roumana
Διάσημο μέλος
Συγχαρητήρια για την αισιοδοξία σου και σου εύχομαι πραγματικά να βρεις κάποιον που να αγαπά το παιδί σου σαν να είναι δικό του.Γεια σου !
Συγνώμη αν σε ξεκούφανα με τα κεφαλαία λοιπόν !
Εγώ ένα έχω καταλάβει..
Τα παιδιά γενικά είναι δύσκολη υπόθεση, με, χωρίς μπαμπά.... δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα.
Ακόμα και σε μια "κανονική" οικογένεια δημιουργούνται πολλές φορές προβλήματα τεράστια.
Εγώ ξέρω να σου πω παράδειγμα πατριού που είναι τόσο συγκινητικό που βάζει κάτω όλους τους πατεράδες του κόσμου.
Γιατί να συζητάμε και να σκεφτόμαστε τα χειρότερα ? Βαρέθηκα να ακούω τα χειρότερα. Ειμαι αποφασισμένη να βρω τα καλύτερα για το παιδάκι μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Γνώμη ειδικού έχω πάρει από τότε που ήμουν έγκυος. Και, όχι, δεν μένεις με έναν πατριό που βλέπεις ότι δημιουργεί προβλήματα στο παιδί σου.
… είπες πως σου φαίνεται απλό. Πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει μια ανύπαντρη μητέρα.
Είναι δύσκολο να τρέφεις ένα παιδί μόνη σου, είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις την κοινωνία που επικρίνει, αλλά το πιο δύσκολο είναι να κάνεις το παιδί να δέχεται ότι και πατριός που τον μεγαλώνει έχει λόγο στη διαπαιδαγώγησή του, αφού το παιδί μεγάλωσε και καταλαβαίνει κάποια πράγματα, όπως ότι δεν είχε μπαμπά από την αρχή.
Εσυ η ίδια θα έχεις πρόβλημα να δεχτείς ότι ο πατριός έχει τα ίδια δικαιώματα με τον βιολογικό πατέρα. (και αν δεν θα έχεις…θα είσαι η εξαίρεση).
Και βεβαίως, αν ο πατριός δημιουργεί πρόβλημα στο παιδί τον απορρίπτεις. Δεν χρειάζεται να πούμε τα αυτονόητα.
Καμία φορά ANY μου, τα προβλήματα δεν εμφανίζονται από την πρώτη στιγμή. Περνάνε χρόνια, κάνεις και άλλα παιδιά, ο πατριός μπορεί να είναι( ή να σου φαίνεται) άψογος… το παιδί πάντα θα έχει απωθημένα. Ένα από τα μεγαλύτερα, είναι το γεγονός ότι ο βιολογικός πατέρας «δεν τον ήθελε». Αυτό έχει αντίκτυπο στη σχέση παιδί - πατριός. Ο πατριός μπορεί να κάνει την προσπάθειά του να έχουν καλή σχέση αλλά το παιδί να μην την δέχεται…
Όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι καθόλου απλά τα πράγματα.
Καταλαβαίνω ότι θέλεις να τονίσεις κάτι… δεν είναι ανάγκη να τα γράφεις με κεφαλαία (δηλώνουν υψηλό τόνο φωνής.)…μπορείς να υπογραμμίζεις, για παράδειγμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
… τι να το κάνεις το όνομα πατρός όταν ο πατέρας απουσιάζει ουσιαστικά από την ζωή του παιδιού, και το παιδί συγκρίνεται με τα άλλα παιδιά που έχουν μπαμπάδες;Αγνώστου πατρός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ. Με μια απλή δικαστική πράξη δίνεις στο παιδί σου όνομα, η μητέρα μόνη της. Μπορεί τα πράγματα να πηγαίνουν αργά στην Ελλάδα... όπως όλα... αλλά σίγουρα προς την σωστή κατεύθυνση. Στενά μυαλά θα υπάρχουν πάντα και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Σε συμβουλεύω θερμά να πάρεις γνώμη ιδικού περί του θέματος.Αν ειναι πολλές και σοβαρές δεν προχωράς με αυτόν τον άνθρωπο. Απλό μου φαίνεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Τα ατυχήματα, λοιπόν, έχουν σε μεγάλο ποσοστό άλλες αιτίες όπως: άγνοια, βία ή επιπολαιότητα.
Η κοινωνία μας κρίνει την γυναικα επειδή εκθέτει το παιδί σε ένα περιβάλλον που ακόμα θεωρεί πως η ανάγκη ύπαρξης προσφοράς και των δυο γονιών είναι βασική ανάγκη.
Δυστυχώς, η αντίληψη της κοινωνίας για «το σωστό» περιορίζεται στο να κρίνει και στην συνέχεια, το παιδί αντιμετωπίζει κάθε λογής αρνητική/μειονεκτική αντίδραση από την ίδια την κοινωνία που «νοιάζεται» για το καλό του.
Ζώντας σε μια τέτοια κοινωνία, διαφωνώ με τις μητέρες που επιλέγουν να είναι ανύπαντρες. Θα πάψω να διαφωνήσω, βεβαίως, όταν και η Ελλάδα θα φτάσει στο επίπεδο άλλων χωρών, όπου δεν υπάρχει ρατσισμός και κοινωνικός στιγματισμός για την γυναίκα που επιλέγει να μεγαλώσει μόνη τα παιδιά της.
Υγ για την ΑΝΥ που είναι καινούρια: υπήρξα ανύπαντρη μητέρα για 7 χρόνια. Και οι δυσκολίες σχέσης παιδί - πατριό είναι πολλές και σοβαρές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Και θα ήθελα να πω κάτι που με βασανίζει. Υπήρχα ανύπαντρη μητέρα αλλά δεν θυμάμαι να δυσκολεύτηκα σε τίποτα εκτός το κομμάτι της αντιμετώπισης κοινωνίας.. Είχα δυο γονείς που με λατρεύανε και δεν με κάνανε ούτε για μια στιγμή να νιώθω ένοχη για τις επιλογές μου.(Μάλλον καταλάβανε και το δικό τους κομμάτι ευθύνης[FONT="].)
[/FONT]Μπορούσα να σπουδάζω, να δουλεύω, να διασκεδάζω και να κάνω ταξίδια. Είχα την πολύτιμη βοήθεια τους σε όλα. Ήμουν μια τυχερή κοπέλα που δεν δυσκολεύτηκε οικονομικά ποτέ. Ελπίζω να μην άφησα την εντύπωση ότι ήμουν για λύπηση. Είναι κάτι που δεν θα το άντεχα (γιʽ αυτό και διευκρινίζω κάποια πράγματα).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Το έχω ζήσει αμέτρητες φορές. Αλλά δεν έχει σημασία τι έζησα εγώ. Το παιδί μου είχε σοβαρά προβλήματα εξαιτίας αυτού του ρατσισμού. Τα παιδάκια την κορόιδευαν, ο διευθυντής του σχολίου την υποτιμούσε με κάθε ευκαιρία, οι γονείς την αποφεύγανε…Η εκδίκηση της κόρης μου ήταν να μάθει ελληνικά σε δυο μήνες, και να είναι μαθήτρια του 20, να είναι παραστατρια και να τους την πει χωρίς φόβο…δεν κράτησε ποτέ μέσα της αυτά που σκεπτόταν. Δεν έσκυβε ποτέ το κεφάλι της."ηλιθιότητα" και ο ρατσισμός της πλειοψηφίας του κόσμου
Μια φορά απάντησε σε ενα παιδακι: « Εγώ τουλάχιστον δεν τον είδα ποτέ και δεν μου λείπει.. Εσύ που τον βλέπεις Χριστούγεννα και Πάσχα και μαλώνει η μαμά σου για την διατροφή είσαι καλύτερα?»
Μιλάμε ότι ένα παιδί που δεν έχει πατέρα άθελα του υπερασπίζεται μόνο του. Γιατί να το βάλεις σε τέτοιες διαδικασίες?
Πολλές φορές ένιωθα τύψεις που δεν μπορούσα να αποφεύγω την κακία της κοινωνίας. Εννοείται ότι αυτή είναι η αιτία που με κάνει να υπερασπίζω την ιδέα των δυο γονιών.
Δεν αμφιβάλω ότι μια μάνα μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά σε όλα και μόνη της. Το έκανα για 7 χρόνια. Άντε όμως να εξηγείς στο παιδί σου ότι η αγάπη σου είναι αρκετή για να ξεχάσει την απόρριψη της κοινωνίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Γιατι΄μου στερείς* το δικαίωμα να το κάνω, επειδή δεν βρήκα την αληθινή αγάπη και δεν συμβιβάστηκα με κάτι λιγότερο από αυτό?
*στερείς είναι σχήμα λόγου προφανώς. Και το λέω με την έννοια ότι στα 40, 45 πιθανότατα απλά να ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ να κάνω παιδί πια...
Πόσο καλή μάνα μπορεί να είναι αν σκέπτεται τι δικαίωμα της στερούν και δεν σκέπτεται πρώτα τι δικαίωμα στερεί η ίδια στο παιδί? Έχει δικαίωμα λοιπόν το παιδί πριν από εκείνη να μην στερείται το πατέρα εφόσον είναι αποδεδειγμένο ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν στερώντας ένα γονιό έχουν ευάλωτο συναισθηματικό κόσμο. Μιλάω από την προσωπική μου εμπειρία. Τα παιδιά πρέπει να έχουν δυο γονείς .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Μακαρι να σκεπτοταν ολοι ετσι..είναι αξιοθαύμαστη και το έργο της είναι αξιέπαινο. ...Όλες οι ανύπαντρες μητέρες αξίζουν να έχουν την συμπαράσταση και τον θαυμασμό όλων μας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Θα μου πεις...."για τι βρε roumana, και οι γυναίκες που δεν βρήκαν έναν σύντροφο ..δεν έχουν ψυχή?" Και βεβαίως. Δεν κρίνω κανέναν.. απλά εκφράζω την άποψη μου. Υποστηρίζω απλά την άποψη πως δεν πρέπει να κάνουμε παιδιά χωρίς να είναι δίπλα και ο πατέρας...και με το δίπλα δεν εννοώ οικονομικά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.