Μαρουλάκι
Δραστήριο μέλος
Η Χρονοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 526 μηνύματα.
08-06-09
23:29
Να μετανοήσεις γιατί μπορεί να πέθανες χωρίς να προλάβεις να διορθώσεις κάτι. Και δε σου λέω ότι μετανοείς απαραίτητα. Μπορεί να μην καταλάβεις το λάθος σου ποτέ. Και να μη νομίζεις ότι πρέπει να μετανοήσεις. Και αν πεθάνεις ατιμασμένος ενώ πάντα ζούσες με τιμή θα ναι κάπως άδικο....Σαν παραμυθακι ακουγεται. Γιατι να εισαι αγνος και αθωος; Αφου ο ανθρωπος μπορει να ειναι πολλα. Και γιατι να μετανοησεις; Ζεις μια ζωη που επιλεγεις πως να ζησεις ωστε να μετανοησεις στο θανατο; Εχει μεγαλυτερη σημασια το αν θα πεθανεις με τιμη ή το αν θα ζεις με τιμη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μαρουλάκι
Δραστήριο μέλος
Η Χρονοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 526 μηνύματα.
07-06-09
00:02
Δε φοβάμαι τον θάνατο ούτε τα επακόλουθά του. Ο Θεός δεν επιφυλάσσει τιποτα κακό για κανέναν. Θεωρώ ότι όταν πεθαίνεις επιστρέφεις σε μία προ γέννας φάση. Που δεν έχεις προκαταλήψεις. Δεν είσαι κακός ή μοχθηρός ή ματαιόδοξος. Είσαι αγνός και αθώος. Μετανοείς για ότι κάνεις και παύεις να είσαι αμαρτωλός. Γι αυτό και δεν φοβάμαι τα επακόλουθα του θανάτου. Θα έλεγε κανείς ότι ο θάνατος είναι ένας τρόπος εξιλέωσης. Μια κάτασταση την οποία περνάς για να μετανοήσεις, να εξιλεωθείς και να "διορθώσεις" τα λάθη που έκανες όσο ήσουν εν ζωή. Δεν πρέπει να μας τρομάζει ο θάνατος. Μπορεί να είναι οδηνηρός αλλά για μένα αξίζει. Ειδικά αν κάποιος πεθάνει με τιμή. Χωρίς να έχει ταπεινωθεί. Αυτά προς το παρών. Νυστάζω. Τα λέμε τη δευτέρα μάλλον. Κααληνύχτα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.