίδια μου την ελευθερία. Γι' αυτό λοιπόν και νομίζω πως δεν πρέπει να επιτρέπουμε στη γνώμη του συνόλου να έχει την αρμοδιότητα, όπως λες, να μας επηρεάσει και τελικά να μας αλλάξει. Γιατί την εν λόγω αρμοδιότητα την έχει ούτως ή άλλως· από εκεί και πέρα εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το αν θα ''υπακούσουμε'' ή όχι.
Για να μην ακούγονται και τελείως ιδεαλιστικά τα παραπάνω ας πω πως σαφώς και θα επηρεαστούμε και θα υπακούσουμε, δυστυχώς, πολλές φορές στο σύνολο. Μιλώ όμως για αυτό που πιστεύω πως θα 'πρεπε να γίνεται και αυτό που προσπαθώ να εφαρμόζω ο ίδιος στη ζωή μου.
1. Και για να επιστρέψω λοιπόν στη παραπάνω φράση, η οποία αποτελεί και τον βασικό άξονα της άποψής μου πάνω στο θέμα, πιστεύω πως οι πραγματικές αλλαγές ενός ατόμου, οι ουσιαστικές όπως είπες παραπάνω, προκύπτουν από την ίδια του την αυτοκριτική. Μόνο τότε, αφού ο ίδιος αλλάξει με έναυσμα τις δικές του σκέψεις και ιδέες, θεωρώ πως μπορεί να ακούσει ελεύθερα τις γνώμες των άλλων.
Με λίγα λόγια νομίζω πως κανείς πρέπει να ''βοηθηθεί'' μόνος του. Ο αυτοέλεγχος και η αυτοκριτική προηγούνται των απόψεων των άλλων. Γιατί, στην τελική, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τους εαυτούς μας, και κατά συνέπεια τις ζωές μας, όπως τους θέλουμε :xixi:· αρκεί εμείς να το καταλάβουμε αυτό. Ας κοιτάξει κανείς τα δικά του ελαττώματα και προτερήματα, ας τα αλλάξει - αν θέλει - και ύστερα ας πάρει τη θέση του ''κριτή''. Ο κόσμος δεν είναι τέλειος - και ούτε και θα 'ναι ποτέ. Πρέπει όμως να τον δεχτούμε όπως είναι και με όραμα την ανύπαρκτη τελειότητα να κοιτάξουμε να τον αλλάξουμε - κρατώντας όμως πάντα στο κεφάλι πως είμαστε κι εμείς μέρος του. Αυτά.
ουαου ΠΟΣΟ έκανες για να το γράψεις όλο αυτό...?
και πάλι μπραβο..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.