Οι ποιητικές μας σκέψεις!

Georges5773 · 17-07-08

λευτερια στους φυλακισμενους τηλεθεατες....

keyblade · 18-07-08

Άν η καρδία μου είναι ένα φωτεινό κλειδί,τότε η δίκη σου η ψυχή είναι η κλειδαρία γι'αυτό.

e-sofia · 22-08-08

Πληγωμένη μου καρδιά
Καρδιά μου πληγωμένη,
Πες μου τι ζητάς μη με τυραννάς.
Νιώθω καρδιά να σπας
δεν είναι αυτά για 'μας
Φύγε αλλού να πας
φύγε από 'κει πονάς!

e-sofia · 03-09-08

Γιατί....
Η ευτυχία βρήσκεται

πίσω από ένα γέλιο,
μέσα σε ένα δάκρυ,
σε στίχάκια που σου αφιερώνουν,
σε μελωδίες που γράφτηκαν για σένα.

Η ευτυχία κρύβεται

σε ένα χαμόγελο,

σε μια αγκαλιά,

σε λόγια αγάπης,

σε ένα μήνυμα.

Η ευτυχία υπάρχει

στη θάλασσα,

στον ήλιο,

στα δέντρα,

στα πουλιά...

που είναι εδώ και είναι για όλους.

Η ευτυχία είναι δίπλα

σε έσενα που διαβάζεις τώρα,

σε εμένα που το έγραψα,

σε αυτόν που θα γκρινιάξει

και στον άλλον που θα κλάψει.

Η ευτχία είναι απλή

και είναι εδώ και για μένα και για σένα.

Η ευτυχία κρύβεται σε ένα "σ' αγαπώ"

"σε καταλαβαίνω","θα σε περιμένω".

invalid · 19 Σεπτεμβρίου 2008

Κάτι...διαφορετικό

Μπήκα σε τρένα και σε πλοία
μα ήταν μούφα η ιστορία
Άλλαξα δυο λεωφορεία
με τοση ανυπομονησία.

Περίμενα στα περιστέρια
Μπας και με φτάσεις ως τ' αστέρια
Που να ξερα πως θα μενα
με την ψυχή μέσα στα χέρια;

Μα ήταν μάπα το καρπούζι
Τα λόγια τόσο περιττά
Άρχισε ο φόβος να με λούζει
όταν σε είδα από μακριά

Για σένα έκανα το παν
Που να ξερα αμαν αμαν
Για σενα έκανα το παν
ωχ ωχ ωχ όι κι αΜάν αμάν

Είπα να φύγω να σωθώ
μα πως να παρηγορηθώ;
Δεν ξεχωρίζεις στο σκοτάδι
Θέλω φακό για να σε βρω

Σου ρίχνω ίσα ένα κεφάλι
χωρίς τακούνι αμα με δεις
θα με δουλεύουνε κι οι άλλοι
που τους μιλούσα ολημερίς

Αχ, κολοκύθι το πεπόνι
τα λόγια πάλι περιττά
ρχισε ο φόβος να με ζώνει
όταν σε είδα από κοντα

Για σένα έκανα το παν
κι εσύ μου βγήκες Ταλιμπάν
Για σένα έκανα το παν
μα εσύ ήρθες απ το Πακιστάν

^^ποντικάκι^^ · 02-11-08

Αγάπη μόνο σου ζητώ...

Σε χρειάζομαι όσο τίποτε στον κόσμο.
Κάθε ανάσα σου ζωή για μένα.
Κάθε φιλί σου δροσερό νερό.
Κάθε χάδι μια ελπίδα.
Και η καρδούλα σου πνοή μες τον χειμώνα.

Αγάπη μόνον σου ζητώ κι ας είναι τα πάντα.
Δύσκολα πράγματα ζητούμε μόνο από αυτούς που αξίζουν τον κόπο!

Αγάπη κι ένα κενό.
Γιατί μόνο αυτό ζητώ, επιθυμώ και κλαίω γιαυτό.
Γιατί όλα στην ζωή έχουν ύλη μηδενική,
τιποτένια σημασία
και χροιά θανατική!

Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί αναπνοή να δεχτεί,
χτύπο να νιώσει ή άγγιγμα γλυκό.
Εικόνα άγρια, βίαιη...
λύπη στην καρδιά...
κι ένα μόνιμο δάκρυ να κυλά,
για ένα δίκιο κι ένα αίσθημα που ποτέ δεν γνώρισε ζωή!

Λύπη αληθινή, βαθιά μεσ΄το μεδούλι.
Λύπη αληθινή, κατατρώει την πεταλούδα!
Λύπη αβάσταχτη, για μια ζωή χωρίς λυτρωμό,
οίκτο, σεβασμό.
Εκμηδένιση όλων...

Αγάπη μόνο σου ζητώ...

Αφιερωμένο στο άτομο που με έκανε να το εμπνευστώ και που αγαπώ τόσο πολύ!

Γίδι · 19-11-08

Τα φαντάσματα του παρελθόντος γυρνούν... Παλιοί φόβοι ξυπνούν, σκέψεις που απωθήσαμε σκάβουν το δρόμο τους στην επιφάνεια, καημοί δονούν την καρδούλα μας..
Κι εγώ στέκομαι πάλι κενή, μπροστά στο βουνό των σκέψεών μου και δεν ξέρω σε ποιον να τείνω το χέρι. Και ξέρω ότι τελικά, για άλλη μία φορά, θα σφίξω απλά την παλάμη και θα γυρίσω το κεφάλι από την άλλη, επιμένοντας σε αυτό που δε με ικανοποιεί απόλυτα... αλλά θάβει τους δαίμονες... για λίγο ακόμα.

Φοίβος · 19-11-08

Raindrops I hear, nothing I see. Like a pillow I stare, skywards, towards the darkest sea. Eternal eyes, floating, in the wind...

:redface:

Andronikos Staurou · 25-12-08

Σιωπηλά δάκρυα

Έναν καιρό ήθελα με τ' άστρα να χορεύω
να θαμπώνω με τη σκέψη μου τ' ουρανού το κρύσταλλο
να αγωνιώ με τους ανέμους
και να φτιάχνω εαυτούς μου χωμάτινους.

Σαν αόρατος καβαλάρης να καλπάζω στην γη μου
και να αφήνω ίχνη αιώνιου οίκτου.΄
Ήλπιζα στην ευλογία των δακρύων της...

Σ' ένα ποτάμι τον εαυτό μου καθρέφτισα
την τελευταία στιγμή της ανδρείας μου.
Έμπηξα το ξίφος στο χώμα
και τη μουσική των Νυμφών ακολούθησα.
Ήθελα να κλάψω στων ψυχών το αντάμωμα.
Μάταια, κανείς δεν άκουγε το φευγαλέο μου όνειρο.

Ανδρόνικος Σταύρου

Rempeskes · 31 Μαρτίου 2009

* Η μύγα *

ένα ερωτικό σονέτο
υπό το λαμπόφως

Πετούσε ανέμελη, μεσα στο φως
μες στο δωμάτιο, μετά εκτός

βούιζαν έντονα, τα δυό φτερά της
πέταε περήφανη, για τη γενιά της

έξω λαμπύριζε, η δροσιά στη χλόη
χτύπησε γοερά, του κούκου ρολόι

ήταν η ώρα, που πέθανε η μύγα
το στομα της θα λεγε, "άδικα πήγα"

"άδικα έφυγα, στο πεταγμά μου
καθώς πήγαινα να κάν' τα αυγά μου"

"μια σκοτώστρα, με έκοψε στα δύο
νοιώθω θανάτου, χέρι το κρύο"

"εγώ που πέταγα, περήφανα ως πέρα
σκόνη θα γίνω, σκόνη στη μέρα"

"ζήσε τη ζωή σου, γλέντα και ευτύχησε
μην πενθείς για, μύγα που ξεψύχησε"

"γιατί τρανός είσαι, γίγας, ασφαλής
ποτέ δεν σκέφτηκες, στις μύγες να μιλείς "

"μα την μοίρα άδικη, μιας μικρής μύγας
θα έχεις αύριο, και εσύ ο γίγας"

* * *

ευχαριστίες:
στις μύγες (που βγήκαν μάρτη μήνα :confused:

)
στις μυγοσκοτώστρες
στα υγρά μαντηλάκια

*τελος*

Rempeskes · 31 Μαρτίου 2009

ωδή προς Απρο

(Σονέτο υπό το καντηλόφως)

Πρόσεξα παρέθεσες, την πρώτη την ωδή μου
Και εκείνην έθεσες, ως την κριτική μου

Δεν ξέρω γιατί, τα 'λαβες επιθέσεις
το ίδιο σύ θα έκανες, άλλον να εκθέσεις;

Στην περίπτωσή μας, θα παιρνα ποιήμα αυτούσιο
και θα το είχα αλλάξει, να το κάνω ανούσιο

Ίσως να μπερδεύτηκες, πως μακριά το πήγα
μα σε αυτό συμφώνησε: "όποιος έχει τη μύγα".

* * *

Canto Desmoti

...ωδή σε έναν μυγιάγγιχτο...

"...σα μια μελωδία, ο Ορφέας που 'χε τραγουδήσει
στον τρικέφαλο Κέρβερο, για να τον κοιμήσει..."
(Fars Poetica)

Γίνανε όλοι Κριτικοί, στην δική μου πλάτη
λες και τους έκλεψα, από της γης το αλάτι

Γίνανε όλοι κριτικοί, λένε το ποιήμα trash
μα δεν είμαι ο Όμηρος, να βγεί η Ιλιάς

Γίνανε όλοι κριτικοί,
με τα
ποιήματα των άλλω,
πες ότι ήμουν γω
κριτής,
στον καρυωτάκη να τα
ψάλλω;

Γίνανε όλοι Κριτικοί, ανέβασαν τον πήχη
ανέβασαν το επίπεδο, και εγώ δεν έχω τύχη

Γίνανε όλοι κριτικοί, εξύψωσαν την Ποίηση
για να μη φτάνω 'γώ, να τους χαλώ την οίηση

Γίνανε όλοι κριτικοί, μα χωρίς κακούς στίχους
η κρίση τους θα ήτανε, σειρά από κενούς ήχους

*

*

Δεσμώτης · 17-04-09

Canto san to Rempecam

Menuetto Εμβατηρίου υπο την επίβλεψη μακαρονακίου κοφτού που κοχλάζει

(Πορ)ωδή στο γεωμέτρη του αχανούς,
στον κυβερνήτη των αριθμών,
στο δαμαστή των Σημείων
στον άνδρα που αψήφησε τη ραδιενέργεια

...

....

.....

Letse, go :redface:

Γράφεις στίχους ποίησης λες και ουζάκια πίνεις,
στα 5 μέτρα με πυροβολείς ανάμεσα στα μάτια.
Πάψε πια να με ταλαιπωρείς μυγιάγγιχτο μη με κρίνεις
γιατί άμα σοβαρεύεσαι τα ποστ σου έχουν καράτια

Δεν είναι που'μαι κριτικός,
μα ούτε απ'τη Μυτιλήνη
ρυπαίνεις το τόπικ σαν ποντικός
κι αυτό πως να το κάνουμε, εμένα μου τη δίνει

Το τόπικ είναι λογοτεχνικό
μα με τα καμώματα σου
το έκαψες σαν του Judas Iscariot
το σάλι το πλεκτό

Είσαι υπερφίαλος και πεσιμιστής μεγάλος,
μα πιο πολύ είσαι άχαρος, στου κεφαλιού σου κάλος

..νομίζοντας πως δε μπορεί
να πεις και δυο λογάκια
στου καρρυωτάκη τη γραφή
να κάνεις πλεξουδάκια

Αν δε θωρείς τι είναι αυτό το "trash",
τότε σου λέω σίγουρα πως έχεις πάθει κρας.

Κι όποιος δεν είναι Όμηρος,
δεν έχει απαραίτητα στο trash ροπή
εκτός και έφαγε πολύ το πάσχα
και θέλει άπλωμα και σουρωτή

Μίση φατρίες
πέφτουν οι τροίες
κι ο Ρεμπ Βαβυλώνα
το τρας του κούφια σταγόνα

Και αντιστρόφως θα στο πω
πριν φάω το μακαρονάκι το κοφτό

αν δεν υπήρχαν κριτικοί,
εσύ δε θα'κανες τρασιές
δε θα'σουν φύση μαθηματική
μάλλον θα το 'ριχνες στις μπουζουκιές

Σημ του ποιητού:

Μες των καιρών την ανημποριά
Διώξ'το Desmoti και το βοριά
Και ξαναγύρισε ήλιε Rempeske στη γη
Με νέας ωδής την κραυγή.

:clapup:

DrStrangelove · 17-04-09

Το απελευθερωμένο ανδρόγυνο ακόμα και όταν είναι μέσα στη στενή νιώθει ότι βρίσκεται σε ένα απέραντο λιβάδι.

DrStrangelove

(αυτό δεν είναι καμία ποιητική σκέψη)

Νωεύς · 19-07-09

Του φεγγαριού η νυχτερίδα

Σα νυχτερίδα πέταξε, σκεπή του έρωτα να φτάσει
Δεν είνʼ του έρωτα παιδί, γονιούς που έχει χάσει
Είναι του φεγγαριού φυλή, είναι μιαν άλλη πλάση,
Στην αγορά τη γύρευες, τα ουράνια την είχαν χάσει
Γιʼ αυτή θεός ευδόκησε, σκοτάδια να της φτιάξει,
Μα είναι στου έρωτα το φως, στου φεγγαριού τη στάση…

(αφιερωμένο εξαιρετικά στη Pornyxterida μας ...αλλά και κάθε άλλη νυχτερίδα του Στεκιού μας!)

Burp · 19-07-09

με κάνεις και κοκκινίζω βρέ.. :redface:

πολύ ωραίο είναι!!..ευχαριστώ πολύ!!..
δικιάς σου έμπνευσης?..

Νωεύς · 19-07-09

Αρχική Δημοσίευση από Burp:
με κάνεις και κοκκινίζω βρέ..
πολύ ωραίο είναι!!..ευχαριστώ πολύ!!..
δικιάς σου έμπνευσης?..

...με μούσα εσένα!

DrStrangelove · 19-07-09

Τα νύχια

Φωτογραφία δεν έχω να θυμάμαι
μόνο πώς αφημένο
με γνώρισε η αγάπη σου
τη νύχτα εκείνη ως συνήθως,
-αφημένο με βρίσκουν οι αγάπες.

'Υστερα πώς κατάφερε ένα τόσο
άμορφο και αφημένο πράγμα
να γίνει η περιουσία σου
ακόμα δεν κατάλαβα,
ούτε πώς φύτρωσαν
μές' απ'τα δάχτυλά μου
γατόνυχα ν'αρπαχτούν
απ'το σώμα σου
και να μη σ'αφήνουν για ώρες
να σε πάρει κανείς,

ο χρόνος
ο πόνος
η φθορά,
να κοντεύουν να σκίσουν
τη μπλούζα

Για ώρες
οι ώρες γίνανε μέρες,
οι μέρες εβδομάδες,
οι εβδομάδες μήνες,
οι μήνες δεν έγιναν χρόνια

τα γατόνυχα σπάσανε
η μπλούζα άντεξε
ο χρόνος ράγισε
οι στιγμές μείνανε

Εκεί, εδώ, παντού,
κρατημένες στη μνήμη
με νύχια και με δόντια

Να μην τις αρπάξει
η νύχτα
η πίκρα
το ψέμμα
ο θάνατος

Κι ύστερα εκείνο το βράδυ στο ταξί
το δικό μου βλέμα ήταν καρφωμένο
στο δικό σου και το χέρι σφιχτά
κρατημένο

Δεν έπρεπε να επιστρέψουμε σπίτι
εκείνο το βράδυ,
έπρεπε να γίνουμε άνεμος
και να χαθούμε
μόνο εκείνο το βράδυ
ήμασταν νικητές

ελεύθεροι
__________

DrStrangelove

19/7/2009

Νωεύς · 20-07-09

(Αφιερωμένο, και απάντηση, στα "Νύχια" του Δόκτορα)

Η μικρή έκρηξη

Αχνάρι ʽσαι της έκρηξης που γέννησε τον κόσμο,
Αχνάρι μέσα στη καρδιά, που γιάτρεψε ο πόνος
Μη μου μιλάς για βάσανα, παθήματα των φίλων,
Από χαρές απρόσμενες, τα ουρλιαχτά των σκύλων
Είναι, βρε φίλε μου γλυκέ, οι πέτρες που βαράνε,
Των εργατών που πελεκούν, ιδρώτα κουβαλάνε
Ας είνʼ καλά, να πεις, κι εγώ θέλει να γειάνω!

DrStrangelove · 25-08-09

Καταδικασμένος σε σιωπή
εξόριστος
στη μέση του πουθενά
ετοιμάζει με ατσάλινη θέληση
αυτό που ζήτησες
ο μάστορας του πόνου

η τελευταία μάχη

Νωεύς · 11-09-09

Σαν πεφταστέρι

Βουβά χτυπούσε το μαχαίρι
Την κόψη του για να μη δει
Βουβά κουνούσε το ʽνα χέρι
Στον ίσκιο του να μη χαθεί

Το πνεύμα της σαν περιστέρι
Στο αίμα της νʼ αναστηθεί

Βουβά κοιτούσε ενʼ αστέρι
Την όψη του να ξαναδεί
Κρυφά στου έρωτα το ταίρι
Στον πόθο της να ξεπλυθεί

Το αίμα της σαν πεφταστέρι
Στο πνεύμα της να βουτηχθεί

αφιερωμένο...στην πηγή της έμπνευσης!

Οι ποιητικές μας σκέψεις!

Νεοφερμένος

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Τιμώμενο Μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος