fabulous
Δραστήριο μέλος
Απο τι εξαρτάται;βασικα εξαρταται. μην εισαι απολυτη
Είναι προτιμότερο να έχει ο καθένας την ησυχία του απο το να παιδεύουν και να παιδεύονται μια ζωή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Δεν σκάω. Κι εκτιμώ το κάθετι που με κάνει ετυτυχισμένη.σε καταλαβαινω...αλλα μη σκας,υπαρχουν και πολυ χειροτερα,τυχεροι ειμαστε..
Να χωρίσουν. Στο εγγυώμαι. Είναι δύσκολο αλλά με δύναμη και θέληση ξεπερνιέται.Δε ξέρω τελικά τι είναι πιο επώδυνο να χωρίσουν ή να τσακώνονται και να ακούς φασαρίες μια ζωή..Τελος πάντων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ξέρω τι είναι και που βασίζεται, αλλά παραείναι προσωπικό... Αυτό έφερε τ' αλλά κι έτσι έγινε ένα μπουλούκι γεμάτο ψέμματα, λάθη και βλακείες. Σίγουρα η εταιρία ήταν ένα πρόβλημα, αλλά απ' τα μικρά... Που να ακούσεις τα "μεγάλα".Δεν ξέρω αν με την περίπτωσή σου έγινε έτσι ακριβώς, αλλά γεγονός είναι ότι η υπερβολική προσκόλληση στην καριέρα απομακρύνει το ζευγάρι. Βασικά (μπορεί να το λέω κι επειδή κρίνω εκ του ασφαλούς, αλλά νομίζω έτσι είναι) δεν μπορείς να βάζεις την εταιρεία πάνω από την οικογένεια. Πάντα βέβαια φταίνε και οι δύο σε ένα διαζύγιο, ποτέ ο ένας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Ευχαριστώ, αν και δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο ο τρόπος σκέψης μου.Ολα οσα ειπες με εβαλαν σε σκεψεις και μ'εκαναν να εκτιμησω πολλα πραγματα τελικα που θεωρουσα αυτονοητα...
Fabulous μπραβο απο μενα που αντιμετωπιζεις ωριμα αυτη την κατασταση,μου εκανε εντυπωση ο τροπος σκεψης σου...
Πιστεύω πως όλοι όσοι έχουν περάσει μια παρόμοια κατάσταση, έτσι σκέφτονται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Ευχαριστώ! Συμφωνώ σ' αυτά που λες. Με τον πατέρα μου όμως έχουμε επικοινωνία, το απαίτησε ο ίδιος. Θέλει να μας βλέπει, ψευτοθυμώνει όταν ξεχνάω να τον πάρω τηλέφωνο, μας έφτιαξε δωμάτια με δικό μας μπάνιο, θέλει στις διακοπές να είμαστε μαζί του... Άπλώς με μενα, επειδή είμαι και κορίτσι, είναι διαφορετικός. Μ' αφήνει να κάνω ότι θέλω και όπως το θέλω, δλδ δεν μου δίνει προσοχή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ που γυρνούσα βόλτα, ήταν 11 η ώρα και δεν περνούσε λεωφορείο (μόνη μου), πήρα τηλ. τον πατέρα μου να έρθει να με πάρει κι εκείνος, γυρνώντας απο την εταιρία, κουρασμένος, βαριόταν να έρθει... Είχα πεισμώσει και μου 'χε πει" Βρες τρόπο να γυρίσεις..." Εγώ απελπισμένη, πήρα ένα ταξί και μετά δεν του μίλαγα... Φυσικά το είχε ξεχάσει την επόμενη. Ένα άλλο παράδειγμα ήταν λίγο πριν χωρίσει με την μητέρα μου. 9 χρονών, ψινόμουν στον πυρετό, η μητέρα μου σε μάθημα, ο αδερφός μου στο φροντιστήριο 8 η ώρα το βράδυ, Φεβρουάρης... Η μαμά μου λίγο πριν φύγει με έιχε βάλει στο κρεβάτι, κι έιχε πάει τον αδερφό μου για μάθημα κι έπειτα στο δικό της ιδιαίτερο που έκανε... Ζήτησε απο τον μπαμπά μου 8 η ώρα να περάσει να τον πάρει και να έρθουν σπίτι να κάτσουν μαζί μου. Ο μπαμπάς μου έκανε μια μικρή γιορτή στην εταιρία με αποτέλεσμα να πιει και να μην μπορεί να οδηγήσει... έτσι ο αδερφός μου τον περίμενε μέχρι τις 10 το βράδυ κάτω απο το φροντιστήριο (7.5 χρονών παιδάκι) Εγώ με πυρετό στο κρεβάτι, η μητέρα μου μαθημα με κλειστό το κινητό κι ο μπαμπάς μου που αλλού; Στην εταιρία... Ήμουν έξαλλη γιατί σε 'μένα ξέσπασαν όλοι. Πήρα τηλέφωνο τον αδερφό μου ο οποίος έκλαιγε και του είπα να παέι στην διευθύντρια του φροντιστηρίου να κάτσει εκει μέσα μέχρι να πάρω εγώ τον μπαμπά... Όταν είδε πως ήμουν εγώ το έκλεινε, έτσι του έστειλα μήνυμα, εντελώς εκεί που πονάει... " Mπαμπά, θα έπρεπε να ντρέπεσαι... Ο Αντρέας σε περιμένει κι εσύ τι κάνεις; Εγώ σε περιμένω, έχω 39 πυρετό... Κι η μάμά νομίζει πως είσαι μαζι μας. Έλα γιατί θα τσακωθείτε πάλι..." πέρασε άλλη μία ώρα και δεν είχα στοιχεία απο κανέναν. Ένιωθα χάλια. Σηκώθηκα, ζαλίστηκα κι έπεσα κάτω. Έβαλα τα κλάματα. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί. Μετά θυμάμαι ότι με βρήκε η μαμά κι άρχισε τις ερωτήσεις " Που είναι ο μπαμπάς; Ο Αντρέας; Εσύ πως βρέθηκες σε τέτοια κατάσταση;" Άνοιξε το κινητό κι είδε 20 κλήσεις. Όλες απο 'μένα. Θυμάμαι η μάμά μου με φρόντισε, μ' έβαλε να κοιμηθώ, μου έδωσε ένα φιλί και πήγε να βρει τον αδερφό μου, ο οποίος ειχε πάθει σοκ... Όταν ήρθε σπίτι, μου είπε τα εξής λόγια, τα οποία θυμάμαι ακόμα, μετά απο 4,5 χρόνια απο τότε " Αχ βρε Μαράκι, αν δεν υπήρχες εσύ, θα είχαμε καταστραφεί όλοι, να το ξέρεις..." Δεν σας λέω τι έγινε μόλις ήρθε σπίτι ο μπαμπάς... Φαντάζεστε. Μετά απ' αυτό, χωρίσανε. Και να 'ταν μόνο αυτό... Οπότε καλύτερα τώρα. Τώρα είμαστε ήρεμοι. Κι αυτό το λέω σε κάθε παιδί που λέιπει κάποιος απο τους γονείς του. Όλα γίνονται για να καλυτερέψει μια κατάσταση....Fabulous συμβουλή:Δώσε σημασία μόνο σε εσένα άσε τους να κάνουν ο,τι θέλουν , μην δίνεις σημασία.Εαν δεν έχεις επικονωνία με τον έναν απο τους δυό να είσαι σίγουρη πως δεν υπάρχει ούτε αγάπη ούτε τίποτα..Προσπάθησε να κάνεις πράγματα για σένα και για αυτήν που ακόμα σε αγαπάει..Οι άντρες δεν δένονται με τα παιδιά τους ειδικά κιόλας όταν φεύγουν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Τι να κάνουμε... Κάποτε τους είχα σαν πρότυπα.Ουτε ο τροπος που της φερονται οι γονεις της.. μια μητερα που ζει με την ελπιδα να γυρισει ο πατερας και δεν προχωρα τη ζωη της κι ενας πατερας που απο τυψεις της κανει ολα τα χατηρια.. χωρις να ενδιαφερονται για τα μαθηματα της και για το οτι σε μικρη ηλικια πρεπει να ειναι η δυνατη του σπιτιου
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα. Ότι κάνω το κάνω για 'μένα και για κανέναν άλλον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Σίγουρα δεν άλλαξε κάτι σε 'μένα. Σαφώς θα μπορούσαν να είναι όλα καλύτερα... Δεν μου δημιούργησε κάποιο πρόβλημα στη συμπεριφορά παρόλο που ο χαρακτήρας μου διαμορφωνόταν κι ακόμα διαμορφώνεται εκείνη την περίοδο. Είμαι ευτυχισμένη. Και δεν χρειάζομαι τους γονείς μου για να το αποδείξω. Μπορούν να είναι εδώ όταν τους χρειάζομαι, παρόλο που έχω μάθει να ζω χωρίς αυτούς.....είναι μεγαλύτερο βάρος από ότι φαντάζονται κάποιοι fabulous να είσαι ο "δυνατός" της οικογένειας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Αν ήταν να με βλάπτει κάποιος, κάθε φορά που έκλαιγε και σε κάθε πρόβλημα που συναντούσα, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι. Η μαγκιά είναι να έχεις τη δύναμη να μπορείς να αντιμετωπίζεις τις δύσκολες καταστάσεις με κουράγιο, να ελπίζεις, να ζεις τις όμορφες στιγμές. Τα άσχημα είναι κομμάτι της καθημερινότητας που ο καθένας το ζει, είτε σε μεγάλες είτε σε μικρές ποσότητες. Προσπαθώ να τα πνίξω, παρόλο που είναι πολλά. Και να 'ταν μόνο αυτά... Προσπαθώ επίσης να κάνω τα πάντα για να βοηθήσω ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, να ζουν κι αυτοί όμορφα ακόμη και στα άσχημα, να είναι αισιόδοξοι... Εγώ δεν βλάπτομαι. Είναι μαμά μου... Είναι ζωή της.Ε πως δε σας βλαπτει.. οταν λεει οτι δε μπορει να σε βοηθησει κι οταν τα παιδια της τη βλεπουν να κλαιει και να μην ξαναφτιαχνει τη ζωη της,σας βλαπτει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Εκείνη δεν το παραδέχεται όμως και φυσικά είναι δύσκολη απόφαση.Πες της μανας σου να ξεκολλησει γιατι ετσι κανει κακο σε σας.. εδω ο αλλος ξαναπαντρευτηκε και θα κανει και παιδι κι αυτη ακομα ελπιζει να γυρισει βλαπτοντας τα παιδια της,δεν ειναι δυνατον
Δεν μας βλάπτει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fabulous
Δραστήριο μέλος
Απ' ότι θυμάμαι, οι γονείς μου πάντα είχαν προβλήματα που ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω... Σιγά, σιγά το έψαξα κι ανακάλυψα πολλά κι άσχημα... Καλύτερα που χώρισαν. Το να βλέπεις τους γονείς σου να φωνάζουν και να μαλώνουν είναι ότι χειρότερο. Πόσο ακόμα να χτυπιούνται μεταξύ τους... Μου έρχονται διάφορες απαίσιες εικόνες στο μυαλό απο τότε που ήμουν μικρή. Μερικές φορές εξαφανίζονταν κι οι δυό τους χωρίς να μας λένε που πάνε. 10 χρονών νομίζω, έλειπαν απο το πρωί μέχρι το βράδυ κι εμείς νομίζαμε πως μας εγκατέλειψαν.... Φυσικά η κατάσταση ήταν άθλια. Η μαμά μου έπινε, ο μπαμπάς μου έμενε αλλού κι εμείς κάπου μες στο πλήθος... Εγώ κρυβόμουν κι έκρυβα και τον αδερφό μου γιατί δεν ήθελα να βλέπει τη μαμά μας να κλαέι. Δεν με χτύπησε ποτέ κανείς τους, απλώς δεν ήθελαν να είμαι στα πόδια τους. Τώρα έχουν καλυτερέψει τα πράγματα. Έχουμε αλλάξει σπίτι εδώ και δυό χρόνια γιατί η μητέρα μου δεν άντεχε να είναι πια σ'εκείνο το σπίτι που ζόυσε με τον μπαμπά μου... Ο δε πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί και τώρα περιμένει παιδί... Σπάνια τον βλέπω, αν και μ' αγαπάει πολύ, είμαι σίγουρη, απλώς δεν ξέρει πως να μ' αντιμετωπίσει, μου κάνει όλα τα χατίρια και δεν θέλει να του φέρνω αντίρρηση. Επίσης κανέναν απο τους δύο δεν τους νοιάζουν οι επιδόσεις μου στο σχολείο, αλλά εμένα δεν μ' αρέσει να είμαι τελευταία, πότέ δεν μου άρεσε. Και χαίρομαι που δεν ασχολούνται μαζί μου, ούτε τους νοιάζει πως είμαι, ούτε που και τι ώρα θα γυρίσω και γενικά δεν με ρωτάνε ποτέ τίποτα για 'μένα. Η μητέρα μου, όποτε προλαβαίνω και τη βλέπω, συζητάμε τα πάντα και μου υπενθυμίζει πως είμαι ότι πιο σημαντικό της έχει συμβεί. Καμιά φορά την πιάνουν τα κλάματα κι εγώ προσπαθώ να την παρηγορήσω όσο μπορώ... Λέει ότι λυπάται που δεν μπορεί να με βοηθήσει, που κατέληξε έτσι με τον μπαμπά, που εκείνη δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή της, ή μάλλον δεν θέλει να ξαναπαντρευτεί με τον Φίλιππο(πατριός), γιατί ελπίζει πως ο πατέρας μου μια μέρα θα ξαναγυρίσει... Εγώ της χτυπάω όσο μπορώ πως ο μπαμπάς έχει κάνει άλλη ζωή κι εκείνη πρέπει να συνεχίσει την δική της... Τι άλλο να κάνω; Δεν μπορώ να την βλέπω να κλαιέι και να στενοχωριέται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.